"Οι Εφιάλτες του Άγκαρατ" του Αριστείδη Νάστου

"Οι Εφιάλτες του Άγκαρατ" του Αριστείδη Νάστου

Bασίλειο της Φραγκίας 1346 μ.Χ.

Οι εφιάλτες αναστατώνουν συχνά τις νύχτες του Αλβίν. Περίεργες, τρομακτικές φιγούρες και πλάσματα των θρύλων τον κάνουν να αμφιβάλλει για την πνευματική του διαύγεια. Είναι επόμενο για έναν άνθρωπο με τέτοιο περιπετειώδες και σκοτεινό παρελθόν που ναι μεν το έχει εγκαταλείψει, αλλά αυτό συνεχίζει και τον στοιχειώνει.Τώρα προσπαθεί να ζήσει μία ήσυχη ζωή με τη γυναίκα του και τη μικρή τους κόρη σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα στον Βορρά του βασιλείου εν μέσω μιας ταραγμένης περιόδου, καθώς ο πόλεμος με την Αγγλία βρίσκεται προ των πυλών και πάλι. Όταν, όμως, το σκοτεινό αυτό παρελθόν, από το οποίο νόμιζε πως είχε απελευ-θερωθεί για πάντα, εμφανίζεται και πάλι μπροστά του, ο Αλβίν αναγκάζεται να ακολουθήσει ξανά το δρόμο του αίματος, προκειμένου να προστατέψει αυτούς που αγαπά. Στο δρόμο αυτό οι εφιάλτες του θα έρθουν στην επιφάνεια και θα ενωθούν με την πραγματικότητα, δοκιμάζοντας το μυαλό και τις αντοχές του. Σύντομα, όσο το παρελθόν θα ξετυλίγεται, αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη μάχη που έχει δώσει ποτέ.
 


 

Σήμερα θα κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν, σε μια περίοδο μεγάλων αναταραχών, πολεμικών συγκρούσεων και διπλωματικών προστριβών. Πιο συγκεκριμένα θα ταξιδέψουμε μέχρι την Φραγκία του 1346 μ.Χ η οποία εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην καρδιά των πολεμικών συρράξεων του γνωστού, από την Iστορία, ως Εκατονταετή Πολέμου (1337-1453).

Λοιπόν, καταρχήν θα ήθελα να σας καθησυχάσω και να σας πω ότι δεν πρόκειται να κάνουμε μάθημα ευρωπαϊκής ιστορίας σήμερα. Όπως καταλάβατε, θα ασχοληθούμε με το δεύτερο βιβλίο του Αριστείδη Νάστου που φέρει τον τίτλο “Οι Εφιάλτες του Άγκαρατ” και το οποίο επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βάρδος (το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει ως αυτοέκδοση τον Δεκέμβριο του 2020).

Το βιβλίο “Οι Εφιάλτες του Άγκαρατ” είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα φαντασίας. Για όσους από εσάς που διαβάζετε αυτό το άρθρο ενδεχομένως να “τρομάξατε” βλέποντας τον χαρακτηρισμό του ως ιστορικό θα ήθελα να σας καθησυχάσω και ο λόγος είναι απλός. Γιατί αυτό το συναίσθημα και την “φοβία” είχα και εγώ ο ίδιος στην αρχή, ως αναγνώστης, πιάνοντας στα χέρια μου το βιβλίο για να το διαβάσω. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κάτι με το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, απλά -προσωπικά- δεν είμαι εξοικειωμένος με αυτό μιας και δεν αποτελεί επιλογή στις αναγνωστικές μου προτιμήσεις. Είναι αλήθεια ότι “φοβήθηκα” πως μέσα στις σελίδες του θα συναντούσα μια στείρα και ψυχρή αποτύπωση γεγονότων της ιστορίας εκείνης της περιόδου (χρονολογίες, ονόματα, τοποθεσίες κτλ) τα οποία θα ήταν διανθισμένα με μυθοπλαστικά στοιχεία και απλά στην πορεία θα με κούραζαν καθώς θα διάβαζα. Όμως, όχι...

...όπως καταλάβατε, αυτό δεν συνέβη. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου θα συναντήσει κανείς μια πολύ καλοδουλεμένη ιστορία φαντασίας, με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πλοκή και έντονο σασπένς, η οποία καταφέρνει, μέσα από την “πένα” του Αριστείδη Νάστου, να αγκαλιάσει πολλά και διαφορετικά -ετερόκλητα σε σημεία- στοιχεία και να τα αφομοιώσει σε αυτή.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!

Κρατώντας κάποιος στα χέρια του το βιβλίο θα δει ένα λιτό μεν, αλλά έξυπνα αποτυπωμένο, σαν ιδέα, εξώφυλλο το οποίο καταφέρνει να σε βάλει αμέσως στο κλίμα του. Τόσο ο θυρεός του Βασιλιά Εδουάρδου Γ' που απεικονίζεται ως το κεντρικό θέμα του, όσο και οι κηλίδες του αίματος πάνω σε αυτόν λειτούργησαν θετικά στο μάτι μου, ξεκινώντας να το διαβάζω. Λίγο η εικόνα, λίγο η περιγραφή στο οπισθόφυλλο, κατάφερε και με έβαλε ομαλά στην ιστορία του βιβλίου. Πιστεύω ότι η less is more αισθητική του προσέγγιση μάλλον έκανε την δουλειά της, λειτουργώντας -για μένα τουλάχιστον- πολύ θετικά σαν πρώτη επαφή με το βιβλίο.

Η ιστορία του βιβλίου ακολουθεί την ζωή του πρωταγωνιστή μας, του Αλβίν. Ενός ανθρώπου ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν του, ζώντας απομονωμένος με την οικογένεια του, σε μια ήρεμη ζωή. Συνάμα όμως, προσπαθεί να βρει τις απαραίτητες εξηγήσεις. Γιατί βιώνει αυτούς τους εφιάλτες που τον επισκέπτονται τακτικά και παίζουν άσχημα ψυχολογικά παιχνίδια με το μυαλό του; Τι είναι όλα αυτά που του συμβαίνουν; Που σταματάει η φαντασία, το όραμα και που ξεκινάει η πραγματικότητα; Ποιο το κρυμμένο νόημα πίσω από όλα αυτά; Ο Αλβίν υποφέρει από μια εσωτερική πάλη για τις απαντήσεις εκείνες που αφορούν το μέλλον του, μιας και βασανίζεται από εφιάλτες, από οράματα, από σημάδια και οιωνούς που ξεπηδούν συνεχώς μπροστά του μυστηριωδώς. Όλα αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο στην ζωή του πρωταγωνιστή μας, μιας και αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου μεταφυσικού πέπλου το οποίο καλύπτει τον ίδιο, τις επιλογές του και κατά συνέπεια την ζωή την δική του και των γύρω του.

Η ζωή του δεν μπορεί να εξακολουθήσει να είναι η ίδια. Όλα αυτά τα υπερφυσικά σημάδια αλλά και ο πόλεμος που πλησιάζει επικίνδυνα, μέρα με την μέρα, προς τα μέρη εκείνα στα οποία ζει ήρεμα (ή τουλάχιστον προσπαθούσε να ζήσει ήρεμα με την οικογένεια του), θα τον αναγκάσουν σε μια περιπέτεια, σε μια προσωπική αναζήτηση με πολλές αποκαλύψεις και ανατροπές. Και όλα αυτά τα σημάδια και τα οράματα θα είναι εκεί για να τον καθοδηγούν στην πορεία του προς την αναζήτηση της αλήθειας που αναζητά!

Όπως προείπα το “Οι Εφιάλτες του Άγκαρατ” δεν είναι ένα αυστηρό και στείρο ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο ενδεχομένως να απευθύνεται σε ιδιαίτερα εξειδικευμένο αναγνωστικό κοινό ή μανιώδεις λάτρεις της Ιστορίας. Είναι ένα βιβλίο το οποίο καταφέρνει και ισορροπεί απόλυτα μεταξύ φαντασίας και ιστορικής πραγματικότητας. Από την μία πλευρά έχουμε το χρονικό πλαίσιο κατά το οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία μας. Βρισκόμαστε στην Φραγκία του 1346 μ.Χ ενώ ο Εκατονταετής Πόλεμος μαίνεται στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι λοιπόν, ο Αριστείδης Νάστος παίρνει την συγκεκριμένη αυτή ιστορική περίοδο, και ως θεμέλιο λίθο, την χρησιμοποιεί ως τη στοιβαρή βάση πάνω στην οποία θα χτίσει το μυθιστόρημα του. Φυσικά, τα ιστορικά δεδομένα που χρησιμοποιούνται από τον συγγραφέα είναι αποτέλεσμα αναζήτησης και προσωπικής ενασχόλησης του με την ιστορία και καταφέρνουν, με λεπτομέρειες, (σε σημεία του βιβλίου είναι ξεκάθαρο ότι έγινε έρευνα για την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο) να εμπλουτίζουν και να ενισχύουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Από την άλλη πλευρά έχουμε την ιστορία μας, μέσα από την μυθοπλαστική αφήγηση, που θα συναντήσει ο αναγνώστης στις σελίδες του βιβλίου. Χρησιμοποιώντας στο χτίσιμο αυτής γεγονότα, περιοχές και πρόσωπα της ιστορίας, ο συγγραφέας δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη για μια εξαιρετικά καλογραμμένη, με γρήγορο ρυθμό και χωρίς σημάδια “κοιλιών” σε σημεία, ιστορία φαντασίας. Για όποιον αποφασίσει να διαβάσει το “Οι Εφιάλτες του Άγκαρατ”, θα διαπιστώσει το πόσο ευχάριστα θα κυλούν οι σελίδες του βιβλίου και το πόσο προσηλωμένος θα καταφέρνει να παραμένει στην υπόθεση, αναζωπυρώνοντας συνεχώς το ενδιαφέρον του με νέα γεγονότα και ανατροπές που πολύ έντεχνα ο συγγραφέας τοποθετεί κατά την εξέλιξη της.
 


 

Φαντασία και πραγματικότητα, μυθοπλασία και ιστορικά γεγονότα, λοιπόν, αναμειγνύονται περίτεχνα, χαρίζοντας μας αυτό το εξαιρετικό δείγμα γραφής, σε μια ιστορία που καταφέρνει να κερδίσει τον αναγνώστη μέχρι τέλους. Πολύ σημαντική προσθήκη, που θα ήθελα να τονίσω σε αυτό το σημείο και το οποίο -προσωπικά- ήταν ένα από τα στοιχεία εκείνα που με τράβηξαν και κατάφεραν να με κάνουν να διαβάζω με αγωνία μέχρι τέλους, είναι η ανάμειξη του μυστικιστικού στοιχείου το οποίο θα συναντήσουμε στις σελίδες του βιβλίου. Είτε μέσα από τα σημάδια και τους οιωνούς (ή τους εφιάλτες του Αλβίν) είτε μέσα από την εσωτερική φιλοσοφία των μυστικών ταγμάτων που θα συναντήσουμε, όλα δένουν εξαιρετικά με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, δίνοντας μια πολύ καλή εικόνα της εποχής. Μιας εποχής σκοτεινής, στην οποία συνέβαιναν πολλά και τα οποία κατάφερναν να δημιουργήσουν τριβές και διαμάχες μεταξύ αυτών των ομάδων και των επίσημων “αρχών” της εκάστοτε εποχής, αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην γνώση της ιστορίας όπως έχει φτάσει στις μέρες μας.

Επίσης, ακόμα ένα στοιχείο το οποίο με έκανε να διατηρήσω το ενδιαφέρον μου αμείωτο καθώς διάβαζα το βιβλίο, είναι οι πολύ σκληρές και περιγραφικές συγκρούσεις και μάχες οι οποίες εξιστορούνται μέσα στις σελίδες. Ναι, πέραν της όποιας μεταφυσικής ή καρμικής ή όπως και αν θέλετε να το πείτε αναζήτησης και των όποιων γεγονότων επεμβαίνουν στην ζωή και την δράση του πρωταγωνιστή μας, δεν παύει να υπάρχει ένα έντονο πολεμικό κλίμα, μια απειλή που πλανάται παντού και ανά πάσα στιγμή πάνω από τα κεφάλια όλων. Δεν είναι εποχές για ευγένειες και αναλύσεις και τις περισσότερες φορές τα σπαθιά και τα τσεκούρια θα πρέπει να πάρουν μερικά κεφάλια, κάνοντας τον τόπο να πλημμυρίσει από το αίμα, μιας και μόνο έτσι θα διασφαλιστεί η αποστολή αλλά και η προστασία των βασικών χαρακτήρων που πρωτοστατούν στην ιστορία μας. Σκληρές σκηνές μεν, αλλά δεξιοτεχνικά περιγραφικές δε, με έκαναν να μπω μέσα στην έξαψη της μάχης, και αυτό είναι ξεκάθαρα αποτέλεσμα του έμφυτου ταλέντου του συγγραφέα!

Νομίζω ότι πάνω κάτω έχετε καταλάβει την άποψη μου για το δεύτερο βιβλίο του Αριστείδη Νάστου “Οι Εφιάλτες του Άγκαρατ”. Ένα βιβλίο που ισορροπεί άψογα μεταξύ μυθοπλασίας, μεταφυσικού στοιχείου και πραγματικών ιστορικών γεγονότων. Ένα βιβλίο το οποίο διαθέτει σπιρτάδα, καταφέρνει να έχει τον αναγνώστη σε εγρήγορση, κρατώντας το ενδιαφέρον του πάντα σε υψηλό επίπεδο, μέσα από τα γεγονότα που συνεχώς προκύπτουν σε αυτό. Εξαιρετική η προσπάθεια του συγγραφέα, έκλεισα το βιβλίο, καθώς τελείωσα την ανάγνωση του, με μια αίσθηση πληρότητας και ικανοποίησης από αυτό που μου πρόσφερε μέσα στις σελίδες του...