Διαβάσαμε | O John Smith και... το Βασίλειο των Σκιών, του Γιώργου Κωστόπουλου

Όσοι παρακολουθούν την εξέλιξη της λογοτεχνίας τρόμου στη χώρα μας, είναι σχεδόν βέβαιο πως κάποια στιγμή θα πέσουν πάνω στο όνομα Γιώργος Κωστόπουλος. Ο Γιώργος είναι ένας δραστήριος δημιουργός με πλούσιο βιογραφικό, πιστό αναγνωστικό κοινό, που σίγουρα έχει τραβήξει βλέμματα με το έργο του. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων Εξιλέωση (διαβάστε εδώ), John Smith: Αναπαυτής, και μόλις πρόσφατα του Βασιλείου των Σκιών. Ιστορίες του μπορείτε να βρείτε κι αλλού στο διαδίκτυο (πχ το δωρεάν e-book Οι Γιατροί της Πανούκλας) ή στο έντυπο περιοδικό Αλλόκοσμες Ιστορίες (εκδόσεις Allbooks), αλλά και σε άλλα σημεία που είναι εύκολο να εντοπίσετε αν ακολουθήσετε το προφίλ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
 

♦
 

John Smith: Αναπαυτής
Περιγραφή:

“Θυμάστε τις μέρες του Τρόμου;
Θυμάστε τότε που οι Λεγεώνες του Χάους
επιτέθηκαν στον κόσμο μας και σχεδόν τον αφάνισαν;
Τότε που το Κακό πήρε σάρκα και οστά,
ζωντανεύοντας τους εφιάλτες μας;
Τότε που οι κραυγές αγωνίας των σφαγιασθέντων
ήταν η συντροφιά μας κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό;
Τότε που ο αέρας μύριζε αποσύνθεση και τρέλα και που
η απόγνωσή μας μεγάλωνε με κάθε ανάσα που παίρναμε;

Σε έναν κόσμο που προσπαθεί να κλείσει τις πληγές του και να απωθήσει στα βάθη της μνήμης του τα γεγονότα που τον άλλαξαν, ένας ερευνητής καλείται να ανακαλύψει τα σκοτεινά πλάσματα που επέζησαν και να τα εξολοθρεύσει. Κατά τη διάρκεια των ερευνών του θα έρθει αντιμέτωπος με την παλιά του Νέμεση, θα ανακαλύψει ότι η αλήθεια του είχε αποκρυφτεί και θα πρέπει να αποφασίσει αν οι ηθικές του αναστολές είναι ισχυρότερες από τη δίψα του για εκδίκηση”.
 

Παρακολουθώντας την ομάδα Λογοτεχνία Τρόμου στο Facebook αλλά και διαβάζοντας το περιοδικό Αλλόκοσμες Ιστορίες (το οποίο σας προτείνω να στηρίξετε, είναι εκπληκτικό), της ομώνυμης ραδιοφωνικής εκπομπής, μου έκανε εντύπωση το πόσο καλά λόγια έλεγαν όλοι για το έργο του, γεγονός που επιβεβαιώθηκε από την ιστορία “Νυχτερινή Φωνή” που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο εν λόγω περιοδικό. Έτσι αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στο δεύτερο βιβλίο του, το John Smith: Αναπαυτής των Εκδόσεων Πηγή.

Σκέφτηκα “ιστορίες στο όχι και τόσο κοινότυπο υποείδος του occult detective & τρόμου σε ένα ζοφερό μεταποκαλυπτικό σκηνικό, count me in!”

Το βιβλίο είναι ένα υβρίδιο συλλογής διηγημάτων & επεισοδιακού μυθιστορήματος (μου έφερε στον νου το 7 Καταραμένες Ιστορίες του Β. Ιωσηφίδη) όπου 10 διαφορετικές ιστορίες συνθέτουν ένα ομοιογενές σύνολο. Η κοσμοπλασία θυμίζει έντονα Hellboy, John Constantine / Hellblazer (υπάρχουν vibes από την κουλτούρα των comics) αλλά και κάτι από Devil May Cry (δαίμονες και ρημαγμένα αστικά τοπία).

Ο Αναπαυτής είναι ένα απολαυστικό ανάγνωσμα, με εθιστικό ρυθμό, σαγηνευτική κοσμοπλασία, σκοτεινό ύφος και ενδιαφέρουσα πλοκή. Η καθαρή γραφή του Κωστόπουλου και η καλαίσθητη έκδοση με τον διακριτό επιμερισμό των ιστοριών μετέτρεψε την ανάγνωση του κειμένου σε μια ιδιαίτερα θετική εμπειρία. Όλες οι ιστορίες είχαν κάτι ωραίο να δώσουν, υπήρχαν εξάρσεις στη διήγηση που εξήπταν τη φαντασία μου, καθώς βυθιζόμουν στον μαύρο κόσμο του. Είναι από αυτά τα βιβλία που σε αιχμαλωτίζουν με ευκολία και ούτε που καταλαβαίνεις πώς περνάει ο χρόνος.

Ξεχώρισα τα διηγήματα “Το κορίτσι με το λευκό φόρεμα”, η “Νεκρή Συχνότητα” και το τελευταίο κείμενο, τις “Μέρες του τρόμου”, που κατ’ εμέ είναι και το δυνατότερο σημείο του βιβλίου.

Σε γενικές γραμμές, επρόκειτο για ένα αξιόλογο δείγμα του ελληνικού φανταστικού που θεωρώ πως θα ικανοποιήσει τους λάτρεις της λογοτεχνίας τρόμου. Αυτή η θετική εμπειρία που αποκόμισα από την ανάγνωση του Αναπαυτή αποδείχθηκε καθοριστικός παράγοντας -ουσιαστικά με έπεισε να αγοράσω την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας το ολοκαίνουριο μυθιστόρημα του συγγραφέα, το Βασίλειο των Σκιών, το οποίο διάβασα και σας παρουσιάζω σήμερα.
 

♦
 

Το Βασίλειο των Σκιών
Περιγραφή:

“Ο Μπιλ Μίλερ τα έχει όλα: μια όμορφη οικογένεια, ένα καινούργιο σπίτι, μια επιτυχημένη συγγραφική καριέρα – ίσως γι’ αυτό αρνείται να δεχτεί πως ο κόσμος του καταρρέει. Τερατώδη πλάσματα παραμονεύουν στις σκοτεινές γωνίες του σπιτιού του κι απόκοσμες παρουσίες τον ακολουθούν, στοιχειώνοντας τα βήματά του. Καθώς η υφή της πραγματικότητας αρχίζει να φθείρεται και όλο και περισσότερα αποτρόπαια όντα κάνουν την εμφάνισή τους, ο Μπιλ θα πρέπει να αμφισβητήσει όσα είχε ως δεδομένα, να αντιμετωπίσει τους φόβους του και να ατενίσει ό,τι κρύβεται στο σκοτάδι – στο αιώνιο έρεβος του Βασιλείου των Σκιών”.
 

Η νέα δουλειά του Κωστόπουλου είναι -στην αρχή τουλάχιστον- μια ιστορία που πατάει σε μια πιο νορμάλ φόρμα. Πρόκειται για ένα χορταστικό μυθιστόρημα των 538 σελίδων, και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα χαρακτηριστικά των ιστοριών τρόμου που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε. Η πλοκή εκτυλίσσεται στην Αμερική και ακολουθεί τον συγγραφέα Μπιλ Μίλερ, καθώς αυτός γίνεται μάρτυρας απόκοσμων γεγονότων. Τερατώδεις παρουσίες στοιχειώνουν τον κόσμο του και η λογική του κλυδωνίζεται, καθώς το Βασίλειο των Σκιών παίρνει σάρκα και οστά, μολύνοντας την υφή της πραγματικότητας.

Θα είμαι ξεκάθαρος: η ιδέα μου έφερε -αρχικά- στον νου τη Λάμψη του Κινγκ όμως, το τονίζω αυτό, σύντομα ξεκαθαρίζει το τοπίο και βλέπεις πως πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Είναι ολοφάνερο πως ο Κωστόπουλος έχει μπόλικα βιώματα διαβάζοντας τον “βασιλιά του Τρόμου”, η επιρροή αυτή έχει ενσταλαχτεί στον τρόπο γραφής του, κι αυτό είναι κάτι που μόνο ως θετικό μπορεί να εκλάβει κανείς. Υπάρχουν, άλλωστε, αρκετές αναφορές στο όνομά του (υπό τη μορφή σαρκασμού), ώστε να μην τίθετο θέμα αμφιβολίας για την πηγή έμπνευσης της ευρύτερης κοσμοπλασίας που συνέθεσε ως δημιουργός. Εδώ είναι καλή ευκαιρία να πω πως -απ’ ό,τι κατάλαβα, αν δεν κάνω λάθος- ο Κωστόπουλος, για τις ανάγκες της πλοκής, συνδύασε παρελθοντικές ιστορίες που είχε γράψει για να μας δώσει έναν συγκερασμό ιδεών που βασίζονται σε ένα ευρύ πλαίσιο. Είμαι σίγουρος πως οι πιστοί του αναγνώστες θα εκτιμήσουν αυτή την πτυχή της ιστορίας, μια συνάθροιση στοιχείων που προέρχονται από το παρελθοντικό lore του Βασιλείου των Σκιών.

Διαβάζοντας το κείμενο, ένιωθα σαν να έβλεπα μια καλή ταινία τρόμου στην τηλεόραση. Η ιστορία με είχε γραπώσει για τα καλά. Η γραφή ήταν άρτια, ακόμα πιο ποιοτική από τον Αναπαυτή, η ροή της διήγησης αξιοζήλευτη, οι διάλογοι αληθοφανείς, και η ατμόσφαιρα κορυφαία. Τα αποτρόπαια όντα που στοίχειωναν τις σελίδες του βιβλίου έμοιαζαν σαν να είχαν ξεπηδήσει από το μυαλό ενός καλλιτέχνη που δουλεύει στο Χόλιγουντ. Μέχρι τη μέση του μυθιστορήματος, αν έπρεπε να αναφέρω ντε και καλά ένα ψεγάδι, θα έλεγα -για να πω κάτι, όχι γιατί το ένιωθα πραγματικά- την έλλειψη πρωτοτυπίας. Όμως, τότε, όταν άρχισαν να εγείρονται τα πρώτα ερωτήματα (γιατί γίνονται όσα γίνονται, θα λάβουμε τις απαραίτητες εξηγήσεις κτλ) ο δημιουργός αποφάσισε να ρισκάρει. Καταπιάστηκε με μια ιδέα που δεν συναντάμε συχνά και η οποία, στον πυρήνα της, καταρρίπτει όλες τις νόρμες.

Θα είμαι ειλικρινής. Στην αρχή φοβόμουν πού θα οδηγούσε όλο αυτό. Είχα αμφιβολίες αν η κατάληξη της ιστορίας θα με άφηνε ικανοποιημένο, αν όλα τα υπερφυσικά γεγονότα που εκτυλίσσονται στο βιβλίο πατούσαν σε στέρεο έδαφος. Δε θα κάνω σπόιλερ, όμως μπορώ να πω πως τα πάντα εξηγούνται. Κλείνοντας την τελευταία σελίδα δε θα μείνετε με την απορία. Ο Κωστόπουλος πρωτοτυπεί και παίζει με ένα concept που λίγοι συγγραφείς τολμούν να δοκιμάσουν. Κι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό για το οποίο, εγώ προσωπικά, του βγάζω το καπέλο.

Ολοκληρώνοντας, νομίζω πως είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τη συμπάθεια που τρέφω για το συγγραφικό έργο του Γιώργου Κωστόπουλου. Και τα δυο βιβλία με κέρδισαν και μου χάρισαν όμορφες στιγμές ψυχαγωγίας και χαλάρωσης. Σε κάποιες από τις πολλές συζητήσεις που κάναμε κατά καιρούς με τον Θανάση, (τον ιδρυτή της ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ), επισημάναμε την ανάγκη να τονίζουμε τα θετικά και τα αρνητικά των βιβλίων που διαβάζουμε, όμως ταυτόχρονα συμπεράναμε πως πρέπει να αποσαφηνίζονται και ποια είναι αυτά τα έργα που αξίζουν τη στήριξη όλων. Ε, λοιπόν, τα βιβλία του Κωστόπουλου ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία.
 

O Γιώργος Κωστόπουλος γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη. Εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος και στον ελεύθερό του χρόνο γράφει μικρές και μεγάλες ιστορίες, κυρίως τρόμου και φαντασίας. Το 2013 κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Τρόμου στα βραβεία Larry Niven με το διήγημα Σάιμον, ενώ το 2014 συμμετείχε στο 25th Hour Project. Μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει δύο μυθιστορήματα (Εξιλέωση, 2015 και John Smith: Αναπαυτής, 2017), δύο νουβελέτες ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Ο Μπιλ Μίλερ τα έχει όλα: μια όμορφη οικογένεια, ένα καινούργιο σπίτι, μια επιτυχημένη συγγραφική καριέρα – ίσως γι’ αυτό αρνείται να δεχτεί πως ο κόσμος του καταρρέει. Τερατώδη πλάσματα παραμονεύουν στις σκοτεινές γωνίες του σπιτιού του κι απόκοσμες παρουσίες τον ακολουθούν, στοιχειώνοντας τα βήματά του. Καθώς η υφή της πραγματικότητας αρχίζει να φθείρεται και όλο και περισσότερα αποτρόπαια όντα κάνουν την εμφάνισή τους, ο Μπιλ θα πρέπει να αμφισβητήσει όσα είχε ως δεδομένα, να αντιμετωπίσει τους φόβους του και να ατενίσει ό,τι κρύβεται στο σκοτάδι – στο αιώνιο έρεβος του Βασιλείου των Σκιών. (Ανίερη Πόλη, 2016 και Η Μαύρη Πυραμίδα, 2017) και μια νουβέλα σε μορφή e-book μέσω του site Nyctophilia.gr (Οι Γιατροί της Πανούκλας, 2020). Διάφορα διηγήματά του βρίσκονται στις ανθολογίες Τρόμος (2017), Κοσμικό Έρεβος (2020), Με Όλες Τους Τις Δυνάμεις (2020) και Once Upon A Horror Time (2021), καθώς και στο περιοδικό Crime & Horror (2020). Από το καλοκαίρι του 2021 συμμετέχει στο περιοδικό Αλλόκοσμες Ιστορίες με ένα μυθιστόρημα σε συνέχειες και με άρθρα για επιτραπέζια παιχνίδια. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook, στη σελίδα Το Βασίλειο Των Σκιών, καθώς και στο ομώνυμο blog του, όπου ανεβάζει μικρά διηγήματα σε άτακτα χρονικά διαστήματα αλλά και ολοκληρωμένα έργα κάθε Αύγουστο.