Διαβάσαμε | "Ο Δρόμος της Εξορίας" (Σειρά: Η Εποχή των Θρύλων, βιβλίο ΙΙ) - Γρηγόρης Δημακόπουλος

•

Περιγραφή:

Tο κυνήγι στον ρημαγμένο κόσμο ξεκινά ξανά. Έναν κόσμο στον οποίο κάθε γνώση για το παρελθόν έχει χαθεί· έναν κόσμο δίχως αρχαία Ιστορία. Το Τάγμα ανανεώνει την καταδίωξη, όπως και η Σέκτα με τους θανάσιμους δολοφόνους της. Ο Λίαμ και ο Χόουπ αναγκάζονται, μαζί με τους συντρόφους τους, να αναζητήσουν την υπόγεια φυλακή που θα τους οδηγήσει μέσα από τα έγκατα της γης στην ασφάλεια του γειτονικού βασιλείου. Εκεί, ο μικρός Χόουπ θα μυηθεί για πρώτη φορά στα μυστικά της Αρχαίας Δυναστείας· θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας θαυμαστών επιτευγμάτων της διανόησης του υψίστου παρελθόντος, κάνοντας το πρώτο βήμα προς έναν συναρπαστικό κόσμο που μόλις τώρα έχει αρχίσει να γνωρίζει. Ένα βήμα δύσκολο, σε μια μοιραία διαδρομή που θα έχει αντίκτυπο σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Στην αντικρινή πλευρά του ωκεανού, ο Βέιλαν ξεκινάει τη δική του αναζήτηση, όσο ακόμη η πολιορκία στην Ιμάρ συνεχίζεται. Ο Δρόμος θα τον οδηγήσει ως τις πύλες της Κιβωτού του Χρόνου, στο πανάρχαιο άσυλο όπου κατοικεί η Ιέρεια. Θαμμένα μυστικά θα βγουν στο φως, το σκοτεινό παρελθόν θα συγκρουστεί με το παρόν, η αποσιώπηση θα αναμετρηθεί με την αλήθεια, πριν ο μύθος εγερθεί μέσα από τις στάχτες μιας εποχής χαμένης για να στοιχειώσει το μέλλον ενός πολιτισμού που έμαθε να ζει στη σκιά της άγνοιας.

•

Γράφει ο Μιχάλης Δαγκλής:

Δεν έχετε βαρεθεί στις κριτικές βιβλίων – ειδικά όταν πρόκειται για το δεύτερο τόμο – να αναλλώνεται ο κριτικός σε δυο παραγράφους για το τι σημαίνει η ηρωική φαντασία για εκείνον και τι γίνεται στην Ελλάδα με αυτό το είδος και μπλα, μπλα, μπλα; Εγώ λέω να το πάμε παράδοξα αυτή τη φορά και να προχωρήσουμε κατευθείαν στο ψητό. Έτσι και αλλιώς όποιος διαβάζει αυτή την άποψη θεωρώ πως έχει διαβάσει τον πρώτο τόμο και ξέρει ποιος είναι ο συγγραφέας και τι έχει δημιουργήσει.

Έτσι...

Ο Λίαμ και ο Χόουπ έχουν μόλις γλιτώσει από το Οχυρό της Αράχνης. Στην παρέα τους έχουν προστεθεί επιπλέον άτομα, ο καθένας με συγκεκριμένη ειδικότητα, και συνεχίζουν μαζί τις περιπέτειες. Οπότε μιλάμε για κανονικό “party” ανάλογο αυτό των παιχνιδιών ρόλων. Το βιβλίο συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε το πρώτο. Μου έκανε εντύπωση πως η δράση δεν μετακινείται μέσα στα χρόνια – και λέω μου έκανε εντύπωση μιας και θεωρούσα πως θα είχαμε την ιστορία του Χόουπ καθώς μεγαλώνει και γίνεται άντρας, κάτι που προς το παρόν δεν ισχύει. Μάλιστα αρκετές φορές τα “φώτα” πέφτουν περισσότερο σε άλλους χαρακτήρες.

Οι ήρωες καταφεύγουν στα έγκατα της γης, και συγκεκριμένα στα ζοφερά σκοτάδια της διαβόητης Μαύρης Φλέβας, ενός μέρους που κανένας σώφρον δεν θα πατούσε ποτέ. Εδώ πάμε σε κανονικό, τίμιο RPG όπου η ατμόσφαιρα και η δράση επικρατούν. Αυτό το σημείο, που έρχεται σχετικά νωρίς στο βιβλίο, είναι και η καλύτερη κορύφωση ενός τόμου που περιέχει πολλαπλές κορυφώσεις. Έχουμε μάχες, έχουμε τρόμο, αγωνία και boss battles. Δεν ήθελα να τελειώσει!

Στο παρόν βιβλίο έχουμε εκτεταμένη κοσμοπλασία. Μαθαίνουμε πολλά πράγματα για το παρελθόν, όχι μόνο από αυτά που συναντούν οι ήρωες, μα μέσω της δίψας για μάθηση που έχει ο Χόουπ, πιέζοντας τον Έιντεν, ένα μάγο, να του πει όλο και περισσότερα. Πολλά, μεγάλα κομμάτια του βιβλίου, είναι αφιερωμένα εκεί, στην μάθηση του Χόουπ από τον μέντορα του. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που ο συγγραφέας έχει ενσταλάξει πρόσφατες επιστημονικές γνώσεις σε ένα βιβλίο ηρωικής φαντασίας και με ποιο τρόπο τις χρησιμοποίησε για να χτίσει τον κόσμο του. Αυτό από την άλλη μπορεί να κουράσει ορισμένους, πιο casual ίσως, αναγνώστες. Οι αφηγήσεις κρατάνε πολύ και, ειδικά, όταν αυτό συμβαίνει στο δεύτερο μισό του βιβλίου, αφού έχει προηγηθεί η μεγάλη δράση, καταλαβαίνω ότι μπορεί να καταβάλει τον αναγνώστη. Μάλιστα, έπειτα από τον χαμό και την έξοδο από την Μαύρη Φλέβα, παρότι υπάρχει περιπέτεια, δεν καταφέρνει να φτάσει την αποθέωση του συγκεκριμένου σημείου.

Αυτό δεν σημαίνει πως ο συγγραφέας δεν καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον. Υπάρχουν νέοι χαρακτήρες, νέες πόλεις, περισσότερες “γκρίζες” περιοχές ανάμεσα στο Kαλό και το Kακό, ραγδαίες εξελίξεις και ένα φινάλε που μας προετοιμάζει για μεγάλη κλιμάκωση. Ειδικής μνείας χαίρει, ειδικά, μια αναμέτρηση με κάποιες αδίστακτες, φονικές πολεμίστριες. Ήταν βάναυσο, αγωνιώδες, τρομαχτικό και ήθελα και άλλο.

Δεν γίνεται να μην αναφέρω τον τρόπο γραφής του βιβλίου. Ο συγγραφέας είναι ερωτευμένος με το δημιούργημα του και αυτό φαίνεται σε κάθε παράγραφο. Αφηγείται με ένα λυρικό τρόπο, κάθεται στις περιγραφές του και τις τροφοδοτεί με ωραίες παρομοιώσεις και εντυπωσιακά πλούσιο λεξιλόγιο. Ξανά - αυτό επίσης μπορεί να κουράσει μιας και γίνεται συχνά - όμως στο είδος της ηρωικής φαντασίας του ταιριάζει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο. Με πιάνει πονοκέφαλος όταν σκέφτομαι πόση δουλειά και μεράκι έχει ρίξει από πίσω, με τα αμέτρητα τοπωνύμια, τις μικρές ιστορίες, τους θρύλους και παρατσούκλια - ακόμα και στα όπλα! Είναι κάτι που το εκτιμώ, μιας και σε βυθίζει στον κόσμο. Αν δεν σας έφταναν αυτά, τι θα λέγατε για ένα διεξοδικό χάρτη με μεγενθυμένες περιοχές για περισσότερες λεπτομέρειες; Ένα ονοματολόγιο για να ξέρετε ποιος είναι τι;

Σαν κερασάκι, τοποθετεί στην αρχή του βιβλίου κάτι απαραίτητο που λείπει από πολλά αντίστοιχα βιβλία: μια αναλυτική περίληψη του τι έχει συμβεί στον πρώτο τόμο. Βλέπω πολλές εκδόσεις Β’ τόμων βιβλίων φαντασίας, οι οποίες βγαίνουν σε κάποια χρονική απόσταση από τον Α’ τόμο, και που θεωρούν δεδομένο ότι εγώ πρέπει να θυμάμαι κάθε ένα από τους δεκάδες χαρακτήρες και τις αμέτρητες εξελίξεις που έχουν συμβεί. Όχι, δεν τις θυμάμαι.

Συνοψίζοντας, η συνέχεια της Εποχής των Θρύλων εμπλουτίζεται σημαντικά σε κοσμοπλασία, χαρακτήρες και πλοκή. Κάνει κάποιες μεγάλες “παύσεις” και θα ήθελα περισσότερη δράση στο δεύτερο μισό του βιβλίου. Το σημαντικότερο είναι πως το όραμα του δημιουργού είναι σταθερό, ακέραιο και δείχνει να ξέρει ακριβώς που θέλει να πάει. Επενδύει πολύ στο συναισθηματικό κομμάτι, κάτι που σε κάνει να νοιάζεσαι σχεδόν για όλους τους χαρακτήρες. Υπάρχουν ανατροπές και νέες ευφάνταστες περιοχές για να περιπλανηθείτε. Με ένα απροσδόκητο τρόπο υπάρχει ακόμα και φιλοσοφία! Όταν κλείσετε το βιβλίο θα είστε χορτασμένοι και επειδή η ιστορία τελειώνει σε κρίσιμο σημείο, θα κεντρίσει την ανυπομονησία σας για τον επόμενο - και τελευταίο - τόμο. Δεν έχω διαβάσει πολλά βιβλία ηρωικής φαντασίας από Έλληνες δημιουργούς, μα το συγκεκριμένο θέτει ψηλά τον πήχη!