Γιώργος Δάμτσιος & Γεωργία Καλαμαρά: Από τους μύθους των Κελτών στο σήμερα, το "τραγούδι της θύελλας" μας ταξιδεύει στο χρόνο...

Γιώργος Δάμτσιος & Γεωργία Καλαμαρά: Από τους μύθους των Κελτών στο σήμερα, το "τραγούδι της θύελλας" μας ταξιδεύει στο χρόνο...

Πριν λίγες μέρες, κυκλοφόρησε το συνεργατικό βιβλίο του Γιώργου Δάμτσιου και της Γεωργίας Καλαμαρά Το τραγούδι της θύελλας από τις Εκδόσεις Bookstagram. Έχοντας διαβάσει έργα και των δύο συγγραφέων, έσπευσα να το πάρω, έχοντας υψηλές προσδοκίες. Αφ' ενός, γιατί αγαπώ και την γραφή και τις ιστορίες τους και αφ' ετέρου, γιατί είχα αγωνία. Ηθελα να δω το αποτέλεσμα από το πάντρεμα αυτών των δυο αγαπημένων μου πενών, τι αποτέλεσμα θα είχε; Η απάντηση δεν άργησε να έρθει, καθώς από την αρχή, η αγωνία με έκανε να γυρνάω ασταμάτητα τις σελίδες. Η ιστορία κύλησε αβίαστα και πέρασα εκπληκτικά διαβάζοντας το βιβλίο! Έτσι, θέλησα να τους ρωτήσω κάποια επιπλέον πράγματα και τους ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκρισή τους στην πρότασή μου! 

Διαβάστε, λοιπόν, τα όσα μας είπαν για Το τραγούδι της θύελλας, άλλα προσέξτε, γιατί πότε δεν ξέρετε τι κουβαλάνε οι ψίθυροι του συγκεκριμένου τραγουδιού!
 

1. Πες μας λίγα λόγια για την ιστορία και για τους πρωταγωνιστές της.

Γεωργία: Όλα αρχίζουν με τη μυστηριώδη εξαφάνιση της Τάρα Ντέιβις, στενής συνεργάτιδας του πρωταγωνιστή μας και δημοσιογράφου Τζόρνταν Κέιν, ο οποίος ζητά τη βοήθεια της δικηγόρου Σέριλ Γουάιτ, για να αποδείξει την αθωότητά του. Ωστόσο στην πορεία οι δυο τους μπλέκονται σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι έρωτα που ανασύρει καλά κρυμμένα αρχαία μυστικά στην επιφάνεια. Με μια πορεία από το Εδιμβούργο στο Τρόμσο της Νορβηγίας, στο δάσος Πάζλγουντ της Αγγλίας και στα Χάϊλαντς της Σκωτίας οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη και οι ήρωες ακροβατούν μεταξύ λογικής και παράνοιας. Το τραγούδι της θύελλας είναι ένα πανίσχυρο όπλο που θα χρησιμοποιήσουν και οι δύο αντίπαλες πλευρές που όμως θα επιφέρει ολέθρια αποτελέσματα.

2. Πως ξεκίνησε να στήνεται η ιστορία αυτή στο μυαλό σου; Υπήρξε κάτι το οποίο αποτέλεσε το έναυσμα και δημιουργήθηκε η αρχή;

Γιώργος: Όπως κάθε άλλη ιστορία, έτσι κι αυτή ξεκίνησε με ένα “τι θα γινόταν αν…”. Όλα τα άλλα είναι πάντοτε μικρά λιθαράκια που αρχίζουν και κολλάνε το ένα με το άλλο δημιουργώντας μια ενιαία εικόνα στο μυαλό μου. Ανέκαθεν, ωστόσο, είχα μεράκι να γράψω κάτι που να βασίζεται επάνω στους μύθους των Κελτών, καθώς επίσης και στις «κρύες» περιοχές της Βρετανίας, με αποκορύφωση το Εδιμβούργο και τα Χάϊλαντς. Είναι περιοχές που θαρρείς ότι κρύβουν τη δική τους, αληθινή μαγεία, ακόμα και σήμερα.

3. Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις σου όταν ξεκίνησες να γράφεις την ιστορία; Σε δυσκόλεψε κάτι στη συγγραφή και αν ναι, πώς κατάφερες να το ξεπεράσεις;

Γεωργία:Ήμουν κατενθουσιασμένη! Κι αμέσως μετά αγχώθηκα πολύ. Ήθελα να φανώ αντάξια της εμπιστοσύνης του Γιώργου αλλά και να δώσω ένα αποτέλεσμα που θα ικανοποιούσε τόσο εμάς όσο και τους αναγνώστες. Όταν ολοκλήρωνα ένα κεφάλαιο αμέσως ενημέρωνα τον Γιώργο και με τη δική του καθοδήγηση και υποστήριξη κατάφερα να χαλαρώσω και να απολαύσω το συγγραφικό ταξίδι μέχρι το τέλος.

4. Το βιβλίο σε αρκετά σημεία μπλέκει το φυσιολογικό με τη φαντασία, αλλά πιστεύω ότι το κάνει με έναν τρόπο που είναι πάρα πολύ ωραίος, γιατί δεν σε βγάζει από την πραγματικότητα. Ήταν κάτι που το επιδιώξατε ή βγήκε αυθόρμητα; Τι στοιχεία χρησιμοποιήσατε για να καταφέρετε να υπάρχει αυτή η θολή γραμμή;

Γιώργος: Προσωπικά μου αρέσει πολύ να γράφω κατ’ αυτόν τον τρόπο, να “εκλογικεύω το φανταστικό” ώστε ο αναγνώστης να νιώθει ότι όλα είναι, κατά κάποιον τρόπο, φυσιολογικά. Δεν υπάρχει κάποιο βαρύγδουπο κόλπο πίσω απ’ αυτό, νομίζω ότι είναι περισσότερο θέμα επιλογής. Υπάρχουν συγγραφείς που εστιάζουν μόνο στην ιστορία, ακριβώς επειδή είναι εκείνο που τους ενδιαφέρει. Εγώ, τόσο ως συγγραφέας όσο ως αναγνώστης, προτιμώ πιο πολύ τη λογική συνέπεια που κρύβεται πίσω από την κεντρική πλοκή καθώς αυτό παράγει και πιο αληθινούς ήρωες.

5. Νομίζω ότι όλοι μαγευόμαστε από τα μέρη, που περιγράφονται στο βιβλίο και προσωπικά, το ότι ταξίδεψα νοερά εκεί, ήταν μια απόλαυση επιπλέον που έλαβα από την ανάγνωση. Πώς μπορέσατε να περιγράψετε τους συγκεκριμένους τόπους με τόση πειστικότητα;

Γεωργία: Χαίρομαι πάρα πολύ που καταφέραμε να αισθανθείς κάτι τέτοιο! Είναι στοίχημα για κάθε συγγραφέα νομίζω αυτή η νοερή μεταφορά στα μέρη που αναφέρονται στο βιβλίο του και όταν ένας αναγνώστης σε συγχαίρει για αυτό το όμορφο ταξίδι, τότε μάλλον κάτι πήγε πολύ καλά κατά τη συγγραφή. Στην περίπτωσή μας χρειάστηκε να κάνουμε αρκετή έρευνα για τις περιοχές ώστε να μπούμε στο κλίμα και να αποδώσουμε κατά τα μέγιστα τα κτίρια, τα σπίτια και τη φυσική ομορφιά εκάστοτε τόπου.

6. Η ιστορία βασίζεται στη μυθολογία των Κελτών. Πόση έρευνα χρειάστηκε να κάνετε γι’ αυτό το θέμα και κατά πόσο ήταν εύκολο να «μπείτε» στη συγκεκριμένη κουλτούρα, ώστε να την αποδώσετε, όπως χρειαζότανε, για να μπορεί να ταιριάζει με την ιστορία σας;

Γιώργος: Ήταν ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα καθότι, όπως ανακαλύψαμε με τον δύσκολο τρόπο, οι Κέλτες δεν κατέγραφαν σχεδόν τίποτα από τα ήθη και τα έθιμά τους, παρόλο που κατά την περίοδο ακμής τους οι υπόλοιποι λαοί δημιουργούσαν τόνους παρομοίων καταγραφών. Αυτό φυσικά έκανε τη δική μας έρευνα πολύ πιο δύσκολη μιας και οι πηγές που εντοπίσαμε δεν ήταν και τόσο πολλές, αλλά, το βασικότερο, είχαν και διαφορές αναμεταξύ τους. Στο τέλος, όμως, όλο αυτό θαρρώ ότι λειτούργησε μέχρι και θετικά, καθώς μας έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε τους δικούς μας μύθους επάνω στους ήδη υπάρχοντες χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος της ιστορικής ανακρίβειας.

7. Αυτό δεν είναι το πρώτο σου συνεργατικό βιβλίο, ωστόσο διαφέρει από τη συλλογή με τα διηγήματα που συγγράψατε με τη Γιώτα. Εδώ η ιστορία είναι ενιαία και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι υπάρχει μεγάλη ομοιομορφία στο κείμενο, που κάνει δύσκολο να ξεχωρίσεις πού έχει γράψει ο Γιώργος και πού έχεις γράψει εσύ. Υπήρξαν κάποια συγκεκριμένα στοιχεία που προσέξατε προκειμένου να βγει αυτό το αποτέλεσμα;

Γεωργία: Με τον Γιώργο έχουμε συνεργαστεί συγγραφικά και στο παρελθόν και ξέραμε από τότε ότι λίγο πολύ η γραφή μας μοιάζει, οπότε υπήρχε μια σχετική ηρεμία ως προς αυτή τη λεπτομέρεια. Έτσι, μιας και τα δικά του κεφάλαια δεν πειράχτηκαν ιδιαίτερα κατά την επιμέλεια του βιβλίου, προσπάθησα λίγο παραπάνω να συμβαδίσω μαζί του στο ύφος και στο στιλ ώστε να υπάρχει ομοιομορφία.

8. Σύμφωνα με αυτά που διάβασα στο σημείωμα του τέλους, το βιβλίο αρχικά έχει γραφτεί με άλλη συγγραφέα και έπειτα η Γεωργία έγραψε ξανά από την αρχή τα κομμάτια που της αντιστοιχούσαν.  Σίγουρα αυτή είναι μία διαδικασία πολύ ιδιαίτερη, που φαντάζομαι απαιτούσε κάποιους ειδικούς χειρισμούς, που κανένας από τους δυο σας δεν έχει ξανακάνει. Πώς το δουλέψατε για να βγει το τελικό αποτέλεσμα;

Γιώργος: Καταρχάς είναι πολύ στενόχωρο όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όμως η άλλη συγγραφέας αποφάσισε να σταματήσει κάθε ενασχόληση με τη λογοτεχνία, ενώ, όπως μου δήλωσε εγγράφως, δεν ήθελε να εκδώσει το παρόν δημιούργημα. Τι κάνει κανείς σε μια τέτοια περίπτωση; Ουσιαστικά αυτό με οδήγησε σε μια νέα έρευνα κατά την οποία ανακάλυψα ότι για να κυκλοφορήσει το βιβλίο θα έπρεπε τα συγκεκριμένα κεφάλαια να γραφτούν εκ νέου. Και κάπου εκεί έτυχε να μάθει η Γεωργία το πρόβλημα που αντιμετώπιζα, η οποία ήταν πραγματικά ο κατάλληλος άνθρωπος για ένα τέτοιο εγχείρημα. Άλλαξε εντελώς τα ονόματα, το ύφος αλλά και την οπτική γωνία των “παλιών” κεφαλαίων και πλέον αυτό που εκδόθηκε είναι εκατό τοις εκατό δικό της. Ουσιαστικά δηλαδή, εγώ δεν έκανα κάτι, το τεράστιο βουνό έπρεπε να το διαβεί μόνη της η Γεωργία. Η οποία τα κατάφερε όχι απλώς καταπληκτικά, αλλά και σε χρόνο ρεκόρ. Νιώθω πολύ τυχερός γι’ αυτό!

9. Έστω ότι μπορούσες κι εσύ να χρησιμοποιήσεις το τραγούδι της θύελλας”, για ποιο λόγο θα το τραγουδούσες; Τι θα ήταν αυτό που θα ήθελες να καταφέρεις;

Γεωργία: Το τραγούδι της θύελλας είναι μια ξεχωριστή τεχνική χειραγώγησης και καλό θα ήταν να χρησιμοποιείται μόνο για καλό σκοπό! (Μιλάω λες και πρόκειται για πραγματική τεχνική, φαντάσου λοιπόν πόσο με επηρέασε το βιβλίο κατά τη συγγραφή του!) Αν μπορούσα να το χρησιμοποιήσω, ενδεχομένως θα το έκανα για να εμποδίσω κάποια κακή ενέργεια και να αποφευχθεί έτσι μια δυσάρεστη κατάσταση.

10. Με αυτό το βιβλίο κάνεις μία μικρή επιστροφή στην λογοτεχνία του φανταστικού. Πολλοί από εμάς σε γνωρίσαμε μέσα από αυτό το είδος. Πόσο πιθανό είναι να ξαναδούμε, στο άμεσο μέλλον, κάποια προσωπική σου δουλειά, που να ανήκει στην φαντασία;

Γιώργος: Ουσιαστικά δεν έχω φύγει ποτέ από το φανταστικό. Συχνά πυκνά εκδίδω διηγήματα σε διάφορες συλλογές που ανήκουν σε αυτό το λογοτεχνικό είδος, όπως επίσης και συνεργατικά βιβλία. Η αλήθεια είναι όμως ότι για να πει κανείς ότι έκανα κάτι που να μοιάζει με “επίσημη επιστροφή” θα πρέπει να γράψω ένα μυθιστόρημα χωρίς τη συμμετοχή άλλου συγγραφέα. Και είναι κάτι που θα το ήθελα πολύ, αλλά πραγματικά δεν ξέρω πόσο σύντομα θα γίνει. Νομίζω πάντως ότι τελικά θα συμβεί συντομότερα απ’ όσο φαντάζονται όλοι – κι αυτή είναι μια απάντηση γρίφος!

Άννα, σε ευχαριστούμε πολύ για αυτή την απολαυστική κουβέντα! Ορκιζόμαστε πως δεν κάναμε χρήση του “τραγουδιού της θύελλας” προκειμένου να σου αποσπάσουμε μια θετική κριτική για το βιβλίο μας!

Και εγώ σας ευχαριστώ από καρδιάς! Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο και να η μελωδία του να αγγίξει τις χορδές των αναγνωστών!