Μυστήρια Πράγματα | Φωτιά Στον Ουρανό: η πολύκροτη υπόθεση απαγωγής και η ταινία που μας χάρισε μια συγκλονιστική 13λεπτη σκηνή

Μυστήρια Πράγματα | Φωτιά Στον Ουρανό: η πολύκροτη υπόθεση απαγωγής και η ταινία που μας χάρισε μια συγκλονιστική 13λεπτη σκηνή

Ξεχάστε το τραγούδι των Deep Purple. To Fire In The Sky είναι η ταινία που βασίζεται σε μια από τις πιο πολύκροτες υποθέσεις απαγωγής από εξωγήινους που έχουν καταγραφεί. Έχει αρκετό μυστήριο και τρόμο για να μην ξαναπάς εξοχή, ενώ η "πραγματική" ιστορία είναι ακόμα πιο περίεργη.

Στις 5 Νοεμβρίου του 1975, ο Τράβις Γουόλτον, ένας ξυλουργός που δούλευε μαζί με άλλους έξι σε δάσος της Αριζόνα, επέστρεφαν από την εργασία τους με το αμάξι όταν παρατήρησαν κάτι πολύ ασυνήθιστο. Ένα δυνατό κόκκινο φως έλαμπε από κάποιο σημείο μέσα στο δάσος. Στην αρχή το πέρασαν για το φως του ηλίου που δύει, έπειτα για φωτιά ή για κάποιο αεροπορικό δυστύχημα. Περίεργοι καθώς ήταν, πλησίασαν περισσότερο. Αυτό που είδαν τους έκοψε την ανάσα. Ένας τεράστιος φωτεινός δίσκος αιωρούνταν κάμποσα μέτρα πάνω από το έδαφος παράγοντας ένα χαμηλό βόμβο. Ο Γουόλτον γεμάτος δέος βγήκε από το αμάξι και πλησίασε το αντικείμενο παρά τις επιδοκιμασίες των φίλων του. Ξαφνικά μια φωτεινή δέσμη τον έλουσε, η οποία τον έκανε να κοκκαλώσει. Αρχικά τον πέταξε στο έδαφος, μα έπειτα τον σήκωσε και τον τράβηξε προς το άγνωστο αντικείμενο. Οι φίλοι του Γουόλτον, τρομαγμένοι όπως ήταν, τον παράτησαν και έφυγαν.

Έπειτα από 20 λεπτά γύρισαν πάλι πίσω για να τον αναζητήσουν, δίχως να βρουν ίχνη, ούτε του φίλου τους, μα ούτε και του αντικειμένου. Δήλωσαν την εξαφάνιση και στήριξαν την ιστορία τους στην αστυνομία, ενώ σύντομα ξεκίνησε έρευνα για την ανεύρεση του Γουόλτον. Οι μέρες περνούσαν και οι κάτοικοι της μικρής κοινωνίας άρχισαν να βλέπουν με δύσπιστο μάτι τους έξι εργάτες. Πλέον πλανιόταν η φήμη πως είχαν σκοτώσει τον Γουόλτον και σκαρφίστηκαν αυτή τη τρελή ιστορία για να γλιτώσουν. Η αστυνομία, καχύποπτη καθώς ήταν τους υπέβαλε σε τεστ αλήθειας, το οποίο βγήκε θετικό για όλους, πλην ενός που βγήκε "μπερδεμένο".

Το βράδυ της πέμπτης ημέρας, ο ένας από τους εργάτες δέχτηκε ένα τηλεφώνημα γύρω στα μεσάνυχτα. Ήταν ο Γουόλτον, με αδύναμη φωνή, που τον παρακαλούσε να έρθει να τον πάρει. Του τηλεφωνούσε από τον τηλεφωνικό θάλαμο ενός βενζινάδικου. Οι φίλοι του τον βρήκαν εκεί και τον πήραν πίσω. Η επιστροφή του Γουόλτον τράβηξε την σκιά της αμφιβολίας από τους εργάτες, μα τώρα τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν επάνω στην παράξενη διήγηση του Γουόλτον σχετικά με το διάστημα της απουσίας του.

Ο ίδιος, δήλωσε πως ξύπνησε σε ένα άγνωστο χώρο που θύμιζε νοσοκομείο και πως από πάνω του τον παρατηρούσαν τρία πλάσματα. Ήταν φαλακρά, με μικρά σώματα και μεγάλα κεφάλια. Είχαν μικρό σαγόνι, τεράστια, καφέ μάτια και πολύ λεπτά χείλη, όπως και μικροσκοπικές μύτες. Ο Γουόλτον πετάχτηκε τρομαγμένος από το τραπέζι, άρπαξε μια άγνωστη συσκευή για προστασία και βγήκε από τον χώρο. Πέρασε σε ένα δωμάτιο, όπου ξαφνικά εμφανίστηκε ένας άνθρωπος με μια μπλε ολόσωμη στολή. Οδήγησε τον Γουόλτον έξω από αυτό το χώρο, ενώ δεν απάντησε σε καμία του ερώτηση. Πέρασαν σε μια περιοχή όπου υπήρχαν διάφοροι ιπτάμενοι δίσκοι, έπειτα σε ένα διάδρομο που κατέληγε σε ένα δωμάτιο. Εκεί υπήρχαν τρεις άλλοι άνθρωποι. Τον ξάπλωσαν σε ένα τραπέζι και μία γυναίκα έβαλε μια μάσκα στο πρόσωπο του που τον αναισθητοποίησε.

Όλες αυτές οι μνήμες επανήλθαν στον Γουόλτον έπειτα από ύπνωση, την οποία όμως σταμάτησε γιατί δεν ήθελε να θυμηθεί τι άλλο συνέβη μια και θα ήταν επικίνδυνο για την ψυχική του υγεία. Χρόνια μετά, ο Γουόλτον μαζί με τους υπόλοιπους εργάτες δέχθηκαν να κάνουν πάλι τεστ αλήθειας, το οποίο βγήκε θετικό για όλους. Το περιστατικό της απαγωγής, συγκλόνισε τα μίντια, ενώ δεν άργησε να έρθει και ένα βιβλίο από τον ίδιο τον Γουόλτον (αν και φημολογείται πως το έγραψε ghost writer) με τον τίτλο The Walton Experience στο οποίο βασίστηκε η ταινία του 1993, με τίτλο Fire In The Sky (ελληνικός τίτλος: Φωτιά Στον Ουρανό).

Η ταινία αρχικά δέχτηκε θετική ανταπόκριση, μα πλέον θεωρείται μια μέτρια (ή "ok") ταινία φαντασίας και τρόμου. Βλέποντας την μετά από χρόνια δεν μπορώ να μην θαυμάσω την σκηνοθεσία της. Υπάρχει μια σκηνή που η κάμερα τραβάει ένα τύπο μέσα στο αμάξι του. Ξαφνικά στο παρμπρίζ αντανακλούν κάποια κόκκινα φώτα που κατεβαίνουν. Η κάμερα ανοίγει και αντιλαμβανόμαστε πως το αμάξι έχει σταματήσει μπροστά σε ράγες διερχόμενου τραίνου. Τα κόκκινα φώτα είναι οι λάμπες της ράμπας που κατεβαίνει για να εμποδίσει την διέλευση. Έχει κάτι τέτοιες "α λα Σπίλμπεργκ" σκηνές που ανεβάζουν την ταινία.

Κεντρικός άξονας είναι το δράμα των πέντε χαρακτήρων (και όχι έξι όπως στην πραγματικότητα) που προσπαθούν να επιβιώσουν υπό το βάρος μιας κοινωνίας που τους έχει καταδικάσει ήδη και μιας αστυνομίας που τους πιέζει συνέχεια. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές (ειδικά του Ρόμπερτ Πάτρικ, τον οποίο εδώ είδε ο παραγωγός Κρις Κάρτερ και τον πήρε για πρωταγωνιστή των X-Files όταν αποχώρησε ο Ντούκοβνι) και γενικά η ταινία είναι καλοφτιαγμένη, ενώ σε κάποια σημεία γίνεται ξεκάθαρα τρόμου, όπως αυτό το σοκαριστικό 13λεπτο προς το τέλος, όπου ο πρωταγωνιστής ξυπνά μέσα στο εξωγήινο σκάφος. Για την σκηνή αυτή επιστρατεύτηκε όλη η τέχνη της εταιρείας ειδικών εφέ ILM, και ακόμα και σήμερα παραμένει μία από τις καλύτερες και πιο καλοστεκούμενες σκηνές sci-fi τρόμου που έχω δει. Δεν αντικατοπτρίζει βέβαια της διηγήσεις του Γουόλτον και αυτό γιατί οι παραγωγοί ήθελαν να δείξουν κάτι πιο ενδιαφέρον και συγκλονιστικό από την "πραγματικότητα". Το θέμα είναι πως αυτή σκηνή ξεχωρίζει και αρκεί για να ικανοποιήσει τους φαν των sci-fi ταινιών.

Η ιστορία του Γουόλτον παρέσυρε σαν σίφουνας τα μίντια της εποχής και ειδικά τους αναζητητές των UFO αλλά και κάθε λογής συνωμοσιολόγο. Παράλληλα δέχτηκε και αρκετή επίκριση μια και πολλοί ήταν αυτοί που επέμεναν ότι η ιστορία δεν ήταν παρά μια φάρσα για να κερδίσουν χρήματα και δημοσιότητα (που τα κέρδισαν). Λέγεται ότι το τεστ αλήθειας του πολυγράφου είχε αρχικά δείξει αρνητικό, μέχρι που έγιναν και άλλα και κράτησαν αυτό που τους βόλευε. Για την ιστορία, ο ίδιος ο Γουόλτον είχε πάρει μέρος στο τηλεπαιχνίδι "Ώρα Της Αλήθειας" και όταν είχε ερωτηθεί αν απήχθη από εξωγήινους είχε απαντήσει "Ναι", μα ο πολυγράφος έδειξε πως ψεύδεται.

Επίσης στο σημείο που υποτίθεται βρισκόταν ο ιπτάμενος δίσκος δεν υπήρχε καμία ένδειξη στο δάσος που να υποδεικνύει κάτι τέτοιο, ενώ οι ιατρικές εξετάσεις του Γουόλτον δεν έδειξαν να έχει χτυπηθεί ο ώμος του, όπως είχε δηλώσει ότι έγινε, όταν η ακτίνα φωτός τον πέταξε στο έδαφος. Γενικά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να μπορεί να υποστηρίξει την ιστορία του, ούτε καν μάρτυρες πέρα από τους εργάτες.

Αν με ρωτάτε τι πιστεύω, θα έλεγα πως η ζυγαριά γέρνει προς την φάρσα ή προς μια λογική εξήγηση (όσο και αν θα ήθελα το αντίθετο). Καταρχάς το γεγονός πως ο Γουόλτον και οι φίλοι του ήταν εξαρχής θιασώτες των UFO, μου κάνει μεγάλη σύμπτωση το πώς συνέβη αυτό το περιστατικό σε αυτούς. Επίσης η μορφή των εξωγήινων είναι αυτή που μας είχε διηγηθεί και ο συγγραφέας Γουίτλι Στρίμπερ στην δική του εμπειρία (διαβάστε το άρθρο για τον Whitley Strieber εδώ).

Πιθανότατα ο Στρίμπερ είχε διαβάσει το βιβλίο του Γουόλτον και επηρεάστηκε; Ή μήπως αυτό είναι απόδειξη πως οι εξωγήινοι που μας επισκέπτονται έχουν τέτοια μορφή; Και πάλι όμως, τα έντονα ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά τους είναι κάτι που σε βάζει σε σκέψεις. Το πιο σημαντικό κατά την γνώμη μου είναι η αναφορά του Γουόλτον πως πέρα από εξωγήινους συνάντησε και ανθρώπους με στολές. Και πως ήταν σε ένα χώρο "σαν νοσοκομείο" και πως του έβαλαν μια μάσκα η οποία τον κοίμισε. Σε όλους μας, θυμίζουν κάτι όλα αυτά. Οπότε πέρα από τη φάρσα, ίσως πρέπει να λάβουμε και την πιθανότητα της ψευδαίσθησης ή της αυθυποβολής.

Όσον αφορά την ταινία, αποτελεί μια αξιοπρεπή προσπάθεια που ασχολείται με τα τραύματα και την κοινωνική κριτική αλλά και το μυστήριο. Θα ήθελα προς το τέλος να τα δέσει καλύτερα όλα αυτά, μια και μοιάζει να πατάει σε πολλά είδη ταυτόχρονα χωρίς να ξέρει που να σταματήσει. Επίσης δεν μου άρεσε που η ταινία παίρνει θέση σχετικά με την αυθεντικότητα της ιστορίας και υποστηρίζει πως όλα αυτά έγιναν ξεκάθαρα, ενώ θα ήθελα να ήταν και λίγο μικρότερη σε διάρκεια. Παρόλα αυτά, οι λάτρεις των X - Files, του Οιωνού (2002) και γενικά της επιστημονικής φαντασίας πρέπει να την τσεκάρουν.

Το βιβλίο του Γουόλτον μοσχοπούλησε, ενώ o ίδιος μέχρι σήμερα εμφανίζεται σε... oυφολογικά συνέδρια.


O Travis Walton

[Να αναφέρουμε επιφανειακά (μια που πιάσαμε τους εξωγήινους) πως είχαμε και στην Ελλάδα μια ανάλογη διάσημη περίπτωση, όταν το Σεπτέμβριο του 1990 εθεάθη ένα σμήνος UFO σε διάφορα μέρης της Ελλάδος, μέχρι που ένα από αυτά έπαθε κάποια βλάβη και προσγειώθηκε σε ένα λόφο της Αταλάντης. Μάρτυρες αναφέρουν πως τα υπόλοιπα φώτα κατέβηκαν και στήθηκαν περιμετρικά του χαλασμένου σκάφους, έμειναν για ώρες και έπειτα απογειώθηκαν πάλι, καίγοντας το σημείο της προσγείωσης και παρατώντας πίσω τους μεταλλικά αντικείμενα. Η υπόθεση έχει διάφορες λεπτομέρειες που μπορείτε να ανακαλύψετε και αναφέρεται ως "Περιστατικό της Αταλάντης" ή το "Ελληνικό Ρόσγουελ"]