Διαβάσαμε | Φιλήμων, Ο Ερευνητής του Μεταφυσικού

Διαβάσαμε | Φιλήμων, Ο Ερευνητής του Μεταφυσικού

Για κάποιον ανεξήγητο (και ίσως μεταφυσικό) λόγο είχα την αίσθηση ότι είχα κάνει ανασκόπηση στο βιβλίο του Βαγγέλη Ιωσηφίδη τον Αύγουστο, που το είχα τελειώσει. Ψάχνοντας λοιπόν στο Google drive μου για ένα άλλο άρθρο, έπεσα πάνω στο συγκεκριμένο αρχείο.

Κατά κάποιον τρόπο λοιπόν, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη συγκεκριμένη ανασκόπηση in retrospect. Ένα από τα θετικά όταν κάνω ανασκοπήσεις μετά από καιρό, είναι ότι έχω χωνέψει καλύτερα τα θετικά και αρνητικά, ενώ παράλληλα αφήνω ασήμαντες λεπτομέρειες που εκείνη τη στιγμή που μπορεί να μου είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση.

Όσον αφορά τα δυνατά σημεία του συγκεκριμένου βιβλίου είναι πως στο σύνολό τους οι σύντομες ιστορίες είναι ευχάριστες και, ακόμη και αν ξεκινήσεις να διαβάζεις το βιβλίο από κάποιο τυχαίο σημείο, η ιστορία που θα πέσεις πάνω θα βγάζει νόημα. Πρόκειται με λίγα λόγια για μία συλλογή σύντομων ιστοριών, οι οποίες όμως είναι τυπωμένες σαν ενιαίο βιβλίο και σου δίνουν παράλληλα και την αίσθηση της συνέχειας. Διαβάζοντας και τις 220 σελίδες του βιβλίου, θα διαπιστώσει κάποιος πως όλοι οι χαρακτήρες είναι πιστευτοί και ταιριάζουν στα πλαίσια της κάθε σύντομης ιστορίας. Στο επίκεντρο της κάθε ιστορίας πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο Φιλήμων, ο οποίος είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ, ο οποιος συνήθως έρχεται σε επαφή με πελάτες οι οποίοι του ζητούν να λύσει μεταφυσικές υποθέσεις. Κλείνοντας τα θετικά, να αναφέρω ότι αμυδρά οι ιστορίες μου έβγαλαν κάτι από X-Files, όσον αφορά την αυτοτέλειά τους.

Μία αρνητική σημείωση έχω να κάνω όσον αφορά το σύνολο των ιστοριών, και αυτό είναι ότι δε δέθηκα με τον πρωταγωνιστή ή κάποιον άλλο χαρακτήρα. Αν και είναι κατανοητό για το σύνολο των υπολοίπων χαρακτήρων, μιας και σε πολύ λίγες σελίδες πρέπει να αναπτυχθεί όλη η ιστορία, δεν δέθηκα ούτε με τον πρωταγωνιστή, παρότι όλες ουσιαστικά οι ιστορίες περιτριγυρίζονται γύρω από αυτόν. Επειδή όμως οι ιστορίες είναι περισσότερο plot driven και σύντομες, δε με ενόχλησε, απλά ήρθε ως διαπίστωση στο τέλος.

Αγαπημένες και μη αγαπημένες ιστορίες

Οι δύο αγαπημένες μου ιστορίες ήταν:

  • Εργάτης
  • Μαυσωλείο

μιας και μου έδωσαν μια αίσθηση κλειστοφοβίας.

Οι δύο λιγότερο αγαπημένες ιστορίες μου, που μου φάνηκαν λίγο εκτός σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο, ήταν:

  • Βυθός
  • Φύλακας

Ένα γενικό σχόλιο που θα κάνω εδώ είναι ότι όπως και στα X-Files, κάποιες ιστορίες μου άρεσαν περισσότερο από κάποιες άλλες.

Συνοπτικά

Κλείνοντας λοιπόν αυτή την ανασκόπηση in retrospect πρόκειται για ένα ευχάριστο βιβλίο που το τελείωσα αρκετά γρήγορα, με αρκετούς πετυχημένους πειραματισμούς, που θα ήθελα να δω και σε άλλα βιβλία μεταφυσικού μυστηρίου.