"Prince of Thorns" του Mark Lawrence

Τον τελευταίο καιρό μου αρέσει να χάνομαι σε σκοτεινά μονοπάτια του φανταστικού και να διαβάζω βιβλία που ανήκουν στο φάσμα του Grimdark Fantasy. Ψάχνοντας λοιπόν βρήκα ένα συγγραφέα, νέο για μένα τουλάχιστον, και ανακάλυψα ένα μικρό χαμό γύρω από την πρώτη τριλογία του. Ο συγγραφέας αυτός είναι ο Mark Lawrence και η τριλογία του, The Broken Empire. Ο ντόρος, λοιπόν, που έχει γίνει στο ίντερνετ, έχει να κάνει με το πρώτο βιβλίο της σειράς Prince of Thorns με το οποίο θα ασχοληθούμε σε αυτή την παρουσίαση. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

Ο Mark Lawrence, Αμερικανοβρεττανός στην καταγωγή, γεννημένος το 1966, με σπουδές στη Φυσική και στα Μαθηματικά, έκανε το ντεμπούτο του στη λογοτεχνία του φανταστικού με το Prince of Thorns το 2011. Από τότε ακολούθησαν τα άλλα δύο μέρη της τριλογίας Broken Empire, με το King of Thorns το 2012 και το Emperor of Thorns το 2013. Ακολούθησαν αρκετά ακόμα έργα, πολλά από τα οποία σχετίζονται με το την σειρά του Broken Empire.

Το πρώτο βιβλίο λοιπόν, το Prince of Thorns, για το οποίο θα σας μιλήσω, είναι από τα πιο αμφιλεγόμενα βιβλία που έχω διαβάσει έως τώρα. Οι γνώμες των αναγνωστών είναι μοιρασμένες στα δύο άκρα. Είναι από τα βιβλία που είτε το αγαπάς, είτε το μισείς. Εγώ πέρασα και από τα δύο άκρα. Μετά το τέλος του ήθελα λίγο χρόνο να το σκεφτώ σε πιο από τα δύο θα καταλήξω.

Ο λόγος για τον οποίο με προβλημάτισε τόσο αυτό το βιβλίο δεν είναι άλλος από τον πρωταγωνιστή του. Ο πρίγκιπας Honorious Jorg Ancrath ή απλά Jorg, όπως αναφέρεται πιο συχνά στο βιβλίο. Η επιτομή του αντι-ηρωα, που συνηθίζουμε να συναντάμε σε grimdark fantasyt ιστορίες. Ο πιο σκληρός καρ…όλης απ’ όσους έχω διαβάσει, εγώ τουλάχιστον, έως τώρα. Ο Jorg είναι ένας πρίγκιπας του θρόνου της Ancrath, ο οποίος από πολύ μικρή ηλικία η ζωή του μετατρέπεται σε κόλαση. Μόλις στα εννέα του, γίνεται μάρτυρας της φρικτής δολοφονίας της μητέρας του και του μικρού του αδερφού, ενώ ο ίδιος αφήνεται στην τύχη να πεθάνει παρατημένος. Αυτή η εμπειρία από μόνη της είναι αρκετή για να καταστρέψει μια ανθρώπινη ψυχή, πόσο μάλλον ενός παιδιού. Στα έντεκα του ο πρίγκιπας αποφασίζει να το σκάσει από το κάστρο του και τις ανέσεις του με ένα τσούρμο εγκληματίες, που ο ίδιος βοήθησε να δραπετεύσουν και να ζήσει μια ζωή παράνομη, με πολλές δυσκολίες και γεμάτη αίμα. Μέχρι τα δεκατρία του καταφέρνει να είναι ο αρχηγός αυτής της συμμορίας χάρη στην ωμή βία και σκληρότητα που αντιμετωπίζει τους πάντες, ακόμα και τα “αδέλφια” του όπως αποκαλεί ο ίδιος τους συντρόφους του.

Ο Jorg είναι ένας ψυχοπαθής. Ξεκάθαρα! Σκοτώνει, βιάζει, καταστρέφει χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πάντα γύρω του είναι τόσο κυνικός που σε τρομάζει. Κανένας ενδοιασμός, καμία αναστολή. Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο μέχρι να πάρει την εκδίκηση που ζητά. Το σκοτάδι που αναβλύζει μέσα από την ψυχή του πρωταγωνιστή είναι μια άβυσσος που απειλεί να καταπιεί τόσο τον ίδιο όσο και όποιον τολμά να την κοιτάξει κατάματα, αλλά με ένα μαγικό τρόπο, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της και αφήνεσαι να σε τραβήξει μέσα της. Ο πρίγκιπας μετά από λίγα χρόνια που περιπλανιέται, ξοδευοντας το μίσος του και την δολοφονική του όρεξη σε χωριά της υπαίθρου, αποφασίζει να επιστρέψει στο στόχο του και να ρίξει όλο του το βάρος στην εκδίκηση που τον οδήγησε στην μεταμόρφωση του σε ένα βδελυγμα.

“Anything that you cannot sacrifice pins you. Makes you predictable, makes you weak”
Honorious Jorg Ancrath. Prince of Thorns 

Όλο αυτό που σας περιέγραψα για τον κεντρικό ήρωα της ιστορίας, φανταστείτε ότι το διαβάζετε σε πρώτο πρόσωπο. Ναι, έχει αυτήν την ιδιοτροπία το βιβλίο. Ότι έχει στο μυαλό του ο Jorg το διαβάζετε και εσείς! Κάθε αποτρόπαια πράξη του συλλαβιζεται από τα χείλη σας. Βλέπετε από πρώτο χέρι πως ένα παιδί εννέα χρόνων εφτασε να είναι ο αρχηγός μιας συμμορίας εγκληματιών, μόλις στα δεκατρία του. Πολλές φορές καθώς γυρνάνε οι σελίδες θέλεις να το παρατήσεις το βιβλίο. Δεν είναι ένα βιβλίο για όλους, είναι η αλήθεια! Όμως, όσο προχωράει η ιστορία, τα πράγματα αρχίζουν και αλλάζουν. Δεν ξέρω αν θα καταλήξει κανείς να αγαπήσει τον ήρωα ή έστω να τον συμπαθήσει, σίγουρα όμως θα τον καταλάβει, τουλάχιστον σε ένα μεγάλο βαθμό ως το τέλος.

Από τη μεριά μου, μου άρεσε η πρωτοπρόσωπη εξιστόρηση του βιβλίου και με έκανε να μπω για τα καλά στο μυαλό του ήρωα. Αυτός ο τρόπος γραφής όμως δεν σου αφήνει περιθώρια για να ταυτιστείς με κάποιον άλλο χαρακτήρα της ιστορίας, οπότε μένεις αναγκαστικά με τον πρωταγωνιστή, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι γραμμένος με ένα τρόπο που σε καθηλώνει! Ο συγγραφέας έχει προσδώσει και άλλα χαρακτηριστικά στον πρωταγωνιστή του όπως καυστικό χιούμορ, αρκετά σκοτεινό και αυτό και μια εξιοθαυμαστη αυτογνωσία για τις καταστάσεις τις οποίες μπλέκει εξαιτίας του χαρακτήρα του.

Ο κοσμος που μας περιγράφει ο συγγραφέας είναι εξίσου σκληρός με τους χαρακτήρες του. Αν και δεν μας το λέει ευθέως, σε κάποιο σημείο, αργά η γρήγορα, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για έναν post apocalyptic κόσμο που δημιουργήθηκε μετά από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, όπου η φεουδαρχία έχει επιστρέψει σαν τρόπος διακυβέρνησης. Υπάρχουν αναφορές, σε πολλά σημεία του βιβλίου, στην αρχαία Ελλάδα, την αρχαία Ρώμη αλλά και μεταγενέστερα γεγονότα τα οποία αποτελούν αρχαία ιστορία για το βιβλίο, καθώς και περιγραφές κτιρίων και εγκαταστάσεων που ταιριάζουν στην σημερινή εποχή. Όμως παρόλα αυτά η ατμόσφαιρα θυμίζει έντονα μεσαιωνική Ευρώπη.

Στο Prince of Thorns δεν έχουμε ένα συγκεκριμένο σύστημα μαγείας που μπορούμε να αναφερθούμε. Έχουμε όμως στοιχεία που αναβλύζουν έντονα μαγεία και χρωματίζουν με ακόμα σκοτεινότερες αποχρώσεις το βιβλίο. Έχουμε νεκρομάντες να καλούν πνεύματα και στοιχειά από τον Κάτω Κόσμο. Οι μάγοι, οι οποίοι λειτουργούν σαν σύμβουλοι των βασιλέων, χειρίζονται τα όνειρα και τα ξόρκια τους για να ελέγξουν τους πάντες προς όφελος τούς. Έχουμε επίσης μεταλλαγμένα όντα, με ιδιαίτερες ικανότητες, να παίρνουν μέρος στην πλοκή προς το τέλος του βιβλίου.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό είναι οι έντονες σκηνές δράσης που περιγράφονται μέσα στο βιβλίο καθόλη την διάρκεια του. Παρόλο που δεν έχουμε κάποια ευρείας κλίμακας σύγκρουση, παρά μόνο αψιμαχίες και μονομαχίες, έχουμε πολύ γλαφυρές και απολαυστικές περιγραφές των εμπλοκών οι οποίες εξαιτίας του πρώτου προσώπου είναι αρκετά ζωντανές, σαν να παίζεις κάποιο video game!

Ερχόμαστε τώρα στο ερώτημα που έμεινε αναπάντητο σχετικά με το αν μου άρεσε ή όχι. Ένα πραγματικά σκληρό ανάγνωσμα, εντελώς σκοτεινό και αιματοκυλισμένο· με ερωτήματα που με βασάνιζαν, κυρίως στην αρχή του. Αν δεν το παρατήσεις στις πρώτες 100 σελίδες τότε είναι λες και ο συγγραφέας σε ανταμείβει για την υπομονή και την ψυχραιμία σου. Τα πράγματα αρχίζουν και μπαίνουν σε μια σειρά, αν και η βία και η σκληρή φύση του βιβλίου δεν υποχωρεί ιδιαίτερα. Εν τούτοις, αρχίζει να αποφαίνεται ένα φως στο σκοτεινό αυτό τούνελ. Μπορώ να πω ότι τελικά το απόλαυσα σαν βιβλίο και ανυπομονώ για την συνέχεια και το πώς θα χειριστεί ο συγγραφέας έναν χαρακτήρα σαν τον Jorg. Αν είστε λάτρης της κατηγορίας του grimdark fantasy θα το απολαύσετε σίγουρα. Για τους υπόλοιπους, δεν μπορώ να πω το ίδιο!