Διαβάσαμε | "Κάθε Μυστικό Σου" - Γιώργος Δάμτσιος

Διαβάσαμε | "Κάθε Μυστικό Σου" - Γιώργος Δάμτσιος


Περιγραφή:

Τι θα έκανες αν μια μέρα ξυπνούσες σε ένα υπόγειο μαζί με πέντε αγνώστους;
Τι θα σκεφτόσουν αν διαπίστωνες ότι έχεις πέσει θύμα απαγωγής ενός παρανοϊκού ο οποίος συστήνεται ως ο Εξαγνιστής;
Πώς θα αντιδρούσες όταν θα μάθαινες ότι ο άνθρωπος αυτός γνωρίζει τα πάντα για σένα; Ότι κάθε φαινομενικά φιλήσυχο πρόσωπο τριγύρω σου κρύβει κι από ένα ανατριχιαστικό μυστικό σαν το δικό σου;
Κι αν ο Εξαγνιστής σάς έβαζε σε ένα ανελέητο παιχνίδι επιβίωσης από το οποίο θα γλίτωνε μόνο ένας, εσύ πώς θα έπαιζες;
Κάθε σου αλήθεια θα σε έφερνε κοντύτερα στο θάνατο ή στην κάθαρση;
Κάθε σου ψέμα θα σε οδηγούσε στην απελευθέρωση ή στην Κόλαση;
Οι έξι απαχθέντες πιστεύουν ότι είναι αβοήθητοι, έρμαια των αιματοβαμμένων ορέξεων του Εξαγνιστή. Όμως ο ιδιωτικός ερευνητής Τζορτζ Ντόρμερ βρίσκεται στην περιοχή έχοντας αναλάβει να ερευνήσει μια παράξενη υπόθεση εκβιασμού. Και είναι στιγμές που απέχει μόλις μια ανάσα από το υπόγειο του τρόμου...
Το "Κάθε μυστικό σου" είναι ένα καθηλωτικό αστυνομικό θρίλερ που οδηγεί τους Ευγενείς Άγριους σε άλλα, σκοτεινά, περίεργα και άκρως επικίνδυνα μονοπάτια
.”

Γράφει ο Γρηγόρης Δημακόπουλος:

Φανταστείτε ότι ξυπνάτε ξαφνικά σε ένα υπόγειο με πέντε αγνώστους. Φανταστείτε ότι είστε αιχμάλωτοι ενός παρανοϊκού που ούτε λίγο ούτε πολύ σας λέει πως λίγες μέρες ζωής σας έχουν απομείνει, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Δεν υπάρχει διαφυγή από το κελί. Δεν υπάρχει ελεήμων χάρη. Δεν υπάρχουν σύμμαχοι ή φίλοι, παρά μόνο επίβουλοι εχθροί. Βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση όπου ισχύει αυτό που λέμε ο θάνατός σου η ζωή μου. Είτε θα εξευτελίσεις τον εαυτό σου στον απόλυτο βαθμό, φτάνοντας στο πιο κατώτατο σημείο που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος, με την ελπίδα πως θα σου χαρίσει τη ζωή ένας μανιακός (yeah, right), είτε θα παρατείνεις το μαρτύριο για μια ακόμα μέρα.

Το να πει κανείς πως η παραπάνω ιδέα είναι ιντριγκαδόρικη, νομίζω πως είναι μια απόλυτα λογική και ταιριαστή προσέγγιση όσον αφορά το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Δάμτσιου, που ανήκει στη σειρά Ευγενείς Άγριοι των Εκδόσεων Bell. Για όσους δε γνωρίζουν, τα συγκεκριμένα βιβλία (Σκοτεινό Πέπλο, Εξημέρωση, και πλέον το Κάθε μυστικό σου) είναι μια σειρά που ήρθε να αναπληρώσει το κενό των κλασικών βιβλίων τσέπης που ιστορικά κυκλοφορεί η Bell από τη δεκαετία του ’90, αν θυμάμαι καλά, έργα παγκοσμίου φήμης ως επί το πλείστον, (περιπέτειες και θρίλερ κυρίως), σε άκρως δελεαστικές τιμές, με σκοπό να αποτελέσουν την ιδανική συντροφιά σε κάποια εξόρμηση την περίοδο των καλοκαιρινών/χειμερινών διακοπών. Με τον πολύ σημαντικό παράγοντα πως πλέον επενδύει στο ελληνικό ταλέντο, μια ουσιώδης διαφορά κατά τη γνώμη μου, που προσωπικά επικροτώ, μιας και είναι -ας μου επιτραπεί η έκφραση, ελέω μιας χιουμοριστικής διάθεσης που ξαφνικά εμφανίστηκε μέσα μου, αναθυμούμενος το σήμα κατατεθέν της σειράς-, ηλίου φαεινότερον πως βρίσκει απόλυτα τον στόχο όσον αφορά τις αναγνωστικές μας προτιμήσεις τα τελευταία χρόνια!

Το πρώτο βιβλίο της σειράς, το Σκοτεινό Πέπλο, ήταν μια κατασκοπική περιπέτεια που διάβασα πολύ ευχάριστα. Το δεύτερο, η Εξημέρωση, ήταν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονα στοιχεία σασπένς που ανέβασε τον πήχυ ψηλά και με έκανε να δεθώ με τη σειρά. Το τρίτο όμως... το τρίτο βιβλίο είναι το κάτι άλλο. Είναι ένα μυθιστόρημα υψηλών προδιαγραφών που κυριολεκτικά κόβει την ανάσα. Το Κάθε μυστικό σου ακροβατεί στις παρυφές του ψυχολογικού θρίλερ, φλερτάροντας έντονα με το είδος του τρόμου. Είναι μια σκοτεινή ιστορία που αποστασιοποιείται από το πρότερο ύφος της σειράς, βαδίζοντας σε μη αστυνομικά μονοπάτια, γεγονός που άνοιξε την πόρτα ώστε να συμπεριληφθεί στις κριτικές της Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας ως ένα μυθιστόρημα θρίλερ/τρόμου. Δεν το κρύβω, η απόφαση αυτή του συγγραφέα με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο και ευελπιστώ η σειρά να συνεχίσει έτσι από εδώ και στο εξής, να εξερευνεί πτυχές της λογοτεχνίας που ανήκουν σε πολλά είδη.

Οι λάτρεις των θρίλερ με στοιχεία τρόμου, επομένως, θα νιώσουν απευθείας στο στοιχείο τους εδώ, σε μια ιστορία που σημειωτέον διαβάζεται και ως stand alone. Αγωνία, στιγμές ακραίας βίας, ψυχολογική φθορά, αποτρόπαια σκηνικά, έντονο σασπένς, γρήγορη ροή, ευέλικτα κεφάλαια, νομίζω πως δεν είναι υπερβολή αν χαρακτηρίσω το βιβλίο αυτό ως το απόλυτο pageturner της χρονιάς. Δε μπορώ να σκεφτώ πιο ιδανικό μυθιστόρημα να διαβάζει κανείς στην παραλία αυτό το καλοκαίρι. Τα μπρος-πίσω είναι μαεστρικά τοποθετημένα, οι εμβόλιμες παρελθοντικές σκηνές ιδανικά δοσμένες, και ο ρυθμός της διήγησης τόσο άψογα δομημένος που ειλικρινά έπιασα τον εαυτό μου να ξεφυλλίζει τις σελίδες με μανία και να αδημονεί να διαβάσει παρακάτω, καταλήγοντας κάθε φορά στη σκέψη ένα κεφάλαιο ακόμα, ένα-δυο μόνο, και ύστερα το αφήνω για σήμερα.

Καταρχάς, η αλλαγή του σκηνικού, στο οποίο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο ιδιωτικός ερευνητής Τζορτζ Ντόρμερ και όχι ο Λούκα Κοντρέτι, έδωσε νέα πνοή στη σειρά και ανανέωσε το ενδιαφέρον μετά από δυο συναπτά έτη όπου ακολουθούσαμε τις περιπέτειες του Ελληνοϊταλού. Ο Ντόρμερ είναι ιδιαίτερα συμπαθής ως ιδιοσυγκρασία και τολμώ να πω περισσότερο χαρισματικός ως προσωπικότητα. Επίσης, η επιλογή να ζούμε το δράμα των θυμάτων μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Στέφανου, ενός εκ των έξι αιχμαλώτων, έδωσε πρόσθετο ενδιαφέρον στο βιβλίο καθώς αναπτύχθηκε το δίπολο σκηνικό “θύμα που κινδυνεύει και διασώστης που τρέχει ενάντια στον χρόνο”, γεγονός που όπως καταλαβαίνετε προσθέτει αλατοπίπερο στη συνταγή. Επιπρόσθετα, το στοιχείο της περιέργειας (ποιος είναι ο μυστηριώδης βασανιστής, τι προσπαθεί να πετύχει, πώς γνωρίζει τα πάντα, γιατί επιδιώκει να τους κάνει να ομολογήσουν τα χειρότερά τους μυστικά κτλ) αλλά και η αγωνία για την κατάληξη των ηρώων αναλαμβάνουν τα ηνία της διήγησης και οδηγούν την ιστορία σε ένα εντυπωσιακό φινάλε.

Συνήθως, όταν καταπιάνομαι με κριτικές λογοτεχνικών έργων, συνηθίζω να αναφέρω και τα αρνητικά στοιχεία που εντόπισα, ασχέτως αν έμεινα ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα και αν το εκάστοτε βιβλίο ικανοποίησε πλήρως τις προσδοκίες μου. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, με... αρκετή αμηχανία ομολογώ πως δεν εντόπισα ούτε ένα ελάττωμα! Με εξαίρεση ίσως τον τίτλο που υιοθετεί ο βασανιστής (συστήνεται ως εξαγνιστής, κάτι που δεν ήχησε εξαρχής καλά στα αφτιά μου), δεν υπήρξε κάποιο στοιχείο της διήγησης που να με απογοήτευσε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Δεν ισχυρίζομαι, βέβαια, πως το Κάθε μυστικό σου αγγίζει την απόλυτη τελειότητα ή αποτελεί το νούμερο 1 της παγκόσμιας λογοτεχνίας θρίλερ, ή πως δε θα υπάρξουν άνθρωποι που θα δυσανασχετήσουν με κάτι που εγώ δεν πρόσεξα, ή ακόμα πως δεν θα υπάρξουν περιπτώσεις ανθρώπων που το βιβλίο δεν θα ανταποκριθεί σε αυτό που είχαν στο μυαλό τους. Αυτό που ισχυρίζομαι είναι πως -με βάση πάντα τις δικές μου προτιμήσεις αλλά και προσδοκίες- ικανοποιήθηκα στον μέγιστο βαθμό, λαμβάνοντας πάντα υπόψιν το είδος του έργου που επέλεξα να διαβάσω. Κι αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα πραγματικά σπουδαίο επίτευγμα, να προσφέρεις στον αναγνώστη που θέλει να σε διαβάσει ό,τι ακριβώς αποζητάει από σένα τη δεδομένη χρονική στιγμή.