Άρθρο | Απο τα videogames στην λογοτεχνία του φανταστικού

Άρθρο | Απο τα videogames στην λογοτεχνία του φανταστικού
Εικόνα: Witcher 3 - Wild Hunt

Καλοκαίρι του 2005 και έχω ξυπνήσει νωρίς… το μεσημέρι για φαγητό! Θα πρέπει να είμαι έτοιμος να φύγω σφαίρα γιατί με περιμένει το party! Μην πάει ο νους σας σε χορούς και πανηγύρια, με ποτάρες σε κάποιο beach bar! Όχι, όχι δεν έκανα τέτοια πράγματα τότε! Δεν με έβλεπε καν ο ήλιος για την ακρίβεια. Το party που σας έλεγα πιο πριν, ήταν ένας μάγος, ένα ξωτικό φορτωμένο με daggers, ένα oρκ τούμπανο που άντεχε το ξύλο, ενας τοξότης και την πεντάδα συμπλήρωνα εγώ. Ο παπάς! Priest καλύτερα για τους μυημένους! Ναι, καλά καταλάβατε, μιλάμε για ένα party σε παιχνίδι RPG σε περιβάλλον MMO (massive multiplayer online).

Έχοντας περάσει από πολλά παιχνίδια τέτοιου τύπου (World Of Warcraft, AION, Lineage2, Guildwars, Diablo) τολμώ να πω τώρα, πλέον, ότι αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον κόσμο του φανταστικού και ας μην ήταν τόσο ξεκάθαρο τότε γιατί τα videogames είναι μια διαφορετική κατηγορία από μόνη της που απλά περιέχει μέσα το στοιχείο της φαντασίας. Όμως, “ζώντας” μέσα σε ένα περιβάλλον με μαγικά πλάσματα, χρησιμοποιώντας μαγικές δυνάμεις, ακολουθώντας την πορεία μιας ιστορίας με πλοκή ζηλευτή ακόμα και από τους κορυφαίους συγγραφείς, ταξιδεύοντας σε ένα κόσμο που δύσκολα κάποιος μπορούσε να φανταστεί πριν (ειδικά σε μια περίοδο που η τεχνολογία έκανε άλματα στον τομέα της εικόνας) και έχοντας την δυνατότητα να φτιάξεις εσύ τον χαρακτήρα που θες, όπως ακριβώς τον ονειρεύεσαι, είναι κάτι μαγικό που μπορεί ο κάθε παίχτης να μην το καταλάβαινε εκείνη τη στιγμή αλλά τα θεμέλια για την σχέση με τον κόσμο του φανταστικού μόλις είχαν χτιστεί.
 


 

Πάμε να δούμε τι στο καλό είναι αυτά τα παιχνίδια RPG και MMORPG για όσους δεν γνωρίζουν και γιατί θεωρώ ότι αν τα εκμεταλλευτείς σωστά μόνο κέρδος θα έχεις αν σε ενδιαφέρει ο κόσμος του φανταστικού. Είναι παιχνίδια ρόλων, λοιπόν, στα οποία επιλέγεις ένα χαρακτήρα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και προσπαθείς να φτάσεις στο τέλος της ιστορίας μέσω διαφόρων αποστολών. Στα περισσότερα από αυτά η επιλογή περιορίζεται σε 4-5 βασικές επιλογές και αρκετές παραλλαγές οι οποίες δεν είναι και πολύ πετυχημένες κατά τη γνώμη μου. Οι βασικές επιλογές είναι ανάμεσα σε ένα πανίσχυρο μάγο (mage/warlock/necromancer/wizard), σε ένα δυνατό ιππότη με μεγάλες αντοχές (το λεγόμενο tank/paladin/warrior/knight γενικότερα), σε ένα μυστη των τεχνων της μαγείας αλλά με σκοπό την υποστήριξη των υπολοίπων και τη θεραπεία τους (support mage, priest, healer, oracle, cleric) και τέλος ένα ακόμα μαχητή, γρήγορο και ευκίνητο, οπλισμένο με τόξο ή μικρα εγχειριδια (rogue, assassin, archer, hunter). Ξεκινώντας με αυτές τις επιλογές, αρχίζεις να χτίζεις τον χαρακτήρα σου, επιλέγοντας τη μορφή του αλλα και τον τρόπο που θελεις να παίξεις ανάλογα με τις ικανότητες που θα φροντίσεις να μάθεις. Οι αποστολές και οι εντολές που θα λάβεις θα είναι μέρος μιας κεντρικής ιστορίας, με μερικές εξαιρέσεις, την οποία θα πρέπει να ακολουθήσεις για να φτάσεις μέχρι το τέλος, όπου σαν ήρωας θα αγγίξεις στο απόγειο της δύναμής σου και ο κόσμος θα σου ανήκει! Θεωρητικά μιλώντας πάντα. Ο δρόμος αυτός προς την καταξίωση, να το πούμε έτσι, θα είναι μακρύς. Θα ταξιδέψεις πολύ, πάρα πολύ, απίστευτα παρά πολύ σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι να αποκτήσεις ένα τόσο δα μικρό και άχρηστο αντικείμενο που σου ζήτησε κάποιος για να αποδείξεις την αξία σου και την πίστη σου. Μέσα σε όλο αυτό το ταξίδι θα γνωρίσεις και άλλα άτομα, που θα έχουν τον ίδιο προορισμό, που είτε θα βρείτε κοινά σημεία, είτε θα σκοτώνετε ο ένας τον άλλο για ένα αντικείμενο. Φυσικά όλα αυτά τα παιχνίδια έχουν κοινό γνώρισμα τον ανταγωνισμό γιατί θα πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να γίνει πιο δυνατός από τον άλλο, αποκτώντας καλύτερα αντικείμενα, καλύτερο οπλισμό και δυνατότερες ικανότητες από τους υπόλοιπους για να καταφέρεις να επιβιώσεις και να γίνεις ο ισχυρότερος όλων. Σκέτη ζούγκλα δηλαδή, όπως η πραγματική ζωή, σε ένα επίπεδο. Εκεί δυστυχώς είναι που χάνεται η μαγεία του φανταστικού αυτού κόσμου και γίνεται μια κούρσα πλέον ανταγωνισμού.

Αυτό είναι το λεπτό σημείο που άμα καταφέρεις και αποφύγεις τότε θα συνεχίσεις να “ζεις” μέσα σε ένα κόσμο με ατελείωτες δυνατότητες, με υπέροχα γραμμένες ιστορίες που σχεδόν κανεις δε διαβάζει στις αποστολές αλλά και γενικότερα στο storyline του κάθε παιχνιδιού. Έχεις επίσης τη δυνατότητα να ταξιδεύεις και να αντιμετωπίζεις όλους τους κινδύνους με παρέα. Ο κόσμος που ζει μέσα στα παιχνίδια αυτού του τύπου δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με τον έξω. Ο τρόπος που κάποιος συμπεριφέρεται μέσα σε ένα παιχνίδι, πίσω από την ανωνυμία και με τη δύναμη που μπορεί να του δίνει το ίδιο το παιχνίδι, χρίζει ψυχιατρικής παρακολούθησης, πολλές φορές, μιας και οι περισσότεροι βγάζουν όλα τα κόμπλεξ και τα προβλήματα τους σε ένα παιχνίδι κάτι που χαλάει την κοινότητα ενός κόσμου μια και σε πολλές περιπτώσεις μιλάμε για χιλιάδες άτομα που μπορεί να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σε ένα παιχνίδι.
 


Artwork by Jim FitzPatrick

Φτάνουμε λοιπόν στο 2022 που γράφω αυτές τις γραμμές και σκέφτομαι ότι κάτι με είχε τραβήξει σε αυτά τα παιχνίδια από μικρό, κάτι που τώρα έχει μεταλλαχτεί σε κάτι καλύτερο. Μετά από αρκετά χρόνια στο χώρο των videogames ήρθε η στιγμή να αποχωρήσω. Όλα τα ωραία πράγματα έχουν αρχή και τέλος. Ξεκινούν άλλα, και είναι στο χέρι μας είναι να γίνουν ακόμα καλύτερα. Έτσι όταν έπιασα πρώτη φορά στα χέρια μου βιβλίο της κατηγορίας fantasy (και τι βιβλίο, το Silmarilion!), ένιωσα όλα αυτά που είχα ζήσει μπροστα σε μια οθόνη να ξαναζωντανεύουν σε ένα βαθμό. Ένιωσα ότι ήμουν κι εγώ μέσα στις περιπέτειες που διάβαζα, ότι κρατούσα εγώ τα όπλα και τις πανοπλίες που περιέγραφε ο κος Καθηγητής. Ένιωσα να ζω μέσα στην πλοκή και έκανα τον κόσμο δικό μου. Το ίδιο συνέβη και με το επόμενο βιβλίο που διάβασα. Και με το επόμενο. Τότε κατάλαβα ότι διαβάζοντας λογοτεχνία fantasy μπορώ να έχω το δικό μου παιχνίδι και συζητώντας με τους υπόλοιπους αναγνώστες να έχω ένα μέρος της αλληλεπίδρασης που είχα in-game. Επιπλέον είχα τη δυνατότητα να αλλάζω χαρακτήρες ανάλογα με το βιβλίο και ταυτόχρονα να αλλάζω τα χαρακτηριστικά μου ανάλογα με την περίσταση.

Έτσι από τα παιχνίδια στον υπολογιστή έφτασα στη λογοτεχνία του φανταστικού. Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσα να συνδυάσω τους δύο κόσμους, αλλά μην είμαστε πλεονέκτες. Εξάλλου κράτησα το καλύτερο, τα βιβλία! Γιατί μην ξεχνάτε ότι τα βιβλία, είναι η απόδειξη ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν μαγικά!