Διαβάσαμε | 'Το Σταυροδρόμι των Θεών'

Διαβάσαμε | 'Το Σταυροδρόμι των Θεών'

Περιγραφή:

"Η μάχη δόθηκε και μια νέα εποχή ξημερώνει στην Κάχαλλ, μέσα από τις στάχτες της. Μια εποχή γεμάτη αβεβαιότητα και απειλητικές σκιές, μέσα στις οποίες κινείται ένας εχθρός πανούργος και αδίστακτος, ενώ στον μακρινό ορίζοντα μια αρχέγονη απειλή κάνει την επανεμφάνισή της. Ο πόλεμος, όμως, δε χάθηκε ακόμη, με τις δυνάμεις της Ζωής και τις δυνάμεις του Θανάτου να ετοιμάζονται για τις επόμενες κινήσεις τους. Στη μέση αυτού του πολέμου βρίσκονται δυο φίλοι, οι οποίοι καλούνται να σταθούν στο Σταυροδρόμι των Θεών και να λάβουν μια απόφαση. Ο ένας δρόμος οδηγεί στο Φως και ο άλλος στο Σκοτάδι. Ποιο μονοπάτι θα διαλέξουν και τι αντίκτυπο θα έχει η επιλογή τους στον εύθραυστο Κύκλο της Ισότητας; Τα πιόνια έχουν στηθεί, έτοιμα για μια νέα παρτίδα στα επικίνδυνα Παιχνίδια των Θεών".

Τι θα γινόταν αν οι θεοί βάδιζαν ανάμεσά μας; Πώς θα ήταν ο κόσμος άραγε αν προαιώνιες οντότητες αποφάσιζαν τη μοίρα της ανθρωπότητας, εκλαμβάνοντας την ως μια παρτίδα σκάκι, στα πλαίσια ενός παιδιάστικου στοιχήματος; Αν η αέναη μάχη μεταξύ της ζωής και του θανάτου δεν ήταν ποτέ ένα ζήτημα υψίστου κοσμικού επιπέδου, ένα βαθυστόχαστο θεώρημα ή κάτι οδυνηρά θεμελιώδες, όπως ο πυρήνας μιας Δημιουργίας που αναπλάθει τα πάντα μέσα της με στόχο την ακατάπαυστη εξέλιξη, μα μια απλή, τετριμμένη κόντρα μεταξύ δυο βουλήσεων με μοναδικό έπαθλο τη νίκη… την ολοσχερή επικράτηση του ενός εναντίον του άλλου. Πόσο εύκολα θα κατάρρεε η κοσμοθεωρία μας για τη ζωή όταν θα αντιλαμβανόμασταν πως ολόκληρα τάγματα και στρατοί δεν είναι τίποτα άλλο παρά πιόνια στο ταμπλό ενός αδυσώπητου παιχνιδιού, όπου το καθένα απ’ αυτά θα μπορούσε άνετα να θυσιαστεί για να κατατροπωθεί ο Βασιλιάς ή η Βασίλισσα, με στόχο να αποκτηθεί ένα πρόσθετο στρατηγικό πλεονέκτημα από τον χειραγωγό των φαινομενικά τυχαίων γεγονότων;

Αυτή είναι η βασική ιδέα γύρω από την οποία ο Β.Ν. Συράκης στήνει τη σειρά επικής φαντασίας με τον γενικό τίτλο "Τα Παιχνίδια των Θεών". Τα βιβλία απευθύνονται στους λάτρεις του είδους, και συγκεκριμένα σε αυτούς που εκτιμούν το high fantasy, στο στυλ που γνωρίσαμε μέσα από τη σειρά Dragonlance, Forgotten Realms κτλ. Η επαφή μου με το πρώτο μέρος, "Το Λίκνο της Ζωής", ήταν σίγουρα θετική και με  άφησε με την επιθυμία να συνεχίσω τη σειρά, οπότε, με δέλεαρ το εκπληκτικό εξώφυλλο του δευτέρου μέρους (το ομολογώ, μόλις το είδα με έθελξε αυτομάτως), και τίτλο "Το Σταυροδρόμι των Θεών", αποφάσισα πως αυτό ήταν ένα βιβλίο που έπρεπε να διαβάσω δίχως πρόσθετη χρονοτριβή.

Και πράγματι αποδείχθηκε πως ήταν ένα αξιόλογο δείγμα επικής φαντασίας. Ένα έργο με δικό του χαρακτήρα και φωνή, κι ας βαδίζει σε γνώριμα μονοπάτια. Ο Β. Ν. Συράκης πήρε το πολύ καλό υλικό του πρώτου βιβλίου και το εξύψωσε στον μέγιστο δυνατό βαθμό.

Μετά τα γεγονότα στο Λίκνο της Ζωής η ισορροπία που πάση θυσία έπρεπε να διατηρηθεί, διαταράχθηκε. Ο Κύκλος της Ισότητας έσπασε· η Δημιουργία βρίσκεται σε κίνδυνο. Έπονται ριζικές αλλαγές: ο κόσμος πρόκειται να αναμορφωθεί και νέες (αρχαίες βασικά…) δυνάμεις εγείρονται στο σκοτάδι, καθώς επιβουλεύονται να αδράξουν τη μοίρα του κόσμου. Οι ήρωες ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους και μέσα σ’ αυτό το χωνευτήρι των χαοτικών γεγονότων, των συνωμοσιών και των κρυφών εκστρατειών κυνηγούν τις προσωπικές τους επιδιώξεις. Δεν έρχονται όλα βολικά όμως. Σχέδια ναυαγούν, μάχες χάνονται, σύντροφοι χωρίζουν, αλλεπάλληλα γεγονότα λαμβάνουν χώρα, καθώς η πλοκή ξεδιπλώνεται, με αποτέλεσμα το βιβλίο να αποκτά συνεχώς πρόσθετο ενδιαφέρον όσο οι σελίδες φεύγουν και η ιστορία να φαίνεται φυσική και αρκούντως δουλεμένη.

Οι οπτικές ήταν πολλές, μα ο Β.Ν. Συράκης τις απέδωσε σωστά δίχως να κουράσει. Ο Όλμακ, ο Ρεντ (μαζί με τους Γκιλ, Γιόσουεντ, Μπέρνολφ, τον γίγαντα Άσερον, τον Μπορ, που ήταν από τους πλέον συμπαθείς μισθοφόρους) ο Ταγκ, η βασίλισσα των αραχνών Έλσγουεϊ, οι θεοί όπως ο Βόλρουμ , η Ίλλυ, ο Μπέλουεντ με τη σκοτεινή πλευρά του Χουλ Νιέχουρ, και οι κακοί της υπόθεσης, Χέργκουαρ, ο Κόροακ, ο Άργκος Όρουλλοκ και η ασυγκράτητη Ορδή, μεταξύ άλλων. Δύσκολο εγχείρημα να χειριστεί ένας συγγραφέας τόσες πολλές οπτικές γωνίες μα εδώ ο δημιουργός μας τα κατάφερε περίφημα.

Η γραφή του επίσης, στο δεύτερο βιβλίο, ήταν περισσότερο ώριμη και αυθόρμητη… περισσότερο συγκροτημένη. Διατηρούσε τη γρήγορη ροή του πρώτου μέρους, εκείνη την ξεκούραστη, αβίαστη πρόζα που έκανε τις σελίδες να κυλούν σαν γάργαρο νερό, όμως θα τη χαρακτήριζα περισσότερο ισορροπημένη αυτή τη φορά, ομοιογενή και ταιριαστή στο ύφος του βιβλίου. Κατά την ανάγνωση δεν ένιωσα στιγμή πως κάτι δεν πήγαινε καλά με τον τρόπο που ξεδιπλωνόταν η διήγηση. Υπήρχε μια φυσικότητα, μια αφηγηματική ηρεμία που με έκανε να απολαύσω την ιστορία. Τα γεγονότα εξελίσσονταν με σωστό ρυθμό, οι ήρωες οδηγούσαν την πλοκή δίχως βιασύνες, με κατανοητά και ξεκάθαρα κίνητρα, υπήρχαν σωστές –και κοφτές– δόσεις χιούμορ, διαλόγων, περιγραφικότητας, ανάπτυξης χαρακτήρων, αλλά και παράθεσης της δράσης, πάντα σε συνάρτηση με το κλίμα της σειράς και το κοινό στο οποίο απευθύνεται.

Στα θετικά του βιβλίου συγκαταλέγω οπωσδήποτε την ενδιαφέρουσα κοσμοπλασία. Νιώθεις δίχως αμφιβολία την ολοφάνερη διάθεση του συγγραφέα να μεταδώσει την αγάπη του για τον κόσμο που έχει πλάσει. Ιδιαίτερα απόλαυσα το ύφος της μαγείας, την έμφαση στην ισορροπία μεταξύ Ζωής και Θανάτου και την περιγραφή ξεχωριστών πτυχών του κόσμου, όπως ο Οφθαλμός του Ήλιου και η Αληθής όραση, μεταξύ άλλων. Πραγματικά, βλέπουμε δείγματα μιας δημιουργικής φαντασίας που οργιάζει. Ήδη βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο, τρίβω τα χέρια μου όσο αναλογίζομαι τι μπορεί να μας προσφέρει στο μέλλον.

Στα αρνητικά, τώρα. Έπρεπε να δοθεί πιο δραματικός τόνος σε ορισμένα σημεία, να ενταθεί το σασπένς, να δοθεί ίσως επιπλέον χώρος. Τα ονόματα θέλουν δουλειά, ήταν ακόμη αρκετά περίεργα. Ήταν ένα από τα παράπονα που είχα και στο πρώτο μέρος. Γενικώς, ως αναγνώστης, προτιμώ τοπωνύμια και ονομασίες όπως ο Οφθαλμός του Ήλιου παρά συνδυασμό λέξεων όπως το Κου Ακί. Τέλος, άργησε λίγο να πάρει μπρος η δράση, όμως το τέλος του βιβλίου σε αποζημιώνει και με το παραπάνω, οπότε δε θα γκρινιάξω άλλο.

Το Σταυροδρόμι των Θεών ήταν ένα έργο που με γέμισε με αισιοδοξία, όσον αφορά το Ελληνικό φανταστικό. Έπεσε δουλειά στο βιβλίο, αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα μόλις το ολοκλήρωσα. Είναι η απόδειξη πως όταν ένας δημιουργός μοχθεί, ωραίες ιστορίες και ιδέες μπορούν να γεννηθούν. Και πράγματι, οι ωραίες ιδέες βρίθουν σ’ αυτό το βιβλίο. Ιδέες που εξάπτουν τη φαντασία και την περιέργεια, και αναδεύουν μέσα μας αυτή τη κοιμισμένη σαγήνη που μόνο ο μύθος μπορεί να ξυπνήσει. Συνολικά ήταν ένα άκρως διασκεδαστικό βιβλίο, το οποίο μου κράτησε όμορφη συντροφιά κατά την ανάγνωσή του, και σίγουρα ανανέωσε το ενδιαφέρον μου για τη συνέχεια!