Διήγημα | "Τo Στοίχημα"
ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ
26 Οκτ 2019 17:07
0
"Μη… Μη με αφήνεις… Μη με αφήνεις μόνο μου…"
" Άκουσε με… Άκουσε με προσεκτικά… Το πεπρωμένο σου δεν είναι εδώ… Το πεπρωμένο σου δεν είναι ο θάνατος…"
"Ντ…"
"Το πεπρωμένο σου είναι η ζωή… Η ζωή σε αυτό τον μικρό γαλάζιο κόσμο… Σε… Αυτόν τον όμορφο, γαλάζιο… κόσμο…"
3 Ημέρες…
Μόλις τρείς ημέρες απόστασης χώριζαν το διαστημόπλοιο Νέοι Ορίζοντες από την πρώτη του προγραμματισμένη στάση. Ένας προορισμός, ιδιαίτερος… Εχθρικός, τόσο για την βιολογική ζωή, όσο και για κάθε είδους ηλεκτρονικής συσκευής… Αυτός ο προορισμός ήταν το σύστημα των δορυφόρων του Δία. Σε αυτό το τόσο δύσκολο, εξαιρετικά μαγνητισμένο κι ραδιενεργό περιβάλλον, θα γίνονταν αντιληπτές πόσο αποδοτικές ήταν οι προσπάθειες των επιστημόνων που απάρτιζαν την ομάδα που το κατασκεύαζε, όσο και πόσο έξυπνό ήταν το προγραμματισμένο πλάνο πτήσης που είχε εγκατασταθεί στον κεντρικό υπολογιστή πλοήγησης.
Μόλις τρείς ημέρες απόστασης χώριζαν το διαστημόπλοιο Νέοι Ορίζοντες από την πρώτη του προγραμματισμένη στάση. Ένας προορισμός, ιδιαίτερος… Εχθρικός, τόσο για την βιολογική ζωή, όσο και για κάθε είδους ηλεκτρονικής συσκευής… Αυτός ο προορισμός ήταν το σύστημα των δορυφόρων του Δία. Σε αυτό το τόσο δύσκολο, εξαιρετικά μαγνητισμένο κι ραδιενεργό περιβάλλον, θα γίνονταν αντιληπτές πόσο αποδοτικές ήταν οι προσπάθειες των επιστημόνων που απάρτιζαν την ομάδα που το κατασκεύαζε, όσο και πόσο έξυπνό ήταν το προγραμματισμένο πλάνο πτήσης που είχε εγκατασταθεί στον κεντρικό υπολογιστή πλοήγησης.
Το φαντάζεστε; Ένα διπλό προσπέρασμα γύρω από το Δία και μετά ένα γερό βαρυτικό "σπρώξιμο" προς το απώτερο άγνωστο. Για να γίνει όμως αυτό εφικτό, το σκάφος θα έπρεπε να πλησιάσει το εσωτερικό περιβάλλον του δορυφορικού συστήματος που είχε ανακαλύψει πριν από αιώνες ο Γαλιλαίος. Μια περιοχή που βροντοφώναζε με το δικό της ξεχωριστό τρόπο, "Περάστε με δικό σας ρίσκο". Ήταν σίγουρα ένα τολμηρό ρίσκο. Ένα δυνητικά μοιραίο ρίσκο, καθώς ήταν γνωστό ότι ο βασιλιάς τον πλανητών δε συγχωρούσε ακόμη και τα πιο αμελητέα σφάλματα. Άραγε, θα ευνοούσε το θάρρος της επιστημονικής ομάδας που τολμούσε να τον προκαλέσει;
Πίσω στη Γη, κάπου στο Χιούστον, στα κεντρικά γραφεία της NASA, είχε στηθεί ένας ιδιαίτερος προγραμματισμός…
Πίσω στη Γη, κάπου στο Χιούστον, στα κεντρικά γραφεία της NASA, είχε στηθεί ένας ιδιαίτερος προγραμματισμός…
Από τη στιγμή που ο υπολογιστής είχε αναγγείλει την είσοδο του σκάφους στις παρυφές της μαγνητόσφαιρας του αέριου Tιτάνα, πριν από τέσσερις και βάλε μήνες, ο διευθυντής του προγράμματος είχε αναρτήσει το πρόγραμμα με τις βραδινές βάρδιες που έπρεπε να τηρήσουν όλα τα μέλη, ανά δύο, κάθε βραδιά. Απόψε ήταν η σειρά του Τζον ΜακΜέην και του Ντύλαν Κορσέη. Τώρα…αν αυτό ήταν καλό ή κακό…
Αυτό, θα το έδειχνε ο χρόνος.
Ο Τζον, όσο και ο Ντύλαν…ιδιαίτερες περιπτώσεις. Θα μπορούσε κάποιος να τους χαρακτηρίσει διχασμένες προσωπικότητες. Σίγουρα ένιωθαν μεγάλη αγάπη για το αντικείμενο της δουλειάς τους. Πολύ καλά παιδιά… Ως ένα βαθμό. Λάτρευαν την επιστήμη που εξασκούσαν. Δεν μπορούσαν όμως να χαρακτηριστούν και φανατικοί… Τους διακατείχε μια τάση και για τα πιο εγκόσμια πράγματα. Εκεί που τους έβλεπες σοβαρούς, καθώς παρέδιδαν τις αναφορές τους, εκεί θα το γύριζαν και θα συζητούσαν ανά μεταξύ τους για ποδοσφαιρικούς αγώνες, για τη πιο πρόσφατη ταινία Star Wars, αλλά και για γυναίκες χρησιμοποιώντας πάντα μια αρκετά άξεστη και γραφική περιγραφή.
28 Φεβρουαρίου 2007
Ώρα 21.00
Εκείνη τη νύχτα, το δίδυμο βρισκόταν στην αίθουσα κεντρικού έλεγχου. Κάθονταν αντικριστά ο ένας από τον άλλον. Χασκογέλαγαν καθώς συζητούσαν και αντάλλασσαν χοντροειδέστατα αστεία σκατολογικού κυρίως χαρακτήρα. Το γραφείο στο οποίο βρισκόταν εγκατεστημένος ο υπολογιστής λήψεως ήταν στολισμένο. Το πληκτρολόγιο βρισκόταν, κυριολεκτικά, σε κατάσταση πολιορκίας καθώς κυκλωνόταν από τσαλακωμένες και σκισμένες συσκευασίες που μέσα είχαν δαγκωμένα και μισοφαγωμένα χάμπουργκερ και από μισογεμάτα ποτήρια με Κόκα Κόλα. Τα ηχηρά γέλια τους ανακατεύονταν με το σφύριγμα των υπολογιστών. Κάποιες φορές, τα γέλια ήταν τόσο δυνατά που έκλεβαν τα πρωτεία χαρίζοντας έτσι στο στείρο μηχανικό περιβάλλον μια πιο… ανθρώπινη νότα.
Ώρα 21.00
Εκείνη τη νύχτα, το δίδυμο βρισκόταν στην αίθουσα κεντρικού έλεγχου. Κάθονταν αντικριστά ο ένας από τον άλλον. Χασκογέλαγαν καθώς συζητούσαν και αντάλλασσαν χοντροειδέστατα αστεία σκατολογικού κυρίως χαρακτήρα. Το γραφείο στο οποίο βρισκόταν εγκατεστημένος ο υπολογιστής λήψεως ήταν στολισμένο. Το πληκτρολόγιο βρισκόταν, κυριολεκτικά, σε κατάσταση πολιορκίας καθώς κυκλωνόταν από τσαλακωμένες και σκισμένες συσκευασίες που μέσα είχαν δαγκωμένα και μισοφαγωμένα χάμπουργκερ και από μισογεμάτα ποτήρια με Κόκα Κόλα. Τα ηχηρά γέλια τους ανακατεύονταν με το σφύριγμα των υπολογιστών. Κάποιες φορές, τα γέλια ήταν τόσο δυνατά που έκλεβαν τα πρωτεία χαρίζοντας έτσι στο στείρο μηχανικό περιβάλλον μια πιο… ανθρώπινη νότα.
"Ρε μαλάκα, πόσες ώρες πέρασαν από τη τελευταία φορά που κοίταξες τη ροή μετάδοσης των πληροφοριών;" χαχάνισε ο Τζον γεμίζοντας το στόμα του με μια μπουκιά από χάμπουργκερ.
"Έχει γούστο να ολοκληρώθηκε η μεταβίβαση των στοιχείων ενώ εσύ περιέγραφες το τελευταίο επεισόδιο του Αυτές Είναι οι Καρντάσιανς!"
"Έχει γούστο να ολοκληρώθηκε η μεταβίβαση των στοιχείων ενώ εσύ περιέγραφες το τελευταίο επεισόδιο του Αυτές Είναι οι Καρντάσιανς!"
"Μεγάλη η χάρη της Κιμ" απάντησε ο Ντύλαν καθώς έριχνε μια πεταχτή ματιά στην οθόνη του υπολογιστή. Εκεί μια μεγάλη πρόταση με μεγάλα λευκά γράμματα αναβόσβηναν κάτω ακριβώς από μια μπάρα που κόντευε να γεμίσει με μπλε χρώμα.
"Θα ολοκληρωθεί μέσα στο επόμενο δεκάλεπτο"
"Θα ολοκληρωθεί μέσα στο επόμενο δεκάλεπτο"
"Ευτυχώς! Το φαντάζεσαι να ονομάζαμε τη φωτογραφία της Ιούς, η Φωτογραφία Κιμ;"
"Μη χέσω!"
"Πες μας τώρα ότι δε τη γουστάρεις τη Καρντάσαινα, να ξεράσουν οι πάπιες!"
"Όχι… Δε μου αρέσει!" απάντησε ο Ντύλαν ανεβάζοντας ρυθμικά τα φρύδια του.
"Ρε μαλάκα…" σφύριξε ο Τζον, καθώς σχημάτιζε τη περιφέρεια της γνωστής τηλεπερσόνας με τα χέρια του.
"Χέσε με!" χαχάνισε ο Ντύλαν την ίδια ώρα που ρουφούσε με το καλαμάκι του Κόκα Κόλα. "Ο κώλος του Τσιουμπάκα είναι πιο καλοσχηματισμένος".
"Ναι ρε κύριε Εκλεκτικέ!" σάρκασε ο Τζον. "Για αυτό μου γαμάς τον έρωτα εδώ και δύο ώρες περιγράφοντας το χθεσινό επεισόδιο!"
"Ρε, νόμιζα ότι σου άρεσε που περιέγραφα τα στιγμιότυπα με τη Κιμ και το αβυσσαλέο της μπικίνι!"
"Ένοχος, κυρ δικαστά!" βροντοφώναξε γελαστός. "Ένοχος!"
"Για τιμωρία… Ρίξε μια ματιά στις Μετρήσεις Ραδιενέργειας!"
Ο Τζον κατάπιε τη μπουκιά που περιεργαζόταν στο στόμα εδώ και κάμποσα λεπτά και έβγαλε τη γλώσσα του παιχνιδιάρικα.
"Την έλεγξα λίγο πριν ξεκινήσεις τις περιγραφές! χασκογέλασε ξανά. "Υπήρξε μια μικρή διακύμανση, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν διαπιστώθηκε κάποιου είδους απειλή για τον εξοπλισμό"
"Ρε για κοίτα… Οι φύτουλες τελικά τα κατάφεραν!" σχολίασε ο Ντύλαν. "Βρήκαν το σωστό μονοπάτι!"
"Καλά, κόψε κάτι… Όταν κοιτάζεις εκ του ασφαλούς, δηλαδή όταν το σκάφος τρέχει σε απόσταση 2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων μακριά από τις κόκκινες ζώνες, δεν το λες και σωστό το μονοπάτι"
"Φαντάζομαι ότι η πρόβα τζενεράλε θα γίνει με το Juno!"
"Έχουμε ακόμα για αυτό!". Τελειώνοντας το σχόλιό του, ο Τζον ξάπλωσε τη πλάτη του στο κάθισμα και άπλωσε τα πόδια του επάνω στο γραφείο.
"Ρε μοσχάρι σιτευτό… μάζεψε τα κουλά σου από το γραφείο… δείξε και λίγο σεβασμό στο εργασιακό σου περιβάλλον!" φώναξε προσποιητά ο Ντύλαν, ενώ την ίδια στιγμή είχε αρπάξει τον αστράγαλο του Τζον και τον σήκωσε λίγα εκατοστά πάνω από το γραφείο. "Εδώ επιτελούμε λειτούργημα!"
Ο Τζον ανασηκώθηκε απότομα. Ένα ενοχλημένο βλέμμα, με μια ιδέα φόβου άρχισε να εξαπολύεται.
"Κανόνισε να πέσω και να σπάσω κάνα παΐδι!"
Ο Ντύλαν χαμογέλασε ικανοποιημένος από τη σκέψη ότι είχε καταφέρει να "πείσει" τον κολλητό του να κατεβάσει τα πόδια και να τα βάλει εκεί που έπρεπε να τα βάλει.
Τα μεσάνυχτα άρχισαν ήδη το διάβα τους. Ο Τζον συνέχιζε να ρουφάει το αναψυκτικό του αργά και ρυθμικά καθώς κοίταζε τη μπάρα να γεμίζει με το μπλε χρώμα. Λίγο μόνο είχε απομείνει για να γεμίσει τελείως. Αυτό μεταφραζόταν ως ένα με δύο λεπτά εναπομείναντος χρόνου για να ολοκληρωθεί η λήψη των δεδομένων και η αυτόματη αποκωδικοποίηση. Το ένα λεπτό εξέπνευσε γρήγορα και η μπάρα επιτέλους είχε κυανίσει εντελώς. Ο Τζον έκανε νόημα στον Ντύλαν να πλησιάσει με τη καρέκλα του την οθόνη.
"Ντύλαν, πες αλεύρι… Η Ιώ σε γυρεύει!" χαχάνισε εύθυμα. Το χαχανητό του όμως διακόπηκε γρήγορα όταν μια δεύτερη μπάρα εμφανίστηκε.
ΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ…"Συμπληρωματικά δεδομένα;" αναρωτήθηκε καθώς χάιδευε το απαλό μούσι στο πηγούνι του.
"Θα βρήκε κάποια σκιά ή κάποιο μικρό αστεροειδή "βοσκό" και θα ζούμαρε για να το καταγράψει!" είπε ο Ντύλαν κοιτάζοντας τη δεύτερη μπάρα να γεμίζει.
Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα, η οθόνη του υπολογιστή γέμισε από μια φωτογραφία. Ήταν η εικόνα ενός ξένου κόσμου, σε γκρίζο φόντο. Οι δύο άντρες κοίταξαν ευλαβικά την οθόνη. Παρόλο που η φωτογραφία ήταν γκρίζα, ήξεραν ποιος ήταν αυτός ο κόσμος. Η Ιώ. Η πάντα οργισμένη Ιώ. Ο Τζόν πρόσεξε μια μικρή προεξοχή που απλωνόταν ψηλά, στο μαύρο κενό, μακριά από το γκρίζο δίσκο της Ιούς. Η προεξοχή θύμιζε μανιτάρι.
"Χμμ! Η Ιώ έχει πάλι τα νεύρα της!"
"Θα την τσάντισε ο μπαμπάς Δίας. Όπως και να έχει είναι πάντοτε γοητευτική. Σαν μια άγρια καταιγίδα!" μουρμούρισε ο Ντύλαν. "Μοιάζει με τη Μιμόζα!"
"Τη γυναίκα σου;"
"Ναι! Από τη μια, η εξωτική της ομορφιά… και από την άλλη η τροπική οργή της όταν δεν της κάνω κομπλιμέντα για τα τυρκουάζ μάτια της!"
"Κοίτα που θα μας βγει και ποιητής το αλάνι του τμήματος πλανητικής έρευνας…" σάρκασε ο Τζον λίγο πριν αποσπαστεί η προσοχή του από την αλλαγή του πλάνου στην οθόνη. "Τα συμπληρωματικά δεδομένα μόλις αποκωδικοποιήθηκαν!" Η χούφτα του άρχιζε να χαϊδεύει απαλά τα χείλια του.
"Είναι μια δεύτερη φωτογραφία."
"Ε, τότε, ας τη δούμε!"
"Είναι μια δεύτερη φωτογραφία."
"Ε, τότε, ας τη δούμε!"
"Κάτσε ένα λεπτό, ρε! Να βάλουμε ένα στοίχημα πρώτα;"
Ο Ντύλαν κοίταξε σκεπτικός το πρόσωπο του κολλητού του.
"Τι είδους στοίχημα;"
"Ας μαντέψουμε τι εικόνα θα δείξει!"
"Ρε μαλάκα! Έλεος!"
"Έλα ρε, πλάκα θα έχει!". Ο Τζον σκούντηξε τον Ντύλαν ελαφρά στο στήθος. Εκείνος κοίταξε το ταβάνι για λίγα δευτερόλεπτα και μετά επανέφερε το βλέμμα του στο αρχικό του στόχο. Αφού ξεφύσησε νικημένος από τον παιδαριώδη ενθουσιασμό του φίλου του, κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
"Καλά-καλάαααα… Λοιπόν, εγώ λέω ότι είναι… είναι… Α, το βρήκα… Είναι ο Άλφ ο Εξωγήινος!"
"Ο… Άλφ… ο Εξωγήινος;"
"Εσύ μου ήθελες στοίχημα!"
"Ρε, συνειδητοποιείς ότι αν κερδίσω εγώ θα με κερνάς μπύρες για τέσσερα σαββατοκύριακα στη σειρά;"
"Εσύ το ξέρεις ότι είμαι ταπί και ψύχραιμος;" είπε σχεδόν τραγουδιστά. "Έχω να πληρώσω τη δόση του αυτοκινήτου!"
Οι δύο τους παραδόθηκαν σε ένα ξέσπασμα γέλιου. Με το που τέλειωσαν, ο Τζον προσποιήθηκε τον σκεπτικό.
"Εγώ λέω ότι είναι ένα UFO!"
"Μου άρεσε που με στραβοκοίταξες όταν είπα για τον Άλφ!"
"Η τρέλα είναι μεταδοτική… Λοιπόν τι κερδίζουμε; Μιας και οι μπύρες δεν είναι επιλογή… Αν κερδίσω εγώ, θα έρθω στο σπίτι σου και θα δούμε μια ταινία της δικής μου επιλογής"
"Αμάν! Χίλιες φορές προτιμότερο να σε κεράσω μπύρες, ρε!" ξεφύσησε ο Ντύλαν. "Αν κερδίσω εγώ… Χέστο! Θα έρθω εγώ στο δικό σου σπίτι και θα σε βάλω να δεις μαραθώνιο Αυτές Είναι οι Καρντάσιανς!"
Το δάκτυλο του Τζον πάτησε το κουμπί ENTER. Γύρισε χαμογελαστός προς τον Ντύλαν. Εκείνος ήταν επίσης χαμογελαστός. "Άλφ εναντίον UFO. Καρντάσιανς εναντίον Πεδίο Μάχης Γη"
"Μαλάκα, αν με αναγκάσεις να δω αυτή τη κουράδα θα σε…"
Η φωτογραφία που εμφάνισε, σχεδόν αμέσως, ο υπολογιστής όχι μόνο ανάγκασε τον Ντύλαν να αφήσει την πρότασή του μισοτελειωμένη, αλλά ανάγκασε εκείνον και τον Τζον να μείνουν κερωμένοι στις καρέκλες, με τα χαμόγελά τους παγωμένα και με τα μάτια τους βουτηγμένα στην έκπληξη και καρφωμένα προς την οθόνη. Τα χαχανητά είχαν κοπεί, η εύθυμη διάθεση είχε εξανεμιστεί. Τώρα επικρατούσε μόνο μια αμήχανη και σοβαρή σιωπή. Τόσο ξένη για εκείνους, τόσο ταιριαστή για αυτό που μόλις είχε συμβεί.
Ο Τζον ξεροκατάπιε. Δεν θα το πίστευε ποτέ αυτό που μόλις είχε βιώσει.
"Ντύλαν…" ψιθύρισε
"Ν… Ναι… Τ… το βλέπω… Το βλέπω…"
"Τι…"
"Θα τη… Θα τηλεφωνήσω στον διευθυντή… Κοίτα… Κοίτα… ν... να μαζέψεις τα σκουπίδια… Κοίτα… Κοίτα να σουλουπωθείς…" μουρμούραγε σχεδόν υπνωτισμένος ο Ντύλαν. "Θα έχουμε επισκέψεις… Και από τον διευθυντή… αλλά… αλλά πιθανότατα και από τον Πρόεδρο!"
Σηκώθηκε και πορεύτηκε προς το λουτρό. Έπρεπε οπωσδήποτε να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπο του. Το βήμα του ήταν περίεργο. Μια ήταν γρήγορο και μια ήταν αργό. Ο Τζον είχε απομείνει κολλημένος στη καρέκλα του… Κακόμοιρε, Τζον…
Σηκώθηκε και πορεύτηκε προς το λουτρό. Έπρεπε οπωσδήποτε να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπο του. Το βήμα του ήταν περίεργο. Μια ήταν γρήγορο και μια ήταν αργό. Ο Τζον είχε απομείνει κολλημένος στη καρέκλα του… Κακόμοιρε, Τζον…
Όταν είχε πει την επιλογή του, όταν είπε για το UFO, δεν θα πίστευε ποτέ ότι η φωτογραφία θα έδειχνε ακριβώς αυτό… Ένα τριγωνικού σχήματος, άγνωστο αντικείμενο που κοντράριζε το γκρίζο φόντο της Ιούς, ένα αντικείμενο με δύο προεξοχές στις πλευρές, μια δεξιά και μια αριστερά. Ένα άγνωστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο που έμοιαζε απίστευτα με ένα σκάφος… Ένα σκάφος που έβλεπε μόνο στις ταινίες…
Κακόμοιρε Τζον… Δεν σου το είχαν πει; Ποτέ μην υποτιμάς το απροσδόκητο...Όσο απίστευτο και να είναι αυτό!
Κακόμοιρε Τζον… Δεν σου το είχαν πει; Ποτέ μην υποτιμάς το απροσδόκητο...Όσο απίστευτο και να είναι αυτό!
Ευχαριστούμε τον Μηνά Τσαμπάνη για την παραχώρηση του διηγήματος
