Ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος σε διαδρομές μεταξύ των κόσμων της Φαντασίας και του σκληρού ήχου...
Αρχικά, νιώθω την ανάγκη να συμφωνήσω με τον φίλο Μιχάλη Δαγκλή, ο οποίος στο δικό του άρθρο του Images & Words αναφέρει: “Έχω μια θεωρία που δεν είναι βάσιμη, αλλά την πιστεύω. Αυτή η θεωρία λέει πως οι καλλιτέχνες που δημιουργούν τις πιο άγριες και εφιαλτικές εικόνες, είναι συνήθως ήρεμοι, γλυκύτατοι άνθρωποι”. Εξ όσων γνωρίζω, ο αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης Γιώργος Αναγνωστόπουλος είναι ένας άνθρωπος που επιβεβαιώνει τη θεωρία του Μιχάλη! Ας συμπληρώσω πως, πέρα από τις άγριες εικόνες, δημιουργεί και τις πιο εντυπωσιακές ή ονειρικές, κάτι που θα έκανε όποιον τις βλέπει να περιμένει έναν άνθρωπο με τρομερή αυτοπεποίθηση, αλαζόνα ίσως. Καμία σχέση! Ο Γιώργος είναι χαμηλών τόνων, ήρεμος, γλυκύτατος και μετριόφρων. Αν τον ακούσεις να μιλά, δεν μπορείς να υποψιαστείς τη δυναμική των έργων του. Αλλά γι’ αυτό είμαστε εδώ, έτσι δεν είναι;
Εξώφυλλο δίσκου των Malicious Silence
Τον Γιώργο τον γνώρισα μέσω του κοινού μας φίλου Βασίλη Νίκολα Συράκη. Όταν ο Νίκος ετοίμαζε ακόμα το δεύτερο μέρος της σειράς του “Τα Παιχνίδια των Θεών”, με ενθουσιασμό τον άκουσα να μιλά για το εξώφυλλο του βιβλίου. Ζήτησα να το δω. Όταν μου το έδειξε, για εμένα ήταν μια αποκάλυψη! Αποφάσισα πως αυτός ο καλλιτέχνης θα ήθελα να είναι ο άνθρωπος που θα φιλοτεχνήσει και τα δικά μου εξώφυλλα.
Εξώφυλλο του βιβλίου «Το Σταυροδρόμι των Θεών» του Β. Ν. Συράκη
Αποδείχτηκε άνθρωπος νοήμων, εργατικός και αποτελεσματικός. Του δίνεις μία βασική πληροφορία, σου την πλαισιώνει με άλλες πέντε. Του δίνεις μια απλή εικόνα, τη διανθίζει με εντυπωσιακές λεπτομέρειες, χωρίς τις οποίες πλέον δεν μπορείς να φανταστείς ούτε καν την ίδια σου την ιδέα. Αν και ο ίδιος δηλώνει αμετανόητος φαν των μέταλ συγκροτημάτων (και σας περιμένει μια έκπληξη στο τέλος του άρθρου!), μπορεί και πατά πολύ καλά τόσο στη σχεδίαση και δημιουργία εξωφύλλων δίσκων όσο και στη δημιουργία εξωφύλλων για τα βιβλία. Εγώ κατάφερα να τον βρω στις ελάχιστες ελεύθερες ώρες του και, ωσάν πεινασμένο βαμπίρ, να απομυζήσω τις πολύτιμες πληροφορίες που κρύβει αυτό το ξεχωριστό μυαλό.
Artwork για εξώφυλλο metal δίσκου
Γιώργο, σε καλωσορίζω στη στήλη Α Thousand Words της Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας. Ρωτάω κατευθείαν το βασικότερο: ποια είναι η σχέση σου με τον καλλιτεχνικό χώρο;
Η όποια σχέση μου με τον καλλιτεχνικό χώρο είναι μέσω της αρχιτεκτονικής. Η “Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών”, όπως τη λένε. Μου αρέσει σαν αντικείμενο η απεικόνιση του φανταστικού. Αισθητικά, ίσως να μου αρέσει και λόγω της μουσικής που ακούω το συγκεκριμένο αντικείμενο. Δε δηλώνω ειδικός στις θεματικές, απλά μου αρέσουν σαν εικόνες, τεχνικά περισσότερο, παρά θεματολογικά.
Στα έργα σου, ποιο είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο; Αυτό που πραγματικά αποτυπώνει τη δουλειά σου;
Νομίζω, Βαγγέλη, ότι ακόμα και στα σύνθετα έργα είναι το μινιμαλιστικό στοιχείο. Δηλαδή δε μου αρέσουν οι υπερβολές. Ακόμα και σε κάποιο ιδιαίτερα σύνθετο θέμα, όπως κάποιο εξώφυλλο βιβλίου, που μπορεί να έχει φωτιές και ανέμους, αν εστιάσεις σε κάποιο σημαντικό σημείο, όταν θολώσει το γύρω περιβάλλον φαίνεται πόσο μίνιμαλ και ξεκάθαρο είναι το κεντρικό θέμα. Ο σκοπός; Όλα τα υπόλοιπα γύρω να μην κουράζουν το μάτι, να μην αγχώνεται αυτός που θα το δει.
Εξώφυλλο του βιβλίου του Βαγγέλη Ιωσηφίδη “Η Γη των Αμόλυντων – Τριάδα”
Σε ποια σημεία δίνεις πάντα προσοχή και σημασία; Υπάρχει κάτι που θεωρείς δευτερεύον;
Αυτό έρχεται σε συνεννόηση με τα άτομα που μου ζητάνε ένα έργο, ο συγγραφέας ή το συγκρότημα. Αν πρόκειται για έργο ελεύθερο, με ενδιαφέρει μόνο το γενικότερο κλίμα. Αν δηλαδή βρίσκεται σε ένα φαντασιακό τοπίο, σχεδιάζω μόνος μου ό,τι και όπως θέλω. Τώρα, επειδή ο κόσμος έχει δει άπειρα εξώφυλλα βιβλίων και δίσκων, αν αφήσεις κάτι σαν δευτερεύον ή πεις ότι δε σε ενδιαφέρει, νομίζω ότι θα το βρεις μπροστά σου, θα βγάζει μάτι. Είναι σαν την παρέλαση, όπου ακόμα και χίλια άτομα να πηγαίνουν σωστά, ένας να μην πάει, θα είναι ο μοναδικός που θα προσέξεις και θα χαλάσει και την εικόνα των υπόλοιπων.
Πόσο χρόνο σου παίρνει συνήθως να δουλέψεις τα έργα σου;
Ανάλογα το αντικείμενο και ανάλογα την τεχνοτροπία. Αν είναι σχέδιο στο χέρι, προφανώς χρειάζεται πάρα πολύ καιρό. Αν είναι κάτι ψηφιακό, όπως ένα κολάζ ή ένα μοντάζ, προφανώς λιγότερο. Δεκαπέντε μέρες; Ένας μήνας; Μέχρι εκεί.
Ανάμεσα στα εξώφυλλα δίσκων και τα εξώφυλλα βιβλίων, βλέπεις κάποια διαφορά; Νιώθεις πιο άνετα με κάτι από τα δύο;
Σίγουρα νιώθω πιο άνετα με τα εξώφυλλα των δίσκων. Έχω δει τόσους χιλιάδες δίσκους, ώστε γνωρίζω και την κατεύθυνση που θα ακολουθηθεί. Ενώ σε ένα βιβλίο, σαν το δικό σου, πρέπει να διαβάσω για να καταλάβω. Και πρέπει να αναζητήσω στο διαδίκτυο ένα εκατομμύριο φωτογραφίες. Να δω τεχνικές, τεχνοτροπίες, αισθητική, δε γίνεται αλλιώς. Πρέπει απαραιτήτως να μου γράψεις κείμενα.
Εξώφυλλο του βιβλίου του Βαγγέλη Ιωσηφίδη “Η Γη των Αμόλυντων – Αιθέρας”
Τι άλλα ταλέντα έχεις και μας τα κρύβεις;
Δε θα έλεγα πως έχω κάποιο άλλο ταλέντο, το σχέδιο μου αρέσει πραγματικά. Αν και ακούω πολλή μουσική, δεν παίζω. Όσο για τα συγγραφικά, έχω γράψει το βιβλίο Παγκόσμιος Θόρυβος, όμως δεν είναι λογοτεχνική παραγωγή. Περισσότερο είναι ένα λεύκωμα και αποτύπωμα εμπειριών, για τη μουσική που ακούω.
Εξώφυλλο του βιβλίου του Γιώργου Αναγνωστόπουλου «Παγκόσμιος Θόρυβος»
•
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Γιώργο Αναγνωστόπουλο για την ανταπόκριση του στο κάλεσμα της Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας και να του ευχηθούμε κάθε επιτυχία στην επαγγελματική και καλλιτεχνική του πορεία. Κλείνουμε το σημερινό άρθρο με ένα επιπλέον δείγμα από την δουλειά του...