Χαλ

Ακόμα μια μέρα έφτασε σχεδόν στο τέλος της και μαζί της έφτασε το τέλος άλλης μιας εβδομάδας. Ακόμα μια μονότονη αλλά απαιτητική εβδομάδα εργασίας, από εκείνες που δεν σου επιτρέπουν να έχεις την παραμικρή πρωτοβουλία ή την αμυδρή καν σκέψη για το όποιο ψήγμα δημιουργικότητας. Μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια που κυλάνε από τα χέρια σου, μέσα σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα ρουτίνας. Πρέπει να είσαι προσηλωμένος στην δουλειά σου. Πρέπει να αποδίδεις τα μέγιστα και να παράγεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η Εταιρεία θα βρίσκεται εκεί να σε ανταμείβει, για όσο δουλεύεις σκληρά δίνοντας της τον καλύτερο σου εαυτό…
…χάνοντας παράλληλα τον ίδιο σου τον εαυτό!, θα πρόσθετα στο τέλος, κάθε φορά που σκέφτομαι την κατάσταση!
Νιώθω αρκετά ταλαιπωρημένος σήμερα. Η καθυστέρηση στις γραμμές δικτύου μετακίνησης των αντιβαρυτικών πολυμεταφορέων και η ολοένα αυξανόμενη προσέλευση κόσμου στις αποβάθρες, έκανε την κούραση μου περισσότερο έντονη. Θα φάω και θα κοιμηθώ, απλά! Δεν έχω το κουράγιο για τίποτα περισσότερο σήμερα.
Περπατώ στον δρόμο που βρίσκεται το διαμέρισμά μου, στο κέντρο του Παρισιού. Τα φώτα νέον των διαφημιστικών πινακίδων πάντα κατάφερναν να κουράζουν, ακόμα περισσότερο, τα μάτια μου, λάμποντας, με τα εναλασσόμενα χρώματα μέσα στη νύχτα. Κάνω υπομονή, στρέφοντας το βλέμμα μου χαμηλά στο οδόστρωμα. Άλλωστε, έχω σχεδόν φθάσει. Διασχίζω τα τελευταία μέτρα της απόστασης πριν την είσοδο της πτέρυγας του οικοδομικού συμπλέγματος στο οποίο διαμένω.
[Ο.Σ. 14/Δ1-150]
*Οικοδομικό Συγκρότημα 14 / Διαμερίσματα 1-50
Είχα βαρεθεί να βλέπω κάθε μέρα τις φωτιζόμενες ψηφιακές πινακίδες, που υποδήλωναν τα τμήματα των κατοικιών του οικοδομικού συμπλέγματος.
Ο.Σ.14/Δ1-150, σκέφτηκα… Είναι, κατά κάποιο τρόπο... η γειτονιά μου!
Η Εταιρεία είχε φροντίσει για την διαμονή μας, παρέχοντας ένα μικρό διαμέρισμα στον καθένα μας, το οποίο ήταν συνδεδεμένο με εξελιγμένο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης. Το είχα ονομάσει Χαλ, ως ένα μικρό φόρο τιμή στην πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας που είχα δει ποτέ στην ζωή μου.
Χμ.. επιστημονική φαντασία για την εποχή εκείνη που είχε γυριστεί η ταινία, βέβαια. Το μνημειώδες “2001: A Space Odyssey” του 1968. Πόσο μακρινό ακουγόταν το 2001 πίσω στα 1968; Τι οραματιζόταν ο κόσμος πως θα βιώσει στις επόμενες δεκαετίες; Τι προσδοκούσε από την επιστήμη και την τεχνολογία του μέλλοντος;
Φτάνω στο επίπεδο του οικοδομήματός που βρίσκεται το διαμέρισμά μου.
Ο.Σ.14/Δ46. Εδώ είμαστε…
Στέκομαι στην εξώπορτα και βγάζω από την τσέπη μου την κάρτα ενεργοποίησης του διαμερίσματος. Αφού την τοποθετήσω στην ειδική υποδοχή, στέκομαι στο κατάλληλο σημείο, ώστε το σύστημα εισόδου να σκανάρει το πρόσωπο μου. Βγάζω την κάρτα και μπαίνω στο διαμέρισμα μου. Υπάρχουν στιγμές που απλά θέλω να κλωτσήσω με δύναμη την πόρτα και να την σπάσω. Διαδικασία ταυτοποίησης για να μπω στο ίδιο μου το σπίτι και αηδίες. Έτσι μου ‘ρχεται καμιά μέρα….
>Καλωσορίσατε... Πιερ, είπε με την κοφτή, ψηφιακή φωνή του ο Χαλ, με το που πέρασα την πόρτα.
>Διαδικασία... απολύμανσης... ολοκληρώθηκε, με ενημέρωσε καθώς το σύστημα ακτίνων σάρωσε όλο μου το σώμα, απολυμαίνοντας τα ρούχα και τα παπούτσια μου.
Αν και από την πρώτη κιόλας μέρα που εγκαταστάθηκα σε αυτό το διαμέρισμα,για μένα ήταν ο Χαλ, για αυτόν ήμουν απλά ένας κωδικός διαμερίσματος. Όπως ήταν ο ένοικος πριν από μένα και ο επόμενος που θα έρθει. Είχα βαρεθεί να με αποκαλεί με το ψυχρό και απόμακρο "14/46" που αντιστοιχούσε στον εκάστοτε ένοικο του διαμερίσματος. Μόνο αφού κάθισα, μετά από καιρό, να διαβάσω τις αναλυτικές οδηγίες χρήσης και παραμετροποίησης των εντολών του οικιακού συστήματος, διαπίστωσα ότι είχα τη δυνατότητα να με αποκαλεί με το όνομά μου. Ή τέλοσπάντων με όποιο όνομα αποφάσιζα να εισάγω στις ρυθμίσεις του. Πόσο τεμπέλης ήμουν...
Εύχομαι να έρθει σύντομα η ώρα που θα εγκατασταθεί ο επόμενος ενοικιαστής σε αυτό το διαμέρισμα. Πρέπει να παίξω καλά τον ρόλο μου και να γίνω το καλολαδωμένο, υπάκουο και παραγωγικό γρανάζι που απαιτούν να είμαστε, ώστε να ευελπιστώ στην αναμενόμενη προαγωγή μου μέσα στην Εταιρεία καθώς και στην μετεγκατάστασή μου σε ένα νέο, μεγαλύτερο διαμέρισμα, μέσα στους επόμενους μήνες. Θα κάνω ότι χρειαστεί αρκεί να φύγω από αυτή την high-tech ποντικοφωλιά στην οποία μένω.
Προς το παρόν είμαι τόσο κουρασμένος, που το μόνο που θέλω αυτή την στιγμή είναι να κάνω ένα ζεστό ντους, να φάω και να κοιμηθώ.
"Χαλ, ετοίμασε το ντουζ", του έδωσα εντολή, καθώς άρχισα να γδύνομαι για να εισέλθω στην καμπίνα του ντουζ.
>Ντουζ.. έτοιμο.. σε.. 15.. δευτερόλεπτα, μου απάντησε με την ψυχρή τυποποιημένη φωνή του
"Χαλ, ετοίμασε το γεύμα σε 10 λεπτά, επιλογή μενού τυχαία", του ξαναέδωσα εντολή
>Γεύμα.. τυχαία.. επιλογή.. ετοιμασία.. σε.. 9.. λεπτά.. και.. 50.. δευτερόλεπτα, αποκρίθηκε άμεσα στην εντολή μου
Όσο είμαι στο ντουζ σκέφτομαι αν η φωνή του Χαλ είναι η ίδια σε όλα τα υπόλοιπα διαμερίσματα. Ή μήπως κάθε διαμέρισμα έχει Τ.Ν. διαχείρισης διαμερίσματος με δική του χαρακτηριστική φωνή; Άραγε, να υπάρχουν διαμερίσματα με γυναικεία φωνή; Ποιος ξέρει… πεινάω και είμαι αρκετά κουρασμένος για να το σκεφτώ περισσότερο. Άφησα το ζεστό νερό να χαλαρώσει κάθε σημείο του κορμιού μου, ακριβώς στους βαθμούς που είχα εισάγει στις επιλογές του συστήματος του Χαλ.
Τελειώνοντας το ντουζ, βγήκα από το μπάνιο, κατευθύνθηκα στο μικρό χολ του διαμερίσματος και πήρα τον δίσκο με το έτοιμο, αχνιστό γεύμα που με περίμενε στην ειδική υποδοχή. Νομίζω ότι δεν θα μπορέσω να συνηθίσω ποτέ την γεύση και την υφή του συνθετικού κρέατος. Ανήκω στην γενιά που είχα το προνόμιο να προλάβω να γευτώ αληθινό, ζουμερό κρέας. Την τελευταία γενιά που είχε αυτό το προνόμιο. Ποιος θα το πίστευε ότι, η ανάμνηση του να τρως μια λαχταριστή μπριζόλα, θα αποτελούσε ένα λόγο για να σε ρίξει σε μελαγχολία. Ακόμα ένα λόγο, όπως το σκέφτομαι.
"Χαλ, απενεργοποίησε το πλέγμα προστασίας", αποκρίθηκα μόλις τελείωσα το φαγητό μου και το πλέγμα προστασίας απενεργοποιήθηκε μπροστά από την δυτική τζαμαρία, με τον κοφτό μηχανικό ήχο της φωνής του Χαλ να το επιβεβαιώνει.
Τουλάχιστον αυτή η ποντικότρυπα είχε υπέροχη θέα, αποκαλύπτοντας μπροστά μου την μεγαλούπολη με τα τεράστια κτίρια και τον υπερβολικό φωτισμό που κάλυπτε τα πάντα πάνω της. Αυτή την ώρα ο Πύργος του Άιφελ ήταν πανέμορφος, ξεχώριζε ανάμεσα από τα κτίρια της πολής, υπέρλαμπρος και υψωμένος προς τον ουρανό. Το ολογραφικό ομοίωμα του έστεκε στο κέντρο της πόλης του φωτός, θυμίζοντας μας το μεταλλικό κατασκεύασμα που αποτελούσε, κατά το παρελθόν, το σήμα κατατεθέν του Παρισιού. Έχω την εντύπωση πως μέσα στην επόμενη χρονια και οι Έλληνες θα προχωρήσουν, τελικά, στην ολογραφική απεικόνιση του Παρθενώνα, όπως είδα τις προάλλες στο δελτίο ειδήσεων του κεντρικού καναλιού. Μια νέα εποχή, που όλοι οι μεγάλοι ηγέτες χωρών χαιρέτισαν, όπως έκαναν και εδώ πριν μερικά χρόνια. Μια νέα εποχή στην προσπάθεια τους για διατήρηση και ανάδειξη του παγκόσμιου πολιτισμού του παρελθόντος, στο μέλλον..
Ήθελα να καπνίσω ένα τσιγάρο πριν πέσω για ύπνο. Να χαζέψω την νυχτερινή όψη της πόλης, την ζωή που έκρυβε μέσα της, κάτω από τα φώτα της. Ήθελα να απολαύσω για λίγο, έστω και από μακριά, τους ανθρώπους που κινούνταν στους δρόμους της. Ήθελα να βουτήξω για λίγο ακόμα στις σκέψεις μου, να χαθώ στα όνειρά μου, να ξανασκεφτώ τους στόχους για το μέλλον μου. Για την ζωή μου. Πήρα το συνθετικό βιο-τσιγάρο μου και πάτησα το κουμπί λειτουργίας. Τράβηξα μερικές βαθιές τζούρες, απολαμβάνοντας το μοσχομυριστό χαρμάνι του. Συνθετικό, αλλά μύριζε τόσο όμορφα... Με ταξίδευε νοερά σε τόπους μακρινούς, σε ανατολίτικα παζάρια, στα οποία οι έντονες μυρωδιές κυριαρχούσαν στην ατμόσφαιρα, οι γεύσεις, τα χρώματα πυροδοτούσαν τις αισθήσεις. Αρκετά όμως για σήμερα. Το τοποθέτησα στην θήκη του, που βρισκόταν πάνω στο τραπέζι. Το μάτι μου έπεσε στην ολογραφική απεικόνιση του πίνακα ελέγχου του Χαλ στον τοίχο. Η ώρα ήταν 22.36 και η ημερομηνία 21 Δεκεμβρίου 2089. Σε 4 ημέρες έχουμε Χριστούγεννα…
"Χαλ, ενεργοποίησε το πλέγμα προστασίας και σβήσε τα φώτα"
>Πλέγμα.. προστασίας.. ενεργοποιημένο.. φώτα.. διαμερίσματος.. κλειστά
"Καληνύχτα, Χαλ"
>Καληνύχτα... Πιερ