Διαβάσαμε | "Εκείνη" - Κατερίνα Θεοδώρου

•

Περιγραφή:

Η νεαρή Λευκή είναι πανέμορφη. Αλλά είναι και πανούργα. Δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο, για να ικανοποιήσει την απληστία και τη βουλιμία της. Με την ίδια συμπεριφορά αντιμετωπίζει και τους φιλότιμους και εργατικούς νάνους, οι οποίοι θα τη φιλοξενήσουν στο σπιτάκι τους στο δάσος και θα την εντάξουν στην οικογένειά τους.
Στις παρυφές του δάσους, όπου η Λευκή κάνει περιπάτους για να μαζεύει βότανα τα οποία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει για να πετύχει τους στόχους της, θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τον Μάρκο. Στον όμορφο νεαρό θα εκμυστηρευτεί ένα σατανικό της σχέδιο που πιστεύει ότι θα την οδηγήσει στην ευδαιμονία.
Ένα αλληγορικό και συναρπαστικό θρίλερ για το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής και τη φύση του Κακού.

•

Γράφει ο Ευάγγελος Ιωσηφίδης:

Η πρώτη επαφή μου με τα έργα της συγγραφέως ήταν το σκοτεινό παραμύθι “Εκείνη”. Ή μήπως είναι fairytale retold; Τέλος πάντων, είναι μια ιστορίας φαντασίας που διαδραματίζεται σε μια εποχή παραμυθένια, χαμένη στα βάθη του χρόνου.

Τι υπάρχει σε εκείνη την εποχή; Υπάρχουν παλάτια, καλύβες στο δάσος, νάνοι και... “Χιονάτη”. Υπάρχουν βασιλείς, αυλικοί, υπηρέτες και όμορφοι πρίγκηπες. Επίσης, υπάρχει δολοπλοκία, κακία, μίσος και αγάπη. Τέλος, σε αυτή την παραγράφο υπάρχει πολλές φορές το ρήμα υπάρχω. Δε φταίω εγώ, η φαντασία της Κατερίνας φταίει.

Τώρα, περνάμε στο βασικό ερώτημα: ποια είναι Εκείνη; Είναι η Λευκή, μια Χιονάτη πανέμορφη, γλυκιά και καθωσπρέπει. Στο φαίνεσθαι. Διότι στην πραγματικότητα, σε αυτή τη δυσαρμονική και διαστροφική παραλλαγή του παραμυθιού, η Λευκή έχει βαλθεί να φέρνει την καταστροφή όπου πηγαίνει. Γιατί; Η σωστή ερώτηση είναι: γιατί όχι;

Πολλοί ρόλοι απ’ το γνωστό παραμύθι έχουν αντιστραφεί και έχει δοθεί έμφαση σε αυτές τις διαφοροποιήσεις από την αρχική εκδοχή, οι οποίες είναι και η κινητήριος δύναμη για την πλοκή.

Ας αναφέρω πρώτα τα θετικά:

1) Κανείς δεν πρόκειται να βαρεθεί ακουλουθώντας αυτόν τον απρόβλεπτο, διεστραμμένο κι ανεξέλεγκτο δαίμονα με τη γλυκιά όψη. Η συγγραφέας έδωσε τα ρέστα της σκιαγραφώντας την και βάζοντάς την να επιλέγει, να δρα και να αντιδρά.

2) Μας ενδιαφέρουν πολύ όσοι βρίσκονται στον δρόμο της. Διότι σε αυτόν τον κόσμο του παραμυθιού υπάρχουν πολλά πλάσματα που θα θέλαμε να δούμε να ευτυχούν, να μακροημερεύουν και να ζούνε ευτυχισμένα. Σε κάποια βιβλία, ανάμεσα σε γκρίζους, μαύρους ή ουδέτερους χαρακτήρες αναδεικνύεται ένας φωτεινός πρωταγωνιστής. Στο συγκεκριμένο, ένας σκοτεινός πρωταγωνιστής φωτίζει όλους τους άλλους. Κι αυτή είναι μια μεγάλη επιτυχία της Κατερίνας.

3) Δε μας λυπάται. Ό,τι συμβαίνει συμβαίνει στο έπακρο. Λες και τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα είχαν βίτσια σε αυτό το βιβλίο κι αποφάσισαν να στήσουν πάρτι. 

Στα αρνητικά τώρα:

1) Κατά τη γνώμη μου, είναι η επιλογή της συγγραφέως να αφηγείται σε χρόνο ενεστώτα. Αν ήταν συνολικά η αφήγηση σε παρελθοντικούς χρόνους, θα υπήρχε μια μεγαλύτερη αίσθηση παραμυθιού, πιστεύω.

2) Κάποιοι χαρακτήρες, ενώ έχουν πολλές ευκαιρίες, μένουν στην αφάνεια ή μένουν ανεκμετάλλευτοι. Θα μπορούσε να ξεδιπλωθεί η ιστορία ακόμα περισσότερο.

3) Υπάρχουν εμβόλιμα κεφάλαια που είναι στην ουσία επιστολές προσώπων σε συγγενικά τους πρόσωπα, στα οποία περιγράφουν τα πράγματα και θαύματα που συμβαίνουν. Πολύ έξυπνη και πιθανότατα αποτελεσματική τεχνική, που όμως με μπέρδεψε σε κάποια σημεία, κυρίως διότι δεν προλάβαινα να μάθω για όλα αυτά τα πρόσωπα και να εναρμονιστώ με την καθημερινότητά τους καθώς παράλληλα ακολουθούσα την πλοκή.

Ωστόσο, αν παραμερίσει κανείς αυτές τις λεπτομέρειες (διότι περί λεπτομερειών πρόκειται), θα απολαύσει αυτό το σκοτεινό τρένο του τρόμου στην πορεία του, καθώς εκτροχιάζεται, τσαλαπατά αθώους κι ενόχους αδιακρίτως και οδεύει προς μια κατεύθυνση άγνωστη, όπου ένα είναι σίγουρο: η σύγκρουση θα έρθει αναπόφευκτα.