Διαβάσαμε | Το χρονικό της Λανιακέα: "Tα κλειδιά του Τιτάνα" (Βιβλίο Ι)
Τα κλειδιά του Τιτάνα είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας του Χρονικού της Λανιακέα.
Πέρασαν είκοσι χρόνια ηρεμίας, αλλά ο πόλεμος χτυπά ξανά την πόρτα του Ζέλκεμαρ. Ο βασιλιάς Ντέσμοντ αντιμετωπίζει μια αδικαιολόγητη εισβολή, που δε σκοπεύει να αφήσει ατιμώρητη. Οι Κυβερνήτες της Ένωσης των Συντεχνιών δε συμφωνούν για το αν θα πρέπει να βοηθήσουν τον Βασιλιά. Καθένας τους έχει τους δικούς του λόγους για να εμπλακεί στον πόλεμο, αλλά οι φωνές που αρνούνται είναι ηχηρές. Όλα αυτά συμβαίνουν όσο η Αλάρυα, μια νεαρή κοπέλα προικισμένη με τη δύναμη του Νερού, αναζητά τα Κλειδιά του Τιτάνα, μιας πανάρχαιας φυλακής που δεν πρέπει να ανοίξει. Σύντομα, θα ανακαλύψει πως έχει φίλους, φίλους που δε γνώριζε, φίλους που είναι δεμένοι μαζί της στην ίδια μοίρα: να προστατέψουν τον κόσμο της Λανιακέα από τη φρίκη που αναδύεται στο αρχαίο βουνό.
Όντας νέος στον χώρο της συγγραφής, τα κύρια ερεθίσματά μου προέρχονται κατά βάση από ξένους συγγραφείς. Από μικρή ηλικία, όπως οι περισσότεροι, είχα διαβάσει κάποια έργα των κλασικών, ενώ σε λίγες περιπτώσεις είχε πέσει στα χέρια μου έργο Έλληνα συγγραφέα. Όταν μπήκα κι εγώ στον εκδοτικό χώρο, αποφάσισα πως αυτό θα έπρεπε να αλλάξει. Η αρχή έγινε με το πρώτο μέρος του Χρονικού της Λανιακέα: Τα κλειδιά του Τιτάνα, του συγγραφέα Σπύρου Κιορσάββα. Πλέον, μπορώ να πω με σιγουριά πως οι ελπίδες και οι προσδοκίες μου για το ελληνικό φανταστικό έχουν αυξηθεί δραματικά.
Μέσα από τις σελίδες του πρώτου μέρους, μεταφερόμαστε στον μαγικό κόσμο της Ζέλκεμαρ, ο οποίος βγαίνει από μια εικοσαετία γεμάτη ειρήνη και ηρεμία. Στην αρχή του βιβλίου υπάρχει μια εισαγωγή η οποία εδραιώνει κάποια από τα σημαντικότερα πολιτικά πρόσωπα του κόσμου, που είναι αναγκαία προκειμένου να καταλάβουμε το ιστορικό, τι έχει προηγηθεί αυτών που επρόκειτο να δούμε στη συνέχεια. Ο Σπύρος Κιορσάββας δεν διστάζει από το ξεκίνημα να μας φέρει σε επαφή με τα πολιτικά του κόσμου του, καθώς βλέπουμε πως ο χρόνος είναι ζωτικής σημασίας και ότι οι πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να κινηθούν γρήγορα προκειμένου να προλάβουν μια επικείμενη καταστροφή. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να με γοητεύσει αμέσως η πλοκή και να θέλω να δω πως θα ξετυλιχτεί το κουβάρι ενός τέτοιου πολιτικού ζητήματος.
Από την άλλη μεριά, βλέπουμε τη διαμάχη ανάμεσα στους Μάγους και τους Φύλακες να αναζωπυρώνεται, εφόσον έχει έρθει ξανά ο καιρός να πολεμήσουν για τη μοίρα του κόσμου. Πρόκειται για μια μάχη της χαοτικής μαγείας που ελέγχουν οι Μάγοι απέναντι στην αρμονία των στοιχείων της φύσης, που χειρίζονται οι Φύλακες. Στην περίπτωση που οι Μάγοι πετύχουν τον σκοπό τους, το κόστος θα είναι μεγάλο και θα διαταράξει ξανά την ισορροπία της φύσης που οι Φύλακες με κόπο προσπαθούν να διαφυλάξουν.
Ας ξεκινήσουμε κάνοντας λόγο για μερικά από τα πολλά θετικά στοιχεία του βιβλίου. Αυτό που μου άρεσε όσον αφορά τους Φύλακες, είναι πως ο συγγραφέας δεν χρησιμοποιεί αποκλειστικά τα τέσσερα συνηθισμένα φυσικά στοιχεία της φωτιάς, του νερού, της γης και του αέρα, αλλά προσθέτει κι εκείνα του φωτός και της σκιάς (που παρά το γεγονός πως τα δύο τελευταία είναι αντικρουόμενα, παρουσιάζουν μια πολύ καλή χημεία, μπορώ να πω!) Οι μάγοι, αντίθετα, ανάλογα με τον βαθμό εμπειρίας τους, έχουν διαφορετικές ικανότητες και δυνατότητες. Για παράδειγμα, κάποιες φορές βλέπουμε πως οι Φύλακες τους αντιμετωπίζουν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, ενώ κάποιες άλλες ζορίζονται προκειμένου να αντιμετωπίσουν έναν όλοι μαζί. Μια τέτοιου είδους ποικιλομορφία είναι θεμιτή σε έναν φανταστικό κόσμο, αν μη τι άλλο.
Έπειτα, ένα άλλο στοιχείο που μου άρεσε πολύ, είναι το πως ο συγγραφέας, στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου που συμβαίνει αυτό, καταφέρνει να εναλλάσσει αρμονικά το ταξίδι των Φυλάκων με εκείνο της ομάδας που προσπαθεί να αποτρέψει την πολιτική καταστροφή. Οι μεταβάσεις γίνονται αβίαστα, με το κάθε κομμάτι να κόβεται σε σημείο που σε κάνει να διψάς για τη συνέχεια.
Όσον αφορά τους πρωταγωνιστές, μπορώ να πω πως μου άρεσε πολύ ο Σύριον. Πρόκειται για έναν νεαρό ο οποίος αφήνει τη ζεστασιά του σπιτιού του για να βρει τη θέση του στον περίεργο εκείνον κόσμο. Βλέπουμε πως σταδιακά το ταξίδι του τον αλλάζει, ταυτιζόμαστε μαζί του και στο τέλος του βιβλίου συνειδητοποιούμε πως δεν είναι πλέον εκείνο το αθώο παιδί που έφυγε από το πατρικό του. Συμπαθής μου ήταν και ο Φιν Κλιφ, ένας ζωηρός νέος που κρύβει μέσα του ένα παιχνιδιάρικο παιδί, αλλά πράττει αυτό που πρέπει.
Ένα ακόμα δυνατό στοιχείο του βιβλίου είναι τα πρόσωπα που συναντάμε κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Πρόκειται για ξεχωριστές, δυνατές προσωπικότητες που έχουν τη δική τους ατζέντα και συμπεριφέρονται διαφορετικά. Κάτι τέτοιο σε πείθει πως ο κόσμος είναι ζωντανός και δεν περιστρέφεται μονάχα γύρω από τους πρωταγωνιστές.
Κάπου εδώ, αξίζει να αναφέρω πως είναι αξιέπαινος ο τρόπος με τον οποίον ο συγγραφέας χειρίζεται τις μάχες μεγάλης κλίμακας, με σωστές αλλαγές στις οπτικές των πρωταγωνιστών που δεν κουράζουν και κλιμακώνουν τη μάχη μέχρι να φτάσει στην κορύφωση.
Προχωρώντας στα αρνητικά, νομίζω πως η επιλογή του συγγραφέα να χειρίζεται πολλές οπτικές, μας αποσπά τη δυνατότητα να γνωρίσουμε κάποια από αυτές σε βάθος. Εκτός από την περίπτωση του Σύριον, δυσκολεύτηκα να κατανοήσω την ψυχοσύνθεση κάποιου άλλου «πρωταγωνιστή», ούτε καν της Αλάρυα, η οποία είναι πολύ σημαντική για την εξέλιξη της ιστορίας. Ακόμα, τα ονόματα που χρησιμοποιούνται παραπέμπουν πολύ σε Forgotten Realms, κάτι που δεν ξενίζει σε κάποιον που έχει συναντήσει αρκετές φορές παρόμοια, αλλά για τον μη γνώστη, η κατανόηση της σημασίας τους ενδέχεται να μην είναι εύκολη. Αυτό που θα ήθελα να μας δοθεί περισσότερο, είναι τα όρια και οι δυνατότητες της μαγείας, που φαίνονται λίγο θολά μέσα στο βιβλίο. Προφανώς όμως, τα προαναφερθέντα στοιχεία δεν στερούν από τον αναγνώστη την ευχαρίστηση που προσφέρει το πρώτο μέρος του Χρονικού της Λανιακέα στο σύνολό του.
Συνοψίζοντας, μπορώ να πω πως πρόκειται για ένα αξιοπρεπέστατο βιβλίο που ανεβάζει το επίπεδο του ελληνικού φανταστικού και αξίζει να διαβαστεί από τους λάτρεις του είδους. Ελπίζω μετά από έναν τέτοιον επίλογο η συνέχεια να είναι ακόμη καλύτερη και να με εκπλήξει ευχάριστα!