Διήγημα | "Για την δόξα"

Διήγημα | "Για την δόξα"

Το πεδίο της μάχης ήταν γεμάτο από τις πολυπληθείς, παραταγμένες εχθρικές δυνάμεις, που με απόλυτη πειθαρχία παρατηρούσαν η μία την άλλη, κάνοντας τις τελευταίες ετοιμασίες πριν την μάχη, σχεδιάζοντας με προσοχή το χτύπημα που θα έφερε το πιο καίριο πλήγμα. Οι διαμεσολαβητές είχαν επιστρέψει πάνω στα δυνατά, γρήγορα άλογα τους, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια μιας τελικής συνθηκολόγησης ανάμεσα στις δύο πλευρές. Στην ατμόσφαιρα πλανιόταν η οσμή του πολέμου, της αδρεναλίνης, του θανάτου, αλλά και της τιμής, της δόξας, της νίκης! Κορμιά νεκρών πολεμιστών θα έπεφταν στο πεδίο της μάχης, ενώ κάποιοι άλλοι θα γεύονταν την αίσθηση της επιτυχίας στα αιματοβαμμένα, από το αίμα των εχθρών, πρόσωπά τους.

Ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, το οροπέδιο στο οποίο επρόκειτο να τελεστεί αυτή η κατάθεση ψυχών, ήταν στρωμένο από ένα παχύ στρώμα καταπράσινου γρασιδιού. Ο αέρας που είχε ήδη σηκωθεί από ώρα, έκανε το γρασίδι να μοιάζει σαν μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, από τα κύματα που σχημάτιζαν επάνω του οι παγωμένες ριπές του ανέμου. Η φύση έχει πάντα τον τρόπο να δίνει απλόχερα την ομορφιά της. Ακόμα και τώρα. Την ώρα αυτή που, το απέραντο καταπράσινο χαλί της, ήταν έτοιμο να δεχθεί την θυσία γενναίων ανδρών και να ποτιστεί με αίμα, από αυτή την βάρβαρη, αλλά ηρωική προσφορά των ανθρώπων προς τους θεούς του πολέμου.

Η ώρα είχε φτάσει. Το μόνο που υπήρχε στις ψυχές και στο μυαλό των πολεμιστών ήταν η δόξα ή ένας τιμημένος θάνατος στο πεδίο της μάχης. Πυρσοί με λαμπερές φωτιές, που άφηναν τις σπίθες τους να στραφταλίζουν στον άνεμο, είχαν ανάψει και από τις δύο πλευρές. Παιάνες και πολεμικές ιαχές ακούγονταν δοξασμένα από τους αποφασισμένους για όλα πολεμιστές, ενώ συστάδες από επιβλητικά λάβαρα συμπλήρωναν το μεγαλείο στις καρδιές τους, μεταδίδοντας τον φόβο και την αποφασιστικότητα στους αντιπάλους.

Μέχρι τελικής πτώσης. Όλα ή τίποτα. 

Οι τοξότες παίρνουν τις θέσεις τους μετά το πρώτο φύσημα του κέρατος του αρχηγών. Τα τόξα τους είναι τεντωμένα και έτοιμα να εξαπολύσουν τα φονικά βέλη τους, αντίστοιχα, προς τις δύο κατευθύνσεις. Ένα μαύρο σύννεφο έχει αρχίσει να σχηματίζεται ψηλά στον ουρανό, κάνοντας τα να σφυρίζουν σαν τρελά, καθώς ψάχνουν το προορισμό τους ανάμεσα στις απροστάτευτες σάρκες των πολεμιστών. Κάποιοι πέφτουν. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να ανασυσταθούν και να ορμήσουν με μανία στο πεδίο της μάχης. Θα έλεγε κάποιος ότι φωτιές έβγαιναν από τα αποφασισμένα μάτια τους...

Ολοι έχουν λάβει τις θέσεις τους, έτοιμοι να ριχτούν σε αυτό τον τρελό χορό θανάτου. Ο ήχος των σπαθιών που βγαίνουν από τα θηκάρια τους και ρυθμικά χτυπούν πάνω στις ασπίδες, δημιουργεί μια τρομακτική, σχεδόν εκστατική ατμόσφαιρα. Οι αρχηγοί, πάνω στα άλογα τους, παρατάσσονται μπροστά και με τα πολεμικά κέρατα στο στόμα τους φυσάνε με δύναμη, καλώντας τους συντρόφους τους να ξεχυθούν στην μάχη. Χωρίς επιστροφή για κάποιους. Με μοναδικό σκοπό την νίκη.

Ένας εκκωφαντικός ήχος από τις κραυγές των πολεμιστών σκίζει τον αέρα, αρχίζοντας να τρέχουν με τα σπαθιά ανά χείρας. Η συμπλοκή πλησιάζει. Οι παρατάξεις συγκρούονται με μανία, η μία πάνω στην άλλη. Κορμιά πέφτουν, οι κλαγγές των σπαθιών λυσσομανάνε...

Για την Δόξα!