Βιβλιοκριτική | INARI Ο Δράκος με τις Επτά Καρδιές

Πληροφορίες έκδοσης

Τίτλος: INARI Ο Δράκος Με τις Επτά Καρδιές
Συγγραφέας: Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου
Εκδόσεις: Momentum
ISBN: 9786188436213
Ημ. έκδοσης: 1 / 7 / 2019
Σελίδες: 208

♦

Περίληψη

"Στη γη την ξένη ταίρι του σε προσμένει, χρυσάφι-άντρας".

Η πριγκίπισσα O-Gin του βασιλείου των νήσων Ryukyu στα νότια της Ιαπωνίας μεγαλώνει ευτυχισμένη κοντά στον αγαπημένο της ωκεανό, όταν μια πρόσκληση από την ιαπωνική επαρχία Satsuma και ένας χρησμός αλλάζουν τα δεδομένα της ζωής της. Κάποιο μεγάλο Κακό θα συναντήσει εκεί, αλλά το ταξίδι αυτό είναι αναγκαίο να γίνει. Όταν θα κινδυνέψει η ζωή της, μια αλλόκοσμη χρυσή ενέργεια την επαναφέρει από τον θάνατο. Θα μπορούσε να είναι ο άντρας-χρυσάφι του χρησμού;

Ένα ταξίδι στην Ιαπωνία της περιόδου Edo με δολοπλοκίες για την εξουσία, πολεμιστές samurai και δολοφόνους shinobi. Ένας μύθος για δράκους-θεούς που έχουν ξεχαστεί, και για έναν έρωτα αθάνατο στο Αιθερικό Πεδίο των ενεργειών....

♦

Κριτική

Ως φανατικός οπαδός των light novels, το one shot της Λίλας Κίσσα - Φραγκομίχαλου απευθείας τράβηξε η προσοχή μου. Πρόκειται για ένα ευχάριστο paranormal romance με  έντονα στοιχεία ιαπωνικής κουλτούρας. Είναι ένα μυθιστόρημα που οι απανταχού otaku της ελληνικής επικράτειας θα λατρέψουν.

Αυτό που μου άρεσε και μου έλειπε από την ελληνική κοινότητα του φανταστικού, ήταν εικονογραφημένα μυθιστορήματα. Δεν είναι το πρώτο βέβαια που πέφτει στα χέρια μου, υπάρχουν και άλλα όπως "Τα Χρονικά της Αντάκρης" του Κώστα Ζαφειρίου, παρόλα αυτά είναι το μόνο εικονογραφημένο μυθιστόρημα πού έχει τόσο καλαίσθητες εικονογραφήσεις! Χωρίς υπερβολές το σχέδιο της Λίλας ξεχωρίζει, αφού η εικονογράφηση τύπου manga που χρησιμοποιεί, μου θύμισε έντονα μεγάλους Iάπωνες εικονογράφους. Επειδή μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις, με την άδεια της συγγραφέως, σας παρουσιάζω μερικές εικόνες. 

Disclaimer: Οι εικόνες μέσα στο βιβλίο είναι στην κλίμακα του γκρι.

Κάλλιστα όταν τα είδα, σκέφτηκα πως θα μπορούσαν να είναι πίνακες και η συγγραφέας απλώς επέλεξε τη συγκεκριμένη τεχνοτροπία. Πραγματικά έχω δει τόσο ζωντανά και ξεχωριστά σχέδια με στυλ manga πολύ λίγες φορές (όπως στο Vampire Hunter D).

Aπό κει και πέρα, συγγραφικά ο λόγος είναι απλώς, στρωτός και κυλάει εύκολα και γρήγορα, όπως στα περισσότερα light novel αυτής της κατηγορίας. Οι χαρακτήρες είναι εύκολα διακριτοί αναμεταξύ τους, καθώς και ο ρόλος τους. Mου έκανε εντύπωση πως δεν υπήρχε ούτε ένας περιττός χαρακτήρας. Μου άρεσε πάρα πολύ πώς ξεδιπλωνόταν η σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, ενώ το τέλος του με "συντάραξε".

Στην ιστορία είναι διάχυτη η παρουσία των αρχέτυπων της φύσης (όπως η διάσταση του αιθέρα) που έχουν ξεχαστεί από τον άνθρωπο, ενώ αρκετά ήταν αυτά τα σημεία που με έκαναν να παραλληλίσω την ιστορία με μία άλλη αγαπημένη μου, το Princess Mononoke. Ο οικολογικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι έντονα ριζωμένος, τονίζοντας πως η φύση δεν μας κάνει κακό, αλλά οι επιλογές και οι πράξεις των ανθρώπων μπορεί να είναι καταστροφικές για αυτή (τη φύση) και για τους ίδιους.

Το "Inari" διαδραματίζεται στην περίοδο Edo της φεουδαρχικής Ιαπωνίας και για όσους έχουν ασχοληθεί με αυτή την εξωτική κουλτούρα θα παρατηρήσουν πως η συγγραφέας έχει ρίξει αρκετή μελέτη για την απεικόνιση διάφορων λαογραφικών στοιχείων όπως ο παραδοσιακός γάμος Σίντο, τα οποία "παντρεύονται" άψογα με το fantasy στοιχείο.

Σε αρκετά κεφάλαια στην αρχή έχουν από ένα haiku, έναν τύπο παραδοσιακής ιαπωνικής ποίησης μικρής μορφής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα περισσότερα λειτουργούν ως προπομποί για το τι θα ακολουθήσει στο κεφάλαιο. Πρόκειται για μικρή λεπτομέρεια, παρόλα αυτά μου άρεσε πως παρουσιάζονται με έντεχνο τρόπο. 

Τρία πράγματα ήταν που δεν μου άρεσαν, όχι όμως ότι ήταν ικανά να μου χαλάσουν την ανάγνωση και την εμπειρία του βιβλίου.

Το πρώτο πράγμα είναι η επιλογή συγκεκριμένων λέξεων που ήταν στα αγγλικά και εκφράζαν διάφορες ιαπωνικές λέξεις ή προτάσεις, όπως και τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Καταλαβαίνω ότι αυτό ήταν καθαρά συγγραφική επιλογή, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις μου διέκοψαν το αναγνωστικό οίστρο. Το δεύτερο στοιχείο ήταν ότι σε κάποιες περιπτώσεις μου δινόταν η αίσθηση ότι ο βηματισμός του κειμένου πάει γρήγορα ή φαίνεται ότι "πηδάει" καταστάσεις, με αποτέλεσμα κάποιες να φαίνονται εξαναγκασμένες. Τρίτο στοιχείο ήταν ο κακός της υπόθεσης, ο οποίος προχωράει την πλοκή, παρόλα αυτά μου έδωσε την αίσθηση ότι ήταν κακός για να είναι.

Κλείνοντας, το "Inari" μου έμεινε στο μυαλό ως μία ευχάριστη ιστορία με σπαρακτικό και παράλληλα ικανοποιητικό τέλος που με αποζημίωσε, με αποτέλεσμα να θέλω να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία της συγγραφέως!