Μυστήρια Πράγματα | Ο τρόμος του Mothman και η φιγούρα του ανθρωπόμορφου πτηνού ανά εποχή

Μυστήρια Πράγματα | Ο τρόμος του Mothman και η φιγούρα του ανθρωπόμορφου πτηνού ανά εποχή

Τώρα που ο καιρός αγριεύει, που ο κόσμος κλείνεται στα σπίτια του, που η νύχτα μεγαλώνει και οι ριπές του ανέμου μοιάζουν με άγγιγμα αερικού, έφτασε η κατάλληλη εποχή για την επιστροφή του… (ντραμς)... Μυστήρια Πράγματα!

Απόψε σας έχουμε κάτι ιδιαίτερο. Ένα απίστευτο πλάσμα που τρομοκράτησε μια μικρή πόλη και η παρουσία του οδήγησε σε μια μεγάλη καταστροφή. Για αυτό, καθίστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα, ετοιμάστε μια κούπα ζεστό καφέ και αν παρατηρήσετε δυο κόκκινα μάτια έξω από το παράθυρο σας, προσπαθείστε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας...
 

Το Πόιντ Πλέζαντ είναι μια κωμόπολη της Δυτικής Βιρτζίνια, στην Αμερική. Πρόκειται για μια ήσυχη περιοχή, που έμελλε να αποκτήσει μεγάλη δημοσιότητα την περίοδο μεταξύ 1966 και 1967, αλλά και να αποκτήσει μια cult φυσιογνωμία στα χρόνια που ακολούθησαν.

Αυτό συμβαίνει όταν ένα πλάσμα αρχίζει να κάνει την εμφάνιση του σε διάφορα σημεία της πόλης προκαλώντας τρόμο και παράνοια. Τα γεγονότα ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 1966 και οι μαρτυρίες διήρκεσαν λιγότερο από ένα χρόνο. Το πλάσμα λογίζεται σαν ανθρωπόμορφο, με ύψος άνω των δυόμισι μέτρων, χωρίς λαιμό, με τεράστια φτερά και δυο μεγάλα, λαμπερά, κόκκινα μάτια που αποτελούν και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του.

Οι καλύτερες μαρτυρίες είναι αυτές από δύο ζευγάρια έφηβων που είχαν πάει σε μια ερημική τοποθεσία της πόλης για... να... εχμ... ας πούμε όχι για να παίξουν Μονόπολι. Αργότερα, δήλωσαν στην αστυνομία πως είδαν τα μάτια του πλάσματος κοντά τους και πως όταν έφυγαν τρομαγμένοι εκείνο τους κυνήγησε, παρά το ότι έτρεχαν με 100χλμ την ώρα. Το περίεργο ωστόσο ήταν πως, σύμφωνα με την μαρτυρία τους, το πλάσμα διέθετε φτερά, μα δεν τα χρησιμοποίησε κατά την καταδίωξη.

Τις επόμενες ημέρες έχουμε ένα σωρό από μαρτυρίες, με δυο εθελοντές πυροσβέστες να δηλώνουν πως είδαν ένα τεράστιο πουλί με κόκκινα μάτια. Φημολογείται πως οι επίσημες αναφορές ήταν πάνω από 100, με κάποιες από αυτές να γράφονται στον ημερήσιο τύπο. Οι κάτοικοι του Πόιντ Πλέζαντ έβλεπαν την νύχτα ένα ψηλό, σκοτεινό πλάσμα με φτερά και κόκκινα μάτια να τους παρακολουθεί από τις αυλές τους ή να πετάει πάνω από τα σπίτια τους. Η παράνοια εξαπλώθηκε στην μικρή πόλη σαν φωτιά.

Το πλάσμα πήρε το όνομα Mothman (ο άνθρωπος-πεταλούδα) και η μορφή του απέκτησε μια υπερφυσική υπόσταση. Κάποιοι υποστήριζαν ότι ήταν εξωγήινος, άλλοι ότι ήρθε από άλλο κόσμο, ενώ οι πιο σκεπτικιστές το απέδωσαν στην υστερία και στην απάτη (θα πούμε παρακάτω για αυτά).

Καθώς περνούσε ο καιρός οι μαρτυρίες έφθιναν και ο Mothman έπαψε να εμφανίζεται. Φτάνουμε ένα χρόνο μετά, το Δεκέμβριο του 1967, όπου λαμβάνει μέρος ένα τραγικό συμβάν. Η γέφυρα Silver Bridge του Πόιντ Πλέζαντ καταρρέει σκοτώνοντας 46 ανθρώπους. Η πόλη πέφτει σε θλίψη και ο Mothman σύντομα ξεχνιέται. Όταν έχεις να θρηνήσεις συγγενείς, φίλους και γνωστούς, οι ιστορίες για ιπτάμενα πλάσματα σου φαίνονται αστείες.

Έπρεπε να περάσουν εννιά χρόνια για να επιστρέψει ο Mothman στην επικαιρότητα.
Ο συγγραφέας John Keel, ένας θιασώτης των UFO και της παραφυσικής έρευνας, βγάζει το βιβλίο με τον τίτλο The Mothman Prophecies. Στην Αγγλία κυκλοφόρησε σαν Visitors From Space, ξεκαθαρίζοντας από την αρχή τα πιστεύω του για την προέλευση του πλάσματος και έχοντας ένα από αυτά τα εξώφυλλα που τόσο αγαπάμε.

Το βιβλίο αποτέλεσε επιτυχία και λειτούργησε σαν την σπίθα που αναζωπύρωσε την φρενίτιδα γύρω από το μυστήριο πλάσμα. Ο συγγραφέας συνδέει το πλάσμα με τα UFO, καθώς και διάφορα υπερφυσικά φαινόμενα που συνέβησαν κατά την "δράση" του. Τέλος το σχετίζει με την κατάρρευση της γέφυρας, υποστηρίζοντας πως το πλάσμα λειτούργησε σαν προπομπός της μεγάλης τραγωδίας. Ένας προφήτης του πεπρωμένου. Ακόμα και σαν ένα εξω-διαστατικό πλάσμα που γνωρίζει το μέλλον.

Εδώ να σημειώσουμε πως το βιβλίο του Keel δεν ήταν το πρώτο που συνέδεσε τον Mothman με την τραγωδία, παρά τα εύσημα που έχει πάρει. Η πρώτη αναφορά ανήκει στον Gray Barker (επίσης θιασώτη των UFO) και το βιβλίο του The Silver Bridge που είχε εκδώσει το 1970, δηλαδή πέντε χρόνια νωρίτερα από τον Keel.

 

Του πουλιού το γάλα

Η φήμη του Mothman πήρε φωτιά και έμελλε να περάσει στην φολκλόρ ιστορία σαν ένα τρομαχτικό πλάσμα που εμφανιζόταν πριν από μεγάλες καταστροφές. Υποτίθεται πως το πλάσμα έχει εμφανιστεί και σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως πριν από το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, μα πρόκειται για ανυπόστατες μαρτυρίες. Για να καταλάβετε πόσο μεγάλη ήταν η επιρροή του Mothman, η πόλη του Πόιντ Πλέζαντ του έχτισε άγαλμα, έφτιαξε μουσείο, και κάνει ετήσια γιορτή. Έχουν γραφτεί ένα σωρό άρθρα, έχουν γυριστεί βίντεο που εξετάζουν το θέμα, έχουμε υποτιθέμενες εμφανίσεις του στην εποχή μας, ενώ ντοκιμαντέρ εξακολουθούν να βγαίνουν ακόμα και σήμερα.

Η ταινία The Mothman Prophecies (2002) με τον συμπαθή Ρίτσαρντ Γκιρ βασίζεται στο βιβλίο του John Keel. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας δημοσιογράφος που έχασε την γυναίκα του έπειτα από μια επαφή με το πλάσμα. Ο ίδιος φτάνει στην πόλη κάτω από μυστήριες συνθήκες και ο Mothman του γίνεται έμμονη ιδέα, ενώ προσπαθεί να αποκαλύψει την αινιγματική φύση του.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό φιλμ μυστηρίου/τρόμου με καλό ρυθμό και μερικές ανατριχιαστικές σκηνές.
Ο σκηνοθέτης Mark Pellington σκηνοθετεί μαεστρικά και επιστρατεύει ένα σωρό πλάνα, από εναέριες λήψεις μέχρι βιντεοκλιπίστικα μοντάζ και τα οπίσθια φώτα των αμαξιών σαν πιθανά μάτια, για να σου μεταδώσει την αίσθηση στοιχειώματος που βίωνε η πόλη. Το πλάσμα πολύ σωστά εμφανίζεται αστραπιαία και δεν προλαβαίνεις να δεις παρά μόνο μια γενική μορφή, κάτι που το κάνει πιο τρομαχτικό.

Η ταινία έχει τόσο έντονο τον παλμό του παράξενου, του αινιγματικού και της απόγνωσης που σε κάνει να τρως τα νύχια σου. Υπάρχει διάχυτη αυτή η υποψία ότι πίσω από όλα παίζονται μεγαλύτερα πράγματα από ότι μπορείς να καταλάβεις με την ανθρώπινη νοημοσύνη, κάτι που του δίνει μια "λαβκραφτική" αίσθηση, εκεί που άλλες ταινίες από βιβλία του Λάβκραφτ αποτυγχάνουν να το πετύχουν.

Υπάρχουν τρομαχτικές σκηνές, μα στον πυρήνα της μιλάει για την απώλεια και για την αποδοχή. Είναι μια άψογη ταινία τρόμου που κλιμακώνεται με την κατάρρευση της γέφυρας, σε μια σκηνή που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ταινίες καταστροφής.

Δείτε το Mothman Prophecies, παιδιά.


 

Τι ήταν λοιπόν ο Mothman;

Ακόμα και την περίοδο που έκαιγε το θέμα του Mothman υπήρχε έντονος σκεπτικισμός περί της ύπαρξης του. Η μαρτυρία των εφήβων δεν έχει μεγάλα στοιχεία αξιοπιστίας για το λόγο ότι ήταν πιωμένοι, ενώ άλλες μαρτυρίες επισημαίνουν πως αυτό που είδαν έμοιαζε πράγματι με μεγάλο πουλί.

Μπορεί να λογίζεται σαν ένα δαιμονικό πλάσμα, μα αν το σκεφτείτε δεν έκανε τίποτα παραπάνω πέρα από το να εμφανιστεί σε διάφορα μέρη. Δεν πείραξε ποτέ κανέναν, ούτε προκάλεσε κάποιο ατύχημα. Όλα τα υπόλοιπα τα συμπλήρωσε η φαντασία του ανθρώπου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνδέσουμε το πλάσμα με την κατάρρευση της γέφυρας η οποία συνέβη ένα χρόνο μετά, σε μια περίοδο που δεν υπήρχαν άλλες μαρτυρίες. Το πλάσμα δεν εθεάθη ποτέ κοντά στην γέφυρα, ούτε ανέφερε τους αριθμούς των νεκρών όπως υποστήριξε η ταινία.
Έπρεπε να βγει το βιβλίο και η μεγάλη φαντασία του συγγραφέα για να ενώσει τα δύο περιστατικά.

Κάπου εδώ έρχονται επιστήμονες και ορνιθολόγοι για να κάνουν την πιο ενδιαφέρουσα παρατήρηση σχετικά με το πλάσμα: θα μπορούσε να πρόκειται για την κουκουβάγια των δασών.

Έχετε δει κουκουβάγια την νύχτα;
Ρίξτε μια ματιά στις παρακάτω εικόνες.

  

Είναι μεγάλα πτηνά με επίσης μεγάλο άνοιγμα φτερών. Βγάζουν περίεργους ήχους και συχνάζουν σε ερημικά μέρη. Παρότι πρόκειται για συμπαθέστατα ζώα έχουν κάτι το τρομαχτικό επάνω τους, που προκαλεί ρίγη στους ανθρώπους και σχετίζεται ξεκάθαρα με τα μάτια τους. Οι κουκουβάγιες διαθέτουν τεράστια, στρογγυλά μάτια. Την νύχτα τα μάτια τους γυαλίζουν κόκκινα και μοιάζουν σαν να μην έχουν λαιμό. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Επίσης αυτές οι κουκουβάγιες που βρήκε στην σοφίτα του ένας τύπος από την Ινδία, προέρχονται από εφιάλτη.

Θα μπορούσαν όλες αυτές οι εμφανίσεις να οφείλονται σε μια μεγάλου μεγέθους κουκουβάγια την οποία οι άνθρωποι, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας παρερμήνευσαν; Μην ξεχνάτε το γεγονός πως είναι δύσκολο μέσα στην νύχτα να καθορίσεις το μέγεθος κάποιου, οπότε οι μαρτυρίες για πλάσμα με ύψος δυόμισι μέτρα μπορεί να οφείλεται στην φαντασία των ανθρώπων. Ο εγκέφαλος μας έχει την τάση να συμπληρώνει τα ‘κενά’ με υποθέσεις που μπορεί να μην στέκουν. Επίσης η μαζική υστερία είναι ένα ιατρικό φαινόμενο που πρέπει να λάβουμε υπόψιν .

Η υστεροφημία που απέκτησε ο θρύλος του Mothman ράγισε την αξιοπιστία των μαρτυριών. Πολλοί υποστήριξαν πως αυτό που είδαν ήταν όντως κάποιο πουλί, ενώ δεν έλειψαν και οι απάτες όπως με κάποιους κάτοικους που έδεσαν φακούς σε μπαλόνια ήλιου και τα άφησαν να πετάξουν πάνω από την πόλη. Οι μαρτυρίες που πιστώνονται (πάνω από 100 ή και 200) δεν έχουν κάποια βάση και δεν υπάρχουν στοιχεία για να στηρίξουν την βαρύτητα τους.

Πουλιά στον αέρα

Ερευνώντας το θέμα, ανακάλυψα πως άνθρωποι-πουλιά κάνουν την εμφάνιση τους σε διάφορα μέρη του κόσμου ανά τα χρόνια. Παρακάτω θα παραθέσω τους θρύλους με links. Παρατηρήστε τις ομοιότητες με τον Mothman.

Στο Μεξικό έχουμε την La Lechuza, την μάγισσα με μορφή κουκουβάγιας όπου σφυρίζει έξω από το παράθυρο σου ή βγάζει ήχους μωρού με σκοπό να ανοίξεις την πόρτα και να σε αρπάξει. Έχουμε τα Τέρατα του Flatwood, μια σκοτεινή οντότητα με στρογγυλά κόκκινα μάτια που στοίχειωσε την περιοχή του Braxton County το 1952. Συνεχίζουμε με τον Pérák μια σκοτεινή μορφή που στοίχειωνε τα στενά και τις ταράτσες της Πράγας καταμεσής του ‘Β Παγκοσμίου πολέμου. Ο Jersey Devil είναι ένα θρυλικό πλάσμα με φτερά που έκανε την ζωή δύσκολη στους κατοίκους του Νότιου Τζέρσεϊ στα 1900. Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τον Owlman, ένα πλάσμα που έμοιαζε με νυχτερίδα και εθεάθη στο χωριό Mawnan της Αγγλίας.
Για το τέλος άφησα το καλύτερο.
Ο διαβόητος Spring-heeled Jack είναι μια φολκλόρ φιγούρα που εμφανίστηκε κατά την βικτωριανή εποχή. Ήταν ανθρωπόμορφος, διέθετε νύχια, φτερά και κόκκινα λαμπερά μάτια. Οι μαρτυρίες μιλούν για ένα διαβολικό πλάσμα που προκαλούσε ατυχήματα, επιτιθόταν στις γυναίκες και έκανε μεγάλα άλματα πάνω από τις στέγες των σπιτιών. Υπήρχαν τόσα συμβάντα και αναφορές σχετικά με τον Spring-heeled Jack που αξίζουν ένα άρθρο από μόνες τους. Δεν ήταν απλά ο "Mothman" της εποχής, αλλά κάτι μεγαλύτερο. Για να καταλάβετε πόσο μεγάλο θέμα ήταν τότε, η υστερία που είχε προκαλέσει απασχολούσε τις δημόσιες αρχές οι οποίες εξαπέλυσαν κυνηγητό, ενώ η φιγούρα του μνημονευόταν δεκαετίες μετά, σε σημείο που έγινε συνώνυμη με τον "μπαμπούλα". Ίσως να το εξετάσουμε σε κάποιο μελλοντικό άρθρο.

Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος.
Που καταλήγουμε λοιπόν; Όλα αυτά είναι φολκόρ μύθοι και απάτες; Ευθύνεται η μεγάλη φαντασία του ανθρώπου και η γοητεία για το αλλόκοτο και το παραφυσικό που τα δημιουργεί όλα; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Θα καταφέρουμε ποτέ να μάθουμε την αλήθεια για τους ανθρώπους-πουλιά ή θα μείνουμε με το πουλί στο χέρι; (σόρι)

Εσείς τι πιστεύετε;


Άγαλμα του Mothman στην πόλη του Πόιντ Πλέζαντ