Συνέντευξη | Σόνια Σαουλίδου: “Τα βιβλία που γράφω τα ζω πραγματικά”

1. Πες μας λίγα πράγματα για σένα, ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τη Σόνια Σαουλίδου. Με τι ασχολείσαι πέρα από τη συγγραφή, τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;

Ασχολούμαι με αρκετά πράγματα και μάλιστα αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους. Η συγγραφή είναι το μέρος που ηρεμώ, που ψυχαναλύω τον εαυτό μου, η ψυχαγωγία μου. Ο χώρος των επενδύσεων είναι η άλλη πλευρά της καθημερινότητάς μου. Στον ελεύθερο χρόνο μου, μου αρέσει να διαβάζω, να μαγειρεύω (ναι, δεν αποτελεί ρουτίνα), να ταξιδεύω, να παρακολουθώ κάποιο θέαμα και φυσικά να ταξιδεύω.

2. Πώς ήρθε η συγγραφή στη ζωή σου; Ποια ήταν η πρώτη σου συγγραφική προσπάθεια; Είναι κάποιο βιβλίο που βρήκε τον δρόμο του προς την έκδοση ή κάτι που περιμένει υπομονετικά στο συρτάρι σου την κατάλληλη ώρα;

Το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο ήταν πάντα η Έκθεση (και τα Θρησκευτικά). Μπορεί καλόγρια να μην έγινα, ούτε και παπαδιά,  σίγουρα ούτε Victoria Secret άγγελος, αλλά τουλάχιστο έγινα συγγραφέας. Πάντα κάτι έγραφα. Όταν μπήκα στον τηλεοπτικό χώρο, τα πρώτα χρόνια καταπιάστηκα με σενάρια για διαφημίσεις. Μετά για κάποιο φεγγάρι δοκίμασα χιουμοριστικά κείμενα για τις ραδιοφωνικές μου εκπομπές. Κάποια στιγμή έγραψα ένα κινηματογραφικό σενάριο -που το τρώει η σκόνη στην πάνω ράχη της βιβλιοθήκης. Και το 2009 όταν γεννήθηκε το παιδί μου έγραψα το πρώτο μου χιουμοριστικό μυθιστόρημα το οποίο και δεν προώθησα ποτέ. Το έστειλα δηλαδή σε τρεις εκδοτικούς και μου είπαν τα γνωστά... “Αχ πολύ ωραίο, μπράβο πάθαμε πλάκα, αλλά σόρρυ δεν ταιριάζει στο πρόγραμμά μας”.  Μετά έφυγα στην Αμερική και δεν έκανα καμία προσπάθεια να προωθήσω το βιβλίο. Επιστρέφοντας όμως μετά από κάποια χρόνια, σκέφτηκα να δοκιμάσω την τύχη μου με την αστυνομική λογοτεχνία που πάντα αγαπούσα κι έτσι το 2019 κυκλοφορεί το πρώτο αστυνομικό μου έργο.

3. Σε ποιο λογοτεχνικό είδος ανήκουν τα βιβλία σου; Υπάρχει κάποιο είδος με το οποίο δε θα τολμούσες να καταπιαστείς ως συγγραφέας και αν ναι, για ποιο λόγο;

Υπάρχουν είδη που δε νομίζω ότι με ενδιαφέρουν όπως το δυστοπικό. Επίσης δεν μου αρέσει το σκληρό αστυνομικό που βασίζεται στο αίμα. Τα ιστορικά τα αποφεύγω γιατί δεν αντέχω την ιστορία. Τα ρομαντικά επίσης τα βαριέμαι λιγάκι. Αλλά ποτέ μην λες ποτέ. Σέβομαι απόλυτα όλα τα είδη και τους δημιουργούς τους και βέβαια αυτό που σήμερα μου φαίνεται βαρετό είναι πολύ πιθανό σε δέκα χρόνια να αποτελεί το αγαπημένο μου είδος. Αυτό που σίγουρα αγαπώ είναι η ψυχολογία στα αστυνομικά και ψυχολογικά θρίλερ, είναι το μυστήριο και ο γρίφος. Θαυμάζω την ευφυία του εγκληματολογικού. Λατρεύω ότι έχει να κάνει με πνευματισμό και ατμοσφαιρικότητα. Και αγαπώ επίσης και το δράμα για τον ρεαλισμό του. Θα μου πείτε, τι πιο ρεαλιστικό από το ιστορικό μυθιστόρημα. Ναι, αυτή η πλευρά του ιστορικού μου αρέσει.

4. Από τη στιγμή της σύλληψης μιας ιδέας, πόσο καιρό σου παίρνει η προεργασία – έρευνα μέχρι να αποτυπωθούν οι ιδέες σου στο χαρτί; Ποια είναι η συγγραφική σου ρουτίνα;

Συνήθως η όλη διαδικασία μου παίρνει εννέα μήνες. Θυμίζει κάτι αυτό; Την έρευνα την κάνω ταυτόχρονα και όπου χρειάζεται. Την πλοκή δεν την έχω ποτέ ολοκληρωμένη από την αρχή και θεωρώ ότι το έργο καθώς το γράφεις πρέπει να είναι τόσο δυνατό που εκείνο να παρασύρει τον συγγραφέα και όχι ο συγγραφέας το έργο.

5. Πόσο σημαντικοί είναι για σένα οι Beta-readers; Υπάρχουν συγκεκριμένα άτομα που βλέπουν τη δουλειά σου και σε βοηθούν με τις επισημάνσεις τους προτού αποστείλεις κάθε νέο σου έργο στον εκδοτικό;

Την τελευταία μου δουλειά δεν την έδωσα να τη διαβάσει κανείς πριν να την παραδώσω στον εκδοτικό. Νομίζω ότι η καλύτερη στιγμή για να αξιολογήσει κάποιος ένα έργο είναι όταν αυτό θα έχει δουλευτεί από την ομάδα του εκδοτικού. Σεβαστές είναι ο απόψεις των φίλων αλλά κάθε άνθρωπος έχει και τη δική του οπτική. Δε θα ήθελα να χάσω την ισορροπία μου από την ανασφάλεια να αρέσει ένα έργο σε όλους.

6. Πόσο πολύ επηρεάζεται η καθημερινότητά σου την εποχή που αφιερώνεσαι στο γράψιμο; Και στα τρία σου βιβλία δε δίστασες να αγγίξεις δύσκολες και βαριές πτυχές του ανθρώπινου ψυχισμού, τη νοητική ασθένεια, τη μοναξιά, την απληστία, το πάθος για εκδίκηση… Πόσο εύκολα αποφορτίζεσαι από όλα αυτά;

Τα βιβλία που γράφω τα ζω πραγματικά. Δεν αποφορτίζομαι όταν γράφω. Ποτέ. Υπάρχουν οι ώρες που το συναίσθημα είναι κλειδωμένο γιατί έχω να πάρω το παιδί από το σχολείο, ή να πληρώσω λογαριασμούς κλπ αλλά μόλις μου δοθεί η ευκαιρία μέσα στην μέρα, το μυαλό πάει αμέσως στον κόσμο της πλοκής.

7. Υπάρχει κάποιος από τους χαρακτήρες των βιβλίων σου που σε κουβαλάει μέσα του σε μεγάλο βαθμό; Υπάρχει κάποιος που νιώθεις να τον αγαπάς ιδιαίτερα;

Αγαπώ ιδιαίτερα την Ανίκε από το Ακρωτήρι των Κοραλλιών, την Άγκα από το Αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ και την Ντόροθι και τη Λουίζα από τον Φάρο του Κένεμπεκ. Απ’ όλες όμως πιο πολύ αγαπώ την Άγκα. Σε μεγάλο βαθμό με κουβαλάει η Σοφία από το Ακρωτήρι των Κοραλλιών αλλά και η Ντόροθι από τον Φάρο.

8. Τι πρέπει να γνωρίζει εκ των προτέρων ο αναγνώστης που κρατάει στα χέρια του το τελευταίο σου βιβλίο “Ο φάρος του Κένεμπεκ”; Κατά πόσο διαφέρει από τα προηγούμενα βιβλία σου, “Το ακρωτήρι των κοραλλιών” και “Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ”;

Το Ακρωτήρι είναι ψυχολογικό και αστυνομικό θρίλερ με σατανική πονηριά. Το Αμάρτημα είναι τρυφερό, ευαίσθητο και δίκαιο. Είναι ψυχολογικό και αστυνομικό. Ο Φάρος είναι ψυχολογικό και μεταφυσικό θρίλερ. Ατμοσφαιρικό. Ονειρικό. Κινηματογραφικό.

9. Πώς βλέπεις την ανταπόκριση του κοινού στο νέο σου βιβλίο “Ο φάρος του Κένεμπεκ”;

Η ανταπόκριση του κοινού είναι εκπληκτική. Το αγκάλιασαν με μεγάλο ενθουσιασμό. Δεν περίμενα να αγαπηθεί τόσο πολύ.

10. Τι σε δυσκόλεψε πιο πολύ κατά τη συγγραφή του; Υπήρξαν στιγμές που ένιωσες ότι “δεν προχωρά”; Σου θέτω αυτήν την ερώτηση γιατί έχοντας διαβάσει ήδη αρκετά αναγνώσματα του είδους, βρήκα το βιβλίο “Ο φάρος του Κένεμπεκ” μοναδικό και έμεινα πολλές φορές να αναρωτιέμαι “πώς το σκέφτηκες αυτό;”. Έμοιαζε με μια ιδέα που απαιτούσε εκ μέρους σου πίστη, αφοσίωση και λεπτούς χειρισμούς.

Δυσκολεύτηκα πολύ. Έφτασα κάποια στιγμή στο σημείο να πιστέψω ότι μάλλον είχα πέσει σε αδιέξοδο και δε θα μπορούσα να συνεχίσω. Άρχισα να αγχώνομαι υπερβολικά ειδικά προς το τέλος. Τελικά ευτυχώς το ολοκλήρωσα.

11. Τι πιστεύεις για το πεπρωμένο και το κάρμα; Είναι ένα θέμα που απασχολεί σε μεγάλο βαθμό τους ήρωές σου.

Είναι ένα θέμα που αγαπώ κι εγώ. Πιστεύω ότι υπάρχει πεπρωμένο και ειδικά η γέννηση και ο θάνατος είναι γραμμένα. Ίσως όμως να μπορεί το σενάριο του θανάτου να αλλάξει. Το πως, είναι κάτι που το περιγράφω και στο βιβλίο.

12. Πώς βλέπεις γενικότερα τη στάση του αναγνωστικού κοινού απέναντι σε προτάσεις φαντασίας και τρόμου; Είναι δύσπιστο ή πιο θερμό σε σχέση με παλιότερα; Θεωρείς ότι οι εκδοτικοί είναι πιο φιλικοί σε σχέση με άλλες εποχές;

Δεν ξέρω αν το αναγνωστικό κοινό είναι ιδιαίτερα ανοιχτό σε προτάσεις φαντασίας και τρόμου. Ξέρω όμως ότι εμείς που αγαπάμε το είδος -συγγραφείς και αναγνώστες- είμαστε παθιασμένοι. Είμαστε ένα είδος από μόνοι μας.

13. Έχοντας εκδώσει ήδη τρία βιβλία, βλέποντας πλέον τα πράγματα εκ των έσω, ποιες συμβουλές θα έδινες σε νέους συγγραφείς; Ποιες είναι οι παγίδες που υπάρχουν στον χώρο;

Η συμβουλή που έχω να δώσω είναι να μην ακούνε συμβουλές. Ειδικά από αυτές που σου κόβουνε τα φτερά. Πρέπει να γράφουμε για την ψυχή μας. Ας γράφουμε και ας μην μας δέχεται κανένας εκδοτικός. Αν δεν σας δέχεται κανένας, εσείς να συνεχίσετε να γράφετε για εσάς και τα αγαπημένα σας πρόσωπα.

14. Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό; Βρήκες εύκολα συνοδοιπόρους στο μαγικό ταξίδι της συγγραφής; Έχεις φιλίες που κρατούν μέσα από τον χώρο του βιβλίου;

Έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους μέσα από τον χώρο αλλά και αναγνώστες. Είναι πολύ όμορφο το σημείο συνάντησης να είναι το δόσιμο της ψυχής σου. Και να το αγκαλιάζουν κάποιοι άνθρωποι. Δεν ξέρω αν είμαι τυχερή. Ξέρω όμως ότι προσπάθησα και συνεχίζω να προσπαθώ.

15. Θα έγραφες ποτέ με ψευδώνυμο κάτι πολύ διαφορετικό από αυτά που σε έχουμε συνηθίσει;

Πολύ θα μου άρεσε αυτό το παιχνίδι. Ναι, θέλω να το κάνω και θα το κάνω κάποια στιγμή.

16. Θα τολμούσες κάποια συγγραφική συνεργασία ή λειτουργείς καλύτερα μόνη με το δικό σου χρονοδιάγραμμα;

Γιατί όχι; Θα μου άρεσε πολύ να το δοκιμάσω. Η συγγραφή είναι για μένα μια γιορτή. Είναι ένας κόσμος. Μία λύτρωση. Γιατί να μην το ζήσω με διαφορετικούς τρόπους ή μέσα από την ένωση με κάποιον άλλο συγγραφέα;

17. Είδα πρόσφατα ότι το βιβλίο σου “Το ακρωτήρι των κοραλλιών” κυκλοφορεί και στην Αμερική. Πώς είναι τα πράγματα εκεί; Πόσο εύκολο είναι να φτάσει ένα ελληνικό βιβλίο να κυκλοφορήσει μεταφρασμένο στο εξωτερικό και να ξεχωρίσει μέσα στην πληθώρα αναγνωσμάτων;

Το βιβλίο μου είναι μεταφρασμένο και κυκλοφορεί στα αγγλικά μέσω Amazon. Από την αυτοέκδοση στην Amazon μέχρι το “κυκλοφορεί στην Αμερική” η απόσταση είναι όσο από τη Γη στη Σελήνη. Είναι σίγουρα δύσκολο να βρεις ατζέντη στην Αμερική για να το προωθήσει, διότι χωρίς ατζέντη δε θα το δεχτεί κανένας, και σίγουρα είναι και δύσκολο το να ξεχωρίσει. Αλλά υπάρχουν και βιβλία που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, όμως βλέπουμε ότι γίνονται επιτυχίες. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Όλοι στον ίδιο κόσμο ζούμε. Όλοι γνωρίζουμε πως κάποια βιβλία είναι καθαρά και μόνο εμπορικά προϊόντα και πατάνε στο marketing. Γιατί αυτά και όχι κάποια άλλα; Γνωριμίες.

18. Θέλω τις προτάσεις σου για βιβλία και μουσικές!

Δεν ξέρω τι να σας προτείνω για μουσική. Εμένα μου αρέσει πολύ η Jazz, σαν αυτή που βάζει ο Woody Allen στις ταινίες του. Από βιβλία θα σας πω τι διαβάζω τώρα και το απολαμβάνω πραγματικά. Ο Κήπος με τους Υάκινθους από την Εύη Φρυγανά. Από τη φωτογραφία της στο βιβλίο καταλαβαίνω ότι είναι μία πολύ νεαρή κοπέλα. Είναι ένα σπουδαίο ταλέντο λοιπόν.

Σ’ ευχαριστούμε πολύ! Είναι τιμή που παραχώρησες σε μένα αυτή τη συνέντευξη για λογαριασμό της Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας! Εύχομαι ολόψυχα το νέο σου βιβλίο να αγαπηθεί όπως και τα προηγούμενα και να έχεις πάντα την έμπνευση και τη διάθεση να μας χαρίζεις σκοτεινά αριστουργήματα! Είθε το φως του φάρου του Κένεμπεκ να φτάσει πολύ πολύ μακριά!

Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε. Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να απολαμβάνουμε το ταξίδι της ζωής και τα όνειρά μας. Και το επαναλαμβάνω. Δεν χρειαζόμαστε την αποδοχή. Χρειαζόμαστε το ταξίδι μας. Το ολόδικό μας ταξίδι.

Την αγάπη μου στην λέσχη σας!