“Ο μεταλλικός πλανήτης”

Ο κυβερνήτης Ντικένης είχε καρφώσει το βλέμμα του στον ηλεκτρονικό πίνακα, καθώς ενεργοποιούσε το σύστημα εκκίνησης του μεταλλικού οικισμού.

“Εντάξει, αυξήστε την ισχύ. Θα πρέπει να νοιώθουμε ασφαλείς, καθώς θα χαράζουμε την τροχιά μας γύρω απ’ τον νανοπλανήτη”.

Την στιγμή που άφηνε το διακόπτη, τον πλησίασε ο Δόκτωρ Μιχαηλίδης, ο επικεφαλής του αστρονομικού επιτελείου. Στάθηκε δίπλα του, λέγοντας:

“Θα είμαστε αληθινά ασφαλείς!”

Συνέχισε, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του.

“Ο οικισμός μας είναι ασφαλής από μόνος του. Πόσο μάλλον αν το θέσουμε σε σταθερή τροχιά γύρω απ’ τον CERES!”

Ο CERES είναι ένας νανοπλανήτης στην αστεροειδή ζώνη ανάμεσα στους πλανήτες Άρη και Δία. Η μέση απόστασή του απ’ τη Γη είναι συγκρίσιμη μ’ εκείνη του πλανήτη Άρη, καθιστώντας το ταξίδι σχετικά εύκολο. Επίσης, ο πλανήτης νάνος, έχει ένα μεγάλο στοιχειώδες πλεονέκτημα. Ο CERES είναι πλούσιος σε άζωτο, κάτι που είναι χρήσιμο και κρίσιμο για την ανάπτυξη της ατμόσφαιρας ενός οικισμού σε τροχιά γύρω από αυτόν, σύμφωνα με τη θεωρία περί αποίκισης του διαστήματος του αστροφυσικού Pekka Janhunen του Φινλανδικού Μετεωρολογικού Ινστιτούτου στο Ελσίνκι. Ως γνωστόν, η ατμόσφαιρα της Γης περιέχει 79% περίπου άζωτο. Αντί να κτιστεί, σύμφωνα με τον Janhunen, μια αποικία στην επιφάνεια του μικροσκοπικού πλανήτη, καθώς ο CERES έχει ακτίνα το 1/13 περίπου από αυτή της Γης, οι έποικοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν διαστημικούς ανελκυστήρες για τη μεταφορά πρώτων υλών απ’ τον νανοπλανήτη απευθείας στους βιότοπους τους σε τροχιά. Κάθε κυλινδρικός βιότοπος θα έχει μήκος 6,2 μίλια περίπου (10 χιλιόμετρα), θα έχει ακτίνα 0,6 μίλια (1 χιλιόμετρο) και θα ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 66 δευτερόλεπτα, η οποία θα παράγει τη φυγοκεντρική δύναμη που απαιτείται για τη βαρύτητα που μοιάζει με της Γης.

Ο Ντικένης κοιτούσε συνέχεια τον πίνακα.

“Έχεις ετοιμάσει τους μηχανισμούς σου;" ρώτησε τον αστροφυσικό”.

“Όχι τελείως, αλλά δε βιάζομαι", απάντησε αυτός. "Έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας και κυρίως δε βιαζόμαστε. Όλα πρέπει να γίνουν με τεράστια σχολαστικότητα στην κάθε λεπτομέρειά τους. Δεν πρέπει να μας διαφύγει το παραμικρό. Τώρα μπαίνουν οι βάσεις ενός βιώσιμου μέλλοντος για την ανθρωπότητα". Τελικά, ο κυβερνήτης γύρισε αργά να κοιτάξει το δόκτορα, αφήνοντας έναν αναστεναγμό ανακούφισης”.

“Δόκτορα Μιχαηλίδη, νομίζω ότι πιο κατάλληλη στιγμή από αυτήν δε θα μπορούσε να υπάρξει για την πρώτη διαστημική αποικία πέρα απ’ το Ηλιακό Σύστημα”.

Ο Μιχαηλίδης, ανασηκώνοντας τους ώμους του, απάντησε:

“Ναι, έτσι είναι. Πάντως δε θα ήταν έτσι κι αλλιώς δυνατό να μάθουμε με βεβαιότητα στις δικές μας ημέρες, αν μπορούσαμε να στήσουμε μια ασφαλή αποικία στον πλανήτη Άρη, όπου δεν υπάρχει η αναγκαία βαρύτητα για την σωστή σωματική ανάπτυξη των ανθρώπων. Απ’ την άλλη πλευρά όμως είμαστε πολύ τυχεροί που βρισκόμαστε τόσο κοντά στο μητρικό μας πλανήτη, τη Γη. Θ’ αποκτήσουμε έναν πλούτο πληροφοριών. Πραγματικά είναι μια καλή στιγμή, όπως κι εσύ διαπίστωσες. Θα μπορέσουμε να μάθουμε όλα εκείνα τα πράγματα που θα χρειαστούμε για να ιδρύσουμε μια μεγάλη αποικία από μεταλλικούς οικισμούς. Θ’ αποτελείται από χιλιάδες ή και εκατομμύρια οικισμούς προσδεμένους μεταξύ τους που σε τελική ανάλυση θα πρόκειται για έναν τεχνητό πλανήτη. Καθένας από αυτούς τους κυλινδρικούς οικισμούς θα μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερα από 57.000 άτομα, να υποστηρίξει μια τεχνητή ατμόσφαιρα και να δημιουργήσει μια γήινη βαρύτητα μέσω της φυγοκεντρικής δύναμης της περιστροφής του. Και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό. Πέρα απ’ τους κυλίνδρους θα υπάρχουν δύο τεράστια γυάλινα κάτοπτρα υπό γωνία 45 μοιρών, που σε σχέση με το δίσκο που θα τους πλαισιώνει θ’ αντανακλούν αρκετό φως του ήλιου σε κάθε βιότοπο. Μέρος κάθε κυλίνδρου θα χρησιμοποιηθεί στην καλλιέργεια σπόρων και δέντρων, που θα προέρχονται από πρώτες ύλες απ’ τον CERES. Το φυσικό φως του ήλιου θα τα διατηρεί. Το “αστικό” τμήμα κάθε κυλίνδρου εν τω μεταξύ θα βασιστεί στο τεχνητό φως για να προσομοιώσει ένα γήινο ημερήσιο κύκλο”.

Ο κυβερνήτης Ντικένης, κοιτώντας γι’ άλλη μια φορά τον ηλεκτρονικό πίνακα, απάντησε:

“Ναι, είμαστε τυχεροί, δόκτορα, γιατί ταξιδεύουμε με μια υπερταχύτητα εκατομμύρια μίλια μακριά απ’ τον πλανήτη μας και πρόκειται να μπούμε σε τροχιά γύρω από έναν άγνωστο μέχρι τώρα νανοπλανήτη που είναι σε θέση να μας τροφοδοτήσει με όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία χρειαζόμαστε για την επιβίωσή μας ως ανθρώπινο είδος. Τώρα, ασφαλώς είμαστε μια φούχτα άνθρωποι, επιστήμονες ως επί το πλείστον, αλλά όλες οι προοπτικές υπάρχουν για να γίνουμε εκατοντάδες χιλιάδες ή και πολύ περισσότεροι σε λίγα χρόνια, αν θέλουμε να μιλήσουμε με γήινους όρους”.

Ο Μιχαηλίδης έβλεπε ότι ο Ντικένης ήταν ευτυχισμένος. Μιλούσε με μεγάλη έξαψη στο πρόσωπό του. Κάτι που δε συνέβαινε τακτικά.

Πραγματικά ήταν αφάνταστα τυχεροί στο θέμα που τους απασχολούσε τώρα. Αν ο Μιχαηλίδης δεν είχε την ιδέα του αποικισμού μέσω μεταλλικών οικισμών, ούτε ο κυβερνήτης Ντικένης θα σκεφτόταν ότι υπήρχε η δυνατότητα πρόσδεσης πολλών οικισμών μεταξύ τους, ούτως ώστε ν’ αυξηθεί και ο αριθμός των αποίκων. Και οι δυο τους έβλεπαν τώρα με τη φαντασία τους την ολοκληρωμένη εικόνα. Μία νηοπομπή σφιχτά προσδεμένων μεταξύ τους οικισμών που θ’ αποτελούσαν ένα βιώσιμο τεχνητό πλανήτη.

Η ενδοεπικοινωνία διάλυσε τη φαντασιακή εικόνα των δύο ανδρών. Ο κυβερνήτης απάντησε:

“Ναι, Καρολίνα. Σε ακούω”.

Η Καρολίνα, η διοικητής του Τμήματος Διαστημικής Επικοινωνίας, αποκρίθηκε ενθουσιασμένη:

“Κύριε, πείτε σας παρακαλώ στον δόκτορα Μιχαηλίδη ότι όλοι οι μηχανισμοί είναι έτοιμοι. Εν τω μεταξύ εγώ προσωπικά έχω ελέγξει τους σταθμούς επικοινωνίας του οικισμού μας με τους αντίστοιχους της Γης. Επίσης, έχω αναπτύξει ένα πρόγραμμα επικοινωνιακής προσομοίωσης με σταθμούς που πρόκειται να ιδρύσουμε στο έδαφος του CERES, ώστε να εντοπίσουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα που μπορεί να υπάρξουν. Επιπλέον, έχω δημιουργήσει με την ομάδα μου τις τεχνικές βάσεις για μία άρτια επικοινωνιακή σύνδεση ανάμεσα στον αρχικό οικισμό και σε αυτούς που θα προσδεθούν μαζί του τα επόμενα χρόνια, ώστε να υποβοηθηθεί η ανταλλαγή πληροφοριών, γνώσεων, ιδεών και δεξιοτήτων, αλλά και η μετακίνηση, η αποστολή αγαθών μεταξύ των οικισμών, η εξυπηρέτηση των αναγκών που θα παρουσιαστούν μέσα στους οικισμούς ή ακόμη και η μετακόμιση κάποιων κατοίκων ενός οικισμού σε κάποιον άλλο”.

“Μην ανησυχείς, Καρολίνα. Θα ενημερώσω το δόκτορα για την ετοιμότητα του εξοπλισμού του. Όσο για τις ενέργειες στις οποίες προχώρησες σου δίνω τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια. Εξάλλου πάντα είχα εμπιστοσύνη στην ανάληψη πρωτοβουλιών και ευθυνών εκ μέρους των γυναικών και ιδιαίτερα, όταν αυτό γίνεται από εσένα προσωπικά που γνωρίζω πως κάθε σου πράξη χαρακτηρίζεται από την προοπτική”.

Όταν μπήκαν σε τροχιά γύρω απ’ τον CERES, ο κυβερνήτης Ντικένης κοιτούσε πάλι τον πίνακα. Αυτήν τη φορά όμως με πολύ μεγαλύτερη προσοχή. Όλα εξαρτιόνταν απ’ την στιγμή αυτή που ο οικισμός έμπαινε για πρώτη φορά σε τροχιά γύρω απ’ το νανοπλανήτη.

Ο CERES άρχισε να γίνεται περισσότερο ευδιάκριτος καθώς το αστρόπλοιο τον προσέγγιζε περισσότερο. Κοιτάζοντάς τον ο Ντικένης σκεφτόταν τη μολυσμένη υδρόγειο που οι ανθρωπογενείς ρύποι την οδηγούσαν ολοταχώς σ’ έναν αμετάκλητο θάνατο.

Τα μάτια του Ντικένη ήταν τώρα βουρκωμένα. Απ’ τη μια για τον ταλαιπωρημένο μητρικό πλανήτη και απ’ την άλλη για την επιτυχημένη είσοδο του οικισμού στην τροχιά γύρω απ’ τον CERES. Ύστερα από λίγο όμως σταμάτησε να συλλογιέται προς στιγμήν έστω τη Γη. Όχι ότι δεν τον απασχολούσε η ολοσχερής καταστροφή της, αλλά γιατί η επιχείρηση της αποίκισης του διαστήματος μόλις άρχιζε. Η εξέλιξή της προβλεπόταν βέβαια αργή, αλλά τώρα θα έπρεπε να δημιουργηθούν όλες οι κατάλληλες συνθήκες για την άρτια ανάπτυξή της. Μετά από πέντε χρόνια, όταν ένα μεγάλο πλήθος αποίκων θα ερχόταν με οικισμούς νεότερης τεχνολογίας πλέον, θα έπρεπε όλα να είναι έτοιμα να τους υποδεχθούν και η πρόσδεση των οικισμών μεταξύ τους να είναι άψογη, χωρίς να παρουσιάζει κανένα απολύτως πρόβλημα.

“Ξέρω ότι θέλετε όσο τίποτε άλλο να παρατηρήσετε την αποίκιση σε όλη τη φάση της. Το ίδιο κι εγώ. Θα πρέπει να περιμένουμε όμως μερικά χρόνια”, είπε ο Ντικένης.

Ο Μιχαηλίδης αναγκάστηκε ν’ αποδεχθεί το γεγονός ότι ήταν υποχρεωμένος να περιμένει. Ωστόσο τον παρηγορούσε η σκέψη ότι είχαν από εδώ και πέρα πολλή δουλειά να κάνουν που δε θα τους άφηνε χρονικά περιθώρια για οποιουδήποτε άλλου είδους σκέψεις.

Καθώς ο οικισμός γλιστρούσε, χρησιμοποιώντας την υπερταχύτητά του μέσα στην ολοκαίνουργια τροχιά του, ο Μιχαηλίδης άρχισε να ταξινομεί το υλικό που είχε ήδη συγκεντρώσει.

Ο κυβερνήτης Ντικένης έγραψε στο ημερολόγιο του οικισμού:

Εκατομμύρια μίλια μακριά απ’ τον πλανήτη μας. Το αποικιακό αστρόπλοιό μας εισήλθε με μεγάλη επιτυχία στην παρθενική τροχιά του γύρω απ’τον νανοπλανήτη CERES. Τώρα είμαστε πλέον απασχολημένοι εξολοκλήρου στην επιτυχία του εγχειρήματός μας. Να ετοιμάσουμε πλήρως τα πάντα για τη δημιουργία της διαστημικής αποικίας μας.

Απότομα ο Ντικένης σταμάτησε να γράφει και γύρισε το περιστρεφόμενο κάθισμά του, καθώς ο αστροφυσικός ξερόβηξε δυνατά, θέλοντας να του μιλήσει.

“Τι είναι, Δόκτωρ;”

Ο Μιχαηλίδης κοίταξε, συνοφρυωμένος τα χαρτιά που κρατούσε.

“Μελέτησα πολύ, όπως ξέρεις, τη διαδικασία αυτού του αποικισμού” είπε. “Μ’έναν προσεκτικό υπολογισμό που έκανα, εντόπισα δύο προβλήματα. Το ένα έχει σχέση με το άζωτο, το οποίο λύνεται εύκολα με τη μεταφορά του απ’ τον CERES. Το δεύτερο όμως είναι δυσεπίλυτο και έχει να κάνει με την ποσότητα του οξυγόνου που θα είναι απαραίτητο για την επιβίωση ενός μεγάλου αριθμού αποίκων, καθώς και από πού θα προέρχεται αυτό. Παραμένω αισιόδοξος όμως. Ξέρω πως θα με ταλαιπωρήσει αρκετά, αλλά με την ομάδα μου θα βρούμε σίγουρα τη λύση”.

Ο Ντικένης του είπε συνοφρυωμένος:

“Εντάξει, Δόκτωρ, είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ εσένα, την ομάδα σου και τις αστείρευτες γνώσεις σας. Καταλαβαίνω ότι είναι απλώς θέμα χρόνου”.

“Σωστά, κυβερνήτη. Αλλά όταν ξεκινά κάποιος κάτι για πρώτη φορά, τότε θα πρέπει να εξετάζει όλους τους παράγοντες, όλους τους συντελεστές, όλες τις παραμέτρους”.

Ο Ντικένης δεν απάντησε. Απλώς αφέθηκε στην αγκαλιά της ελπίδας. Βρήκε μόνο λίγα λόγια να ξεστομίσει.

“Αυτά που γνωρίζουμε για το υπερδιάστημα ή ο,τιδήποτε σχετίζεται με την επιβίωσή μας ως είδος μέσα σε αυτό είναι ελάχιστα. Έτσι, μπαίνοντας σε τροχιά γύρω από ένα νανοπλανήτη, ενδέχεται να δημιουργήσουμε σοβαρά προβλήματα και για εμάς τους ίδιους και για το διαστημικό χώρο μέσα στον οποίο θέλουμε να υπάρξουμε. Για παράδειγμα, η τυχόν κακοδιαχείριση στην εξαγωγή των πρώτων υλών απ’τον CERES μπορεί ν’ αποτελέσει την αιτία της καταστροφής του νανοπλανήτη. Κατά συνέπεια και της καταστροφής του δικού μας διαστημικού αποικιακού προγράμματος”.

Τότε ο Μιχαηλίδης είπε με σταθερή φωνή:

“Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να διακινδυνέψουμε τίποτα και να μην είμαστε φειδωλοί στη χρησιμοποίηση του χρόνου με τη γήινη έννοιά του”.

Ο κυβερνήτης έμεινε σιωπηλός για μια στιγμή και μετά είπε:

“Πολύ καλά, Δόκτωρ. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος και ο μοναδικός”.

Ο κυβερνήτης έδωσε στο πλήρωμα εντολές και ο αστροφυσικός υπολόγισε ακριβώς την υπερταχύτητα που θα έπρεπε να έχει ο μεταλλικός οικισμός και να τη διατηρήσει στην συνέχεια. Επίσης, υπολόγισε και το χρόνο που ήταν αναγκαίος για να διαρκέσει μία πλήρης περιστροφή γύρω απ’ τον CERES.

Η αλήθεια είναι ότι η υπερταχύτητα που είναι απαραίτητη για μια τροχιά, δεν είχε δοκιμαστεί παρά μόνο τρεις φορές σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Οι δύο άνδρες όμως γνώριζαν πολύ καλά το αντικείμενό τους, τις ευθύνες τους και τι τους περίμενε, αν έκαναν το οποιοδήποτε λάθος.

Η επιχείρηση αποίκισης του διαστήματος είχε μόλις ξεκινήσει...