Βιβλιοκριτική | Gabriel Bergmoser - Θηράματα

Πληροφορίες έκδοσης

Τίτλος: Θημάματα
Συγγραφέας: Gabriel Bergmoser
Εκδόσεις: Bell
Ημ. Έκδοσης: 1/7/2020
ISBN: 9789606208324
Σελίδες: 304

♦

Περίληψη

Ο Φρανκ είναι ο ιδιοκτήτης ενός σταθμού εξυπηρέτησης αυτοκινήτων σ’ έναν αυτοκινητόδρομο με λίγη κίνηση, που το μόνο που θέλει είναι μια ήσυχη ζωή.
Φιλοξενεί την εγγονή του, που την έστειλαν εκεί οι γονείς της επειδή είχε θέματα συμπεριφοράς, αλλά δε μιλούν πολύ.

Όταν μια άσχημα τραυματισμένη νεαρή γυναίκα φτάνει στο σταθμό, με κάμποσα αυτοκίνητα να την καταδιώκουν, ο Φρανκ και λίγοι ανύποπτοι πελάτες βρίσκονται άθελά τους μπλεγμένοι σ’ ένα κυνηγητό ζωής και θανάτου.

Όμως ποιοι είναι αυτοί οι άντρες και αυτές οι γυναίκες που δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πετύχουν εκδίκηση;
Τι είναι αυτό που ζητούν; Εκτός από το να μην αφήσουν πίσω τους επιζώντες...

Τοποθετημένο σε έναν μοναχικό αυτοκινητόδρομο, βαθιά στις απέραντες άνυδρες εκτάσεις της Αυστραλίας, το "Θηράματα" είναι ένα καταιγιστικό, γεμάτο αδρεναλίνη μυθιστόρημα, διαφορετικό από οτιδήποτε έχετε διαβάσει ως τώρα.

♦

Κριτική

Αυτό που με τράβηξε αρχικά στο "Θηράματα", είναι αυτός ο μεγάλος γάντζος που αποφάσισε να βάλει η Bell στο εξώφυλλο, με φόντο τις αχανείς εκτάσεις της Αυστραλίας. Όποιος έχει δει πέντε-έξι θρίλερ στη ζωή του, γνωρίζει πως αυτός ο γάντζος λογικά δεν είναι για να κρεμάνε κρεμμύδια. Η εκδοτική φρόντισε να βάλει και ένα βαθύ κόκκινο στο background για να καταλάβεις ότι... "θρίλερ!". Πέρα από την πλάκα, είναι ένα καλό εξώφυλλο, αν και για μια ακόμα φορά  προτιμώ το ξένο.

Ο Gabriel Bergmoser είναι ένας 28χρονος θεατρικός συγγραφέας ο οποίος ασχολείται και με το σενάριο, κάτι που φαίνεται στα "Θηράματα" ("The Hunted", ο αυθεντικός τίτλος). Αποτελεί την πρώτη του συγγραφική προσπάθεια και εδώ επέλεξε να μας δώσει μια ιστορία που έχουμε δει σε αρκετές ταινίες τρόμου. Αυτή δηλαδή, όπου οι ήρωες χάνονται στις απέραντες, άγονες και καυτές εκτάσεις της Αυστραλίας, μέχρι που γίνονται θύματα διεστραμμένων και άξεστων χωριατών. Είναι το λεγόμενο "hillbilly horror" αν και δεν είναι δόκιμος ο όρος. Πίνουν μπίρες, φοράνε σκισμένα ρούχα, έχουν μια ροπή προς τη βία και ενίοτε επιδίδονται σε κυνήγι ανθρώπων για σπορ. Το έχετε δει σε ταινίες όπως το "Wolf Creek" (2005), "The Hills Have Eyes" (1977), "The Texas Chain Saw Massacre" (1974) και πολλές άλλες.

Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από δυο θεματικές οι οποίες ενώνονται κάποια στιγμή. Από την μία έχουμε τον Φρανκ, ο οποίος έχει ένα σταθμό εξυπηρέτησης αυτοκινήτων και σχεδόν αναγκάζεται να φιλοξενήσει για λίγο καιρό την εγγονή του. Από την άλλη έχουμε τον Σάιμον που γνωρίζει την Μάγκι σε κάποιο μπαρ και τον πείθει να πάνε τα δυο τους για περιπέτειες στους ατελείωτους δρόμους της Αυστραλίας. Η δράση αρχίζει να παίρνει μπρος, όταν στο σταθμό του Φρανκ, φτάνει μια αιμόφυρτη κοπέλα που καταδιώκεται από άγνωστους.

Όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, τίποτα δεν πρόκειται να πάει καλά. Οι δυο, φαινομενικά, ξεχωριστές ιστορίες, παρουσιάζουν ενδιαφέρον, χτίζουν το σασπένς και με έκαναν να θέλω να μάθω τι πρόκειται να συμβεί. Τα "Θηράματα" είναι ένα καθαρόαιμο θρίλερ με πολλούς σκοτωμούς και κυνηγητά, και αν ψάχνετε για κάτι τέτοιο θα σας ικανοποιήσει.

Από την άλλη ο συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται ούτε στο ελάχιστο να κάνει λογοτεχνία και σου δίνει την αίσθηση πως "γράφει" μια ταινία. Δεν είναι τυχαίο πως κάποια στούντιο του Χόλιγουντ έχουν ενδιαφερθεί για την μεταφορά της στο σινεμά. Η πλοκή είναι προβλέψιμη, ενώ οι χαρακτήρες δεν έχουν ανάπτυξη, ούτε ιδιαίτερο βάθος, οπότε δεν θα δεθείτε με κάποιον. Υπάρχει μια θεματική με τον απόμακρο Φρανκ που μέσω του κινδύνου θα δεθεί με την εγγονή του, αλλά γίνεται επιφανειακά. Παρομοιώσεις, αλληγορίες κλπ λάμπουν διά της απουσίας τους. Ο συγγραφέας γράφει σχεδόν πεζά την μία... σκηνή μετά την άλλη. Αυτό δεν το λέω σαν κάτι κακό ή καλό, απλά το αναφέρω. Από εκεί και πέρα σε κάποιους θα λειτουργήσει, σε άλλους όχι.

Το σίγουρο είναι πως το βιβλίο δεν είναι βαρετό. Η δράση δεν σταματά, το αίμα ρέει, υπάρχουν εκρήξεις και κλιμάκωση. Πολύ ωραία όλα αυτά, όμως δεν κάνει κάτι ιδιαίτερο ή κάτι τολμηρό.

Κάποια πράγματα διεκπεραιώνονται πολύ γρήγορα, ενώ κάποια άλλα δεν βγάζουν νόημα, όπως σε μια σκηνή όπου μια χαρακτήρας εξολοθρεύει βίαια, "α-λα Τζον Γουίκ", δυο-τρεις κακούς χωρίς να μας το έχει προεξοφλήσει αυτό (είχε εκπαίδευση; Το έχει ξανακάνει;), αλλά ούτε και φρόντισε να ασχοληθεί αργότερα. Δεύτεροι χαρακτήρες καταλαβαίνεις απευθείας πως ήρθαν για να... φύγουν (ελάτε τώρα, Θηράματα λέει ο τίτλος. Ποιοι είναι τα θηράματα;) Όσο για το "πρόβλημα" των κινητών τηλεφώνων, μαντέψτε πως το λύνει ο συγγραφέας στο απέραντο τοπίο της Αυστραλίας. Ψειρίζω την μαϊμού θα μου πείτε. 

Αν θέλετε να διαβάσετε ένα γρήγορο και αγωνιώδες θρίλερ χωρίς εκπλήξεις και ανατροπές, τα "Θηράματα" θα δουλέψουν για εσάς. Για όσους όμως έχουν δει πολλές b-movies με παρόμοιο σενάριο, τότε το βιβλίο αυτό θα είναι μία από τα ίδια.

Προσωπικά, σε μια ελληνική αγορά όπου η ζυγαριά γέρνει πολύ προς το αστυνομικό μυθιστόρημα, χαίρομαι που οι εκδόσεις Bell έβγαλαν τα "Θηράματα" για να έρθει λίγο η ισορροπία προς το αγωνιώδες θρίλερ επιβίωσης. Αναγνωρίζω τα προβλήματα του, μα δεν μετανιώνω που το πήρα. Τα "Θηράματα", για αυτό που είναι, υπηρετεί πιστά το συγκεκριμένο είδος, το οποίο νιώθω να μου λείπει από τον ελληνικό εκδοτικό χώρο (αν γνωρίζετε παρόμοια έργα, παρακαλώ γράψτε μας στα σχόλια). Ίσως αυτός να είναι ένας λόγος που μπορούμε να παραβλέψουμε εύκολα τα θέματα του και να το ευχαριστηθούμε. Μοιάζει σαν ένα συναντιόμαστε με ένα φίλο από τα παλιά.

Να κλείσω με μια ελπιδοφόρα νότα! Παρατήρησα πως οι εκδόσεις Bell έχουν εκδώσει ένα βιβλίο το οποίο είναι παρόμοιας φύσης με τα "Θηράματα". Πρόκειται για το "Αγριότοπος" του John Killian και διαβάζοντας το οπισθόφυλλο δείχνει να είναι ίδιας λογικής, οπότε να κάτι ευχάριστο. Είναι το επόμενο που σκοπεύω να ασχοληθώ. Για να δούμε...