"Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών", Γιώργος Δάμτσιος - Μάριος Δημητριάδης

Γρηγόρης Δημακόπουλος 12 Μαρ 2019 12:02 0

Τίτλος: Στη γέγυρα των χαμένων ψυχών

Συγγραφείς: Γιώργος Δάμτσιος-Μάριος Δημητριάδης

Εκδόσεις: Λυκόφως
Έτος κυκλοφορίας: 2017

Σελίδες: 308

"Ένα ταξίδι με λεωφορείο είναι και ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των πρωταγωνιστών στο μυθιστόρημα τρόμου-μυστηρίου «Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών», που συνέγραψαν ο Γιώργος Δάμτσιος και ο Μάριος Δημητριάδης και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.
Κάθε βράδυ για ένα έτος, πέντε άνθρωποι βλέπουν έναν κοινό εφιάλτη, ότι επιβαίνουν σε ένα λεωφορείο, το οποίο οδηγεί μία σκοτεινή φιγούρα, ένας μυστηριώδης οδηγός. Οι άνθρωποι αυτοί σοκάρονται όταν ανακαλύπτουν ότι οι συνεπιβάτες στο λεωφορείο του εφιάλτη είναι υπαρκτά πρόσωπα. Έκτοτε, αρχίζουν να αναζητούν τον λόγο, αν υπάρχει λόγος, που βλέπουν τον κοινό εφιάλτη.
Ξετυλίγοντας όμως τον μίτο που θα τους οδηγήσει στην αλήθεια, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το παράλογο και το αλλόκοτο. Όλες οι εξελίξεις οδηγούν σε μία γέφυρα, στη γέφυρα των χαμένων ψυχών, τη γέφυρα που ενώνει το παρελθόν με το παρόν, στη γέφυρα που ενώνει τις ζωές τους, στη γέφυρα που ενώνει το κοσμικό με το απόκοσμο".

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι εξαιρετική. Πέντε άνθρωποι μοιράζονται το ίδιο μαρτύριο. Έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη. Έναν εφιάλτη που μονοπωλεί τα βράδια τους για ένα ολόκληρο έτος. Πολύ δυνατή ως σύλληψη αλλά και ως υλοποίηση. Εξάπτει τη φαντασία και κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε υψηλά επίπεδα. Θέλεις να μάθεις γιατί συμβαίνει όλο αυτό. Θέλεις να ικανοποιήσεις την περιέργεια σου, θέλεις να δεις τι ακριβώς είναι η γέφυρα των χαμένων ψυχών και πως συνδέεται με τον εφιάλτη. Θέλεις να μάθεις τι κατάληξη θα έχουν οι πρωταγωνιστές και πώς μπορούν να απαλλαγούν από τα βάσανά τους. Κι όταν συμβαίνει αυτό, και συνδέεις τα κομμάτια, οι συγγραφείς φροντίζουν να σε αποζημιώσουν με μερικές ατμοσφαιρικές σκηνές που πραγματικά χαράχτηκαν στη μνήμη μου.

Το βιβλίο είναι γραμμένο καθ’ αυτόν τον τρόπο ώστε να διαβαστεί απνευστί, αν είναι δυνατόν. Πολλά και σύντομα κεφάλαια, μικρό μέγεθος κειμένου, απροβλημάτιστη ροή, μεστός λόγος. Ό,τι πρέπει για να ξεκουράσει κανείς το μυαλό του με μια σύντομη ατμοσφαιρική ιστορία κατά τη διάρκεια μιας φορτισμένης περιόδου.

Η πλοκή στο μεγαλύτερο τμήμα του βιβλίου εξελίσσεται γύρω από την εξιχνίαση του μυστηρίου, κι αυτή ίσως είναι η μικρή (τόσο δα) ένσταση που έχω για το βιβλίο. Θα ήθελα να υπάρχουν περισσότερες ''άβολες'' σκηνές τρόμου, λίγο περισσότερο σασπένς γύρω από το μυστηριώδες λεωφορείο. Αντιλαμβάνομαι πως αυτή η επιθυμία έχει να κάνει με τις δικές μου προσδοκίες γύρω από το πώς φανταζόμουν πως θα εξελισσόταν η ιστορία, μα εξακολουθώ να θεωρώ πως δεν θα έβλαπτε τον χαρακτήρα του βιβλίου, και σίγουρα θα ισχυροποιούσε το δέος του αναγνώστη απέναντι στο υπερφυσικό στοιχείο που καθορίζει την κεντρική ιδέα του βιβλίου.

Όπως και να 'χει, τα θερμά μου συγχαρητήρια στους Μάριο Δημητριάδη και Γιώργο Δάμτσιο για την άψογη συνεργασία τους (ως ένα βαθμό, δυσκολεύεσαι να τους ξεχωρίσεις), και για το αξιόλογο βιβλίο που παρέδωσαν.