Διαβάσαμε | Ο Δρόμος των Βασιλέων - Η Θρυμματισμένη Πεδιάδα (τόμος 'Α)

Διαβάσαμε | Ο Δρόμος των Βασιλέων - Η Θρυμματισμένη Πεδιάδα (τόμος 'Α)

Στα ανατολικά της Ρόσαρ, σε μια απέραντη πεδιάδα από πέτρινα οροπέδια που χωρίζονται μεταξύ τους από βαθιά χάσματα, δυο μεγάλοι στρατοί συγκρούονται επί χρόνια. Οι Αλέθιοι προσπαθούν να εκδικηθούν την δολοφονία του βασιλιά τους από τον Εκτελεστή με τα Λευκά, πολιορκώντας τους τρομερούς Παρσέντι, που έχουν δέρμα σαν μάρμαρο και θωράκιση που είναι ένα με το σώμα τους. Ο νεαρός Κάλαντιν εκπαιδευόταν για χειρουργός, αλλά θα καταλήξει από τη μοίρα στο πλήρωμα της Τέταρτης Γέφυρας, στο οποίο το προσδόκιμο ζωής είναι μία με δύο εβδομάδες!

Όλα είναι Δρόμος

Ο Σάντερσον είναι από αυτούς τους συγγραφείς που, κατά την γνώμη μου, έχει κερδίσει δύο είδη αναγνωστών· της εφηβικής ρομαντικής φαντασίας και της ενήλικης ηρωικής φαντασίας. Αρέσει και στους δύο, για αυτό είναι και τόσο αγαπητός. Τα βιβλία του έχουν μια κάποια 'παιδικότητα', ενώ παράλληλα ικανοποιεί και όσους διψάνε για επική δράση. Καταφέρνει να τα συνδυάζει επιτυχημένα και να τα παντρεύει με την αχαλίνωτη φαντασία του, βγάζοντας ένα, αν μη τι άλλο, χορταστικό αποτέλεσμα.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και Ο Δρόμος των Βασιλέων: η Θρυμματισμένη Πεδιάδα, το πρώτο βιβλίο της σειράς του Αρχείου του Θυελλόφωτος (The Stormlight Archive) που κυκλοφόρησε πρώτη φορά στα αγγλικά το 2010. Στην Ελλάδα βγήκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος.

Πριν προχωρήσουμε, να κάνω ένα ντισκλέιμερ, που λένε και στο διαδικτυακό χωριό: κανονικά η ιστορία θα ολοκληρωθεί με τον τέταρτο τόμο που θα κυκλοφορήσει φέτος στο εξωτερικό. Ο πρώτος τόμος ξεπερνά τις 1000 σελίδες, έτσι η ελληνική εκδοτική αποφάσισε να το χωρίσει σε 4 βιβλία, με πρώτο αυτό που θα συζητήσουμε σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι δεν γίνεται να έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη της ιστορίας, ούτε καν για το πρώτο τόμο. Ούτε καν για το μισό του πρώτου τόμου. Θα κοιτάξουμε μόνο το ¼. Με αυτό στο μυαλό, πάμε να δούμε την ιστορία.

Ο κόσμος είναι το Ρόσαρ, όπου κυριαρχεί η πέτρα, τα μυστήρια πλάσματα και οι σφοδρές θύελλες. Εκεί ξεκινά μια υπερφιλόδοξη ιστορία με αναφορές σε χιλιάδες χρόνια πίσω. Ο Σάντερσον φαίνεται πως τα έχει δώσει όλα. Αμέτρητες ονομασίες, τίτλοι, συστήματα μάχης, γεωλογία και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες προελαύνουν από τα μάτια σας σε κάθε σελίδα. Η δουλειά που έχει πέσει φαίνεται ξεκάθαρα. Ήταν τόσο το μεράκι, που το βιβλίο δεν αρκέστηκε μόνο σε ένα γενικό χάρτη, αλλά και σε μικρότερους. Όχι μόνο αυτό, μα υπάρχουν και εμβόλιμα σκίτσα ανάμεσα από τα κεφάλαια, όπου μπορεί πχ. να περιγράφουν ένα πλάσμα και τις ιδιαιτερότητες του ή μια πανοπλία ή ένα στρατιωτικό κώδικα. Προσωπικά δεν έχω ξαναδεί κάτι τόσο διεξοδικό, οπότε εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο που εμπλουτίζει τον κόσμο (τα σκίτσα είναι πάντα καλοδεχούμενα).

Η δράση, στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, χωρίζεται σε τρία μέρη. Έχουμε μια νεαρή κοπέλα που πάει να μαθητεύσει δίπλα σε μια ισχυρή γυναίκα, το οποίο αποτελεί και το πιο βαρετό κομμάτι. Έχουμε τον αδερφό του πρώην βασιλιά, που ηγείται του στρατού στην Θρυμματισμένη Πεδιάδα. Τέλος, στο πιο ενθουσιώδες μέρος από όλα, έχουμε ένα πρώην στρατιωτικό, πλέον σκλάβο, που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στην εξαθλίωση, μα και να ανέβει στην ιεραρχία.

Το βιβλίο ξεκινά με μια υπέροχη μονομαχία, που (μάλλον) δεν έχετε ξαναδιαβάσει. Έπειτα συνεχίζει με μάχη στρατών και από εκεί και πέρα πέφτει ο ρυθμός, μα παραμένει σταθερός. Έχει μια ευρηματική σκηνή, με σκλάβους που τρέχουν κουβαλώντας γέφυρες στην πλάτη, προκειμένου να τις τοποθετήσουν σε ένα χάσμα, ενώ οι αντίπαλοι τους θερίζουν με τόξα. Για κάθε κουραστική περιγραφή ιεραρχίας ή γεωγραφικής κατανομής, θα υπάρχει πάντα κάτι ενδιαφέρον στις επόμενες σελίδες, κάποιο τέρας ή μια μικρή αποκάλυψη. Όπως είπα βέβαια, δεν γίνεται να κρίνουμε σωστά, γιατί μιλάμε για το πρώτο από τα τέσσερα μέρη του πρώτου τόμου.

Δεν γίνεται να μην κάνουμε μια αναφορά στην μαγεία του κόσμου. Ο Σάντερσον έχει αποκτήσει φήμη, ως προς τον τρόπο που χειρίζεται τα συστήματα μαγείας στους κόσμους του. Η αλήθεια είναι πως η φαντασία του εντυπωσιάζει σε αυτά τα σημεία και ο τρόπος που την χρησιμοποιεί στις μάχες πολλές φορές θυμίζει μονομαχίες σούπερ ηρώων, σαν αυτών της Μάρβελ.

Οι χαρακτήρες του είναι συμπαθείς και νοιάζεσαι για αυτούς. Όπως και σε άλλα μεγάλα βιβλία επικής φαντασίας, έτσι και εδώ έχουμε μια μεγάλη γκάμα ονομάτων, παλιών ηρώων, θρύλων, συγγενικών προσώπων κτλ. που, αν ο αναγνώστης δεν είναι προσεκτικός, μπορεί εύκολα να μπερδευτεί ή να ξεχάσει. Θα ήταν καλό σε ένα βιβλίο τέτοιου βεληνεκούς, να υπάρχει κατάλογος ονομάτων.

Το βιβλίο κόβει σχετικά απότομα, λόγω της απόφασης των ελληνικών εκδόσεων να το χωρίσει σε τέσσερις τόμους. Προσωπικά δεν το θεωρώ καλή ιδέα, για δύο λόγους. Πρώτον, ο αναγνώστης θα ξοδέψει περισσότερα χρήματα (αν και εφόσον διατηρηθεί η ίδια τιμή) για να αγοράσει τέσσερα βιβλία, αντί για, τουλάχιστον, δύο. Δεύτερον, η χρονική απόσταση μεταξύ των κυκλοφοριών θα κάνει δύσκολο για τον αναγνώστη να θυμάται ονόματα και καταστάσεις. Για αυτό το λόγο, θεωρώ πως θα πρέπει να υπάρχει απαραίτητη και αναλυτική περίληψη σε κάθε τόμο.

Κλείνοντας να αναφέρουμε πως η ελληνική έκδοση είναι φροντισμένη, ενώ η μετάφραση του Θωμά Μαστακούρη είναι εγγυημένα ικανοποιητική. Μάλιστα σε ένα ενδιαφέρον εισαγωγικό σημείωμα, μας πληροφορεί για τις μετατροπές που έκανε προκειμένου να αποδοθούν σωστά στα 'ελληνικά αυτιά' κάποιες εξεζητημένες ονομασίες.

Οι φίλοι της επικής φαντασίας που θέλουν να χαθούν σε ένα κόσμο, θα έπρεπε να χαίρονται, γιατί έχουν μια νέα σειρά βιβλίων για να το κάνουν αυτό. Ας ελπίσουμε μόνο, οι εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος να μας δώσει όλους τους τόμους. Ο Δρόμος των Βασιλέων είναι ένα ευφάνταστο, γεμάτο λεπτομέρειες, πρώτο βήμα. Μας συστήνει τον κόσμο με τις ιδιαίτερες συνθήκες του, τα ζώα του και τα φυτά του, τους χαρακτήρες του και τι αποζητούν. Όλα αυτά σε μια ιστορία που δείχνει να έχει πολύ μέλλον. Εμπλακείτε άφοβα!