Διήγημα | Στα Ερείπια της Νέας Υόρκης - "Η αποστολή των Τυχοδιωκτών"

Στην όψη του σπαθιού. Των απόκοσμων ιωδών χρωματισμών με τις κυανές ανταύγειες, τα μάτια τους άρχισαν να δακρύζουν, το δέρμα τους το ένιωθαν κρύο και τα χείλη τους ξηρά. Έκανε ο Τζορτζ να δει τα δάκρυα του στις άκρες των δακτύλων του και είδε αίμα. Η όρασή του άρχισε να θολώνει. Με τις επιταγές του ενστίκτου του, ταχύτερο από το συγχυσμένο μυαλό του, άρπαξε την Τζένη και έτρεξαν να βρουν κάλυψη πίσω από ένα μαρμάρινο παγκάκι. Η Αγνή, φαίνεται κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο, όταν την είδε να ανεβαίνει μαζί με την Ίρϊα τα σκαλοπάτια στο βάθος του ημιυπαίθριου χώρου, φωνάζοντας για τον Πρόεδρο να εμφανιστεί.

"Πως είσαι;", ψιθύρισε ο Τζον στον Τζορτζ. Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα, με δάκρυα αίματος να χρωματίζουν τα μελανιασμένα μαγουλά του.
"Καλά είμαι", απάντησε και έκανε να βγάλει μια αλοιφή από την τσέπη του. Άρχισε να την απλώνει γρήγορα στο πρόσωπό του δίνοντας με το ελεύθερό του χέρι την αλοιφή στην Τζένη.
"Ο μπάσταρδος, μας έπιασε απροετοίμαστους, πάλι καλά που με τράβηξες. Εάν έκανα να του ρίξω τώρα θα ήμουν τυφλή. Δεν φάνηκε να έχει κάποιο πυροβόλο όπλο ανά χείρας, αλλά καλό είναι να μην το ρισκάρουμε. Θα μείνουμε εδώ. Θα τους καθυστερήσουμε, ενώ η Αγνή κάνει τη δουλειά της", πρότεινε η Τζένη και πριν τελειώσει να μιλά η αλοιφή είχε αλλάξει από ένα απαλό κοραλλί σε σκοτεινή ώχρα. Ξεράθηκε και κάτω από το ίδιο της το βάρος έπεσε για να φανερώσει μια υγιή επιδερμίδα. Με την όραση αποκατεστημένη, έριξε ένα γρήγορο βλέμμα στην Σάρα και την Τάμυ, οι οποίες ήταν ακόμα αναίσθητες. Ευτυχώς όμως, σκέφτηκε, ήταν κρυμμένες από το σπαθί του. Δεν είχαν οπτική επαφή με τον Κλαρκ, ο οποίος θα ψυχοραγούσε πίσω από τη συστοιχία θάμνων. Τι είναι αυτός; Δεν υπήρχε κάτι στην ενημέρωσή μας για τέτοιο όπλο, σκέφτηκε και πάλι.

Ο Τζορτζ, αφότου τελείωσε με την προληπτική επάλειψη της αλοιφής, κοίταξε να δει πόσες σφαίρες του απέμειναν στον γεμιστήρα. Ύστερα είδε τον Ασημένιο Πολεμιστή, σκυμμένο πάνω από τους Προστάτες να τους παρέχει βοήθεια, βάζοντας το όπλο στη θήκη του. Κάτι, που έκανε τον Τζορτζ να υποψιαστεί, πως μόνο ο αινιγματικός πολεμιστής είχε ανοσία στη δύναμη του σπαθιού, αλλά όχι οι συμπολεμιστές του.
Μάλλον επειδή δεν είναι μέρος του στρατού του. Κάποιος άλλος είναι ο ρόλος του. Όπως και να έχει, δεν μπορούμε να κάτσουμε άπραγοι, μονολόγησε. Όρθιοι πλέον όλοι τους, έστρεψαν το βλέμμα προς την κατεύθυνση που κρύβονταν, αποφασισμένοι να τους αποτελειώσουν.  Αλλά το σπαθί πλέον ήταν στη θήκη του.
"Κανονικά θα έπρεπε τώρα να είστε νεκροί!", φώναξε ο άντρας πίσω από το ασημένιο κράνος. Οι Προστάτες άρχισαν να προχωρούν προσεκτικά περικυκλώνοντάς τους. Μη γνωρίζοντας την αιτία που τους έκαναν να χάσουν στιγμιαία τις αισθήσεις τους, επέλεξαν να βαδίζουν.
"Ένας θα φροντίσει να εξασφαλίσει τα κορίτσια. Συνήθως στα πλευρά, η πανοπλία τους, είναι πιο λεπτή. Ρίχ’ του εκεί! Εγώ θα ρίξω ότι κροτίδες λάμψης έχω στους άλλους δύο και θα πάω για μάχη σώμα με σώμα για να χτυπήσω το σημείο που τον πέτυχες", είπε ο Τζον.
Η Αγνή και Ίρϊα πρέπει να έφτασαν στον Πρόεδρο, ας ελπίσουμε να άξιζε η προσπάθεια", απάντησε ο Τζορτζ.

Ο Τζορτζ με ένα νεύμα του Τζον σηκώθηκε πάνω από το τοίχο να ρίξει δυο βολές στον Προστάτη, που περνούσε χειροπέδες στις, αναίσθητες ακόμα, Σάρα και Τάμυ. Τον πέτυχε εκεί που ήταν το συκώτι του. Ο Τζον ρίχνοντας τις κροτίδες δέχτηκε πυρά και χτυπήθηκε επιφανειακά στον ώμο, στον λαιμό και στο αυτί. Η Τζένη συνέχιζε να ρίχνει βολές, ενώ ο Τζον χωρίς να αφήσει στιγμή να πάει χαμένη έτρεξε με το μαχαίρι να μαχαιρώσει πισώπλατα τον Προστάτη που στεκόταν ακίνητος πάνω από τις κοπέλες. Πριν προλάβει να μπήξει το μαχαίρι του βαθιά στο άνοιγμα της πανοπλίας, το είδε να κλείνει και τον πολεμιστή να γυρνά. Κάτω από την αλεξίσφαιρη μάσκα του ένα σαρκαστικό γέλιο ακούστηκε, σαν να περίμενε να γίνει κάτι τέτοιο. Έτρεξε να βρει καινούρια κάλυψη πίσω από τους θάμνους μαζί με τον Κλαρκ αλλά, με δύο δρασκελιές, ο πολεμιστής τον πλησίασε και του άρπαξε το χέρι με το οποίο κρατούσε το μαχαίρι. Διέλυσε τον καρπό του Τζον και διέκοψε την κραυγή πόνου, ανοίγοντας τον λαιμό του.
Ο Τζορτζ δεν πρόλαβε να αντιδράσει σε αυτό που βίωνε. Ο Ασημένιος Πολεμιστής καθόταν πάνω του ασκώντας το βάρος της πανοπλίας του για να τον ακινητοποιήσει, ενώ ο άλλος Προστάτης καθάριζε την λεπίδα του από το αίμα της Τζένης.

"Απορώ πως αντισταθήκατε στη δύναμη του σπαθιού, κανείς δεν το κατέφερε αυτό. Θα σε κρατήσω ζωντανό μέχρι να μάθω", του ψιθύρισε, ενώ έβγαζε μια βελόνα από την θήκη της ζώνης του. Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την νάρκωση, γιατί μια πελώρια, λευκή, μαρμάρινη γλάστρα προσγειώθηκε και τον πλάκωσε στον τοίχο από το κιόσκι. Ο Κλαρκ πετάχτηκε  πίσω από μια συστάδα θάμνων αγκαλιάζοντας τον πολεμιστή που σκότωσε τον Τζον. Το δέρμα του ήταν κόκκινο και άχνιζε ατμούς, ενώ οι μύες των χεριών του φανερά μεγαλύτεροι απ' ότι προηγουμένως. Τον έσφιξε αρκετά δυνατά ώστε να ακουστούν τα πλευρά του να ραγίζουν και να σπάνε. Ένα ουρλιαχτό απελπισίας ακούστηκε και άρχισε να μαχαιρώνει τον Κλαρκ, μέχρι που ακούστηκε ο ήχος της πλάτης του που συνθλίβονταν.
Ο δεύτερος Προστάτης, αφού σήκωσε τη μεγάλη γλάστρα, ελευθερώνοντας τον Ασημένιο Πολεμιστή, άδειασε τον γεμιστήρα του πάνω στον Κλαρκ. Νάρκωσαν τον Τζορτζ, του πέρασαν δεσμά και τον έστησαν πλάι με την Τάμυ και την Σάρα. Μια σειρά από πλαίσια άρχισαν να περικλείουν τον ημιυπαίθριο χώρο και να τον σφραγίζουν από τον αέρα της άνω πόλης. Με γοργό βηματισμό, κατέβαιναν από τις σκάλες η Ίρϊα, η Αγνή, ο Πρόεδρος και η συνοδεία της προσωπικής του φρουράς. Τρέχοντας να παράσχουν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματισμένους, έβαλαν τον Τζορτζ, τον Πολεμιστή και  τον Κλαρκ πάνω σε φορεία και τους έστειλαν προς το ιατρείο.
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να συνέλθουν. Τους αφαίρεσαν τον εξοπλισμό, τις τιάρες και τα διακριτικά τους. Τέλος, ο Μάγος-Πρόεδρος πήρε και τους μαγεμένους φακούς επαφής της Σάρας. Γνώριζε πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει και μόνο με το βλέμμα της. Είχε αρχίσει να βραδιάζει, με τις φλόγες να έχουν σβήσει και τον στρατό να έχει αρχίσει να επανδρώνει εκ νέου παλιές αμυντικές θέσεις που έχασαν στην αρχή της πολιορκίας. Η Ανεξάρτητη Αρχή Παικτών περιπλανιόταν στους αιματοβαμμένους δρόμους, κάνοντας αξιολόγηση και καταλογισμό της μάχης.
"Γιατί ήρθατε εδώ;", ρώτησε ο Πρόεδρος, κάνοντας ένα νεύμα στους σωματοφύλακες να απομακρυνθούν αρκετά ώστε να μην τους ακούν. Φορούσε μια από τις τιάρες, ένα πολύχρωμο φουλάρι και ένα κουστούμι, που στο γυμνό μάτι θα φαινόταν όπως κάθε ακριβό κουστούμι ενός πολιτικού. Αλλά ο Τζορτζ γνώριζε πως μέσα στις κλωστές υπήρχε ένα περίπλοκο μοτίβο ρούνων που λειτουργούσε σαν πανοπλία.
"Ήρθαμε να μάθουμε γιατί μας πρόδωσες", απάντησε με ένα εχθρικό βλέμμα ο Τζορτζ.
"Όλος αυτός ο θάνατος απλά για μια ερώτηση;", ρώτησε ξαφνιασμένος ο Πρόεδρος. "Να μου πεις, είναι οι συνθήκες τέτοιες που κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έπραττα".
"Πρέπει να ξέρουμε, υπάρχει μεγάλη αναστάτωση στις αποικίες του Άρη και δεκάδες κράτη αρχίζουν μεταξύ τους αψιμαχίες. Η Μεγάλη Κρίση πλησιάζει και σε χρειαζόμαστε... το ξέρεις. Γιατί μας πρόδωσες;", επανέλαβε την ερώτηση η Αγνή, δίνοντας στην Τάμυ και την Σάρα νερό για να πιουν, μιας και μόλις είχαν αρχίσει να συνέρχονται.
"Τι σας κάνει να νομίζετε πως σας πρόδωσα; Αν ήμουν εχθρός σας θα ήσασταν νεκροί. Η Αγνή, που στέκετε ελεύθερη εδώ, με έλεγξε. Δεν είμαι με τους Άλλους, κανείς εδώ μαζί μας δεν είναι. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να σας πω γιατί έφυγα από την ομάδα σας. Εξυπηρετώ έναν ανώτερο σκοπό πλέον", είπε θλιβερά και έκανε νόημα να του φέρουν ένα κάθισμα.

Η Αγνή επιβεβαίωσε πως ο Πρόεδρος ήταν ακόμα ο εαυτός του και ζήτησε να μην κάνουν κάτι απρόσμενο.
Φανερά εξουθενωμένος από το μεσημεριανό ξόρκι, έβγαλε μια ανάσα ανακούφισης όταν κάθισε και συνέχισε.
"Γιατί μετά από δέκα περίπου χρόνια, επιλέξατε να έρθετε τώρα να με ρωτήσετε, βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές σας; Είχατε τόσες ευκαιρίες να με προσεγγίσετε σε καιρούς ειρήνης. Γιατί τώρα; Δεν βγάζει νόημα".
"Το ρήγμα διευρύνθηκε, πρώτα από το Άρκχαμ προς στη Βοστόνη και τώρα αγγίζει τα όρια της Νέας Υόρκης. Τέσσερις μήνες πλέον και συνεχίζει να μεγαλώνει με ταχείς ρυθμούς. Σε αυτούς τους μήνες κλιμακώθηκαν εντάσεις μεταξύ πολλών κρατών. Πρέπει να ξέρουμε αν είναι έργο σου",  απάντησε ο Τζον. Και η Σάρα συμπλήρωσε, πως κρίνοντας από τον απαγορευμένο ξόρκι που είδαν να εκτελεί μάλλον είναι.

Αγνοώντας τον υπαινιγμό της Σάρας, με τα φρύδια του ανασηκωμένα, ο Πρόεδρος απάντησε "Μα πως είναι δυνατόν; Η σπείρα εξαρθρώθηκε, πήραμε το βωμό από το Ντάνγουιτς και το μετακινήσαμε σε ασφαλές μέρος μακριά".
"Κάποιοι μας διέφυγαν, κάποιο στοιχείο της υπόθεσης, δεν ξέρουμε. Πιστεύουμε τον ψάχνει η άλλη πλευρά", απάντησε κοφτά η Σάρα.
"Δαίμονες;"
"Ελπίζουμε", απάντησε ο Τζον.
‘’Οι Άλλοι; ...Αποκλείεται. Δεν μπορούν γιατί δεν γνωρίζουν", απάντησε ο Πρόεδρος συνοφρυωμένος, καθώς κοιτούσε προς την Ίρϊα που καθόταν με γουρλωμένα μάτια, προσπαθώντας να καταλάβει περί τίνος συζητούν.
"Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για αυτό, οφείλουμε όμως να αναλογιστούμε την πιθανότητα", απάντησε η Σάρα.
"Ή μπορεί να είναι και φυσικό φαινόμενο, δεν θα είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο", συνέχισε ο Πρόεδρος σαν να μην την άκουσε και απλά συνέχισε τον ειρμό των σκέψεων του φωναχτά.
"Έχεις δίκιο σε αυτό. Γι' αυτό σε χρειαζόμαστε πάλι με το μέρος μας. Οι ικανότητές σου θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τι συμβαίνει, αφού δεν είσαι υπαίτιος για αυτό".
"Δυστυχώς δεν μπορώ να αφήσω την πόλη. Είμαι δεσμεύμενος μαζί της ωσότου εκπληρωθεί η αποστολή μου"
"Ποια είναι η αποστολή σου;"!, ρώτησε εκνευρισμένος ο Τζορτζ.
Ο Πρόεδρος κοίταξε έντονα την Τάμυ και την Ίρϊα. Υποθέτοντας πως ήταν κι αυτές μέλη της ομάδας τους, διστακτικά απάντησε. "Οι σοφοί της σχολής, μου την ανάθεσαν κι αν σας πω ενδεχομένως να επιφέρω αυτό που κλήθηκα να αποτρέψω".
"Τι εννοείς, εξήγησε μας. Πρέπει να μάθουμε τι συμβαίνει".
"Μμμ... εντάξει επειδή από ότι φαίνεται πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο θα σας πω ό,τι μου επιτρέπεται. Αλλά πρέπει να καταλάβετε πως δεν μπορείτε να αναμιχθείτε, όσο ανόητο κι αν ακουστεί αυτό που θα σας πω", μονολόγησε και τους κοίταξε όλους στα μάτια, συνεχίζοντας...

"Εδώ και λίγα χρόνια, οι πρεσβύτεροι τις σχολής μου, δέχονταν οράματα φρίκης και πόνου. Πόλεις πνιγμένες στο αίμα και την τρέλα. Επικεντρώθηκαν σε αυτά τα οράματα και κατέληξαν πως αυτά αποτελούν ένα δένδρο, ας πούμε, εκδοχών που ξεκινούν από αυτήν την πόλη".
"Δηλαδή, μια εκδοχή της ιστορίας που προσπαθείς να ανατρέψεις από το να συμβεί. Κι εμείς γιατί δεν μπορούμε να αναμιχθούμε;"
"Παρατήρησαν πως σε αρκετά, όχι όλα, αλλά σε αρκετά σενάρια, η οργάνωση επιτέλεσε κομβικό ρόλο στην πραγματοποίηση αυτών των δυσάρεστων γεγονότων. Πότε άθελα, πότε εσκεμμένα".
"Αποκλείεται, το Αφεντικό δεν θα το επέτρεπε", αντιμίλησε θιγμένη η Σάρα.
"Δεν ξέρουμε, δεν ρισκάρουμε να μάθουμε. Εξάλλου έχει τις παραξενιές του", συνέχισε ο Πρόεδρος.
"Δηλαδή όλο αυτό, η απόσχισή σου από την οργάνωση, η επίδειξη μαγείας στις μάζες, το πραξικόπημα, αυτός ο πόλεμος, ήταν για να αποτρέψεις την Αποκάλυψη της χώρας;", ρώτησε ο Τζον επιζητώντας σαφήνεια για τις πράξεις του.
"Όλα αυτά που περάσαμε, η πείνα, οι διώξεις, τα βασανιστήρια, ήταν και καλά για τη σωτηρία ενός κόσμου που μπορεί να υπάρξει;", συνέχισε η Ίρϊα αναστατωμένη με αυτά που άκουγε και κοιτούσε την Τάμυ ζητώντας συμπαράσταση.
"Η αλήθεια είναι πως για να αποκτήσω την εξουσία έπρεπε να συνεργαστώ με δυνάμεις, των οποίων οι αντζέντες, μου είναι ανεπιθύμητες. Όμως, άνθρωποι με επαφές και γνώσεις, ήταν απαραίτητοι για το σκοπό μου. Στην πορεία έκανα εχθρούς, παιχνίδια εξουσίας περίεπλεξαν την αποστολή μου. Αναγκάστηκα να συμβιβαστώ με πράξεις που με γεμίζουν ντροπή", απάντησε ο Πρόεδρος με μετανιωμένο ύφος, σαν η συζήτηση αναβίωνε δυσάρεστες αναμνήσεις.
"Αναγκάστηκες;", μα είσαι ο απόλυτος άρχοντας της Ανατολικής ακτής. Μπορούσες να κάνεις καλό για όλους, αλλά έσπειρες φόβο και διχόνοια στο κόσμο, μας έκανες να υποφέρουμε", φώναξε η Ίρϊα, τραβώντας την προσοχή των σωματοφυλάκων που κάθονταν περιμετρικά γύρω τους.
"Ό,τι και να πω, ξέρω πως δεν θα βοηθήσει, πάντως αυτή είναι η αλήθεια. Σάρα, Αγνή, ξέρω πως θα καταλαβαίνατε εάν έλεγα ψέματα. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω περισσότερα, μήπως και σας μπλέξω χωρίς να το θέλω. Θα μπορούσα να ετοιμάσω μια διέξοδο μέσα από τα θεμέλια της παλιάς πόλης. Η Συνομοσπονδία θα σας θεωρήσει νεκρούς και κανείς δεν θα σας ψάξει".
"Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο. Αφήσαμε πολλά πτώματα καθώς ανεβαίναμε. Δεν υπάρχουν ντοκουμέντα για τον ερχομό μας, όμως μπορούμε να πιστεύουμε πως και να υπάρχουν θα φροντίσεις να ξεχαστούν", απάντησε ο Τζορτζ κοιτώντας με νόημα τους σωματοφύλακες.
"Μπορεί να μην συνεργαζόμαστε πλέον, αλλά θέλω να ξέρετε πως είμαι ακόμα με το πλευρό σας. Είτε μιλάμε για τους Άλλους, όποιοι και αν είναι αυτοί, είτε για αυθαίρετες υποστάσεις μιας άλλης διάστασης, εγώ, όπως κι εσείς, θα πολεμάμε με ό,τι εφόδιο έχουμε και με τις ίδιες μεθόδους".
"Το λες αυτό αφότου σκότωσες τον Τζον και την Τζένη;", φώναξε η Σάρα.
"Δεν είχα ενημερώσει, προφανώς, τους στρατιώτες μου για την ύπαρξή σας, δεν σας περίμενα. Κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο να συμβεί. Εξάλλου, ο τραυματισμός είναι πρόσφατος, ώστε να προλάβουμε την εγκεφαλική νέκρωση. Το ιατρείο που έχω εδώ πάνω είναι άριστα στελεχωμένο. Θα τα καταφέρει με μόνιμη ζημιά στον λαιμό και τον καρπό, μου είπαν οι γιατροί. Παρομοίως και η Τζένη, αν και το δεξί της χέρι ίσως αχρηστευτεί. Ο άνδρας που ήταν μαζί του δύσκολα όμως, μιας και δέχτηκε πολλά τραύματα. Θα αναρρώσουν στο καλύτερο ιατρείο της Ανατολικής ακτής", μίλησε καθησυχαστικά και με απαλό τόνο στην Σάρα.
"Μακάρι, για το καλό σου. Να ξέρεις πως αν δεν επιστρέψουμε, το Αφεντικό έχει έτοιμη την τιμωρία σου, αν και φρόντισες να καταδικάσεις μόνος την ψυχή σου", απάντησε η Σάρα.
"Σάρα, είσαι αναστατωμένη, αλλά δεν είμαι υπεύθυνος για τις αποφάσεις σας. Πάντα έχουμε θύματα και το ξέρεις. Δείξε κατανόηση. Όσο για το ξόρκι, έπρεπε, διαφορετικά θα έχανα την πόλη. Πλέον καταλαβαίνεις πόσο σημαντική είναι", είπε ο Πρόεδρος και κοίταξε προς την Τάμυ και την Ίρια. "Οι κοπέλες; Καινούρια μέλη μαζί με τον άνδρα;", απόκριθηκε.
"Είμασταν πειραματόζωά σου! Είσαι ένα τέρας. Με απήγαγαν, με βασάνισαν, με..", φώναζε η Τάμυ καθώς ξαφνικά, θραύσματα από την μάχη άρχισαν να χορεύουν γύρω τους, με τον  Πρόεδρο να την διακόπτει με μια κίνηση του χεριού του. Τα δαχτυλίδια του έλαμψαν και η Τάμυ σιώπησε.
"Όπως είπα, συνεργάστηκα με μοχθηρούς ανθρώπους. Δεν ήξερα.. συγγνώμη", κοίταξε απολογητικά προς την Τάμυ και μετά προς την θέα της πόλης.
"Ξέρει κανείς άλλος στην Συνομοσπονδία για το σκοπό σας, ξέρουν πως είστε εδώ;", συνέχισε, επιστρέφοντας στους τυχοδιώκτες.

"Όχι, είμαστε μισθοφόροι που αποζητούμε την έγκριση να γίνουμε Παίκτες", απάντησε ο Τζον.
"Τέλεια! Λοιπόν, θα σας μετακινήσουμε λαθραία εκτός Αμερικής σε ασφαλές μέρος. Από εκεί και πέρα θα βρείτε το δρόμο για το σπίτι, μόνοι σας. Ο Τζον, όταν γίνει καλά, θα ακολουθήσει μαζί με τη Τζένη και τον άλλον.  Ήδη ξέρετε πολλά, δεν μπορώ να σας έχω εδώ", είπε ο Πρόεδρος και σηκώθηκε δίνοντας εντολή να τους μετακινήσουν.
Αφού τους νάρκωσαν, τους έδεσαν τα μάτια και τους φόρεσαν κουκούλες, τους μετέφεραν σε μια πλατφόρμα όπου ένα μεταγωγικό περίμενε.
Σωληνώσεις φρόντιζαν να τους διαθέτουν θρεπτικά συστατικά όσο ήταν αναίσθητοι και να τραβούν ανεπιθύμητα υγρά. Όταν ξύπνησαν, άρρωστοι και αδύναμοι, δεν αντέδρασαν στην όψη του Ασημένιου Πολεμιστή που καθόταν αντικριστά. Η Τάμυ και η Σάρα δεν κατάλαβαν ποιος ήταν, αλλά ο Τζορτζ έδειξε ανακούφιση όταν κατάλαβε πως το σπαθί ήταν στη θήκη του.
"Βρίσκομαι εδώ για να φροντίσω πως δεν θα πάθει κάτι το πλήρωμα", είπε όταν ήταν σίγουρος πως όλοι είχαν ξυπνήσει. "Να είστε φρόνιμοι, σας παρακαλώ".

"Είσαι αυτός που με απήγαγε;", είπε με βραχνή φωνή η Ίρϊα. Ο λαιμός της ήταν ξερός και το κορμί της αδύναμο από τις συχνές ναρκώσεις. "Οι φίλοι μου, είναι καλά; Που πάμε; Δεν είμαι μαζί τους, πρέπει να επιστρέψω", συνέχισε, καθώς προσπαθούσε να καταλάβει τα δεσμά της, αλλά η εστίαση της προσοχής την κούραζε και επέστρεφε στιγμιαία στον λήθαργο.
"Δεν είναι στον έλεγχό μου. Ούτε εγώ ξέρω τον προορισμό μας. Σύντομα όμως φτάνουμε απ' όσο ξέρω", απάντησε στωικά. Η Ασημένια προσωπίδα έδινε μια μηχανική χροιά στον λόγο του.
"Αυτό το σπαθί είναι μαγικό. Είσαι κι εσύ μάγος όπως ο Πρόεδρός σου; Από ποια σχολή είσαι;", ρώτησε ο Τζον, δίνοντας προσοχή στην πανοπλία τώρα που ήταν κοντά του.
Στα άκρα, το ασήμι είχε μια σειρά χαραγμένων συμβόλων και μοτίβων που ανέβαιναν στους ώμους και κατέληγαν στην μάσκα. Η μάσκα δεν είχε οπές για τα μάτια και το κράνος του δεν φαινόταν φτιαγμένο για συμβατική μάχη. Ο Ασημένιος πολεμιστής καθόταν σιωπηλός. Η Αγνή θέλοντας να μάθει, επανέλαβε την ερώτηση. Σε αυτήν φάνηκε πρόθυμος να απαντήσει.
"Δεν είμαι μάγος, είμαι κυνηγός. Το σπαθί θα μπορούσε κάποιος αμαθής να το πει μαγικό, αλλά δεν είναι", απάντησε ο κυνηγός, απορώντας για την επιθυμία του για κουβέντα.
"Πως σε λένε;", ρώτησε ευχαριστημένη η Αγνή.
"Άλεξ", της απάντησε κοφτά.
"Άλεξ, πως κατέληξες να δουλεύεις για τον Πρόεδρο; Τι κυνηγάς;", ρώτησε η Σάρα.
"Έψαχνα δουλειά και μου την παρείχε. Δεν είναι πολλοί αυτοί με τις δεξιότητές μου. Κυνηγώ ανθρώπους με …ταλέντα".
Η Αγνή ήταν συγχυσμένη από τις λακωνικές απαντήσεις του αλλά ήταν αδύναμη. Ήταν κατόρθωμα που απαντούσε, σκέφτηκε. 
Ο Τζορτζ πλέον δεν ήταν σίγουρος πως μπροστά του είχε άνθρωπο. Οι απαντήσεις του, χωρίς εναλλαγή στην ένταση ή στο τόνο, με τα χέρια του ακίνητα πάνω στη λαβή του σπαθιού.
"Είσαι άνθρωπος Άλεξ;", ρώτησε.
Ένα γέλιο ακούστηκε μέσα από τη μάσκα.
"Είναι επειδή απαντώ μονότονα, σωστά; Με έχουν ξαναμπερδέψει για ρομπότ. Όχι, άνθρωπος είμαι. Δεν συνομιλώ συχνά με άλλους", απάντησε ο Άλεξ και έβγαλε την μάσκα για να φανερώσει τα γαλάζια μάτια του στο νεανικό του πρόσωπο. Η γενειάδα που άρχισε να μεγαλώνει υποδείκνυε καστανόξανθα μαλλιά, τα οποία ήταν κρυμμένα από το κράνος.
Κεντρική Ευρώπη, Γερμανία μάλλον, σκέφτηκαν. Για να επιβεβαιώσει τις υποψίες της η Σάρα μίλησε, "Να σε ρωτήσω, προς τι η επικάλυψη ασημιού στη πανοπλία; Δεν εξυπηρετεί κάποιο σκοπό στη μάχη".
"Η οικογένεια μου κυνηγούσε κάποτε πλάσματα αλλεργικά στο ασήμι. Η επικάλυψη τα απωθούσε. Αυτά εξαφανίστηκαν, αλλά η παράδοση συνεχίζεται", απάντησε ο Άλεξ, βάζοντας την προσωπίδα στη θέση της. "Οι δεξιότητες μου βρίσκουν εφαρμογή πλέον στον εντοπισμό και την αιχμαλώτιση ατόμων που αποτελούν απειλή για τη Νέα Υόρκη. Κρίνοντας σας, ως μια ειδική περίπτωση, με κάλεσαν να σας πολεμήσω. Συγγνώμη για το κακό που σου προξένησα", συνέχισε, μιλώντας στον Τζον.
"Έκανες την δουλειά σου, δεν ήξερες. Δεν σου κρατώ κακία", απάντησε ο Τζον. "Αυτό το σπαθί όμως, με τύφλωσε. Τι είναι;"
"Κανονικά θα έπρεπε να πέθαινες όταν κοίταξες την λάμα. Είχα την ένταση της ακτινοβολίας στο μέγιστο. Το τι ακριβώς είναι... Μόνο να το χρησιμοποιώ ξέρω και να το συντηρώ.  Μου το έδωσε ο πατέρας μου όταν βγήκε στην σύνταξη. Ούτε αυτός ξέρει ποιος το έφτιαξε και πως λειτουργεί. Κανείς δεν ξέρει", απάντησε ο Άλεξ προσπαθώντας να συγκρατήσει τα λόγια του. Δεν ήξερε γιατί ήταν τόσο ομιλητικός. "Πάντως δεν είναι μαγικό. Είμαι σίγουρος για αυτό. Μου το είπε ο Πρόεδρος".
Φώτα άρχισαν να αναβοσβήνουν και μια μικρή σειρήνα σήμανε την άφιξή τους στον προορισμό τους.
"Πιάστε τον ορό σας και κατεβείτε φρόνιμα σε σειρά".
Το μεταγωγικό προσγειώθηκε σε ένα ημιερημικό περιβάλλον, αλλά υπήρχαν δέντρα σε απόσταση, εκεί που άρχιζαν οι πρόποδες μιας οροσειράς. Η ράμπα κατέβηκε και κατέβηκαν με τη σειρά τους και αυτοί, όπως καθόντουσαν.
Ο Άλεξ αφού τους έλυσε τα δεσμά έδωσε στον καθένα από μια τσάντα με προμήθειες. Μέσα είχαν τις τιάρες και κάποια φυλαχτά τους. Στον Τζορτζ έδωσε ένα πιστόλι σε μια ερμητικά κλειστή πλαστική σακούλα. Πολύ παλιό μοντέλο, αλλά το ίδιο φονικό με τα σύγχρονα, από ότι φαινόταν. Τα αρχεία της ύπαρξής του καταστρεμμένα, σκέφτηκε.
"Για παν ενδεχόμενον", είπε ο Άλεξ και έστρεψε την πλάτη του να μπει στο μεταγωγικό. Βλέποντάς τον να φεύγει, η Ίρϊα έβαλε δύναμη και του φώναξε να περιμένει. Ήθελε να πάει πίσω στους δικούς της. Η Σάρα πήρε την πρωτοβουλία κάνοντας νόημα στον Τζορτζ και την Αγνή.
"Ίρϊα, θα σου κάνω μια ερώτηση, κι εσένα Τάμυ. Δυστυχώς πρέπει να μου απαντήσετε αμέσως και δεν γίνεται να αλλάξετε την απόφασή σας στο μέλλον. Άλεξ, περίμενε σε παρακαλώ για λίγο", φωναξε η Σάρα και όλοι τους στάθηκαν.
Τις κοίταξε και ρώτησε, "Χάσαμε πολλούς στην προσπάθεια μας να φτάσουμε τον Πρόεδρο. Θέλετε να γίνετε μέλη της οργάνωσή μας; Θα πολεμάτε για το καλό της ανθρωπότητας. Δεν θα ξαναδείτε τους αγαπημένους σας, αλλά θα ζείτε άνετα. Θα κάνετε καινούργια οικογένεια... Εμάς. Θέλετε;"
Αρκετά λεπτά πέρασαν μέχρι που η Τάμυ αποφάσισε να σπάσει την σιωπή που επικρατούσε.
"Δεν έχω κανέναν πλέον να με περιμένει σπίτι. Τι έχω να χάσω; Θα έρθω", είπε προς ευχαρίστηση τους και κοίταξαν την Ίρϊα.
"Εεε, δεν θέλω. Θέλω να βρω τους δικούς μου. Δεν μπορώ να βοηθήσω, δεν έχω δυνάμεις. Απλά θέλω να ζήσω πλάι σε μια λίμνη ήσυχα", απάντησε η Ίρϊα.
"Κρίμα, σέβομαι όμως την απόφασή σου. Καλό ταξίδι σου εύχομαι Ίρϊα και αυτό που ποθείς να το ζήσεις. Σε ευχαριστώ για την βοήθειά σου", είπε με χαμόγελο η Σάρα.

Η Ίρια αμήχανα άρχισε να περπατά προς το μεταγωγικό. Το μυαλό της άρχισε να πλημμυρίζει με αγαλλίαση, ξέροντας πως σύντομα θα βρει τον Τζον και τους υπόλοιπους. Άρχισε ήδη να φαντάζεται τη λίμνη όπου θα ζούσαν καθώς πλησίαζε προς το μεταγωγικό που ετοιμαζόταν για απογείωση. Το έδαφος άρχισε να την προσεγγίζει γρήγορα. Χτύπησε αλλά δεν ένιωσε πόνο. Άρχισε να την παίρνει ο ύπνος.
Καπνός έβγαινε από τη κάνη του πιστολιού. Ο Τζορτζ έριξε δύο ακόμα για να σιγουρευτεί. "Συγγνώμη, αλλά δεν πρέπει να ακουστούν ιστορίες για εμάς", είπε η Σάρα στεκόμενη από πάνω της. Όταν τελείωσε με τη προσευχή, τραγούδησε ένα ξόρκι που πυροδότησε μια μικρή πράσινη φωτιά στα ρούχα της Ίρϊας. Γρήγορα η φωτιά επεκτάθηκε και κάλυψε ολόκληρο το κορμί της. Το μεταγωγικό απογειώθηκε και η Τάμυ με τον Τζορτζ, την Αγνή και τη Σάρα άρχισαν να οδεύουν προς το δάσος...