Διαβάσαμε | 'Νυχτερινό Τρένο'

Διαβάσαμε | 'Νυχτερινό Τρένο'


Περιγραφή:

Η Αγγελική Μαρτίνου, µια νεαρή γυναίκα, ξυπνά σε έναν έρηµο σταθµό τρένων. Το τοπίο µοιάζει εντελώς άγνωστο σε αυτήν. Δεν γνωρίζει πώς βρέθηκε εκεί ενώ η άγνοια για το παρελθόν της µεγαλώνει τη δυσφορία της. Ο παγωµένος αέρας, το σκοτάδι και τα θηρία του δυσχεραίνουν περισσότερο τη θέση της. Όταν µια αγέλη λύκων οσµίζεται τον φόβο της και πλησιάζει επικίνδυνα, το Νυχτερινό Τρένο σαν από µηχανής θεός, σταµατά στην έρηµη πλατφόρµα και την καλεί σε επιβίβαση.

Το ταξίδι για το Άγνωστο µόλις ξεκινά…

Γρήγορα διαπιστώνει ότι δεν είναι µόνη της σε αυτήν την περιπέτεια. Δυο γυναίκες και τρεις άνδρες συναντιούνται στο ίδιο βαγόνι, έχοντας την ίδια σύγχυση. Ωστόσο, ο καθένας τους φαίνεται πως κρύβει θανάσιµα µυστικά. Το Νυχτερινό Τρένο επιταχύνει επικίνδυνα και οδεύει στον εκτροχιασµό.

…µόνο που σε αυτό το τρένο τίποτα δεν είναι όπως δείχνει…

Γράφει ο Γρηγόρης Δημακόπουλος:

Μόλις αντίκρισα την ανακοίνωση του νέου βιβλίου της Κατερίνας Θεοδώρου, (σε μια τρελή μέρα όπου τα μισά μέλη της Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας έτυχε συμπωματικά να ανακοινώνουν ταυτόχρονα τις καινούργιες κυκλοφορίες των μυθιστορημάτων που έγραφαν τα τελευταία χρόνια), το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πόσο ελκυστικό ήταν. Στα μάτια μου φάνταζε ως τον απόλυτο κράχτη για την ιστορία που θα ήθελε κανείς να έχει ως συνοδεία στις καλοκαιρινές του διακοπές. Το καλοκαίρι είναι πια για τα καλά εδώ, επομένως τι καλύτερο από ένα μυθιστόρημα που παντρεύει το μυστήριο και τον τρόμο, ξεδιπλώνοντας μια ιστορία που εκτυλίσσεται σε ένα σκοτεινό τρένο που οδεύει με ταχύτητα προς έναν άγνωστο προορισμό;

Η πλοκή, καταρχάς, είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Η Αγγελική Μαρτίνου ξυπνά σε έναν ερημωμένο σταθµό. Σε ένα μέρος άγνωστο, πριν τα χαράματα, στο πιο βαθύ σκοτάδι μιας παγωμένης νύχτας. Δεν γνωρίζει πώς βρέθηκε εκεί. Δε γνωρίζει πού μπορεί να πάει και πώς να φύγει από εκείνο το σημείο. Δε γνωρίζει τι προηγήθηκε και τι πρόκειται να συμβεί τις επόμενες στιγμές. Μέχρι που, τη στιγμή της ύστατης ανάγκης, το Νυχτερινό Τρένο καταφθάνει απόκοσμα μέσα από την παγωνιά και την καλεί σε επιβίβαση. Την καλεί σ’ ένα ζοφερό ταξίδι του οποίου ο προορισμός είναι εξίσου άγνωστος με τα μυστικά που κρύβουν οι σκυθρωποί επιβάτες του.

Πιασάρικη η ιστορία, έτσι δεν είναι; Πρόκειται για μια από εκείνες τις ιδέες που σε γραπώνουν  απότομα, κεντρίζοντας το έμφυτο ένστικτο της περιέργειας, και σε ωθούν να ξεκινήσεις άμεσα την ανάγνωση ώστε να ξεδιαλύνεις γρήγορα όλες τις απορίες που σου δημιουργήθηκαν.

Πράγματι, το Νυχτερινό Τρένο έχει ως αφετηρία αυτή την εξαιρετική ιδέα και δεν απογοητεύει καθώς η διήγηση ξεδιπλώνεται. Σε κρατά καθηλωμένο και οι σελίδες πετούν καθώς η ιστορία σε απορροφά όλο και πιο πολύ. Ήταν ένα βιβλίο που απόλαυσα, πραγματικά. Με συνεπήρε σε τέτοιο βαθμό που το ολοκλήρωσα απνευστί. Βοήθησε βέβαια και το μικρό του μέγεθος, της τάξης των διακοσίων σελίδων, και η ευέλικτη δομή των σύντομων κεφαλαίων (πράγμα που προσθέτει πόντους στο πόσο ελκυστικό ανάγνωσμα είναι για τις λίγες -για τους περισσότερους- μέρες ανάπαυλας που διαθέτουμε για να ξεκουραστούμε στα καλοκαιρινά θέρετρα της χώρας μας), αλλά και ο πρόσθετος χρόνος ανάγνωσης που προέκυψε για μένα την περίοδο που κυκλοφόρησε το βιβλίο.

Για τους γνώστες του Ελληνικού Φανταστικού να πω πως η ιστορία ακολουθεί γνώριμα μονοπάτια, σαν κι αυτά που γνωρίσαμε στους Μακάριους του Μάριου Δημητριάδη και τους Άγιους Τίποτα του Κων/νου Κέλλη. Όμως θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως το βιβλίο ακολουθεί την πεπατημένη. Τουναντίον, θα έλεγα πως έχει τη δική του φωνή, ρισκάρει. Προσιδιάζει ίσως, μα τελικώς προσφέρει το δικό του ξεχωριστό αφήγημα. Πλούσια φαντασία, ωραία γραφή, ζοφερή ατμόσφαιρα, η πλοκή εξερευνεί παρυφές του τρόμου, διαποτισμένου με μυθικά στοιχεία, που προσωπικά χαίρομαι ιδιαίτερα όταν συναντώ. Βασίζεται στο μυστήριο αλλά και στις σκηνές ξαφνικής βιαιότητας. Οι εμβόλιμες αποκαλύψεις για το παρελθόν (flashbacks) ήταν ιδιαίτερα καλογραμμένες και ενδιαφέρουσες, και με κινητήρια δύναμη την περιέργεια που προανέφερα (μα τι στο καλό συμβαίνει σ' αυτό το τρένο) οδηγούμαστε σε ένα εκπληκτικό τέλος που κυριολεκτικά λάτρεψα. Η πένα της Κατερίνας είχε πάρει φωτιά σε εκείνο το σημείο, πραγματικά με εντυπωσίασε ο αριστοτεχνικός τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε η αποκάλυψη, τόσο με το ιδιαίτερο λογοτεχνικό ύφος που χρησιμοποιήθηκε από τη συγγραφέα, όσο και με το περιεχόμενο της καταληκτικής πράξης αυτής καθ’ αυτής.

Το μόνο αρνητικό στοιχείο που προσάπτω στο βιβλίο είναι ότι στις πρώτες ογδόντα σελίδες ίσως οδηγούμαστε σε ακραίες συμπεριφορές πολύ απότομα, πολύ γρήγορα. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην επίθεση ενός χαρακτήρα αλλά και σε κάποιους διαλόγους που διαμείβονται με έναν τρόπο που στα δικά μου μάτια φάνηκε λίγο παράξενος. Γενικώς αισθάνθηκα ότι η αρχή του Νυχτερινού Τρένου χωρούσε πρόσθετες σελίδες. Ήθελα, δεν το κρύβω, έναν πιο αργό ρυθμό εκεί. Η κλιμάκωση και ο υπερβολικός τρόπος με τον οποίο αντιδρούν ορισμένοι χαρακτήρες γεννούν απορία, μέχρι τουλάχιστον να έρθουν οι εξηγήσεις, όταν μαθαίνουμε για τις ιδιοσυγκρασίες των επιβατών του τρένου μέσα από το ιστορικό της διαδρομής τους.

Όπως και να έχει, τελικώς, όλα αυτά λίγη σημασία έχουν. Η ουσία είναι πως το Νυχτερινό Τρένο ήταν ένα μυθιστόρημα που με κέρδισε, αφήνοντάς μου τις καλύτερες εντυπώσεις στο τέλος. Θεωρώ πως η μυστηριακή του πλοκή αλλά και το μικρό του μέγεθος το καθιστούν ένα ιδιαίτερα ελκυστικό ανάγνωσμα για να περάσετε κάποιο από τα βράδια που θα αποζητάτε να βιώσετε μια καλή ιστορία τρόμου. Επομένως, το μόνο που έχω να σας πω είναι πως μπορείτε να επιβιβαστείτε άφοβα!