Συνέντευξη | Από τον Πειραιά μέχρι την Άνυα παρέα με τον Γιώργο Χατζηκυριάκο!

Συνέντευξη | Από τον Πειραιά μέχρι την Άνυα παρέα με τον Γιώργο Χατζηκυριάκο!

"Μπορεί να το 'χουν πλανέψει, ακρογιαλιές, δειλινα... λυκάνθρωποι, ξωτικά, μαγικά πλάσματα, διακοπές και περιπέτειες!"

Παίρνω το θάρρος να εμπλουτίσω λιγάκι τον στίχο του γνωστού τραγουδιού του Βασίλη Τσιτσάνη μιας και ο σημερινός μας καλεσμένος έχει καταφέρει, με το τελευταίο του βιβλίο, να συμπεριλάβει με ένα μοναδικό τρόπο όλα αυτά τα στοιχεία, δημιουργώντας ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο φαντασίας. Η σημερινή μας "βόλτα" ξεκινάει με περιπλάνηση από τις παραλίες της Άνυα, συνεχίζει με μια παράκαμψη από τον μαγικό κόσμο της Μέσης Γης και  καταλήγει κάπου στον Πειραιά, με μπύρες και μουσική heavy metal, αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα! Ο Γιώργος Χατζηκυριάκος μας μιλάει για όλα. Για αυτά που αγαπάει, για αυτά που τον εμπνέουν, αλλά και για αυτά που τον στεναχωρούν. Λοιπόν, ο τρελός Ιρλανδός μας κορνάρει, ανεβείτε στον Ρόβερ για να ξεκινήσουμε...
 

1. Γιώργο σε καλωσορίζω στη Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας και σε ευχαριστώ για την ανταπόκριση στο κάλεσμα μας. Ξεκινάω με μια ερώτηση που έχει να κάνει με την επικαιρότητα. Πως διοχετεύεις την ενέργεια σου καθημερινά λόγω των περιοριστικών μέτρων που έχουν επιβληθεί τον τελευταίο χρόνο, και συνεχίζονται, εξαιτίας του κορονοϊού;

Ευχαριστώ και εγώ με τη σειρά μου που με κάλεσες! Βρίσκομαι σε αναστολή εργασίας τέσσερις μήνες. Σαφώς μου λείπει η αίσθηση ελευθερίας αλλά έχω χρόνο να γράφω και να διαβάζω. Οι μέρες περνούν δημιουργικά και οι περισσότερες ώρες είναι αφιερωμένες στη συγγραφή. Οι άλλες πάνε στον σκύλο και στο playstation πάντα με τη συντροφιά της φαμίλιας. Ευτυχώς είμαστε και οι τρεις φανατικοί gamers και απολαμβάνουμε παιχνίδι.

2. Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από την έκδοση του τελευταίου σου βιβλίου με τίτλο «Άνυα το Κάλεσμα της Ακτής», το οποίο κυκλοφόρησε από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή. Πες μας λίγα πράγματα για αυτό το ιδιαίτερο και ενδιαφέρον βιβλίο φαντασίας.

Είναι σίγουρα ιδιαίτερο, όπως το χαρακτήρισες, μιας και συνδυάζει το φανταστικό με τις διακοπές και το ελληνικό καλοκαίρι. Έχει να κάνει με καταστάσεις που λίγο-πολύ όλοι έχουμε βιώσει είτε ως παιδιά είτε ως ενήλικοι κάποιον Ιούλιο ή Αύγουστο. Παραθερισμός, θάλασσα, εξευρεύνηση, παρέες, καβγάδες, φωτιές στην παραλία, κλαμπάκια, φλερτ που κατάφεραν και προχώρησαν για λίγο ή που έμειναν για πάντα απωθημένα. Όλα αυτά δένονται με δοκιμασίες, μυθικά πλάσματα, σαμανισμό, ξεχασμένες θεότητες, μυστήριο και ένα μαγικό αμάξι, τον αγαπημένο σε όλους “Άγριο Ρόβερ” ή αλλιώς “Τρελό Ιρλανδό” που κλέβει συνέχεια την παράσταση. Το θέμα του βιβλίου είναι η απελεύθερωση και η επιστροφή στη φύση για αυτό και η ιστορία λαμβάνει χώρα στην μυθική Αρκαδία, έναν ποιμενικό τόπο χαράς και ευημερίας. Θέτει όμως και τον εξής προβληματισμό: άραγε είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε την ελευθερία μας ή μπορεί να γίνουμε επικίνδυνοι για τους άλλους, πόσο μάλλον για τους αγαπημένους μας; Όπως και να 'χει η Άνυα είναι μια διασκεδαστική περιπέτεια που τιμάει τις χαρές του καλοκαιριού, της εφηβείας και της ανεμελιάς. Θα το χαρακτήριζα “summerpunk” fantasy μιας και το βασικό στοιχείο του είναι το καλοκαίρι και η “αλητεία” των νεαρών πρωταγωνιστών του.

3. Έχεις ολοκληρώσει την συνέχεια του και αν ναι, πότε πιστεύεις περίπου ότι θα είναι στα ράφια των βιβλιοπωλείων;

Βρίσκεται στα τελειώματα και στη διαδικασία του “κόψε-ράψε”. Θέλω να πιστεύω ότι την άνοιξη της επόμενης χρονιάς θα πάρει το δρόμο του. Μπορούσαμε να το βγάλουμε και φέτος αλλά από την μία η κατάσταση δεν ευνοεί την έκδοση ενός βιβλίου, από την άλλη θέλουμε να σπρώξουμε το πρώτο με μερικές ενέργειες το  καλοκαίρι που μας έρχεται. Όσο για τον τίτλο είμαι μεταξύ των “Η Μάχη του Καλοκαιριού” και “Η Καρδιά του Αυγούστου”. Δεν έχω καταλήξει ποιο από τα δύο ταιριάζει πιο πολύ μιας και υπάρχει ενδεχόμενο να ακολουθήσει και τρίτο βιβλίο.

4. Κάποια στιγμή είχες αναφέρει ότι η συγγραφή του «Άνυα» ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια. Ποιος ήταν ο λόγος ή οι λόγοι που σε ανάγκασαν να βάλεις στον «πάγο» αυτή σου την συγγραφική ιδέα;

Πράγματι είχε ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2010, δηλαδή δέκα χρόνια πριν να κυκλοφορήσει. Αρχικά ήταν διήγημα για έναν διαδικτυακό διαγωνισμό φαντασίας με θέμα τις διακοπές. Είχε φτάσει στην τρίτη θέση της κατάταξης. Το έγραφα παράλληλα με το “Τραγούδι του Χρόνου” το οποίο εκείνο το διάστημα είχε γίνει δεκτό από μεγάλο εκδοτικό, πράγμα που με είχε βάλει να κάνω κάποιες διορθώσεις και να ασχοληθώ με τη συνέχεια του. Τελικά ο εκδοτικός με άδειασε λίγο πριν το συμβόλαιο, κάτι που με έκανε να ασχοληθώ αποκλειστικά με το “Τραγούδι”. Ωστόσο ο φίλος μου Λευτέρης Κεραμίδας μου έλεγε πως ήταν καλύτερα να ασχοληθώ με την Άνυα λόγω του καλοκαιρινού θέματος. Στην πορεία έγραψα και άλλα βιβλία, διηγήματα, πολλά παραμύθια και ένα θεατρικό. Δεν είχα καταλάβει ότι ο χρόνος είχε περάσει τρομερά πολύ μακριά από την Άνυα. Έτσι, μετά το “Ταξίδι του Βάρδου” αποφάσισα να επιστρέψω στην “παραλία” και να ολοκληρώσω τις περιπέτειες του Ορφέα. Ίσως και για αυτό να το ονόμασα “Το Κάλεσμα της Ακτής” αφού με καλούσε συνεχώς να στρωθώ και να το ολοκληρώσω. Έχω πολλά μυθιστορήματα που παραμένουν ανέκδοτα, είτε επειδή δεν βρήκαν εκδοτικό είτε επειδή δεν το κυνήγησα όσο έπρεπε. Δεν ήθελα η Άνυα να έχει την ίδια τύχη. Όπως φάνηκε και από την αποδοχή του κοινού, είχε κάτι να πει. Όλοι έχουμε ανάγκη από λίγη δροσιά και φευγιό σε κάποιο ήσυχο μέρος με καλή παρέα. “I want out” που λένε και οι Helloween.

5. Βλέποντας το συγγραφικό σου έργο παρατηρώ μια ποικιλία ως προς τα βιβλία που έχεις γράψει μέχρι τώρα και το οποίο περιλαμβάνει από παιδική λογοτεχνία μέχρι και λογοτεχνία του φανταστικού. Πως προκύπτει αυτό; Είναι θέμα διάθεσης και έμπνευσης ή συνειδητής επιλογής;

Μάλλον έχει να κάνει με την έμπνευση. Τα ερεθίσματα γύρω μας είναι τόσα πολλά και διαφορετικά που κάθε ένα έχει και το δικό σύμπαν κρυμμένο εντός του. Είναι σαν τις ταινίες, τη μουσική, τον καιρό και την εποχή. Την μια έχεις ανάγκη να ταξιδέψεις στη Μέση Γη, παρέα με τα τραγούδια των Blind Guardian, την άλλη να αράξεις στη λιακάδα με Bob Marley και Locomondo. Έρχονται στιγμές που θέλεις να τρομάξεις με μια ιστορία φαντασμάτων ή να χαθείς σε ένα άχρονο παραμύθι. Να μαγευτείς από τα Χριστούγεννα, να εξερευνήσεις το Halloween, να επιστρέψεις στα παιδικά σου χρόνια που διάβαζες την ελληνική μυθολογία. Υπάρχουν τόσα πολλά μέσα μας. Και τελικά ποιο είναι εκείνο που τα ενώνει όλα αυτά; Ο Χρόνος. Αυτός που μας έκλεινε το κασσετόφωνο επειδή έπρεπε να διαβάσουμε για το σχολείο, αυτός που μας έφερνε πίσω στην πόλη όταν τελείωναν οι διακοπές, αυτός που μας έκλεβε τα σαββατοκύριακα, τις γιορτές, τις αργίες και τα καλοκαίρια, αυτός που μας κάνει να νοσταλγούμε τις παλιές μέρες και που μας προειδοποιεί για τις αλλαγές που θα έρθουν.

7. Υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό είδος με το οποίο θα ήθελες να ασχοληθείς και δεν το έχεις κάνει ακόμα;

Η ποίηση. Άλλωσε όλα ξεκίνησαν μέσα από αυτήν. Τα έπη, το θέατρο, τα τραγούδια. Πολλές από τις αγαπημένες μου ιστορίες είναι ποιήματα όπως η Ιλιάδα, ο Μακμπέθ και η Μπαλλάντα του Γερο-Ναυτικού. Βέβαια από το “θα ήθελα” μέχρι το “θα ασχοληθώ” υπάρχει μια τεράστια απόσταση την οποία δεν νομίζω πως θα διανύσω. Τουλάχιστον όχι σύντομα.

8. Όταν αποφασίζεις να γράψεις, έχεις κάποια συγκεκριμένη μεθοδολογία που χρησιμοποιείς ή λειτουργείς πιο ελεύθερα;

Προσπαθώ να γνωρίζω από πριν τι θέλω να γράψω. Θα συνεχίσω κάποιο κεφάλαιο; Θα ξεκινήσω κάτι νέο; Πρέπει να το έχω από πριν όσο γίνεται πιο ζωντανό στο μυαλό μου αλλιώς κοιτάζω την οθόνη. Είναι σαν να μπαίνεις σε ένα καφέ αλλά να μην ξέρεις τι θες να παραγγείλεις και να κοιτάς την σερβιτόρα λες και δίνεις εξετάσεις οδηγήσης.

9. Εκτός από συγγραφέας βιβλίων είσαι και επαγγελματίας ηθοποιός. Μίλησες μας για την πορεία σου στον χώρο και κάποιες από τις στιγμές που πιστεύεις ότι ξεχωρίζουν στην καριέρα σου μέχρι τώρα.

Τελείωσα τη σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου (Ίάσμος) το 2014. Είχα δασκάλους τον Γιάννη Ζουγανέλη, την Κάρμεν Ρουγγέρη, την Ταμίλα Κουλίεβα, την Μίρκα Παπακωνσταντίνου, την Στεφανία Γουλιώτη, τον Γιώργο Ηλιόπουλο, την Άρτεμη Ιγνατίου και τον Κώστα Γεωργουσόπουλο. Αρχικά έπαιξα σε μερικές παιδικές παραστάσεις ενώ παράλληλα ανέβασα ένα δικό μου θεατρικό. Ήταν το “The Irish Bastard!” το οποίο κατάφερε να διακριθεί σε δύο διαγωνισμούς. Το 2016 και ενώ είχα επιστρέψει στην λιανική πώληση, γνώρισα τον Γιώργο Βορέα Μελά, ιδρυτή του σχήματος Aherusia. Μου είπε ότι επρόκειτο να ανεβάσει σε μουσική παράσταση τον νέο δίσκο της μπάντας (Prometheus, Seven Principles on How To Be Invinsible) και μου ζήτησε να κάνω τον Προμηθέα. Η παράσταση ανέβηκε τον Μάιο του 2017 στο θέατρο της Ημέρας και έφτασε μέχρι το Θέατρο Βράχων και τον Μαραθώνα το 2019. Δεν ξεπέρασα ποτέ αυτόν τον ρόλο. Υπάρχει μια τρομερή ταύτιση μεταξύ του Προμηθέα και του κάθε δημιουργού. Το δώρο της φωτιάς, η αυτοθυσία, η εναντίωση στην εξουσία, το μαρτύριο, η αθάνατη και συνάμα θνητή φύση. Τέλος πρέπει να αναφέρω τον πειρατή που έπαιζα επί δύο χρόνια στο Release the Kraken της Great Escape στο Μοναστηράκι. Ήταν escape room, κάτι μεταξύ περιπέτειας και κωμωδίας, βασισμένο στους Πειρατές της Καραιβικής. Το μεγαλύτερο μέρος του δωματίου ήταν πάνω στον ηθοποιό ο οποίος αφηγούνταν τις ιστορίες, έδινε βοήθειες στους παίχτες και έκανε το δικό του “κινηματογραφικό” κομμάτι στο τέλος. Έπαιζα αυτόν τον ρόλο πέντε μέρες την βδομάδα από πέντε έως και οχτώ φορές την ίδια μέρα. Ήταν εξαντλητικό αλλά το γούσταρα τρομερά πολύ. Γνώρισα χιλιάδες ανθρώπους από όλα τα μέρη της Γης και έλαβα εξαιρετικές κριτικές, κυρίως από τους ξένους. Είναι πραγματικά υπέροχο να ζεις την περιπέτεια κάθε μέρα και να δέχεσαι την εκτίμηση του κόσμου και την αγάπη του. Δυστυχώς η εταιρεία έκλεισε απότομα μετά το τέλος της πρώτης καραντίνας οπότε δεν έχω πια πειρατικό καράβι. Ωστόσο παραμένω διάσημος πειρατής όπως αναφέρω στο τρολ-βιογραφικό μου στο βιβλίο Άνυα.


Απο την παράσταση "Προμηθέας"

10. Αν και όλα έχουν μείνει στάσιμα τον τελευταίο καιρό, παρόλα αυτά, υπάρχει κάτι από προτάσεις ή κάποια μελλοντική συνεργασία όσον αφορά το κομμάτι της ηθοποιίας;

Λίγο πριν τη δεύτερη καραντίνα πέρασα στην ακρόαση μιας θεατρικής παράστασης με θέμα την Επαντάσταση του 1821. Πρόκειται για μεγάλη παραγωγή με την υποστήριξη αντίστοιχων πολιτιστικών φορέων. Ωστόσο όλα πάγωσαν πριν καν να προλάβουν να ξεκινήσουν και έτσι δεν γνωρίζω τι πρόκειται να γίνει. Αντίστοιχα δεν γνωρίζω πότε και αν θα επιστρέψω στο escape room που εργαζόμουν πριν την καραντίνα.

11. Συγγραφή και υποκριτική. Πως μπορεί το ένα να συμπληρώσει και να αποτελέσει έμπνευση για το άλλο;

Η υποκριτική βασίζεται στη συγγραφή μιας και το πρώτο βήμα είναι η ανάγνωση ενός κειμένου και το δεύτερο η μελέτη του. Αλλά και οι συγγραφείς εν αγνοία τους καμιά φορά, χρησιμοποιούν την τέχνη της υποκριτικής. Πώς θα δώσεις φωνή στους χαρακτήρες; Πώς τους βάζεις να σκέφτονται και να δρουν; Τόσο ο συγγραφέας όσο και ο ηθοποιός έχουν κάτι που τους ενώνει. Είναι και οι δύο αφηγητές. Μας λένε μια ιστορία. Και τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι κοινά, απλώς ο ηθοποιός έχει την κίνηση και τη φωνή ενώ ο συγγραφέας τον γραπτό λόγο.

12. Θα ήθελα να προχωρήσουμε με την λογοτεχνία –και ειδικότερα του Φανταστικού- στην χώρα μας. Πως τα βλέπεις τα πράγματα έως τώρα να εξελίσσονται; Πιστεύεις ότι είμαστε σε ικανοποιητικό επίπεδο σαν χώρα;

Σαφώς υπάρχει τεράστια γκάμα από βιβλία και συγγραφείς που άμα τους βάλεις όλους μαζί ξεπερνούν σε ποσότητα όλο το μετεφρασμένο φανταστικό. Ειδικά μέσα σε μια δεκαετία κυκλοφόρησαν πάρα πολλοί τίτλοι και οι περισσότεροι γράφτηκαν από νέα παιδιά. Οι επιρροές τους είναι φανερές. Dungeons and Dragons, Μέση Γη, Λυκόφως, Αγώνες Πείνας, Χάρυ Πότερ. Είναι και μερικά που ξεχωρίζουν γιατί πήγαν το φανταστικό αλλού ή το πάντρεψαν με ελληνικά στοιχεία. Γενικά παρακολουθώ μια νέα γενιά συγγραφέων και αυτό είναι τρομερά ευχάριστο. Είναι όμως και λυπηρό επειδή είναι τέτοια η φύση της ελληνικής αγοράς που τα πιο πολλά βιβλία είτε παιρνούν απαρατήρητα είτε παύουν να κυκλοφορούν μετά από κάποιο διάστημα. Και ενώ φαινομενικά υπάρχει “ψωμί” οι μεγάλοι εκδοτικοί δεν ασχολούνται με το φανταστικό σαν είδος. Ασχολούνται με τους ίδιους τους συγγραφείς ό,τι κι αν γράψουν εκείνοι. Και φυσικά είναι επιλεκτικοί, για αυτό και βλέπεις τα περισσότερα βιβλία φαντασίας να βγαίνουν από μικρότερους εκδοτικούς οι οποίοι δεν καίγονται ούτε για best sellers ούτε για ποιοτική λογοτεχνία αλλά για την οικονομική ενίσχυση από τους ίδιους τους συγγραφείς. Γενικά μοιάζει σαν να υπάρχει έδαφος αλλά και ταυτόχρονα να μην υπάρχει. Το κοινό είναι σίγουρα περιορισμένο αλλά διαμορφώνεται ανάλογα με τις ενέργειες των εκδοτικών. Και δυστυχώς οι περισσότεροι πάσχουν στο θέμα της προώθησης. Από την άλλη το κοινό έχει συνηθίσει να βλέπει κάθε τόσο να πετάγεται ένα καινούργιο βιβλίο στην οθόνη του (μιλώντας για τα social media) και δεν του κάνει μεγάλη αίσθηση, εκτός αν είναι από κάποιον γνωστό. Και πάλι το όνομα του εκδοτικού έχει σημασία σε μεγάλο βαθμό.

13. Υπάρχουν πράγματα που βλέπεις να συμβαίνουν και τα οποία σε αποθαρρύνουν ή/και σε θυμώνουν, όσον αφορά το κομμάτι των εκδόσεων ή κάτι άλλο;

Έχω δει πολλά σε αυτό το χώρο. Μεγάλους εκδοτικούς να σε αδειάζουν πριν το συμβόλαιο. Μικρότερους εκδοτικούς να ζητάνε υπέρογκα ποσά για αντίτυπα που δεν ξεπερνάνε τα διακόσια, κι αυτά δίχως προώθηση και διακίνηση. Έχω δει τίτλους να χάνονται πριν φτάνουν στα βιβλιοπωλεία, συγγραφείς να κυνηγάνε δικαστικά εκδότες για τα χρήματα τους, ανθολογίες-αρπαχτές που ζητάνε χρηματοδότηση από όλους τους συμμετέχοντες δίχως να τους δίνουν ούτε ένα δωρεάν αντίτυπο, διάσημους συγγραφείς να μην έχουν ασφάλεια ή να μην δικαιούνται σύνταξη και άλλα πολλά που μόνο ενθαρρυτικά δεν είναι για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τη λογοτεχνία. Εντάξει, το έχουμε δεχτεί ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε επαγγελματικά από την συγγραφή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα βιβλία μας είναι του πετάματος. Πόσο μάλλον αν έχεις χρυσοπληρώσει την έκδοση.

14. Ποιο είναι το όραμα και ο προσωπικός σου στόχος όσον αφορά τη λογοτεχνία;

Θέλω να μην πάει τίποτα χαμένο. Ούτε για εμένα ούτε για τους άλλους συγγραφείς. Μιλάμε για βιβλία, να πάρει! Υποτίθεται ότι υπάρχει μια διαχρονικότητα σε αυτά. Και δεν μιλάω ούτε για φήμη ούτε για δόξα. Αλλά είναι κρίμα να μας προσπερνάνε τόσες ιστορίες και να χάνονται. Το ελληνικό Φανταστικό έχει δώσει αριστουργήματα την τελευταία δεκαετία. Αυτά κάπως πρέπει να αναγνωριστούν και όχι να ξεχαστούν. Προσωπικά θέλω να αφήσω κάτι πριν φύγω. Ο πατέρας μου πέθανε πολύ νέος και δεν έχω καμία ανάμνηση από την εικόνα ή την φωνή του. Έμειναν όμως τα διηγήματα και τα ποιήματα του. Αυτή ήταν και η μοναδική μας επικοινωνία. Είναι πραγματικά σπουδαίο αυτό που συμβαίνει με τη λογοτεχνία. Επικοινωνείς με ανθρώπους που δεν γνώρισες ποτέ, είτε βρίσκονται ακόμα εν ζωή είτε έφυγαν πριν από πολλά χρόνια. Δεν ξέρω αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον. Ξέρω ότι τον Παράδεισο τον γράφουμε εμείς στις ιστορίες μας. Και εκεί κατοικούμε.

15. Τι έχεις να πεις σε όλα αυτά τα νέα παιδιά που θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνατότητες τους στην συγγραφή και κατ’ επέκταση στον τομέα της έκδοσης;

Να γράφουν, να ερευνούν και να παρατηρούν γύρω τους. Να πρωτοτυπούν και να μην ακολουθούν τις συμβάσεις. Να μιλάνε για πράγματα που γνωρίζουν και αγαπούν. Άλλωστε αυτό λατρέψαμε στους αγαπημένους μας συγγραφείς, την αλήθεια τους και την έμπνευση τους. Ο Στήβεν Κινγκ στην εισαγωγή του Μαύρου Πύργου έγραψε κάτι πολύ σημαντικό. Έχοντας επηρεαστεί από τον Τόλκιν, ξεκίνησε να γράφει μια παρόμοια ιστορία με ξωτικά, δράκους και μαγικούς κόσμους. Στην πορεία κατάλαβε ότι αυτή δεν ήταν η δική του ιστορία αλλά η ιστορία κάποιου άλλου! Και είχε δίκιο. Έτσι ασχολήθηκε με πιο “δικά” του στοιχεία και έφτιαξε αυτό το αριστούργημα που λέγεται Μαύρος Πύργος. Όσο αφορά τον τομέα της έκδοσης, οι νέοι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τις απορρίψεις και τα αδιέξοδα. Δυστυχώς είναι κανόνας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Οπότε τους συμβουλεύω να είναι πολύ προσεκτικοί με τους εκδοτικούς που συνεργάζονται. Χίλιες φορές να μην εκδοθεί ποτέ το βιβλίο παρά να κυκλοφορήσει από εκδοτικό που θα το κάψει.

16. Ποιες θεωρείς ότι είναι οι κυριότερες λογοτεχνικές επιρροές σου και πόσο σε σημάδεψαν στα έργα σου;

Νομίζω ότι δεν κατάφερα ποτέ να αποβάλω από μέσα μου τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών κι ας μην έγραψα ποτέ κάποια ιστορία σε αυτό το πλαίσιο, δηλαδή σε ένα medieval fantasy σύμπαν. Στα βιβλία μου οι ήρωες κάνουν μακρινά ταξίδια, βρίσκονται μακριά από το σπίτι, συναντούν μαγικά πλάσματα, συμμετέχουν άθελα τους σε μεγάλες μάχες, προκαλούν κάποιον “κακό”, υμνούν την ομορφιά, την καλοσύνη και την ανεμελιά. Από άλλους συγγραφείς ο Μίκαελ Έντε μου δίδαξε ότι η φαντασία δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε κοσμικούς κανόνες ενός μυθικού παρελθόντος, όπως η Μέση Γη. Ο Κ.Σ. Λούις μου έμαθε πόσο σημαντικό είναι να χρησιμοποιώ τη δική μου φωνή και όχι να γράφω σαν κάποιος που δεν είμαι. Φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω τον Κάρολο Ντίκενς, τον Ρέυ Μπράντμπερυ, τον Νηλ Γκάιμαν αλλά και τον Χρυσόστομο Τσαπραϊλη .

17. Ξέρω ότι λατρεύεις την Heavy Metal μουσική. Μιας και διατηρώ την στήλη Stainless Steel, στην ιστοσελίδα της ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ, δεν θα μπορούσα να μην σε ρωτήσω ποια είναι η επιρροή που έχει ασκήσει επάνω σου ως καλλιτέχνη. Αποτελεί έμπνευση για σένα;

Λατρεύω την metal μουσική. Αυτό το είδος είχε πάντα κάτι το θεατρικό και το κινηματογραφικό. Όπως πολλά παιδιά της γενιάς μου, έτσι και εγώ, μεγάλωσα με τραγούδια γεμάτα συναισθήματα, έκρηξη, ζωντάνια και πολλές ιστορίες, είτε πρωτότυπες είτε παρμένες από την μυθολογία, τα βιβλία φαντασίας και τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Έγραψα το “Ταξίδι του Βάρδου” ως προσφορά όχι μόνο στους αγαπημένους μου Blind Guardian αλλά και στις περισσότερες μπάντες που μας μάγεψαν με τους αινιγματικούς στίχους και τα σημαδιακά τους εξώφυλλα. Επίσης αν δεν υπήρχαν οι Trans Siberian Orchestra (στους οποίους έκανες πρόσφατα εκείνο το εξαιρετικό αφιέρωμα) ίσως να μην είχα ξεκινήσει να φτιάχνω το σύμπαν της χριστουγεννιάτικης Νοέλα. Metal στοιχεία υπάρχουν και στην Άνυα (το τρίτο μέρος του βιβλίου ξεκινάει με τους στίχους του “Of Wolf and Man” των Metallica. Κατά τα άλλα παίζει με διάφορα είδη μουσικής μιας και ένα από τα μεγάλα θέματα του βιβλίου είναι η διαφορετικότητα.


"Release the Kraken"

18. Αλήθεια, τι διάβασες/άκουσες/παρακολούθησες τον τελευταίο καιρό που να τα βρήκες ενδιαφέροντα;

Ο τελευταίος δίσκος των Alestorm είναι πραγματικά άπαιχτος! Συνεχίζουν να μπλέκουν τον χαβαλέ με τις πειρατικές ιστορίες. Πραγματικά ο δίσκος αυτός έσωσε για μένα το 2020. Από ταινίες δεν είδα κάτι που να με ενθουσίασε εκτός από τις σειρές του Netflix “The Dark” και “Marian” με τις οποίες πραγματικά αρρώστησα. Το “Cobra Kai” ήταν πραγματικά υπέροχο και θα μπορούσα να μιλάω ώρες ασταμάτητα για αυτό. Όσο για βιβλία διάβασα το “Τραγούδι του Αχιλλέα” της Μάντλιν Μίλλερ που με συνάρπασε. Ανέκαθεν ο Τρωικός Πόλεμος ήταν η αγαπημένη μου ιστορία. Εξαιρετική κίνηση ήταν και η κυκλοφορία της ανθολογίας “Με Όλες τους τις Δυνάμεις” από τις εκδόσεις Χρονικό. Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων φαντασίας από Έλληνες συγγραφείς με δυνατές πένες. Όλα τα έσοδα θα διαθετούν για φιλανθρωπικό σκοπό, μια πραγματικά γενναία κίνηση που θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για περισσότερα συλλογικά projects.

19. Υπάρχει κάτι άλλο με το οποίο ασχολείσαι δημιουργικά και θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας;

Από τότε που διάβασα τις “Παγανιστικές Δοξασίες της Θεσσαλικής Επαρχίας” του Τσαπραϊλη το έχω ρίξει στη συγγραφή μικρών κειμένων σχετικά με την πατρίδα μου, τον Πειραιά. Γράφω ιστορίες τρόμου, φαντασίας και σάτυρας βασισμένες σε τοπωνύμια της πόλης και ιστορικά γεγονότα, άγνωστα και  μη, που σημάδεψαν αυτή την ιδιαίτερη χερσόνησο της Αττικής. Και μόνο η ονομασία “Πόρτο Δράκο” με την οποία ήταν γνωστός ο Πειραιάς πριν από την Τουρκοκρατία, είναι αρκετή για να γεμίσει η σύγχρονη πόλη με δράκους, μάγισσες, στοιχειά, φαντάσματα και ξεχασμένες δοξασίες, πάντα στο πλαίσιο μιας σύγχρονης μυθοπλασίας. Η νεότερη ιστορία του Πειραιά είναι γεμάτη φόνους, αποτρόπαια εγκλήματα, αυτοκτονίες στα βράχια, βρεφοκτονίες, επιδημίες και γενικά πολύ θανατικό. Επίσης είναι πραγματικά επικό το ότι κάποτε έφτασαν στον Πειραιά οι Βίκινγκς και χάραξαν ρούνους στο μπράτσο του Λιονταριού, του αγάλματος που παραμένει μέχρι σήμερα το σύμβολο της πόλης. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ομορφιά του τόπου, τα λιμανάκια, τη θάλασσα, τους λόφους και την διαφορετική αρχιτεκτονική των παλιών και νέων κτιρίων, μπορούν να αποτελέσουν έμπνευση για πολλες ιστορίες φαντασίας. Έχω ήδη ολοκληρώσει μια συλλογή με τίτλο “Τα Στοιχειά του Πειραιά” και τώρα γράφω περισσότερες. Ίσως κάποια στιγμή φτιαχτεί μια τριλογία με γενικό τίτλο “Πειραϊκή Μυθολογία”. Θα δείξει.

20. Που μπορεί να σε βρει και να σε ακολουθήσει κάποιος στα social media;

Υπάρχουν σελίδες για την Άνυα, το Ταξίδι του Βάρδου, το Τραγούδι του Χρόνου και τον Πειραιά. Μπορείτε να με βρείτε επίσης στη σελίδα Γιώργος Χατζηκυριάκος, συγγραφέας-ηθοποιός ή κατευθείαν στο προφίλ μου Γιώργος Προμηθέας Χατζηκυριάκος (Χατζηλάντερ). Πολλά ε; Η αλήθεια είναι μάλλον ότι δεν χρειάζονται τόσα πολλά! Αλλά καμιά φορά ένας αναγνώστης που έχει διαβάσει κάποιο βιβλίο μου, συνήθως μου στέλνει στη σελίδα του βιβλίου. Βοηθάει καμιά φορά.

21. Κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος της κουβέντας μας. Να σε ευχαριστήσω για άλλη μια φορά και σε αφήνω να κλείσεις με τα τελευταία λόγια…

Περάσαμε μια δύσκολη χρονιά η οποία μας έβαλε σε δοκιμασίες, μας στέρησε αρκετά και μας έκανε να δούμε τον κόσμο με διαφορετικό μάτι. Από εκεί που δεν το περιμέναμε, γίναμε και εμείς σαν τον Ορφέα, τον ήρωα του “Άνυα”, εσώκλειστοι, περιορισμένοι, άκεφοι και ανήσυχοι. Αλλά όπως ήρθε η μεγάλη ανατροπή από τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου, έτσι θέλω να πιστεύω ότι και εμείς θα κάνουμε την μεγάλη απόδραση και θα βρούμε τις δικές μας παραλίες. Εκεί είναι οι φίλοι που ακόμα δεν γνωρίσαμε, οι έρωτες που δεν ζήσαμε, οι περιπέτειες που ονειρευτήκαμε και οι ιστορίες που ξεχάσαμε μεγαλώνοντας. Η ελευθερία δεν είναι πάντοτε δεδομένη για αυτό πρέπει να την εκτιμήσουμε. Για αυτά μίλησα στην Άνυα και εύχομαι σε όλους καλή λευτερια και καλές αποδράσεις! Η Φαντασία θα είναι για πάντα εδώ να μας οδηγεί, όλους, δημιουργούς και αναγνώστες. Και μιας που είπαμε τόσα πολλά για την metal μουσική, σας αποχαιρετώ με ένα χαρούμενο τραγουδάκι των Gamma Ray και τους στίχους του Land of the Free:

High above, at the edge of the world
We're searching for glory and peace
When the time has come, you will see
Our return to the Land of the Free