Ο Νίκος Γαϊτανόπουλος μας μιλάει περί Τέχνης, Φαντασίας και... άλλων “δαιμονίων”!

Τον Νίκο Γαϊτανόπουλο τον γνωρίζω, εδώ και αρκετά χρόνια, αρχικά κυρίως λόγω των δύο βιβλίων φαντασίας που είχε κυκλοφορήσει πίσω στα 2018 και 2019. Έκτοτε, ακολουθώντας τον -και παρακολουθώντας- την πορεία του στα social media, πάντα με ενθουσίαζαν οι δουλειές του στον χώρο της εικονογράφησης, όπου είναι και το κυρίως πεδίο ενασχόλησης του. Ήταν λοιπόν καιρός να μιλήσω μαζί του για πολλά και διάφορα θέματα, που θα αντλούσαμε, από το ευρύ πεδίο των τεχνών, της εικονογράφησης, της λογοτεχνίας του φανταστικού κτλ. Χωρίς να χρονοτριβώ και να σπαταλώ περισσότερο από τον πολύτιμο χρόνο σας, υποδεχόμαστε τον Νίκο Γαϊτανόπουλο, από το Middlesbrough της Αγγλίας κατευθείαν στην ιστοσελίδα μας. Καλή ανάγνωση!

•

1. Νίκο σε χαιρετώ και σε καλωσορίζω στην στήλη “Images & Words” της Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας. Θα ήθελες να συστηθείς στους αναγνώστες μας, λέγοντας μας λίγα λόγια για σένα;

Γεια σου, Θανάση, και σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Είναι μεγάλη μου χαρά να φιλοξενούμαι στη σελίδα σας. Ας συστηθώ... λέγομαι Νίκος Γαϊτανόπουλος, είμαι εικονογράφος και διδάσκω Concept Art στο Teesside University, στο Middlesbrough στην Αγγλία. Έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική, έχω δουλέψει στη διαφήμιση, εικονογράφηση βιβλίων και video games και έχω δημοσιεύσει δύο βιβλία με τις εκδόσεις Momentum.

2. Ζεις και εργάζεσαι στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Σε έχει βοηθήσει αυτό στην πορεία της καριέρας σου; Έχεις έρθει σε επαφή με ανθρώπους, απέκτησες περισσότερη εμπειρία, τεχνογνωσία ίσως και εξειδίκευση σε αυτό που κάνεις, σε σχέση με το αν ήσουν στην Ελλάδα;

Βρέθηκα πρώτη φορά στην Αγγλία το 2015 για το μεταπτυχιακό μου, επέστρεψα για προσωπικούς λόγους το 2017 και γύρισα ξανά το 2019 για να δουλέψω στο πανεπιστήμιο. Στο διάστημα αυτό έχω γνωρίσει ανθρώπους από κάθε γωνιά του κόσμου ως φίλους, συνάδελφους και φοιτητές. Δεν ξέρω αν απέκτησα τεχνογνωσία μέσα από τις επαφές αυτές, αλλά σίγουρα έγινα καλύτερος καλλιτέχνης και άνθρωπος. Είδα έναν κόσμο μεγαλύτερο και πιο περίεργο από ό,τι φανταζόμουν που ήταν ταυτόχρονα οικείος και κομμάτι μου κατά έναν τρόπο. Είδα τη φαντασία, την εικονογράφηση και τη δουλειά μου με πιο ευρύ τρόπο που σίγουρα μένοντας μόνο στην Ελλάδα δεν θα είχα δει. Η διδασκαλία έπαιξε τεράστιο ρόλο. Πιστεύω ως φοιτητής έμαθα πολλά πράγματα για την εικονογράφηση, αλλά πολύ περισσότερα ως δάσκαλος.

3. Στην εποχή του ίντερνετ, που τα πάντα είναι άμεσα διαθέσιμα και προσβάσιμα στον καθένα, έχει πραγματικά σημασία το μέρος από το οποίο ζει και εργάζεται κάποιος; Προσωπικά, σε έχει βοηθήσει το εξωτερικό στο να σε γνωρίσουν και να σε προσεγγίσουν περισσότεροι ενδιαφερόμενοι για το έργο σου;

Ναι και όχι. Το πού βρίσκεσαι μπορεί να μην έχει σημασία για online πελάτες που σε βρίσκουν μέσω των social media και του online portfolio μου. Ωστόσο, το επάγγελμά μου δεν είναι μόνο η ζωγραφική. Είναι και η προσωπική επαφή και συνεργασία με κάποιους ανθρώπους – ειδικά στην αρχή. Κάποιες από τις αγαπημένες μου δουλειές τις έχω κάνει με ανθρώπους που έτυχε να γνωρίσω από κοντά πρώτα. Το Middlesbrough είναι σχετικά απομονωμένο, οπότε οι ευκαιρίες είναι λίγες, αλλά όταν ταξιδεύω σε μεγαλύτερες πόλεις για events εκεί όντως έχω τη δυνατότητα να μιλήσω με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτό, ωστόσο, που το internet με έχει βοηθήσει περισσότερο ως τώρα είναι να διατηρήσω την επαφή με την Ελλάδα και τους δημιουργούς από εκεί. Περνάω πολύ συχνά τον χρόνο μου online με φίλους μου καλλιτέχνες από Ελλάδα, το οποίο με έχει βοηθήσει πάρα πολύ να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης, αλλά και να αντέξω τη μοναξιά κάποιες περιόδους όπου ήμουν πιο μόνος.

4. Ποιο είναι το θέμα το οποίο αγαπάς περισσότερο να ζωγραφίζεις; Παρατηρώντας πολλές από τις δουλειές που ανεβάζεις κατά καιρούς στα social media, διακρίνω μια προτίμηση σου σε προσωπογραφίες, χαρακτήρες, γενικότερα μια “ανθρωποκεντρική” τάση στις δημιουργίες σου.

Μου αρέσει σίγουρα να κάνω σπουδές και πορτραίτα, αλλά αυτά είναι κυρίως για εξάσκηση. Προτιμώ να ζωγραφίζω θέματα τα οποία δεν έχει αγγίξει πολύς κόσμος, εξού και γιατί σπάνια κάνω fan art. Το ότι συχνά στις σκηνές μου οι πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι ή ανθρωπόμορφα ζώα είναι γιατί θεωρώ ότι κάθε φαντασία είναι ανθρωποκεντρική. Δεν μου αρέσει να ζωγραφίζω κάτι, απλώς γιατί είναι εντυπωσιακό. Θέλω να υπάρχει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα στη δουλειά μου και μιας και είμαστε άνθρωποι είναι πιο εύκολο να το βιώσουμε μέσα από την ανθρώπινη μορφή ή το ανθρώπινο έργο (αγάλματα, μνημεία, αρχιτεκτονική). Επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ να ζωγραφίζω πουλιά και να ανακατεύω την ανατομία τους με την ανθρώπινη. Αυτά είναι βέβαια οι απόψεις μου για την προσωπική μου δουλειά. Οι πελάτες μου ζητάν πολύ διαφορετικά πράγματα και εκεί είναι που πάντα ψάχνω μια μέση οδό, για να δικαιολογήσω και τον λόγο που με προσλαμβάνουν.

5. Ποια είναι τα στάδια που ακολουθείς όταν αποφασίζεις να σχεδιάσεις; Ξεκινάς αυθαίρετα, μέχρι να σου αποκαλυφθεί στην πορεία αυτό το σχέδιο στο οποίο θα καταλήξεις, ή έχεις από την αρχή αποφασίσει το τι θα σχεδιάσεις; 

Συνήθως έχω μια γενική ιδέα, αλλά όχι πολύ συγκεκριμένη. Μου αρέσει να σκιτσάρω πρώτα στο sketchbook μου και να εξερευνώ την ιδέα μέχρι να καταλήξω σε κάτι πιο χειροπιαστό. Αφού ολοκληρώσω το παραδοσιακό σκιτσάρισμα, συνήθως συνεχίζω ψηφιακά με κάποιο αδρό σκίτσο, όπου λαμβάνω περισσότερες αποφάσεις, καθαρίζω το σχέδιο, αποφασίζω, χρωματίζω, αποφασίζω μέχρι που δεν αντέχω να βλέπω το σχέδιο – κάπου εκεί ξέρω ότι έχω τελειώσει. Κάποιες φορές μπορεί να κάνω πολύ μεγάλες αλλαγές στη μέση του σχεδίου, ειδικά αν μου έρθει κάποια πολύ καλύτερη ιδέα. Τα περισσότερα σχέδια που κάνω είναι λίγο σαν γρίφοι που μου αποκαλύπτονται σιγά σιγά μέχρι που όλα κουμπώνουν.

6. Ποιες είναι οι αγαπημένες σου τεχνικές στην σχεδίαση και ποια τα μέσα με τα οποία προτιμάς να δουλεύεις; Τι σε έκανε να κινηθείς προς αυτά και γιατί τα προτιμάς έναντι άλλων μεθόδων και μέσων;

Κυρίως δουλεύω ψηφιακά – μιας και ένα συντριπτικό ποσοστό της δουλειάς μου γίνεται online. Κάνω στο Photoshop το 99% της δουλειάς μου. Έχω τη δυνατότητα για άπειρες διορθώσεις και τα χρώματα δεν λερώνουν ούτε κοστίζουν παραπάνω. Ωστόσο, προτιμώ το μολύβι και το sketchbook μου. Το μολύβι είναι απλό, άμεσο και με τεράστιες δυνατότητες. Το sketchbook μου είναι ιδιωτικό και χωράει στην τσέπη ή την τσάντα μου. Εκεί μπορώ να κάνω τα πάντα – αν και καταλήγω να κάνω κυρίως αφηρημένα σχέδια ή ασκήσεις. Προσπαθώ μερικές φορές να δουλέψω με νερομπογιά αλλά κάθε φορά πάει και χειρότερα. Τέλος, έχω δοκιμάσει λάδι σε καμβά κάποιες φορές στο παρελθόν και μου άρεσε πάρα πολύ αλλά δεν έχω τον χώρο και τον χρόνο να ασχοληθώ παραπάνω. Για την ώρα, τα ψηφιακά μέσα με κερδίζουν, αλλά ελπίζω στο κοντινό μέλλον να πετύχω ενδιαφέροντα συνδυασμό.

7. Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα, κάποιο καθημερινό πλάνο το οποίο ακολουθείς αυστηρά όταν δουλεύεις τα έργα σου ή αφήνεσαι στα χέρια της έμπνευσης, ανεξαρτήτως ωρών και υποχρεώσεων;

Μιας και δουλεύω part-time στο πανεπιστήμιο, κάθε μέρα είναι λίγο διαφορετική. Κάποιες μέρες δουλεύω το πρωί, κάποιες το βράδυ. Αν υπάρχει κάποια πιεστική προθεσμία, τότε δουλεύω πρωί και βράδυ. Ως επαγγελματίας, δεν έχω την πολυτέλεια να περιμένω την έμπνευση για να δουλέψω. Ωστόσο, έχω ένα μικρό τελετουργικό, για να μπορέσω να μπω στη ροή της δημιουργίας. Κάθομαι στο γραφείο μου με μια πολύ μεγάλη κούπα τσάι, ακούω κάποια εκπομπή που μου αρέσει ή μουσική, ανοίγω το σχέδιο στο photoshop και για κάποια ώρα δεν ασχολούμαι καθόλου με αυτό. Μπορεί να παίξω κάτι στον υπολογιστή ή να κάνω μικροδουλειές. Μετά από λίγο κάτι κάνει κλικ και αρχίζω τη δουλειά. Και μαζί με τη δουλειά έρχεται και η έμπνευση.

8. Τι θα βρίσκαμε, αυτή την στιγμή, επάνω στον πάγκο σου;

Έχω δύο γραφεία. Ένα σχεδιαστήριο και ένα για τον υπολογιστή μου. Το σχεδιαστήριο είναι γεμάτο κάδρα και εργαλεία – μετακομίσαμε με την κοπέλα μου πρόσφατα και ακόμα δεν έχουμε τακτοποιήσει τα πάντα. Στο γραφείο του υπολογιστή έχω έναν εκτυπωτή, τις οθόνες μου, ποτήρια, ακουστικά και πολλά πολλά πολλά post-it. Επίσης, τα τρία φυτά μου σε βαζάκια, την Κέιτ, τον Φιλ και τον Μο.

9. Να περάσουμε όμως και στο κομμάτι της λογοτεχνίας του φανταστικού. Έχεις εκδώσει, μέχρι στιγμής, δύο βιβλία, τα “Από την Σοφίτα στο Νόρνιμ: Ιστορίες από τους τόπους του Έρκαχοθ” και “Έρκαχοθ: Νόρνιμ” που αποτελεί το πρώτο μέρος της σειράς. Σκέφτεσαι να επιστρέψεις συγγραφικά στον κόσμο των βιβλίων σου με την συνέχεια τους κάποια στιγμή;

Η σύντομη απάντηση είναι ναι, αλλά δεν ξέρω πότε. Άρχισα να γράφω τον Έρκαχοθ σε πολύ νεαρή ηλικία και σπάνια δεν τον σκέφτομαι καθόλου. Όποτε βλέπω κάτι καινούριο και ενδιαφέρον γύρω μου, κάτι στον κόσμο του Έρκαχοθ στο μυαλό μου ενημερώνεται και ωριμάζει. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι μετά την έκδοση του βιβλίου πέρασα ένα πολύ φορτωμένο διάστημα, προσωπικά και επαγγελματικά. Άλλαξα δουλειά, μετακόμισα στο εξωτερικό, η πανδημία, έχασα πρόσωπα από την οικογένειά μου, αλλαγές στην προσωπική μου ζωή, πολλά ταξίδια από εξωτερικό για Ελλάδα και αντίστροφα, και ακόμα και πρόσφατα μετακομίσεις και αλλαγές στη δουλειά μου για να έχω παραπάνω χρόνο για σχέδιο. Ο Έρκαχοθ είναι πάντα στο μυαλό μου, αλλά ακόμα δεν έχω βρει τον χρόνο και την ηρεμία για να συνεχίσω, αλλά θα γίνει κι αυτό.

10. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση που είναι κοινή και προς τις δυο σου ιδιότητες, του εικονογράφου και του συγγραφέα. Τι είναι αυτό που σε γεμίζει με το να δημιουργείς; Από που αντλείς έμπνευση και ενέργεια για να υλοποιήσεις τις σκέψεις και τις εικόνες που έχεις στο μυαλό σου;

Ό,τι και να φτιάξω, είτε είναι κείμενο είτε εικόνα, με ενδιαφέρει να λέει μια ιστορία που να μεταφέρει κάτι δικό μου στους γύρω μου. Μια ιστορία για ανθρώπους. Όταν η ανάγκη μου για έκφραση εναρμονίζεται με αυτό που φτιάχνω, είμαι ευτυχισμένος. Εμπνέομαι από τη μουσική, τη λογοτεχνία, τη λαογραφία, την ποίηση, την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τη φύση. Μου αρέσει να διαβάζω και να ακούω μουσική γιατί εκείνη την ώρα, βλέπω με τα μάτια του μυαλού μου και μπορώ να φανταστώ, χωρίς την πληθώρα των εικόνων τριγύρω μου να με επηρεάζουν άμεσα. Μέσα από τους μύθους, τα παραμύθια και τα ποιήματα του παρελθόντος έρχομαι σε επαφή με το συναίσθημα και την οπτική ενός τόπου που δεν θα μπορούσα ποτέ να αγγίξω αλλιώς. Τα σχέδιά μου για πολλές προσωπικές δουλειές έχουν προκύψει από κάποιο τραγούδι, ποίημα ή κείμενο. Από την άλλη η αρχιτεκτονική και η φύση πλουτίζουν το λεξιλόγιό μου και με γεμίζουν θαυμασμό, που είναι απαραίτητος για την έμπνευση.

11. Τον τελευταίο καιρό έχει προκύψει το θέμα της Τεχνητής Νοημοσύνης, το οποίο καθημερινά παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Πως βλέπεις την κατάσταση μέχρι στιγμής;

Είναι μεγάλη συζήτηση. Θα μπορούσαμε να μιλάμε μόνο για αυτό για όλη τη συνέντευξη. Ο όρος Τεχνητή Νοημοσύνη αυτή τη χρονική στιγμή είναι, κατά τη γνώμη μου, ψευδής διαφήμιση, μιας και υπονοεί ότι υπάρχει αυτόνομη νοημοσύνη πίσω από την τεχνολογία. Τόσο το Chat-GPT, όσο και τα διάφορα συστήματα παραγωγής εικόνας όπως το Stable Diffusion και το Midjourney, παράγουν τα αποτελέσματά τους αλέθοντας και ανασυνθέτοντας το έργο όλης της ανθρώπινης δημιουργίας ως σήμερα με κριτήριο τη δημοτικότητα του αποτελέσματος στο διαδίκτυο. Από τη φύση της αυτή η τεχνολογία θέτει πολλαπλά ζητήματα, από τη διευκόλυνση της καθημερινότητας, την πρόοδο σε πεδία όπου τα γλωσσικά μοντέλα μεγάλης κλίμακας μπορούν να βοηθήσουν (όπως η ιατρική), μέχρι τα πνευματικά δικαιώματα και τη βαθύτερη φύση της ανθρώπινης δημιουργίας. Ως δημιουργός, είμαι ενάντια σε πολλές από τις παρούσες εφαρμογές στον χώρο μου. Ωστόσο, αναγνωρίζω ότι η ΤΝ στη σημερινή μορφή της εκφράζει με τον πιο ειλικρινή τρόπο το πώς παράγουμε και καταναλώνουμε την ανθρώπινη δημιουργία. Μαζικά, άκριτα και εφήμερα. Όταν θέλουμε υλικό να παράγεται μαζικά, γρήγορα και φτηνά, η αυτοματοποίηση είναι η λογική συνέχεια.

12. Θεωρείς πως με την πάροδο του χρόνου, και όσο η ΤΝ εξελίσσεται, θα αποτελέσει πραγματικό κίνδυνο για το μέλλον των καλλιτεχνών; Είναι εφικτή μια αντιστροφή του κλίματος και μια είδους “θωράκιση” που θα προστατεύσει εσάς τους ίδιους και το έργο σας;

Η ίδια η τέχνη ως πηγαία έκφραση του κάθε ανθρώπου δεν πιστεύω ότι βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Δεν συμβαίνει το ίδιο για τον επαγγελματικό χώρο των καλλιτεχνών. Η βιομηχανία θέλει να παράγει με χαμηλό κόστος και εκπαιδεύει το κοινό στο να καταναλώνει χαμηλή ποιότητα. Αυτή τη στιγμή, μάχες για τα επαγγελματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών δίνονται σε πολλαπλά μέτωπα ανά τον κόσμο – και σε πρώτο επίπεδο αρκετές κερδίζονται. Η απεργία των συγγραφέων στο Holywood είναι ένα φωτεινό τέτοιο παράδειγμα. Θέλω να είμαι αισιόδοξος, αλλά αυτό είναι πολλές φορές δύσκολο. Επαγγελματισμός και τέχνη είναι έννοιες που στη συλλογική συνείδηση είναι αντικρουόμενες και δεν θα έπρεπε. Το να πετύχουμε πραγματική αναγνώριση και διασφάλιση του επαγγέλματος του δημιουργού (συγγραφέα, εικαστικού, γλύπτη κλπ.) πιστεύω είναι η πρώτη – και πιο δύσκολη – μάχη που πρέπει να κερδηθεί πριν επιτύχουμε μια πραγματική θωράκιση και ασφάλιση των πνευματικών μας δικαιωμάτων από την τεχνητή νοημοσύνη.

13. Κάθε δημιουργός έχει τους ανθρώπους που θαυμάζει, που τον επηρεάζουν και τον καθοδηγούν στην πορεία του. Εσένα ποιοι είναι οι ήρωες σου; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που σε παρακίνησαν τόσο να σχεδιάσεις, όσο και να γράψεις; Στην προσωπικότητα και στο έργο ποιων ανθρώπων οφείλεις την προσωπική σου ενασχόληση με τον εκάστοτε χώρο; 

Έχω πολλούς και διαφορετικούς ήρωες που γίνονται όλο και περισσότεροι όσο περνάει ο καιρός. Ως παιδί, θαύμαζα τον Μιχαήλ Άγγελο και τον Μονέ και μου άρεσε να διαβάζω Mark Twain και διασκευασμένο Όμηρο. Όταν πρωτοδιάβασα και πρωτοείδα τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, μαγεύτηκα από τον Τόλκιν και το έργο του John Howe και του Alan Lee. Έχω την τρομερή τύχη να έχω γνωρίσει τον John Howe προσωπικά και να έχω περάσει τρεις μέρες μαζί του σε ένα σεμινάριο, το οποίο ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μου. Το βιβλίο του «Η Μαγεία των Μύθων» από τις εκδόσεις Αίολος ήταν το ευαγγέλιό μου τα χρόνια πριν το ίντερνετ. Αντέγραφα και μελετούσα τα σχέδια και έχω επηρεαστεί σε βάθος από αυτά. Ταυτόχρονα ανακάλυψα τον Michael Moorcock, τον Edgar Alan Poe και τον Robert Howard ο οποίος με μάγεψε με την αμεσότητα και την αχαλίνωτη φαντασία του. Μεγαλώνοντας λάτρεψα το έργο του Piotr Jablonski, του Ilya Repin, Alphonse Mucha, Ivan Aivazovsky, John Singer Sargent, διάβασα και αγάπησα Umberto Echo, Ursula le Guin, Mervyn Peake και Jose Saramago. Πλέον μου είναι δύσκολο να κάνω λίστα των επιρροών και των ηρώων μου. Πολλές φορές είναι ανώνυμοι – όπως οι γλύπτες και οι μάστορες που εργάστηκαν σε αρχαίους ναούς και γοτθικούς καθεδρικούς. Τους αναγνωρίζω όλους με μιας γιατί με κάνουν να θέλω να σηκώσω το μολύβι μου και να φτιάξω κάτι κι εγώ. Ωστόσο, εδώ πρέπει να προσθέσω τους φίλους μου δημιουργούς Θωμά Δημητρίου, Χαρίδημο Μπιτσακάκη, Νέστορα Παπαντριαφύλλου, Giacomo Marzona και Nicholas Patrick Kelana και τη σύντροφό μου την Alex. Δεν είναι οι ήρωές μου, αλλά είναι οι σύντροφοί μου στο ταξίδι και ταξίδι χωρίς συντρόφους δεν είναι πλήρες.

14. Τι είναι η Φαντασία για σένα και πως σε εκφράζει σαν δημιουργό και σαν άνθρωπο;

Ως παιδί της μυθολογίας, της λαογραφίας, της ποίησης και του θεάτρου, η Φαντασία είναι ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία του ανθρώπου για να κατανοήσει τον κόσμο γύρω του. Σήμερα ξέρουμε από πού έρχεται ο κεραυνός και τι βρίσκεται στην άκρη του χάρτη, αλλά το εγώ και το εμείς παραμένει μυστήριο και δύσκολα χαρτογραφήσιμο. Η Φαντασία, για μένα, είναι ένας τόπος όπου ανθρώπινες ιστορίες γίνονται λίγο μεγαλύτερες. Με ένα σπαθί είμαστε λίγο πιο γενναίοι, με μια πανοπλία λίγο πιο ανθεκτικοί. Με έναν μανδύα πιο μεγάλοι, με ένα χέρι στον ώμο μας πιο συμπονετικοί και ευγενικοί. Με περισσότερη ελπίδα. Μέσα από σύμβολα, αρχέτυπα και εικόνες, η Φαντασία οφείλει να λέει μια αλήθεια. Διαφορετικά είναι διακόσμηση.

15. Σου απομένει χρόνος μέσα στην ημέρα για να τον αφιερώσεις σε δραστηριότητες όπως το διάβασμα, ο κινηματογράφος κτλ; Υπάρχει κάτι ενδιαφέρον που διάβασες, παρακολούθησες, άκουσες τελευταία;

Όπως είπα και στην ερώτηση για το γράψιμο, πέρασα ένα πολύ έντονο προηγούμενο διάστημα στη ζωή μου. Πολλά πράγματα έμειναν στο περιθώριο, αλλά τα ανακαλύπτω σιγά σιγά και πάλι καθώς η ζωή μου γίνεται πιο ήρεμη. Άρχισα να διαβάζω ξανά – πλέον διαβάζω τρία τέσσερα πράγματα ταυτόχρονα για να έχω την ελευθερία να πηγαίνω από το ένα στο άλλο. Αυτόν τον καιρό από τα πράγματα που διάβασα μου αρέσουν η συλλογή των Ιρλανδικών Μύθων από τον W.B.Yeats και το ποίημα ο Όρθρος των Ψυχών του Ιωάννη Γρυπάρη που έχει μελοποιηθεί και από τα Υπόγεια Ρεύματα. Διαβάζω αυτές τις μέρες επίσης το Mordew του Alex Pheby, αν και δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν μου αρέσει ή όχι. Τον τελευταίο χρόνο είδα όλες τις ταινίες του Martin McDonagh, μετά την τρομερή εντύπωση που μου έκανε το Banshees of Inisherin. Επίσης μου αρέσει να ακούω podcast – αυτό τον καιρό ακούω τα Μικροπράγματα του Άρη Δημοκίδη. Μουσική ακούω Patty Smith. Επίσης, παίζω video games πολύ. Το αγαπημένο μου τα τελευταία χρόνια ήταν το Disco Elysium. Κάποια σαββατοκύριακα πηγαίνω μονοήμερες εκδρομές, όπου τραβάω πολλές φωτογραφίες – κυρίως φύση και αρχιτεκτονική.

16. Ποια είναι τα προσωπικά σου σχέδια για το άμεσο (η πιο μακρινό) μέλλον; Μπορείς να μας αποκαλύψεις κάτι από αυτά ή έστω να μας δώσεις μια μικρή “γεύση” σχετικά με το τι να αναμένουμε;

Πριν δυο μήνες μόνο άρχισα να δουλεύω part-time στη σχολή, για να μπορέσω να έχω περισσότερο χρόνο για το σχέδιο, οπότε και χρησιμοποίησα αυτό το διάστημα για ένα γενικό ξεκαθάρισμα project που εκκρεμούσαν. Ελεύθερος πια, το πρώτο πράγμα που θέλω να κάνω είναι να προσεγγίσω λίγο πιο ελεύθερα το σχέδιό μου και να εξασκηθώ. Οπότε για ένα διάστημα θα κάνω σπουδές (κυρίως τοπία, ζώα και αρχιτεκτονική αυτή τη φορά), μελέτες και πειραματισμούς με το sketchbook μου. Υπάρχουν ένα δυο προσωπικά project που θέλω να επιστρέψω κάποια στιγμή – το The Place of Sounding Drums και το Gormenghast. Αν δεν προκύψουν δουλειές από πελάτες στο ενδιάμεσο, θέλω να αρχίσω κάτι καινούριο. Μπορεί να είναι με θέμα τον Έρκαχοθ, μπορεί και όχι. Και φυσικά, όταν όλα ηρεμήσουν, θα γράψω ξανά.

17. Τελευταία ερώτηση και θα ήθελα να μας πεις, τι θα ήθελες να αποτελεί το magnum opus της καριέρας σου; Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο, ο μεγαλύτερος στόχος που θα ήθελες να κατακτήσεις;

Ειλικρινά; Το μεγαλύτερο μου όνειρα θα ήταν να γράψω μια ιστορία που θα αλλάξει τον κόσμο. Ύστερα, θα την βάλω σε ένα πολύ μεγάλο βιβλίο όπου ανά σελίδα κειμένου θα υπάρχει μια δική μου εικονογράφηση. Φανταζόμουν για χρόνια έτσι τον Έρκαχοθ, και ίσως μια μέρα, κάπως, να γίνει κι αυτό. Σε πολύ πιο πεζά όνειρα, θα ήθελα να φτιάξω το δικό μου video game για ένα κορίτσι σε ένα σαμανικό ταξίδι, και να συμμετάσχω σε μια καλή ταινία.

18. Νίκο, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πάρα πολύ για τον χρόνο σου και την ανταπόκρισή σου στο κάλεσμα της ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ. Τα τελευταία λόγια, προς τους αναγνώστες μας, είναι δικά σου…

Πρώτα από όλα ευχαριστώ, ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ. Είναι μεγάλη μου χαρά να είμαι μαζί σας. Ελπίζω να μην περιμένατε λίγες λέξεις – δυστυχώς μιλάω πολύ. Όσο για τους αναγνώστες... Είναι δύσκολοι οι καιροί. Δείξτε αγάπη στον κόσμο γύρω σας – το χρειαζόμαστε όλοι. Και αν κάποιος γύρω σας δημιουργεί, στηρίξτε τον. Ο επαγγελματισμός είναι τρομερά δύσκολος και κάθε καλή κουβέντα και στήριξη μετράει. Ξέρω ότι δεν έχω δημιουργήσει πολλά έργα τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν θα είχα κάνει ούτε αυτά χωρίς τους ανθρώπους που με στηρίζουν ακόμα κι όταν δεν κάνω τίποτα. Ελπίζω να μπορέσω να κάνω περισσότερα πράγματα σύντομα και να σας ανταμείψω όλους για την υπομονή και τη στήριξή σας. Σας ευχαριστώ πολύ.

Μπορείτε να βρείτε τον Νίκο Γαϊτανόπουλο στα:

https://www.instagram.com/n_gaitanopoulos/

https://www.artstation.com/erkahoth