Διήγημα | "Αποσύνθεση"

Θανάσης Λάμπρου 9 Σεπ 2019 22:00 0

Τα τηλέφωνα χτυπούσαν ασταμάτητα, εδώ και δύο ημέρες, στο τμήμα Τεχνικών Υπηρεσιών της περιοχής. Οι υπάλληλοι προσπαθούσαν να ηρεμήσουν το αγανακτισμένο κοινό, που διαμαρτύρονταν έντονα για την, ανυπόφορα, άσχημη μυρωδιά που είχε κατακλύσει την πόλη, ενημερώνοντας τους ότι έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες απολύμανσης από το προσωπικό του Δήμου. Η αλήθεια είναι ότι, τις τελευταίες δύο ημέρες, η κατάσταση ήταν απελπιστική, με την μυστηριώδη μπόχα που αναδύονταν από τους υπονόμους, να αναγκάζουν πολλούς από τους κατοίκους να κυκλοφορούν καλύπτοντας το πρόσωπο τους με χειρουργικές μάσκες, προσπαθώντας να κρατήσουν σπίτια, καταστήματα και υπηρεσίες, όσο πιο κλειστά μπορούσαν από το εξωτερικό περιβάλλον. Η αίσθηση της σήψης, σαν κάτι σάπιο να βγαίνει από τα έγκατα της πόλης, είχε δημιουργήσει έντονη ανησυχία, θέτοντας την ευρύτερη περιοχή σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, φοβούμενοι για ενδεχόμενες μολυσματικές ασθένειες, που θα έθεταν σε κίνδυνο τους κατοίκους.

Οι υπάλληλοι του δήμου μαζί με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, που είχε κληθεί να ρίξει φως σε αυτή την παράξενη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, δεν μπορούσαν να βγάλουν κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Η αλήθεια είναι ότι κάτι πραγματικά παράξενο συνέβαινε! Όπου επιτρέπονταν η κατάβαση στους υπονόμους, σε κεντρικά κυρίως σημεία της πόλης, η εικόνα δεν μαρτυρούσε το παραμικρό, με βάση το οποίο θα μπορούσε να γίνει μια εκτίμηση, μη μπορώντας να κάνουν τίποτα περισσότερο από τις προβλεπόμενες διαδικασίες απολύμανσης των φρεατίων και υπόγειων στοών του αποχετευτικού συστήματος της πόλης.

Είχε φτάσει πλέον η τέταρτη ημέρα και η δυσωδία που πλανιόταν στην ατμόσφαιρα, είχε αναγκάσει πολλούς από τους κατοίκους της πόλης να αναχωρήσουν προς τα πατρικά τους σπίτια στα γύρω χωριά ή σε κάποιους συγγενείς και φίλους μακριά από την περιοχή. Η πόλη είχε σχεδόν ερημώσει, οι δρόμοι ήταν άδειοι και οι ελάχιστοι κάτοικοι που ήταν να αναγκασμένοι να παραμείνουν σε αυτή, υπέφεραν από αυτό το μαρτύριο της διάχυτης σήψης, της αποσύνθεσης, που σαν το ίδιο το κακό, τύλιγε την πόλη στην ανόσια αγκαλιά της. Καμία πιθανή εξήγηση, ούτε καν η παραμικρή ένδειξη που θα δικαιολογούσε μια εικασία. Και τα σκυλιά! Ω, τα σκυλιά! Τέσσερις μέρες αδιάκοπων γαβγισμάτων και αλυχτισμάτων που σε έκαναν να αναρριγείς. Να σε κάνουν να νιώθεις ότι "κάτι" πλανάται στην ατμόσφαιρα!

Το γεγονός ότι μέχρι εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε κανένα κρούσμα στην περιοχή, μιας και δεν υπήρξαν έκτακτα περιστατικά και εισαγωγές στο νοσοκομείο της πόλης, ήταν κάτι το οποίο, τουλάχιστον, καθησύχαζε τους υπευθύνους που είχαν κληθεί να διαχειριστούν την κατάσταση. Μέχρι που την έκτη μέρα, η ανεξήγητη δυσωδία υποχώρησε ξαφνικά γύρω στο μεσημέρι και διαλύθηκε μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Τότε ήταν που συνέβησαν παράξενα πράγματα, όπως περιστατικά ανθρώπων σε κατάσταση αμόκ, βίαιες συμπεριφορές, τσακωμοί και ένταση. Μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, που μέχρι το βράδυ είχε -ευτυχώς- πάρει τέλος. Την επόμενη ημέρα, η πόλη προσπαθούσε και πάλι να βρει τους ρυθμούς της, με αρκετούς κατοίκους να επιστρέφουν και πάλι στα σπίτια τους. Τα επιστημονικά κλιμάκια προσπαθούσαν ακόμα να λύσουν τον παράξενο αυτό γρίφο. Τι ήταν αυτό που είχε συμβεί; Και τι ήταν αυτό που είχε σκοτώσει όλα τα σκυλιά της πόλης;