Ο συγγραφέας Χρήστος Μπακοστέργιος μας ξεναγεί στον κόσμο του (Λος) Έθεραλ...

Σάιμον - Οι 7 Συμφωνίες [2021]
(Από τον Αριστείδη "Jarl" Νάστο)

Στον κόσμο του χαμένου Έθεραλ, ένας μυστηριώδης τύπος με άγνωστα κίνητρα, επιλέγει να κλείσει επτά συμφωνίες με ισάριθμα πρόσωπα διαφορετικά μεταξύ τους, τάζοντάς τους αυτό που επιθυμούν περισσότερο. Ένας κόσμος οργανωμένος σε φέουδαρχικού τύπου συντεχνίες υπακούωντας σε έναν αυτοκράτορα-θεό (ο δεύτερος χαρακτηρισμός εξηγείται με άκρως ενδιαφέρον τρόπο), όσο και αν είναι η φύση του να παραμένει ειρηνικός, ο πόλεμος δεν του ήταν άγνωστος και οι ισορροπίες μεταξύ των αντίπαλων συντεχνιών, τεταμένες. Φτάνει μια σπίθα ή μάλλον επτά συμφωνίες για να πάρουν όλα φωτιά και να αλλάξουν;

Έχω να πω πως εξεπλάγην από τον Χρήστο Μπακοστέργιο! Μιλάμε για ένα συγγραφικό ντεμπούτο χωρίς ίχνος “αγουρίλας” ή “αφέλειας” που όλοι λίγο πολύ βγάζουμε στα πρώτα γραπτά μας και το χτίζουμε έπειτα στην πορεία όλο και καλύτερα. Αυτό αποδεικνύει πως ο συγγραφέας σίγουρα είχε δουλέψει το βιβλίο του καιρό πριν και μάλλιστα πήρε τον χρόνο του και δεν βιάστηκε καθόλου. Αυτό τουλάχιστον μου έδωσε να καταλάβω από το πόσο καλά συγκροτημένη και μεστή έμοιαζε η πλοκή και οι χαρακτήρες της.

Επίσης ένα άλλο που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση ήταν η αρκετά πρωτότυπη ιστορία και ο κόσμος του σε σχέση με αυτό που θα περιμέναμε από ένα βιβλίο φαντασίας. Στην πραγματικότητα η πλοκή του εστιάζει στο μυστήριο, τη  διπλωματία, τα πολιτικά παιχνίδια και στις ίντριγκες των «noble» οικογενειών, παρά σε κλασικά συνηθισμένα θέματα που καταπιάνεται το fantasy (σπαθιά, μαγεία, τέρατα κτλ).

Ο κόσμος του (Λος) Έθεραλ είναι αρκετά πλούσιος σε γεωγραφικά χαρακτηριστικά, χλωρίδας μέχρι και πανίδας όπως διακριτικά μας ενημερώνει ο συγγραφέας. Η δε τεχνολογική/πολιτισμική εποχή που επέλεξε να δημιουργήσει, σύμφωνα με τα στοιχεία και τις λεπτομέρειες, ακροβατεί σε ένα κράμα Διαφωτισμού (1700s) με σκόρπια steampunk στοιχεία (late 1800s), ένα ακόμα στοιχείο που βρήκα άκρως ενδιαφέρον και πρωτότυπο.

Στο Σάιμον δεν έχουμε έναν πρωταγωνιστή. Ή μάλλον έχουμε, θα μπορούσαμε να πούμε, αυτόν που έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο. Όμως, στην πραγματικότητα μιλάμε για επτά “πολύχρωμους” και πολυδιάστατους χαρακτήρες και όλοι οι αναγνώστες θα βρούν τους δικούς τους περισσότερο ή λιγότερο αγαπημένους. Κάθε ένας έχει ευδιάκριτη φωνή και χαρακτήρα και η διάρθρωση του βιβλίου πάει έξυπνα κεφάλαιο/pov χαρακτήρα σε διαφορετική τοποθεσία μέχρι που προς το τέλος απλοποιούνται τα πράγματα.

Γι’αυτό, και για κάποια άλλα στοιχεία, το Σάιμον μου έβγαλε αρκετά vibes... George Martin στα low sci-fi του (άσχετα από τη θεματολογία). Ένας παραπάνω λόγος που με έβαλε τόσο γρήγορα στις σελίδες του. Οι βασικοί όμως ήταν το μυστήριο και η δολοπλοκία. Άνθρωποι-πιόνια να εκτελούν φαινομενικά άσχετες και άκυρες αποστολές που όμως εν τέλει συνδέονται τα πάντα μεταξύ τους για έναν κρυφό και μυστηριώδη σκοπό.

Ένα μεγάλο μπράβο, λοιπόν, γιατί το Σάιμον αποτελεί εκτός του προφανούς, δηλαδή ότι είναι ένα πολύ ωραίο και απολαυστικό βιβλίο, ένα ακόμα ελπιδοφόρο μήνυμα για τους συγγραφείς της χώρας μας στον χώρο της Φαντασίας.

Αναμένουμε τις επόμενες δουλειές του!

•

1. Greetings! Ξεκινάμε με τα βασικά: Πώς και πότε κατάλαβες ότι θέλεις να γράψεις τις ιστορίες σου και πότε συνειδητοποίησες ότι θέλεις να περάσεις στον τομέα της έκδοσης;

Νομίζω ότι σε κάθε εν δυνάμει συγγραφέα φωλιάζει μέσα του η ανάγκη για δημιουργία. Για την γέννηση των ιδεών του. Προσωπικά η συνειδητοποίηση αυτή ήρθε την περίοδο της καραντίνας σε εμένα. Όταν η ανάγκη έγινε κίνητρο και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της συγγραφής με συνοδοιπόρους τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μου. Όσο για τον τομέα της έκδοσης, η αλήθεια είναι πως εκείνη την περίοδο επικρατούσε ο ενθουσιασμός του πρώτου λογοτεχνικό «παιδιού».  Ήξερα πως είχα δημιουργήσει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα και ήθελα να το μοιραστώ με τον κόσμο. Λίγο πολύ το ένα γεγονός διαδεχόταν το άλλο. Αν πάρεις απόφαση να διαβείς αυτό το μονοπάτι, τα πόδια πάνε από μόνα τους.

2. Γνωρίζω πως είσαι και δεινός αναγνώστης. Ποιες είναι οι βασικές σου επιρροές στη συγγραφή; Ποιοι συγγραφείς ή ποια έργα γενικά (αν υπάρχουν) αποτελούν πιστεύεις την κινητήριά σου δύναμη ως δημιουργό;

Υποσυνείδητα θα έλεγα πως λαμβάνω τις επιρροές μου. Υπάρχουνε στοιχεία που με εντυπωσιάζουν, αποθηκεύονται στο πίσω μέρος του μυαλού και την κατάλληλη στιγμή ανέρχονται στην επιφάνεια. Παρ’ όλα αυτά σίγουρα υπάρχουνε συγγραφείς που θαυμάζω το έργο τους. Πέρα από τους κλασικούς λογοτέχνες και ιδιαίτερα τους Ρώσους (Ντοστογιέφσκι, Τολστόι) όπου θεωρώ εκτελούν σε εντυπωσιακό βαθμό τα ψυχογραφήματα των ηρώων τους, αγαπημένοι παραμένουν έως σήμερα ο Frank Herbert με το Dune και ο Philip K.Dick με το Ubik. Ο πρώτος διότι κατάφερε να δημιουργήσει μια ρεαλιστική πραγματικότητα που λαμβάνει χώρα σε ένα μακρινό μέλλον. Και ο δεύτερος γιατί “παίζει” εύκολα με τα συναισθήματα και την αντίληψη του αναγνώστη περί πραγματικότητας.

3. Ποια είναι τα αγαπημένα σου είδη βιβλίων ως αναγνώστης; Οι αναγνωστικές σου προτιμήσεις πιστεύεις καθοδηγούν και τις συγγραφικές σου;

Θα απαντήσω πρώτα στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Η αλήθεια είναι πως όχι. Έχω επιχειρήσει να διαβάσω βιβλία σχεδόν από κάθε είδος (φαντασίας, αστυνομικού, κοινωνικό, ερωτικό, ιστορικό, εποχής, φιλοσοφίας κτλ) και συχνά προσπαθώ να λαμβάνω το οτιδήποτε μπορεί να μου φανεί χρήσιμο για τη δημιουργία των ιστοριών μου ή των χαρακτήρων μου. Για παράδειγμα από ένα ερωτικό μυθιστόρημα θα μπορούσα να παρατηρώ το πώς αναπτύσσεται μια σχέση, ενώ από ένα αστυνομικό το πώς εξελίσσονται οι σκηνές δράσεις ή ο τρόπος όπου γίνονται οι αποκαλύψεις στον αναγνώστη. Παρ’ όλα αυτά αγαπημένα μου είδη παραμένουν τα βιβλία φαντασίας, επιστημονικής και dystopian, ενώ τον τελευταίο καιρό με ελκύουν και τα ιστορικά.

4. Πότε και πώς σου αρέσει να γράφεις; Έχεις κάποια ιδιαίτερη διαδικασία ή ίσως κάποια ιεροτελεστία (ακούς μουσική κτλ); Κρατάς σημειώσεις, σχεδιάζεις κάποιο άξονα με την πλοκή και τους χαρακτήρες σου;

Τις περιόδους όπου γράφω συστηματικά, προσπαθώ να έχω ένα αυστηρό πρόγραμμα και να κινούμαι σε καθορισμένα πλαίσια ενώ προσπαθώ να είμαι απομονωμένος όσο μπορώ από το γύρω περιβάλλον μου. Για παράδειγμα προτιμώ τις πρωινές ώρες γιατί τότε το μυαλό μου λειτουργεί με μεγαλύτερη διαύγεια, και με βοηθάει στο να μείνω πιστός στη ροή που έχω σχεδιάσει. Και εδώ για να απαντήσω στο επόμενο σκέλος της ερώτησης, η αλήθεια είναι πως το 90% της πλοκής, των χαρακτήρων κτλ είναι προσχεδιασμένο. Προσπαθώ να περιορίζω αρκετά την παρόρμησή μου κατά τη διάρκεια της τελικής εκτέλεσης του έργου.

5. Πάμε τώρα στις δουλειές σου. Έχουμε μέχρι στιγμής το “Σάιμον” και πρόσφατα τη συνέχειά του, “Τζακ’’, τα οποία κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Πηγή. Πρόκειται για μία ιστορία ή σύνολο ιστοριών, που διαδραματίζονται σε έναν άκρως ενδιαφέροντα κατά τη γνώμη μου κόσμο. Πες μας δύο λόγια για αυτόν και τις πλοκές των βιβλίων σου.

Η ιστορία του Σάιμον ή διαφορετικά τα χρονικά του (Λος) Έθεραλ, αφορά μια περίοδο γεγονότων που σημάδεψαν και όρισαν τα συγκεκριμένα εδάφη. Παρόλο που η χώρα έχει μια μακρά ιστορία, όπως αλχημιστικη περίοδος ή περίοδος καθαρής μαγείας, η συγκεκριμένη που αναφέρω ήτανε η πιο κρίσιμη και θανάσιμη μπορώ να πω. Η ιστορία λοιπόν ξεκινάει από το πρώτο μέρος του βιβλίου και τον πρωταγωνιστή Σάιμον, ο οποίος πασχίζει να κλείσει έξι συμφωνίες με έξι διαφορετικά άτομα. Σταδιακά βλέπει ο αναγνώστης τις επιπτώσεις που έχουνε αυτές οι συμφωνίες όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο αλλά και σε συλλογικό, καθώς μια χώρα σε σταθερότητα και ευμάρεια καταλήγει να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Στο δεύτερο μέρος, στην ιστορία του Τζακ, γίνεται ολοκληρωτική αποκάλυψη του σχεδίου του Σάιμον. Εκεί καταλαβαίνει ο αναγνώστης το πλαίσιο στο οποίο κινούνται τα βιβλία.

6. Πώς καταφέρνεις να χτίσεις τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες; Είναι θέμα τεχνικής ή αποτέλεσμα αυθορμητισμού;

Ο σχεδιασμός όπως και τα ψυχογραφήματα των ηρώων ήτανε ένα από τα πιο δύσκολα και συναρπαστικά ταυτόχρονα κομμάτια της σύνθεσης του βιβλίου. Όλοι τους βασίζονται πάνω σε έναν πρότυπο σχεδιασμό και ας πούμε πως η κοινή τους αρχή είναι παρόμοια. Από εκεί και πέρα ξεκινάει η διαφορετικότητά τους, η όποια είναι άμεσα συνδεδεμένη με το περιβάλλον και την πλοκή. Η αρρώστια που πάσχει η Έλλη για παράδειγμα θα εξελίξει αργότερα τον χαρακτήρα της αλλά θα επηρεάσει και την απόφασή της να μείνει στο τέλος μόνη της στο δεύτερο μέρος του βιβλίου. Ο Ογκάστους με τον σκληρό του χαρακτήρα θα επηρεάσει και εκείνος αντίστοιχα την πλοκή, όπως και το λυκοπουλο με τη γενναιότητά του κ.ο.κ.

7. Είναι όλη σου η σειρά -ή έστω τα βασικότερα κομμάτια- δουλεμένα στο μυαλό σου ή ανακαλύπτεις όσο γράφεις;

Όλη η σειρά, και τα τέσσερα μέρη, ήτανε σχεδιασμένα εξ αρχής. Αυτό έγινε για να μην υπάρξουν ενδεχόμενα plot holes αλλά και για να διαμορφώσω δυο χαρακτήρες που μας διηγούνται κατά μια έννοια το μέλλον της χώρας. Το τι συνέβη δηλαδή. Παρ’ όλα αυτά, αν και δεν το περίμενα, στο στάδιο του τρίτου βιβλίου υπάρχουν ορισμένα κομμάτια που σκέφτομαι να αλλάξω.

8. Έχεις σκεφτεί στο μέλλον να ασχοληθείς με βιβλίο διαφορετικού ύφους ή κόσμου; Για παράδειγμα ένα κοινωνικό ή crime ή ακόμα και ένα sci-fi.

Νομίζω πως το sci-fi είναι η μεγάλη μου αγάπη. Θεωρώ όμως πως δεν είμαι ακόμα έτοιμος για να το αναπτύξω ικανοποιητικά. Παρ’ όλα αυτά ετοιμάζω είναι η αλήθεια ένα dystopian για το εγγύς μέλλον, το οποίο θα αφορά την οπτική των πρωταγωνιστών για την έκβαση ενός πολέμου. Μερικές φορές η αλήθεια έχει δύο όψεις.

9. Υπάρχουν κάποια πράγματα που από την εμπειρία σου ως αναγνώστης στον τομέα του fantasy, σε ενοχλούν προσωπικά να τα βλέπεις και θα συμβούλευες νέους ή και έμπειρους συγγραφείς να τα αποφεύγουν;

Θεωρώ ότι αν σκοπεύει κάποιος να ασχοληθεί με τα είδη του fantasy, sci-fi κτλ θα πρέπει να επενδύσει στην κοσμοπλασία και να μη θεωρεί τίποτα δεδομένο. Η περιγραφή, αλλά η συγκρατημένη περιγραφή είναι το must για να μπει ο αναγνώστης στο mood των βιβλίων. Απο εκεί και πέρα χρειάζεται έναν πρωταγωνιστή με τον οποίο μπορεί να ταυτιστεί ο αναγνώστης. Κάτι ανθρώπινο δηλαδή, με τις αδυναμίες αλλά και τα όνειρά του.

10. Τέλος, θα ήθελες να πεις κάτι στο fantasy κοινό της χώρας μας;

Ότι το είδος του φανταστικού δεν έχει όρια. Και αυτό από μόνο του είναι κάτι το μαγευτικό. Όταν κάτι δεν έχει ταβάνι, μπορείτε να φανταστείτε τις προοπτικές που δύνανται να αναπτυχθούν. Το fantasy δίνει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή ο αναγνώστης με κάτι ολοκληρωτικά καινούργιο.

•

Τζακ - Ο νόμος του Πριγκιπάτου [2023]
(Από τον Βαγγέλη Ιωσηφίδη)

Πριν ξεκινήσω, να αναφέρω πως θα υπάρξουν spoilers! για το πρώτο μέρος της σειράς.

Το δεύτερο μέρος της σειράς φαντασίας του συγγραφέα Χρήστου Μπακοστέργιου για τον κόσμο του (Λος) Έθεραλ ξεκινάει με τις συνέπειες του πρώτου μέρους. Καθώς η συνωμοσία έχει εξυφανθεί και ο Αυτοκράτορας - Θεός είναι πια νεκρός, ο πρόλογος μας ταξιδεύει στο παρελθόν και μας οδηγεί μισό αιώνα πίσω, στην εποχή των αλχημιστών.

Θέλω να σταθώ λίγο σε αυτόν τον πρόλογο. Δεν είναι μισή σελίδα, απλώς για να δώσει λίγη ατμόσφαιρα ή για να κάνει ένα statement. Χτίζει χαρακτήρες, καθώς είναι ένας διάλογος που έχει και διαφωνίες, συνδέει τα θρυλικά αντικείμενα που θα μας απασχολήσουν με τους δημιουργούς του και, το κυριότερο, παρουσιάζει την ιδεολογία των αλζημιστών, η οποία έρχεται σε αντίθεση με το status quo· μια βραδυφλεγής σύγκρουση, η οποία θα μας απασχολήσει και στη συνέχεια των βιβλίων, είμαι σίγουρος.

Στο διά ταύτα τώρα. Μετά τη δραματική κατάληξη του πρώτου βιβλίου, ο Νόμος του Πριγκιπάτου είναι σε ισχύ, με αποτέλεσμα οι πολλαπλοί πρωταγωνιστές του πρώτου μέρους να είναι και πάλι στο προσκήνιο, αγωνιζόμενοι για τη θέση του Θεού - Αυτοκράτορα. Εδώ δίνεται η ευκαιρία να αναπτυχθούν παραπάνω: η πολυαγαπημένη μου Θέμις βρίσκεται σε δίλημμα ανάμεσα στο τι είναι καλό και τι κακό καθώς βρίσκεται σε άμεση επαφή με τον δολοπλόκο Σάιμον, έχοντας δει τους βασανιστές της να τιμωρούνται για ένα έγκλημα που δεν έκαναν (κι αυτό είναι ένα ύψιστο κεφάλαιο περί ηθικής!), άλλοι όπως ο Ογκάστους απλώς ενισχύουν τον ήδη αψύ χαρακτήρα τους, σχέσεις χτίζονται και τραγικοί χαρακτήρες όπως η Έλλη γίνονται ακόμα πιο τραγικοί. Ο συγγραφέας έχει αποδείξει πως ξέρει να χτίζει με υπομονή, μεράκι και όραμα τους χαρακτήρες του κι αυτό είναι το μεγαλύτερο payoff στο βιβλίο και, εικάζω, στο σύνολο της σειράς. Ο Τζακ, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, είναι ακόμα ένα αίνιγμα, και πιστεύω πως θα αναπτύσσεται όλο και περισσότερο στη συνέχεια.

Το όλο ζήτημα της αναζήτησης, της εξερεύνησης και του αγώνα για ένα υψηλό ιδανικό ή για τη λύτρωση είναι από μόνο του εξαιρετικά ενδιαφέρον για εμένα. Τα περισσότερα από τα κειμήλια που βρίσκουν οι πρωταγωνιστές παρουσιάζουν μια χρησιμότητα άμεση και η διαφορετικότητα είναι έκδηλη παντού. Τίποτα δεν είναι αδιάφορο. Ακόμα και το ξεκίνημα του κάθε κεφαλαίου, που δίνει πληροφορίες για τον κόσμο, ανήκει σε κάποιο γραπτό του κόσμου εκείνου, κάτι που κάνει την κοσμοπλασία πολύ πιο ζωντανή.

Ένα ακόμα πολύ ζωντανό μέρος του βιβλίου είναι στην κυριολεξία... ένα μέρος. Είναι η ακτή με τους ασφόδελους, η οποία είτε ως τόπος εξορίας είτε ως τόπος γνώσης με συγκίνησε με την παρουσία του και με ταξίδεψε πέρα από την ύπαρξη, στο παντού και στο πουθενά. Αλλά αυτό θα το καταλάβει κάποιος μόνο αφού διαβάσει το έργο.

Θα ήθελα να κλείσω την παρουσίαση αυτή με μια αναφορά στην τελευταία και σημαντικότερη σκηνή του βιβλίου. Εκεί που τα μυστήρια λύνονται, που οι προθέσεις γίνονται ξεκάθαρες. Η κατάληξη λοιπόν αυτού του βιβλίου (με έμμεσες ή άμεσες αναφορές σε βιβλικά ονόματα και σύμβολα) έχει μια ατμόσφαιρα απαράμιλλη. Αγωνία, δέος και φρίκη, όλα μαζί συνδυάζονται σε έναν τόπο και ένα πρόσωπο. Εκεί, στο πλήρωμα του χρόνου, οι χαρακτήρες δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό και το λουλούδι της αθωότητας χάνει τα πέταλά του. Όλα έχουν αλλάξει πια και περιμένουμε το απρόβλεπτο τρίτο μέρος!