Άρθρο | George R.R. Martin: Ο μάγος της πένας σε 5 κορυφαίες στιγμές εκτός Westeros.

Άρθρο | George R.R. Martin: Ο μάγος της πένας σε 5 κορυφαίες στιγμές εκτός Westeros.


Στους πιο πολλούς, όταν ακούμε George R.R. Martin, κατευθείαν μας έρχεται στο μυαλό η εκπληκτική μουσική του Ramin Djawadi από το intro του Game of Thrones. Στο καπάκι, αρκετοί σχηματίζουν μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας και απογοήτευσης (για να το θέσω πολύ ευγενικά), καθώς ο συγγραφέας δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη το έπος του “A Song of Ice and Fire”, ενώ παράλληλα η παραγωγή της ΗBO έκανε τα δικά της στο φινάλε της σειράς.

Όμως, ο George R.R. Martin είναι μόνο ο συγγραφέας του –εξαιρετικού αντικειμενικά, αρέσει δεν αρέσει– A Song of Ice And Fire: Είναι ο Martin δικαίως έννοια ταυτόσημη της “επικής φαντασίας”;

Η προσωπική μου άποψη είναι πως τον George R.R. Martin τον αδικούν οι ταμπέλες που κέρδισε με τον ASOIAF/GoT͘ και θα εξηγήσω. Ο “μπαρμπα-Γιώργος” ξεκίνησε τη συγγραφική του καριέρα γράφοντας κυρίως Sci-Fi σε δικό του κόσμο, εμπνευσμένο από τον Frank Herbert, συγγραφέα των βιβλίων της σειράς Dune, πολύ πριν σκεφτεί να φτιάξει τον medieval-like κόσμο του GoT. Σύμφωνα με το “Σύμπαν των χιλίων κόσμων”, οι άνθρωποι στο μέλλον έχουν αποικίσει άλλους πλανήτες και σε αυτούς τους νέους κόσμους βασίζονται αρκετές από τις δουλειές του, χωρίς να δεσμεύει τον αναγνώστη σε κάποια σειρά ή αλληλουχία. Οι επιλογές που ακολουθούν, πλην μίας, αποτελούν αυτοτελείς ιστορίες του Σύμπαντος αυτού και τις συνιστώ ανεπιφύλακτα. Οι παρακάτω προτάσεις αποτελούν τη δική μου προτίμηση και η σειρά με την οποία παρουσιάζονται βασιζεται στο προσωπικό μου γούστο. Είτε όμως πρόκειται για την πέμπτη, είτε για την πρώτη και κορυφαία θέση, έχουν όλες ως σκοπό να επαναφέρουν την τάξη και την ολοκληρωμένη αξία ενός από τους σπουδαιότερους εν ζωή συγγραφείς στη συνείδηση των αναγνωστών.

Για πάμε!
 

5. Τo καταφύγιο των ανέμων (2016).
Αυθεντικός τίτλος: WINDHAVEN (1981)

Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ο Windhaven είναι ένας πλανήτης που ανακαλύφτηκε κάπου στο μέλλον από γήινους, των οποίων το αστρόπλοιο ναυάγησε σε αυτόν τον υδάτινο, εχθρικό από τέρατα κόσμο με τη μοναδική ξηρά να περιορίζεται σε μερικά μικρά και μεγάλα νησιά. Οι επιζήσαντες έφτιαξαν έναν μάλλον “μεσαιωνικού“ τύπου πολιτισμό με τα μοναδικά αντικείμενα υψηλής τεχνολογικής κατασκευής να είναι ένας αριθμός περιορισμένων και αναντικατάστατων μεταλλικών φτερών, για να μπορούν οι αστροναύτες και οι απόγονοί τους να μετακινούνται από νησί σε νησί… πετώντας σαν τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο. Το όνομά τους: Ανεμοπόροι (Flyers).

Τα φτερά, ως μοναδικές κατασκευές, περνούσαν από τους γονείς πάντα στα πρωτότοκα παιδιά –ανεξαρτήτου φύλου– όταν αυτά ενηλικιώνονταν. Η τέχνη του ανεμοπόρου ήταν δύσκολη, αλλά ζηλευτή από όλους και ειδικά από όσους δεν είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν φτερά. Τι γίνεται, όμως, όταν κάποια στιγμή η αυστηρή αυτή παράδοση της διαδοχής σπάει και τα φτερά περνούν στους πιο ικανούς;

Πρόκειται για μια συνεργασία με την αξιόλογη συγγραφέα Lisa Tuttle. Στην αυθεντική του έκδοση αποτελούνταν από τρεις ξεχωριστές νουβέλες, τις οποίες για εμπορικούς λόγους στη συνέχεια ένωσαν σε ένα μεγάλο βιβλίο.

Ένα από το καλύτερα “παραμύθια” που έχω διαβάσει. Σαγηνευτικό, ατμοσφαιρικό και υπέροχο, με ένα σκηνικό βγαλμένο από τον κόσμο επιστημονικής φαντασίας του G.R.R. Martin, που, όμως, μαζί με τη Lisa Tuttle κατάφεραν να φτιάξουν ένα έργο σκέτης φαντασίας για όλες τις ηλικίες.

Το “Καταφύγιο των ανέμων” συστήνεται ανεπιφύλακτα στους αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν μια ιστορία γεμάτη πτήσεις στους αιθέρες και πραγματοποίηση ονείρων. Για τις μικρότερες ηλικίες δε, είναι MUST!

 

4. Τα ταξίδια του Ταφ (2017)
Αυθεντικός τίτλος: TUFF VOYAGING (1986)
Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ο Χάβιλαντ Ταφ είναι ένας παχουλός, πανύψηλος, κατάλευκος και άτριχος έμπορος. Είναι ενάντια στην βία, λακωνικός σε αυτά που πρέπει να πει και πάντα με ένα υποβόσκον χιούμορ και σαρκασμό. Είναι vegetarian και εκτιμά περισσότερο την παρέα γατών παρά ανθρώπων (Έπος). Ο κύριος Ταφ έχει ένα όνειρο: Να γίνει Μηχανικός Οικοσυστημάτων. Το όνειρό του πραγματοποιείται μόλις οπλίζεται με ένα πελώριο σκάφος μήκους τριάντα χιλιομέτρων (!), που του δίνει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στους προβληματικούς πλανήτες που έχει αποικίσει η ανθρωπότητα, παρέχοντας λύσεις έναντι αμοιβής. Θα τα καταφέρει;

Το βιβλίο με αυτόν τον τρόπο αποτελείται από μια σειρά σχεδόν αυτοτελών ιστοριών. Αρχίζουν με τον Ταφ να επισκέπτεται έναν νέο πλανήτη κάθε φορά και τελειώνουν αφού έχει κάνει την προσπάθειά του με κάθε ευφάνταστο τρόπο, για να προσφέρει τη λύση στο πρόβλημα που απασχολεί τους κατοίκους.

Οι λάτρεις του Star Wars και του Dune θα το λατρέψουν. Μιλάμε για έναν άκρως ενδιαφέρων κόσμο, αποτελούμενο από χιλιάδες πλανήτες στο σύμπαν∙ άλλους ως ανθρώπινες αποικίες και άλλους όχι. Ο πρωταγωνιστής μας μεταφέρεται με το σκάφος του σε κάθε πλανητικό σύστημα με τον δικό του κόσμο και κανόνες. Υπέροχο.

 

3. Η σκιά του κυνηγού (2016)
Αυθεντικός τίτλος: HUNTER’S RUN (2008)
Εκδόσεις Μεταίχμιο

Sao Paolo. Όχι η γνωστή βραζιλιάνικη μεγαλούπολη, αλλά ένας νέος πλανήτης, ο οποίος μοιάζει αρκετά με τη Γη, αποικείται από Βραζιλιάνους και Μεξικάνους –κυρίως μετανάστες– σε συνεργασία με κάποιους περίεργους και τρομακτικούς εξωγήινους, που στρώνουν τους μετανάστες στη δουλειά. Ο πρωταγωνιστής μας, ο Ramon Espejo, είναι ένας αλητάμπουρας, ευέξαπτος και τυχοδιώκτης, ο οποίος αναγκάζεται να καταφύγει στον ανεξερεύνητο Βορρά του πλανήτη για να κάνει την τύχη του, ξεφεύγοντας ταυτόχρονα από τις Αρχές.

Ε, είναι αναμενόμενο ότι ο ανεξερεύνητος Βορράς δεν είναι τόσο φιλικός προς τον Ramon, που σύντομα από υπερόπτης κυνηγός της άγριας πανίδας, θα γίνει ένα απελπισμένο θήραμα σε κάτι που δεν μπορούσε ποτέ να διανοηθεί.

Η δεύτερη συνεργασία του George R.R. Martin, αυτή τη φορά με άλλους δύο αξιόλογους συγγραφείς: τον Gardner Dozois, που είχε την αρχική και ακατέργαστη ιδέα για την υπόθεση, και τον Daniel Abraham, που έδωσε τα φώτα επιστημονικής γνώσης στο έργο. Είκοσι και βάλε χρόνια, το συγκεκριμένο έργο παρέμενε ημιτελές μέχρι να βάλει το χεράκι του ο “master George”. Βοήθησε τον Dozois στο να καταφέρει να δει την ολιγοσέλιδη νουβελίτσα του σε ένα εκπληκτικο Sci-fi διαμάντι, που συνδυάζει ακόμα και στοιχεία Western.

Το “Η σκιά του κυνηγού” είναι μια εκπληκτική εσωτερική αναζήτηση και αναθεώρηση του εαυτού μας, μέσω ενός ευφυέστατου τρόπου. Είναι ένα σεμινάριο για το πώς πρέπει να είναι η σωστή αψίδα κάποιου χαρακτήρα πρωταγωνιστή σε ένα βιβλίο͘  σε αυτά ο Martin είναι Grand Maester, όπως θαυμάσαμε άλλωστε και στο “A Song of Ice and Fire”.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ. ΧΘΕΣ!

 

2. Το φως που σβήνει (2017)
Αυθεντικός τίτλος: DYING OF THE LIGHT (1977)
Εκδόσεις Μεταίχμιο.

O Dirk, ο πρωταγωνιστής μας, αποφασίζει να αφήσει τη μελαγχολική, γεμάτη ρουτίνα ζωή του και να σπεύσει σε βοήθεια της πρώην αγαπημένης του. Εκείνη εργάζεται ως επιστήμονας σε έναν απομακρυσμένο πλανήτη, ο οποίος δεν ανήκει σε κάποιο ηλιακό σύστημα και έτσι είναι καταδικασμένος στο σκοτάδι, εφόσον απομακρυνθεί αρκετά από τους ήλιους που έτυχε να περνά τα τελευταία πενήντα χρόνια, οπότε και επέτρεπε τον προσωρινό εποικισμό. Την περιπέτεια και τον αγώνα επιβίωσης που θα αναγκαστεί να ζήσει εκεί ο Dirk δεν μπορούσε να τα φανταστεί. Επίσης η Gwen, ίσως δεν είναι η ίδια γυναίκα που άφησε όταν χώρισαν κάποτε.

Δεν έχω λόγια γι’ αυτό το αριστούργημα. Μάλλον έχω πολλά, αλλά δε μας φτάνει ένα άρθρο. Αν δεν κάνω συγκλονιστικό λάθος, πρόκειται για το συγγραφικό ντεμπούτο κανονικού μυθιστορήματος του Martin στα… τριάντα τρία του χρόνια! Κάπου εδώ ακούγεται “hello darkness my old friend” για τον τριανταπεντάχρονο Αριστείδη Νάστο.

“Το Φως που Σβήνει” είναι μία τρομερή ιστορία έρωτα, μυστηρίου, τρόμου, κυνηγητού, γενναιότητας και εξιλέωσης. Πραγματικό διαμάντι.

MUST MUST READ!

 

1. Το όνειρο του Μισισιπή (2015)
Αυθεντικός τίτλος: FEVRE DREAM (1982)
Εκδόσεις Μεταίχμιο

Η.Π.Α, 1857. Είσαι ο Abner Marsh, καπετάνιος και ιδιοκτήτης μιας εταιρείας ποταμόπλοιων του Μισισιπή και των πολλών παραποτάμων του, και μόλις έχεις υποστεί μια τεράστια οικονομική καταστροφή. Τα πλοία σου έχουν καταστραφεί από τον πάγο του προηγούμενου χειμώνα και έχεις μείνει μόνο με ένα ρημάδι͘ και σαν να μην έφτανε αυτό, κόλλησες και τη ρετσινιά του γκαντεμόσκυλου από επιβάτες και συναδέλφους καπετάνιους.

Όμως, εν μέσω της θλιβερής αυτής κατάστασης, εμφανίζεται από το πουθενά ένας μυστηριώδης τύπος, με το όνομα Joshua York. Ο Joshua είναι αρκετά νεαρός, χλωμός, με περίεργο μακρύ μαλλί και το φυσάει το χρήμα. Σου προτείνει να αγοράσει την γκαντέμω εταιρεία σου και να χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός ποταμόπλοιου, όπως ακριβώς το φανταζόσουν στα πιο τρελά σου όνειρα. Το μόνο αντάλλαγμα που ζητά ο Joshua είναι να τον αφήνεις στην καμπίνα του να κοιμάται τις μέρες, να μην ρωτάς για τις περίεργες στάσεις που θα κάνει τις νύχτες, ούτε για τους περίεργους τύπους που θα φέρνει στο πλοίο. Τι κάνεις τελικά, καπετάνιε Marsh; Δέχεσαι την πρόταση του Joshua York;

Το μόνο από τη λίστα μου που δεν έχει σχέση με το Σύμπαν των χιλίων πλανητών. Το “Το όνειρο του Μισισιπή” είναι ουσιαστικά ένα ιστορικό μυθιστόρημα φαντασίας͘  από την ατμόσφαιρα της εποχής και μόνο, δε γινόταν να μην είναι στην πρώτη θέση και το αγαπημένο μου από τον συγγραφέα.

Ποταμόπλοια και ποτάμια στις κεντρικές και νότιες πολιτείες των Η.Π.Α., την εποχή που το τρένο ως μεταφορικό μέσο ανθρώπων και εμπορευμάτων ήταν ακόμη πολυτέλεια. Τα ποταμόπλοια στον Μισισιπή, λοιπόν, ήταν η μόνη γρήγορη και ασφαλής λύση. Ο Martin περιγράφει τα πάντα τόσο τέλεια και γλαφυρά, που πραγματικά θα μεταφερθείτε αμέσως στην υγρασία της Λουιζιάνας και θα ακούσετε τον ανεπαίσθητο παφλασμό των κορμών, που επιπλέουν στο νερό και σε ενημερώνουν πως πρέπει να στρίψεις το πλοίο σου για να τους αποφύγεις. Όμως, ο κίνδυνος δεν ελλοχεύει μόνο στα σκοτεινά νερά του ποταμού.

Βρικόλακες. Ω, ΝΑΙ! Δεν είναι μυστικό, δεν είναι spoiler. Το “Το όνειρο του Μισισιπή” είναι ένα βιβλίο με βρικόλακες. Και κατά τη γνώμη μου, ίσως το καλύτερο του είδους. Γιατί τέτοιος είναι ο George R.R. Martin. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω περισσότερα.

MUST MUST MUST READ! Εξαιρετικό, απλά.

 

Το “A Song of Ice and Fire”, για μένα, είναι ευχή και κατάρα για τον μεγάλο George R.R. Martin. Από τη μία, χάρη σε αυτό και τη μεταφορά του σε τηλεοπτική σειρά, έγιναν περισσότερο γνωστές εκτός Η.Π.Α και οι άλλες δουλειές του. Μετέτρεψαν τον G.R.R. Martin σε συγγραφικό μεγαθήριο και μπορέσαμε να έχουμε αντίτυπα μεταφρασμένα και στη γλώσσα μας, όπως οι παραπάνω προτάσεις μου. Όμως, είναι κρίμα κι άδικο να έχει μείνει στη συνείδηση του κόσμου πια ως “Ο συγγραφέας που δεν τελειώνει τα βιβλία του” ή, εξαιτίας του άθλιου τέλους της σειράς, να παίρνει η μπάλα και τον ίδιο (ο οποίος ξενέρωσε τόσο πολύ και λόγω αυτού δε βιάζεται να τα τελειώσει).

Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και ξεκινήστε να διαβάζετε George R.R. Martin των παραπάνω επιλογών και –εγγυημένα– θα απολαύσετε τρομερές διαδρομές. Από σκοτεινούς πλανήτες και κολοσσιαία σκάφη, σε φυτείες του Αμερικανικού Νότου με περίεργους και χλωμούς ενοίκους. Από διαστρικά ταξίδια, σε ανθρωποκυνηγητό στα λασπωμένα νερά του Μισισιπή...