Συνέντευξη με τον συγγραφέα Ντίνο Χατζηγιώργη

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Ντίνο Χατζηγιώργη

Το τιμώμενο πρόσωπο στην σημερινή μας συνέντευξη είναι ο Ντίνος Χατζηγιώργης, συγγραφέας των βιβλίων “Στάχτη στα Μάρμαρα” και “Νυχτερινή Παράδοση”. Συγγραφικά γνώρισα τον Ντίνο μέσα από το βιβλίο του “Στάχτη στα Μάρμαρα”, το οποίο διάβασα μέσα στο 2019 και έκανα και σχετική κριτική. Μπορώ να πω πως εντυπωσιάστηκα από την ανάπτυξη των χαρακτήρων και την κοσμοπλασία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον Ντίνο και τα έργα του...

Ντίνο θα ήθελα να σε καλωσορίσω στην παρέα μας. Θα ήθελες να μας πεις μερικά πράγματα για εσένα;
Χαρά μου που με φιλοξενείτε στην παρέα σας. Κατάγομαι από την Κωνσταντινούπολη και από το 1973 ζω στη Χαλκίδα. Σπούδασα κινηματογράφο στην Αμερική και η πρώτη μου επαγγελματική ενασχόληση στην Ελλάδα ήταν το σενάριο. Από εκεί μεταπήδησα στην πεζογραφία. Ο κόσμος του φανταστικού, που για μένα περιλαμβάνει και τις ιστορίες που σκαρφιζόμαστε στο mainstream, ήταν από παιδί το πάθος μου. Και αυτό το παιδί δεν το ξεφορτώθηκα ποτέ. Θεωρώ τον εαυτό μου μέχρι σήμερα παραμυθά.

Από που αντλείς έμπνευση για να γράφεις τις ιστορίες που γράφεις;
Από παντού. Το ζητούμενο είναι να φορτίζω τις μπαταρίες μου διαβάζοντας βιβλία ή κόμικ, ή βλέποντας ταινίες και να μου ανοίγει η όρεξη να δημιουργήσω δικές μου ιστορίες. Δεν βάζω ποτέ στόχο να γράψω κάτι του φανταστικού. Πρωτίστως θέλω να πω μια καλή ιστορία, ακόμα κι αν δεν περιέχει εξωγήινους ή ζόμπι.

Ποια βιβλία έχεις γράψει και τι πραγματεύονται;
Έχω συμμετάσχει σε ανθολογίες με άλλους συγγραφείς, με διηγήματα επιστημονικής φαντασίας και φάνταζυ. Στο «Ονείρων Σκιές» (Συμπαντικές Διαδρομές – 2008),  στο «Εφαρμοσμένη Μυθομηχανική» (sff.gr/press – 2014), και «Αλλόκοσμοι» (Ρενιέρη – 2017). Το 2011 κυκλοφόρησα προσωπική συλλογή από διηγήματα τρόμου, μέσω lulu. Το «Στάχτη στα Μάρμαρα», που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πηγή το 2019, είναι ένα γοτθικό ρομάντζο.

Από τις ιστορίες που έχεις γράψει, ποια είναι η αγαπημένη σου;
Αγαπώ εξίσου όλα μου τα «παιδιά.» Αυτό που εμπεριέχει τις πιο γλυκές μου αναμνήσεις από την συγγραφή του, είναι το πρώτο μου πεζογράφημα. Δεν έχει νόημα να αναφέρω τον τίτλο του τώρα. Δεν το έχω εγκαταλείψει, πασχίζω ακόμα να του βρω σπίτι.

Ποια ήταν η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού μέχρι τώρα;
Θεωρώ τον εαυτό μου καινούργιο στο παιχνίδι. Άσχετα από τα χρόνια που κρύβονται από πίσω. Είτε το έργο μου αρέσει είτε όχι, στον στενό μου κύκλο, όλοι μου οι φίλοι υπήρξαν ευγενικοί. Η «Στάχτη», που αυτή έχω σαν μπούσουλα, ξεμύτισε εφτά μόλις μήνες πριν. Και εφόσον δεν πρόκειται για το επόμενο Χάρι Πότερ, θα περάσει καιρός πριν έχω ετυμηγορία. Πάντως, έχουν γράψει καλά λόγια άτομα που μου είναι άγνωστα και αυτό το βρίσκω ευχάριστα συγκλονιστικό.

Έχεις στα σκαριά κάποια άλλη ιστορία; (αν ναι, τι πραγματεύεται και πότε θα την δούμε στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Αν όχι, τι είναι αυτό που σε εμποδίζει να βγάλεις το επόμενο βιβλίο σου).
Τρία τελειωμένα βιβλία πασχίζουν τα τελευταία δέκα χρόνια να βρουν εκδοτικό. Έχω και αρκετά διηγήματα επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και φάνταζυ που γεμίζουν άλλα τόσα βιβλία. Αν είχα την δυνατότητα αυτοέκδοσης, πιθανόν να έκανα μερικά βηματάκια προς τα εκεί. Καθώς λοιπόν αδυνατώ, δεν εξαρτάται από μένα. Το «Στάχτη» πάλεψε 13 χρόνια να βρει σπίτι. Αυτές τις μέρες κοντεύω να τελειώσω ένα βιβλίο που είναι μια άτυπη συνέχεια του.

Ποια εμπόδια συνάντησες μέχρι τώρα στην έκδοση των βιβλίων σου και πως τα ξεπέρασες; (επίσης θεωρείς πως ήταν εύκολη ή δύσκολη η μέχρι τώρα συγγραφική σου πορεία).
Πιο δύσκολη πορεία από την δική μου δεν μπορώ να φανταστώ, και πιστέψτε με, δεν το λέω με υπερηφάνεια. Σε αντίθεση με τους πιο προσγειωμένους και λογικούς συναδέλφους μου, η συγγραφή μου δεν υπήρξε ποτέ χόμπι, αλλά κύριο επάγγελμα το οποίο μου χάρισε άπλετα τις στερήσεις που αυτό συνεπάγεται. Επιλογή μου, δεν μετανιώνω. Το άντεξα και το αντέχω με υπομονή και επιμονή. Και μια και μιλάμε για εμπόδια: Το 2007 το Στάχτη στα Μάρμαρα συμμετείχε και ήρθε πρώτο σε λογοτεχνικό διαγωνισμό μεγάλου εκδοτικού οίκου του φανταστικού. Το έπαθλο ήταν η έκδοση του βιβλίου και υπογράφηκε συμφωνητικό. Μετά όμως οι υπεύθυνοι του εκδοτικού άλλαξαν γνώμη και άρχισαν να κρύβονται μέχρι να λήξη η αποκλειστικότητα συνεργασίας, που οι ίδιοι είχαν ορίσει, εφτά δηλαδή χρόνια.

Πόσο χρόνο χρειάζεσαι για ολοκληρώσεις μία ιστορία;
Εξαρτάται. Δεν ξεκινώ να γράφω πριν αποφασίσω τι θέλω από την ιστορία. Με τον «χάρτη» έτοιμο στο κεφάλι μου, γράφω σερί. Η πρώτη γραφή μπορεί να πάρει δύο μήνες. Μετά ακολουθεί το χτένισμα, άλλο τόσο.

Τι ορίζεις συγγραφική επιτυχία;
Την εμπορικότητα. Λυπάμαι αν στεναχωρώ κάποιους, γιατί έχω ακούσει πολλές άλλες απόψεις από συγγραφείς στην Ελλάδα. Προέρχομαι από τον χώρο του σινεμά και από τότε που ονειρευόμουν να γίνω ο επόμενος Τζορτζ Λούκας, το όνειρο μου ήταν οι ουρές στα ταμεία έξω από αίθουσα που έπαιζε έργο μου. Αν αρέσει θα πουλήσει και θέλω να ξέρω ότι άρεσε σε πολλούς.

Πιστεύεις πως υπάρχει φόρμουλα για να γίνει κάποιος επιτυχημένος συγγραφέας, που θα ζει αποκλειστικά από τη συγγραφή στην Ελλάδα;
Δεν ξέρω τη φόρμουλα για «επιτυχημένος» συγγραφέας στην Ελλάδα. Για συγγραφέας σκέτο… ένα αληθινό επάγγελμα, όχι συγγραφέας, για να πληρώνει τους λογαριασμούς και να συντηρεί οικογένεια. Οπότε το «αποκλειστικά» είναι απίθανο.

Ποια πιστεύεις είναι τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του να είσαι συγγραφέας στην Ελλάδα;
Πλεονεκτήματα: Στην Ελλάδα ο συγγραφέας είναι καλλιτέχνης και ο εκδοτικός που θέλει να τον εκδώσει, δεν θα τολμήσει να του κάνει το σύγγραμμα με τα κρεμμυδάκια, όπως ένας εκδοτικός στη Νέα Υόρκη. Μειονεκτήματα: Ακόμα κι αν προκύψει best seller και πάει για απανωτές εκδόσεις, η αγορά της Ελλάδας είναι μικρή, κρατάμε τη δουλειά στο σουβλατζίδικο.

Πως διαφήμισες/διαφημίζεις τα βιβλία σου;
Επιθυμητό θα ήταν να γίνουν κάποιες παρουσιάσεις, δύσκολο όμως να τις οργανώσω μόνος μου. Για παράδειγμα, το θέμα του τελευταίου βιβλίου μου δεν έχει ακριβώς αναγνωστικό κοινό στη Χαλκίδα, οπότε μη εφικτό. Και η Αθήνα πέφτει μακριά. Έχω σελίδα «Στάχτη στα Μάρμαρα» στο facebook, το βλέπουν όμως μόνο οι φίλοι μου και δεν διαθέτω τα μέσα περαιτέρω προώθησης.

Η έκδοση των βιβλίων σου ήταν συνέκδοση, παραδοσιακή έκδοση, αυτοέκδοση; Ποια τα βήματα που ακολούθησες για να εκδοθείς;
Έστειλα το σύγγραμμα μου στις εκδόσεις Πηγή χωρίς να ξέρω αν ασχολούνται μόνο με αυτοεκδόσεις ή όχι. Αν ναι, δεν θα είχα την δυνατότητα να προχωρήσω. Είχα την τύχη να τους αρέσει αυτό που διάβασαν  και την τιμή να με κατατάξουν σε εκείνο το ποσοστό, όπου κάθε χρόνο, εκδίδουν κάποια βιβλία με δικά τους έξοδα. Κάτι τέτοιο ήταν διπλή χαρά για μένα και τους είμαι ευγνώμον.

Τι συμβουλές έχεις να δώσεις προς τους επίδοξους συγγραφείς που θα ήθελαν να εκδώσουν το βιβλίο τους και να δουν τα βιβλία τους στα ράφια των βιβλιοπωλείων;
Μια και ο «φυσιολογικός» δρόμος είναι στρωμένος με πολλαπλές απορρίψεις, θα τους έλεγα αν αγαπούν αυτό που κάνουν, να μην αποκαρδιώνονται. Αν υπάρχει η δυνατότητα αυτοέκδοσης και ασχολούνται με το φανταστικό, θα τους έλεγα να προχωρήσουν και να δέχονται τις επαγγελματικές συμβουλές που θα λάβουν. Για χρόνια άκουγα ιστορίες τρόμου για το πώς αντιμετωπίζουν οι εκδοτικοί το φανταστικό. Τώρα με την αυτοέκδοση, το φανταστικό επιτέλους εκπροσωπείται. Δεν ξέρω αν αξίζουν όλα, νομίζω όμως η παρουσία τους θα αλλάξει το κλίμα, κερδίζοντας περισσότερους αναγνώστες.

Ποιες οι αγαπημένες σου κατηγορίες βιβλίων / ιστοριών;
Διαβάζω οτιδήποτε. Την επιστημονική φαντασία την εκτίμησα δυστυχώς περισσότερο στον κινηματογράφο, παρά στη λογοτεχνία. Από φανταστικό, πάντα επέλεγα τα βιβλία τρόμου.

Ποια βιβλία ή συγγραφείς σε έχουν εμπνεύσει;
Έχω κλάψει με "Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι", ονειροπόλησα με Το "Εργοστάσιο Μολυβιών" της Σώτης Τριανταφύλου, τρόμαξα με τα "Βιβλία του Αίματος" του Κλάιβ Μπάρκερ, συγκινήθηκα με το "Ο Άνθρωπος που Έγινε Θεός" του Τζεράλντ Μεσαντιέ. Οι κλασσικοί (Ντίκενς, Βερν) είχαν πάντα τον θαυμασμό μου και φυσικά ο Στήβεν Κινγκ, κυρίως τα πρώτα του. Μπορώ να αναφέρω εδώ και τον Καρλ Μπαρκς; Μεγάλη πηγή έμπνευσης.

Υπάρχει κάποιος Έλληνας του φανταστικού που σε επηρέασε συγγραφικά;
Πολύ εσωστρεφής για να επηρεαστώ. Είμαι όμως θαυμαστής πολλών συναδέλφων μου, κάποιοι οι οποίοι με αφήνουν σύξυλο με την τέχνη τους. Και γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να αντιγράψω την καταπληκτική πένα τους. Ευθυμία Ε. Δεσποτάκη και Γιώργος Χατζηκυριάκος, δύο ονόματα που μού’ρχονται τώρα.

Τι σου δίνει κίνητρο για να γίνεις καλύτερος συγγραφέας;
Όταν κάτι που έγραψα γίνει αγαπητό από το κοινό και ακούω καλά λόγια, νιώθω διπλά υποχρεωμένος να μην τους απογοητεύσω στο μέλλον. Και οι κοντινοί φίλοι μου, ταλαντούχοι ένας κι ένας, πάντα μου ψιθυρίζουν την κριτική τους και κρατώ νοερά σημειώσεις.

Πως σκέφτεσαι συγγραφικά τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια από τώρα;
Να έχω την υγεία μου να συνεχίσω, εδώ στα ίδια θα είμαι, στον αγώνα. Να πάνε όλα καλά και να βρω σπίτι για όλα μου τα παιδιά.

Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις για εσένα;
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου λογοτέχνη. Δεν γράφω μεγάλα έργα. Η εκπλήρωση των ονείρων μου είναι να ανακαλύπτετε τα βιβλία μου σε αυτά τα περιστρεφόμενα σταντ, σε αεροδρόμια, λιμάνια και σταθμούς τρένων, για να σας κρατώ παρέα για όσο διαρκεί το ταξίδι σας. Για να περνάει ευχάριστα η ώρα. Αν το καταφέρω αυτό, θα φύγω ευτυχισμένος.
 

O Ντίνος Χατζηγιώργης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1963. Απόφοιτος σχολής κινηματογράφου, ασχολήθηκε επαγγελματικά με το σενάριο από το 1988. Το 1994 κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Σεναρίου για την ταινία του Γιάννη Τυπάλδου Terra Incognita (1993). Μέχρι το 2005 συνεργάστηκε με στούντιο κινουμένων σχεδίων ως σεναριογράφος, με την Artoon του Νίκου Βεργίτση στην Αθήνα, στη σειρά “Πανδώρα και Πλάτωνας”, και με τη Hahn Film στο Βερολίνο, για τη σειρά “School for Little Vampires”. Διηγήματά του έχουν τυπωθεί στο ένθετο “9” της Ελευθεροτυπίας, στο “Φανταστικά Χρονικά”, το ελληνικό “Asimov’s” και “Συμπαντικές Διαδρομές”. Το διήγημά του, “Πικρό Χώμα”, έχει βραβευτεί στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό του περιοδικού ΥΦΟΣ το 2008. Συμμετείχε σε δύο ανθολογίες με διηγήματα επιστημονικής φαντασίας: “Προς την Ελευθερία” στη συλλογή Ονείρων Σκιές το 2008 και “Χιροσίμα Μπαχαλάκι” στη συλλογή Εφαρμοσμένη Μυθομηχανική το 2014. Κυκλοφόρησε διαδικτυακά προσωπική ανθολογία τρόμου Νυχτερινή Παράδοση το 2011 και Crows and Other Stories, στα αγγλικά, το 2012.