Διαβάσαμε | "Η Γη των Αμόλυντων"

Διαβάσαμε | "Η Γη των Αμόλυντων"

Οι καιροί είναι ζοφεροί και τρεις έφηβοι φίλοι νιώθουν παγιδευμένοι στην τελματωμένη ζωή του χωριού τους, που μαστίζεται από μια μυστήρια και θανατηφόρα αρρώστια. Οι ζωές τους θα αλλάξουν ριζικά, όμως, όταν μια μάγισσα επισκεφτεί το χωριό. Οι τρεις φίλοι, μαγεμένοι από τις ικανότητες της, αποφασίζουν να την ακολουθήσουν στον άγνωστο έξω κόσμο, μακριά από όσα ήξεραν, σε μια γη γεμάτη θαύματα. Μια γη όπου κυριαρχεί η μαγεία, η περιπέτεια και ο κίνδυνος, όμοιος με τον όποιον δεν έχουν ξαναδεί. Ελάτε μαζί τους στο ταξίδι τους αυτό. Καλώς ήρθατε στη Γη των Αμόλυντων!

Η λογοτεχνία του φανταστικού είναι ένας ανεξερεύνητος κόσμος στον οποίο οι συγγραφείς, όντας ταξιδευτές σε αυτόν, προσθέτουν με κάθε βιβλίο τους και από ένα κομμάτι στην χαρτογράφηση του. Μια περιοχή, μια πληροφορία, ένας θρύλος, τα κατορθώματα ενός ήρωα…

Το βιβλίο Η Γη των Αμόλυντων – Τριάδα, είναι το πρώτο μέρος μιας τέτοιας καταγραφής και προσθήκης σε αυτόν τον αχανή και ανεξερεύνητο κόσμο της Φαντασίας και ο Ευάγγελος Ιωσηφίδης μας καλεί να συμπορευτούμε μαζί του στην νέα περιπέτεια που αποφάσισε να μας διηγηθεί μέσα από την νέα σειρά βιβλίων του. Ο συγγραφέας κάνει τα πρώτα του βήματα στην λογοτεχνία fantasy, μιας και έως τώρα τον είχαμε συνηθίσει σε μυθιστορήματα και διηγήματα μυστηρίου. Διαβάζοντας το βιβλίο και καθώς προχωρούσα από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, διέκρινα την προσπάθεια του να δημιουργήσει κάτι το οποίο θα μας κρατήσει το ενδιαφέρον για αρκετό καιρό, μιας και είναι ευδιάκριτη η επιθυμία του να δημιουργήσει έναν κόσμο μέσα στον οποίο θα εξελιχθούν πολλά και παράλληλα γεγονότα, με περιπέτειες και εξερευνήσεις σε άγνωστους κόσμους. Αυτό απαιτεί τον χρόνο του. Το να δομείς έναν κόσμο δεν γίνεται από το ένα κεφάλαιο στο άλλο, οπότε όσοι από εσάς είστε έτοιμοι για ένα ταξίδι στο οποίο η μαγεία και η περιπέτεια έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, ακολουθήστε άφοβα!

Επειδή σε ένα βιβλίο –και ειδικά φαντασίας- όλα παίζουν τον ρόλο τους θα ήθελα να ξεκινήσω από το artwork του εξωφύλλου, την εκπληκτική δουλειά του οποίου επιμελήθηκε ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος. Καταφέρνοντας να συλλάβει απόλυτα –κατ’ εμέ- το κλίμα του βιβλίου, μας χαρίζει μια ιδιαιτέρως ατμοσφαιρική και λεπτομερής απεικόνιση του κόσμου του, που είναι βέβαιο ότι κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι υπερβολή, αν πω, πως είναι ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα ελληνικού fantasy βιβλίου που έχω συναντήσει μέχρι στιγμής.

Περνώντας από το εξώφυλλο στην ιστορία και ξεκινώντας την ανάγνωση του, συναντούμε μια παρέα εφήβων, οι οποίοι ζώντας μια απλοϊκή ζωή στο χωριό Χόρμορ, το οποίο μαθαίνουμε πως μαστίζεται από μια θανατηφόρα ασθένεια, θα αποφασίσουν να ξεφύγουν από αυτό και να ακολουθήσουν τον δρόμο της γνώσης και της περιπέτειας. Καθοριστικό ρόλο σε όλο αυτό έχει η μάγισσα Αλύσσα, η οποία θα εισάγει τους νεαρούς πρωταγωνιστές στον κόσμο της μαγείας, φέρνοντας τους αντιμέτωπους με πολλά και σπουδαία γεγονότα κατά την διάρκεια της πορείας του μυητικού τους ταξιδιού. Μιας και το συγκεκριμένο βιβλίο είναι η πρώτη προσπάθεια συγγραφής καθαρού fantasy από τον συγγραφέα, ίσως θα πρέπει να σας αναφέρω το ύφος που μου έφερε στο μυαλό, διαβάζοντας το. Όχι σαν κάποια φθηνή αντιγραφή, αλλά καθαρά σαν αίσθηση, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα καθώς το διάβαζα ήταν Το Υφαντό της Φιονοβάρ του Guy Gavriel Kay, την διάσημη αυτή τριλογία βιβλίων που πιστεύω πολλοί από εσάς που αρέσκεστε σε fantasy αναγνωστικά μονοπάτια, θα έχετε ήδη διαβάσει. Οπότε πιστεύω να καταλαβαίνετε το υφολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ο Βαγγέλης Ιωσηφίδης τοποθετεί την κοσμοπλασία, τα γεγονότα και τους ήρωες στην νέα του σειρά βιβλίων.

Στα πρώτα κεφάλαια, αυτό που παρατήρησα, ήταν ότι ο συγγραφέας είχε μια διάθεση να 'τρέξει' τα γεγονότα, ώστε να εισάγει τον αναγνώστη στην κύρια εξέλιξη της ιστορίας. Αυτό, προσωπικά, ήταν και το βασικό αρνητικό που βρήκα στο βιβλίο. Τα γεγονότα που μαστίζουν το χωριό του Χόρμορ, χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλείο το οποίο οδήγησε στην απόφαση των νεαρών μας πρωταγωνιστών, του Κάϋλ, της Λίβυ και του Ντάρον να ακολουθήσουν το ένστικτό τους και να αποτελέσουν μέρος της περιπέτειας που ξεδιπλώνεται στα παρακάτω κεφάλαια. Επίσης, δευτερεύουσας σημασίας για μένα, παρατήρησα ότι δεν δίνονται πολλές πληροφορίες, τόσο για τους ήρωες, όσο και για άλλα σημεία της κοσμοπλασίας του βιβλίου. Θεωρώ, ότι ο συγγραφέας επέλεξε να κρατήσει την πληροφορία 'εντός ορίων' στο πρώτο μέρος της τετραλογίας του. Είναι ξεκάθαρο ότι σε σημεία χρησιμοποιεί την προοικονομία και ότι πολλά από αυτά που μας κάνουν να διερωτόμαστε θα απαντηθούν στις αναμενόμενες συνέχειες. Άλλωστε είναι λογικό, ως ένα σημείο, αυτό να συμβαίνει, όταν έχεις να διηγηθείς μια ιστορία και να αναπτύξεις έναν κόσμο ο οποίος δεν εξαντλείται μέσα σε ένα βιβλίο.

Όπως είπαμε και παραπάνω, οι ήρωες μας ακολουθούν το μυητικό τους ταξίδι για να ανακαλύψουν την μαγεία με την βοήθεια της μάγισσας Αλύσσα. Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το σύστημα μαγείας το οποίο χρησιμοποιήθηκε και βασίζεται στις δυνάμεις που κρύβονται στην φύση και τα στοιχεία της. Παρατηρούμε τους ήρωες του βιβλίου να περνούνε από στάδια προσωπικής ανάπλασης και εξέλιξης, μέσω της εκπαίδευσης τους, να γνωρίζουν καλύτερα την φύση, τις δυνάμεις της και προπάντων τον ίδιο τους τον εαυτό...

 Το στοιχείο του νερού υπάρχει μέσα μου. Δεν χρειάζεται να το εκφράσω στον πραγματικό κόσμο. Αρκεί να σκεφτώ την ροή του και να την αλλάξω... 

Όλα αυτά εξελίσσονται παράλληλα με γεγονότα και αποστολές που προκύπτουν στον δρόμο τους, τα οποία χτίζουν την ατμόσφαιρα και οδηγούν ομαλά τον αναγνώστη στο επόμενο σημείο της εξέλιξης που έχει να περιμένει στο δεύτερο βιβλίο.

Το πρώτο βιβλίο της σειράς καταφέρνει να έχει μια κλιμακωτά ανοδική καμπύλη ενδιαφέροντος, καθώς ο αναγνώστης προχωράει στο κάθε κεφάλαιο. Ειδικά από τα μισά του βιβλίου και μετά θα καταλάβεις ότι ο συγγραφέας βρίσκει τον ρυθμό του, μιας και αρχίζει να ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά το κουβάρι της ιστορίας, να εμπλουτίζεται με γεγονότα τα οποία επηρεάζουν τους πρωταγωνιστές και τις αποφάσεις τους, παράλληλα με την αλληλεπίδραση τους με χαρακτήρες που συναντούν στο διάβα τους. Καθώς η περιπλάνηση των χαρακτήρων μας λαμβάνει χώρα μέσα στον κόσμο, που και οι ίδιοι ανακαλύπτουν, βρέθηκα αντιμέτωπος με ορισμένες περιγραφές τις οποίες βρήκα άκρως ενδιαφέρουσες και ατμοσφαιρικές, καταφέρνοντας να μου δημιουργήσουν εικόνες καθώς διάβαζα και να με βάλουν στο κλίμα. Αξίζει να αναφέρω ότι στην αρχή του βιβλίου υπάρχει ένας χάρτης, αν και σχετικά απλός στην απεικόνιση του παρόλα αυτά εξυπηρετεί τον σκοπό του, καθώς και μια ενδιαφέρουσα παραπομπή με εικόνες, η οποία σχετίζεται με το σύστημα μαγείας που χρησιμοποιείται στο βιβλίο.

Σε όλο αυτό το σκηνικό, το οποίο εκτυλίσσεται στην μυθοπλασία του συγγραφέα, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και το στήσιμο του βιβλίου. Η ορθή χρήση της γλώσσας, σε συνδυασμό με την 'ανάλαφρη' και ξεκούραστη γραφή που επιλέγει να χρησιμοποιήσει, θα κάνουν την ανάγνωση πραγματικά ευχάριστη. Προσωπικά ως αναγνώστης εκτίμησα το γεγονός ότι το βιβλίο χωρίζεται σε πολλά κεφάλαια, οργανώνοντας την ιστορία και κρατώντας την σε μια δομημένη σειρά, χωρίς να πλατειάζει άσκοπα και κουραστικά σε μεγάλα κεφάλαια ( σ.σ. που πολλές φορές χρησιμοποιούνται απλά και μόνο για να καλύψουν όγκο σελίδων!). Είναι σημαντικό να μπορείς να απολαύσεις το βιβλίο που επιλέγεις να διαβάσεις και αν ο συγγραφέας μπορεί να σε βάλει στην ατμόσφαιρα του, με λόγια απλά και όχι βαρύγδουπα και περιττά, τότε έχει καταφέρει να σε κερδίσει.

Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου, πάνω στο βιβλίο Η Γη των Αμόλυντων – Τριάδα του Ευάγγελου Ιωσηφίδη, θα ήθελα να τονίσω ότι παρ' όλα τα όποια αδύναμα σημεία που ανέφερα παραπάνω, τα οποία είμαι σίγουρος πως θα εξαλειφθούν στην πορεία και θα απαντηθούν καθώς η ιστορία θα προχωράει, το βιβλίο έχει ξεκάθαρα ενδιαφέρον, αφήνοντας μου θετικές εντυπώσεις στο σύνολο του, ολοκληρώνοντας το. Με αυτό το βιβλίο, ο συγγραφέας έστειλε το κάλεσμα του για έναν νέο κόσμο περιπέτειας και μαγείας. Όσοι ανταποκριθήκαμε, περάσαμε την πύλη και δεν μένει παρά να συνεχίσουμε το ταξίδι μας προς τα ενδότερα αυτού του κόσμου. Οι περιηγήσεις χρειάζονται τον χρόνο τους, άλλωστε… Αξίζει την ευκαιρία!