Temeraire: Εναλλακτική ιστορία, Φαντασία και Δράκοι στην σειρά βιβλίων της Νaomi Novik.

Το καλοκαίρι του 2024 βρέθηκε στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο της σειράς “Temeraire” της Αμερικανής συγγραφέα Naomi Novik. Η έκδοση που πήρα ήταν η ελληνική με τίτλο Ο Δράκος της Αυτού Μεγαλειότητας. Αποφάσισα να το διαβάσω και, αν με κέρδιζε, να βρω και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς. Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, η ύπαρξη του άρθρου αυτού είναι η απόδειξη πως το πρώτο βιβλίο κατάφερε να με ενθουσιάσει.

Η σειρά Temeraire της Naomi Novik αποτελείται από 9 βιβλία, τα οποία είναι τα παρακάτω:
1. His Majesty’s Dragon (2006)
2. Throne of Jade (2006)
3. Black Powder War (2006)
4. Empire of Ivory (2007)
5. Victory of Eagles (2008)
6. Tongues of Serpents (2010)
7. Crucible of Gold (2012)
8. Blood of Tyrants (2013)
9. League of Dragons (2016)

Το setting είναι πολύ απλό. Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα, με πρωταγωνιστή έναν Άγγλο πλοίαρχο ο οποίος υπηρετεί κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων. Η μόνη διαφορά με την ιστορική πραγματικότητα είναι ότι στα βιβλία της Novik υπάρχουν δράκοι. Και όχι μόνο υπάρχουν αλλά ζουν αρμονικά με τους ανθρώπους, υπηρετούν στον πόλεμο και κάθε έθνος έχει την δική του αεροπορία η οποία απαρτίζεται από αυτούς. Κάθε δράκος έχει τον πλοηγό του και ο Laurence είναι ο πληγός του Temeraire. Η παραπάνω σύντομη περιγραφή ήταν αυτή που με έκανε να θέλω να διαβάσω το πρώτο βιβλίο της σειράς για να δω αν είναι τόσο καλό όσο ακούγεται. Και, μα την αλήθεια, δεν μπορούσα να το αφήσω. Έχοντας διαβάσει το προηγούμενο διάστημα κάποια μέτρια βιβλία φαντασίας, ήμουν εκστασιασμένος που διάβαζα ξανά μια ιστορία τόσο καλά αποτυπωμένη στο χαρτί. Μπορεί να μην πρόκειται για high fantasy με άγνωστους κόσμους και φυλές αλλά αυτή η μικρή προσθήκη φαντασίας στην ιστορική πραγματικότητα εισάγει το πλαίσιο της ιστορίας σε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συνθήκη.

Το πρώτο βιβλίο εκτυλίσσεται στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αρχικά στη Σκωτία, όπου οι δράκοι και οι πλοηγοί τους λαμβάνουν την εκπαίδευσή τους, και έπειτα στις ακτές του Dover, όπου λαμβάνει χώρα η πρώτη μάχη.

Διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο ήταν η προσοχή στην λεπτομέρεια. Η συγγραφέας δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Η πλοκή προχωράει με σταθερό ρυθμό, χωρίς να υπάρχουν άλματα χρόνου (βλέπε παραδείγματα τύπου «1 μήνα μετά»). Αντίθετα διαβάζουμε για κυριολεκτικά όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή των δύο πρωταγωνιστών μας από τη στιγμή που ο Temeraire βγήκε από το αυγό του. Η Novik θέλει να μας δείξει την πορεία της ζωής των δύο πρωταγωνιστών, του Laurence και του Temeraire, σε βάθος, περιγράφοντας τα καθημερινά πεπραγμένα τους. Όταν χρειάζεται να μετακινηθούν από ένα μακρινό σημείο σε ένα άλλο, η διαδρομή αυτή μπορεί να διαρκέσει για ολόκληρα κεφάλαια.

Στο πρώτο βιβλίο διαβάζουμε για το πως ο Temeraire βρέθηκε στο πλοίο του Laurence και πως ο τελευταίος γίνεται ο πλοηγός του πρώτου. Ο Laurence θα μετατεθεί από το ναυτικό στην αεροπορία και θα πάει στην αντίστοιχη ακαδημία προκειμένου να μάθει να πετάει μαζί με τον Temeraire αλλά και να λαμβάνει μέρος σε σχηματισμούς μαζί με άλλους δράκους της βρετανικής αεροπορίας. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο σχεδόν αποκλειστικά στην περίοδο αυτή και κλείνει με το δίδυμο να παίρνει μέρος στην πρώτη του μάχη εναντίον των δυνάμεων του Ναπολέοντα που προσπαθούν να εισβάλλουν στην Αγγλία. Εκεί μαθαίνουμε ότι ο Temeraire δεν είναι κάποιος τυχαίος δράκος αλλά ανήκει στο είδος των Αυτοκρατορικών Κινέζικων δράκων.

Το δεύτερο βιβλίο ξεκινά λίγο αφότου τελείωσε το πρώτο. Οι Κινέζοι, έχοντας μάθει πως ένας Αυτοκρατορικός δράκος βρίσκεται στην Αγγλία στέλνουν άμεσα μια διπλωματική αποστολή προκειμένου να φέρουν τον Temeraire πίσω στην Κίνα. Ο Laurence, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις, θα συνοδέψει τον Temeraire εκεί, μαζί με μέλη του πληρώματός του και ενός διπλωμάτη της Βρετανίας. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου καλύπτει το ταξίδι από την Αγγλία προς την Κίνα, το οποίο γίνεται μέσω θαλάσσης και άρα διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα. Και πάλι, η προσοχή στην λεπτομέρεια είναι που ανεβάζει επίπεδο το συγκεκριμένο βιβλίο. Το ταξίδι δεν είναι κάτι διαδικαστικό, δεν περιμένουμε απλά να τελειώσει προκειμένου οι πρωταγωνιστές μας να φτάσουν στην Κίνα και να διαπραγματευτούν. Πάνω στο καράβι βρίσκονται, εκτός από τον Temeraire και τον Laurence, η κινεζική διπλωματική αποστολή, ένας βρετανός διπλωμάτης και κάποια μέλη του πληρώματος του Laurence. Σχεδόν καθημερινά συμβαίνει κάτι το οποίο προχωράει την ιστορία μπροστά, μαθαίνουμε πράγματα για τους πρωταγωνιστές, τα οποία μας φανερώνουν τον χαρακτήρα και τον τρόπο σκέψης τους ενώ παράλληλα προϊδεάζουν το τι θα συναντήσουν όταν επιτέλους φτάσουν στην Κίνα.

Η συγγραφέας δείχνει με πολύ ωραίο τρόπο το πώς επηρεάζεται ο Temeraire από όσα βλέπει στην Κίνα. Μια χώρα όπου οι δράκοι έχουν εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση από τους ανθρώπους σε σχέση με την Αγγλία. Ο Temeraire θα γοητευτεί, θα γεμίσει γνώσεις και θα έρθει σε επαφή με τις ρίζες του. Φυσικά όλα αυτά δεν επηρεάζουν τη σχέση του με τον Laurence, καθώς ο δεσμός των δυο τους είναι πολύ πιο ισχυρός από οποιαδήποτε πολιτισμική επιρροή.

Παράλληλα, στο δεύτερο βιβλίο ξεκινάμε να βλέπουμε και την ανάπτυξη της προσωπικότητας του Temeraire. Ο Temeraire αδυνατεί να κατανοήσει κάποιες ιδέες και νοοτροπίες που υπάρχουν στους ανθρώπους, όπως η τυφλή υπακοή σε κανόνες, παρόλο που δεν είναι δίκαιοι, το πρωτόκολλο (πόσο συμφωνώ μαζί του σ’αυτό!), οι κοινωνικές ανισότητες και η αντιμετώπιση των δράκων από τους ανθρώπους ως όπλα/εργαλεία. Ο Temeraire θα αρχίσει να αναπτύσσει ιδέες για να αλλάξει την καθεστηκυία τάξη στην Αγγλία και οι δράκοι να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, γιατί οι πλοηγοί να πληρώνονται από το κράτος και οι δράκοι όχι; Μέσα από πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις μεταξύ του Temeraire και του Laurence, στις οποίες ο τελευταίος προσπαθεί να εξηγήσει στον πρώτο τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος των ανθρώπων αλλά παράλληλα συμφωνώντας πως η αντιμετώπιση των δράκων πρέπει να αλλάξει, γεννούνται σκέψεις στον αναγνώστη για τις διάφορες κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν στον δικό μας κόσμο, καθώς πρόκειται για μια αναλογία που η συγγραφέας δεν προσπαθεί πολύ να κρύψει. Οι ανησυχίες του Temeraire περνούν αυτόματα στον αναγνώστη, προσφέροντας ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό μήνυμα και τροφή για σκέψη για τις ανισότητες που συναντάμε στον πραγματικό κόσμο.

Ένα από τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της σειράς είναι ότι η συγγραφέας καταφέρνει να αποτυπώσει με πολύ ρεαλιστικό τρόπο την εναλλακτική αυτή πραγματικότητα. Η Novik δεν αφήνει κανένα ερώτημα αναπάντητο. Κατά τη διάρκεια της σειράς μαθαίνουμε πολλές λεπτομέρειες αναφορικά με τον τρόπο ζωής των δράκων και τη συνύπαρξή τους με τους ανθρώπους. Πού κοιμούνται; Τί και πόσο τρώνε; Πώς καταφέρνουν οι άνθρωποι να διατηρούν την τροφοδοσία των δράκων, όταν ο καθένας τους χρειάζεται μια μεγάλη ποσότητα φαγητού καθημερινά; Πόσο διαφορετικά διαχειρίζονται τους δράκους τα έθνη; Καθένα από αυτά τα ερωτήματα (αλλά και πολλά παρόμοια ακόμη) απαντώνται στα βιβλία χωρίς να γίνεται επιτηδευμένα, επειδή απλώς πρέπει να μπουν. Οι δράκοι αντιμετωπίζονται ως κανονικοί χαρακτήρες, που πεινούν, κουράζονται, αρρωσταίνουν, αναπτύσσουν σκέψεις και προβληματισμούς και κάθε σκηνή που περιέχει έστω κι ένα από τα παραπάνω βοηθάει είτε στο να προχωρήσει η πλοκή είτε στο να κατανοήσουμε πως λειτουργεί ένας κόσμος όπως ο δικός μας αλλά με δράκους εντός του.

Περνώντας στο τρίτο βιβλίο εισάγεται και ο χαρακτήρας του Tharkay, ενός εξαιρετικά συμπαθή χαρακτήρα σύμφωνα με τον γράφοντα, που θα λειτουργήσει ως οδηγός για τον Temeraire και τον Laurence, στην πορεία τους από την Κίνα στην Τουρκία. Οι ικανότητές του θα αποβούν εξαιρετικά χρήσιμες στους πρωταγωνιστές μας, παρόλο που η προσωπικότητά του θέτει έντονους προβληματισμούς στον Laurence, καθώς ο τελευταίος έχει πολύ δυνατή αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα και τις αρχές του ενώ ο πρώτος λειτουργεί με γνώμονα καθαρά το προσωπικό του συμφέρον, αδιαφορώντας για το τι είναι νομοτελειακά σωστό. Παρόλα αυτά, θα αναπτυχθεί μια αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ των δύο αντρών, μέχρι το τέλος του βιβλίου. Στο τρίτο βιβλίο, οι πρωταγωνιστές μας θα πρέπει να ταξιδέψουν μέχρι την Τουρκία και θα το κάνουν πηγαίνοντας από την ενδοχώρα, περνώντας τις ασιατικές ερήμους και φτάνοντας στον προορισμό τους από την Ανατολή. Αφού πετύχουν αυτό για το οποίο πήγαν θα πετάξουν για την Αυστρία, όπου η απειλή του Ναπολέοντα είναι προ των πυλών.

Το τέταρτο βιβλίο βρίσκει τους Βρετανούς αντιμέτωπους με μια πρωτόγνωρη καταστροφή. Μια θανάσιμη επιδημία έχει χτυπήσει τους δράκους και μειώνει τους αριθμούς τους ραγδαία. Ωστόσο υπάρχει ελπίδα για θεραπεία κι αυτή βρίσκεται στις νότιες περιοχές της Αφρικής, εκεί απ’ όπου έχει περάσει ο Temeraire με τον Laurence στο παρελθόν. Οι πρωταγωνιστές μας λοιπόν θα πρέπει να σπεύσουν στη Νότιο Αφρική, να βρουν την θεραπεία και να την μεταφέρουν πίσω στη βάση τους πριν ο γαλλικός κλοιός κλείσει ασφυκτικά στην ήδη ταλαιπωρημένη Αγγλία.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γεγονός πως κρατά δυσκολότερα το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Οι σκηνές δράσεις είναι ελάχιστες ενώ και η προσπάθεια εύρεσης της θεραπείας στις αχανές ερημικές εκτάσεις της Αφρικής γίνεται με αργό ρυθμό. Ωστόσο, το τέλος του βιβλίου περιέχει μια απόφαση κλειδί του Temeraire, η οποία αποκαλύπτει το μέγεθος του χαρακτήρα του σε όλο του το μεγαλείο. Αποφεύγοντας να αποκαλύψω πολλά, θα γράψω μόνο πως ο Temeraire θα αποδείξει για μια ακόμη φορά πως είναι υπέρμαχος πρωτίστως της δικαιοσύνης, δίχως να τον αφορά εάν οι πράξεις του βλάπτουν με οιονδήποτε τρόπο την Αυτοκρατορία την οποία υπερασπίζεται. Αρωγός και σύμμαχος είναι και ο Laurence, ο οποίος είναι πάντα εκεί για να υποστηρίζει τον δράκο του, να τον συμβουλεύει όποτε χρειάζεται και να αναπτύσσεται ταυτόχρονα και ο ίδιος. Η απόφαση αυτή θα είναι καταλύτης για τη συνέχεια της ιστορίας, αλλάζοντας εντελώς την πορεία που ακολουθούν οι δύο ήρωές μας.

Στο πέμπτο βιβλίο της σειράς (και ίσως το καλύτερο μετά το πρώτο) βρισκόμαστε αντιμέτωποι για πρώτη φορά με μια πρωτόγνωρη εμπειρία κατά τη διάρκεια των βιβλίων. Η αρχή του βιβλίου βρίσκει τον Temeraire και τον Laurence χωριστά. Μπορεί να έχουμε συνηθίσει (και αγαπήσει) το συγκεκριμένο δίδυμο αλλά ο χρόνος που περνούν χωριστά και οι πράξεις στις οποίες προχωρούν είναι μια φρέσκια ανάσα στην πορεία τις ιστορίας. O Temeraire αρχίζει να δείχνει ψήγματα της ηγετικής του φύσης. Έχοντας περάσει όλη του τη ζωή στο πλευρό του ηθικού και δίκαιου Laurence, αναλαμβάνει άφοβα τις ευθύνες που φέρει μια ηγετική θέση. Είναι η πρώτη φορά που βρίσκει τον εαυτό του υπεύθυνο για άλλους και, ως εκ τούτου, δεν του είναι εύκολο να προσαρμοστεί στα νέα του καθήκοντα. Όταν ηγείσαι μιας ομάδας, είσαι υπεύθυνος για όλους όσους έχεις υπό την εποπτεία σου και ο Temeraire αρκετές φορές θα δυσκολευτεί να βρει τις ισορροπίες μεταξύ πειθαρχίας και φιλίας. Παρόλα αυτά, με την προσωπικότητά του, θα καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό των ακολούθων του. Όταν αναπόφευκτα ο δρόμος του ενώνεται ξανά με τον Laurence, οι δυο τους συνθέτουν πλέον ένα δίδυμο ακόμα πιο δεμένο από πριν, εμπλουτισμένοι με νέες εμπειρίες που αντιμετώπισε ο καθένας τους ξεχωριστά.

Η ανάπτυξη του χαρακτήρα του Temeraire σ’ αυτό το κεφάλαιο της σειράς είναι εξαιρετικά δοσμένη από τη συγγραφέα. Από το πρώτο βιβλίο ακόμα μπορούσαμε να δούμε πως ο Temeraire διαφέρει σημαντικά από τους υπόλοιπους δράκους του εναέριου σώματος της Βρετανίας, όχι μόνο επειδή είναι μοναδικός στο είδος του αλλά κι επειδή το ήθος και οι αρχές του είναι εξαιρετικά ανεπτυγμένες από μικρή ηλικία. Αρωγός σε αυτό ήταν ο Laurence και τα ποικίλα βιβλία που διαβάζαν οι δυο τους σε καθημερινή βάση. Ο Temeraire εξελίσσεται σιγά σιγά σε έναν ατρόμητο, δίκαιο και συνειδητοποιημένο ηγέτη. Παράλληλα, η αναβάθμισή του αυτή δεν επηρεάζει τη σχέση στοργής και αγάπης που μοιράζεται με τον Laurence. Το αντίθετο μάλιστα, την ενισχύει ακόμη περισσότερο.

Στο έκτο βιβλίο της σειράς, το αγαπημένο πλέον δίδυμο βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου και συγκεκριμένα στην Αυστραλία, όπου θα μεταφέρουν και τρια αυγά δράκων για να εκκολαφθούν εκεί και να αυξήσουν την δύναμη της Βρετανίας εντός της αποικίας της. Ο Temeraire και ο Laurence εξορίζονται και ψάχνουν μια καινούρια αρχή, μακριά από τις πολιτικές πλάνες, τις δολοπλοκίες και τους ανήθικους ανθρώπους. Ωστόσο, η νέα και αφιλόξενη ήπειρος κρύβει καινούριους κινδύνους για τους πρωταγωνιστές. Ο Temeraire και ο Laurence θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια πολιτική πλεκτάνη και θα πρέπει να βγουν αλώβητοι εξασφαλίζοντας παράλληλα την ασφάλεια των αυγών.

Δυστυχώς το συγκεκριμένο δεν είναι από τα ισχυρότερα κεφάλαια της εννιαλογίας. Επιστρέφουμε στην αργή πλοκή, με πολλά κεφάλαια να αναλώνονται σε επαναλαμβανόμενες εικόνες όπου ο Temeraire, o Laurence και οι χαρακτήρες που βρίσκονται μαζί τους περνάνε από τεράστιες έρημες εκτάσεις γης και βρίσκονται αντιμέτωποι με τη ζέστη, το φυσικό περιβάλλον αλλά και τους γηγενείς πληθυσμούς της Αυστραλίας. Προσωπικά στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν παρατήρησα κάτι το αξιοσημείωτο από άποψη ανάπτυξης χαρακτήρων. Ο Temeraire και ο Laurence συνεχίζουν να ζουν ο ένας για τον άλλο. Καταλαβαίνουν ότι η νοοτροπία και οι αρχές τους διαφέρουν σημαντικά από αυτές των ανθρώπων που τους περιβάλλουν. Παρόλα αυτά, βρισκόμενος στο έκτο βιβλίο της σειράς, βρήκα τον εαυτό μου να θέλει κάτι παραπάνω. Δεν θα πω ότι βαρέθηκα διαβάζοντάς το αλλά σίγουρα ήταν ένα βιβλίο που δεν σου αποτυπώνεται στην μνήμη (όπως συνέβη με άλλα βιβλία της σειράς που αναλύουμε). Ωστόσο, για μία ακόμη φορά, το τέλος του βιβλίου είχε ένα plot twist, το οποίο φαίνεται πως είναι πολύ σημαντικό για τη συνέχεια της ιστορίας. Για να αποφύγω τα spoilers, το μόνο που θα αναφέρω είναι ότι προς το τέλος του βιβλίου ο αναγνώστης θα καταλάβει τον λόγο που το βιβλίο έχει τίτλο Tongues of Serpents.

Το έβδομο βιβλίο της σειράς γυρίζει στην γνωστή κι επιτυχημένη συνταγή των περιπετειών του Temeraire. Οι ήρωές μας, σε 325 σελίδες γεμάτες δράση, πηγαίνουν από την Αυστραλία στην Νότια Αμερική. Το ταξίδι τους είναι γεμάτο περιπέτειες και δυσκολίες που θα δοκιμάσουν τις αντοχές τους. Ο ρυθμός του βιβλίου αυτού είναι πραγματικά καταιγιστικός. Γίνονται πάρα πολλά πράγματα, βρίσκουν αναπάντεχους εχθρούς (τόσο εντός όσο και εκτός της ομάδας), ευπρόσδεκτους συμμάχους, παλιούς γνωστούς και νέα άγνωστα είδη δράκων. Ο Laurence και ο Temeraire θα συναντήσουν την φυλή των Ίνκας, η κοινωνία της οποίας λειτουργεί με παντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν που έχουν συνηθίσει στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, χαρίζοντας τους έτσι μια διαφορετική οπτική στην δυναμική μεταξύ δράκων και ανθρώπων.

Το βιβλίο, παρόλο που έχει πολλή περισσότερη δράση από τα προηγούμενα, βρίσκει χώρο για την ανάπτυξη των χαρακτήρων του Laurence και του Temeraire. Οι καινούριες εμπειρίες που αποκομίζουν στην Νότια Αμερική, γεννούν προβληματισμούς και ερωτήματα, ειδικά στον Temeraire, για την προοπτική των ευρωπαϊκών δράκων και το πως αντιμετωπίζονται από τους ανθρώπους. Γενικότερα, όσο προχωράμε παρακάτω στην ιστορία, από το πρώτο βιβλίο ακόμη, βλέπουμε πως δράκοι υπάρχουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης και πως η χειρότερη δυνατή σχέση τους με το ανθρώπινο γένος συναντάνται στην Ευρώπη. Στην Ασία, την Αφρική, την Αυστραλία και την Νότιο Αμερική, οι δράκοι χαίρουν πολύ περισσότερο σεβασμό από τους ανθρώπους και η συμβίωση μεταξύ των δύο ειδών είναι σαφώς πιο αρμονική. Ο Temeraire, με την εξαιρετική ευφυία και κοινωνική συνείδηση που τον διακατέχει, σημειώνει νοητά τις πασιφανείς αυτές διαφορές από κάθε μέρος στο οποίο πηγαίνει. Στους προβληματισμούς αυτούς τον συνοδεύει πάντα ο Laurence, ο οποίος συμμερίζεται τις απόψεις του Temeraire περί ανάγκης κοινωνικών και στρουκτουραλιστικών αλλαγών που πρέπει να γίνουν όταν (και αν) επιστρέψουν στον Ηνωμένο Βασίλειο. Άλλωστε, σε κάθε βιβλίο, πέραν του Temeraire (ο οποίος άλλωστε πρόκειται ηλικιακά για ένα “παιδί”) βλέπουμε πως και ο Laurence έχει μια εξαιρετική ανάπτυξη χαρακτήρα και γίνεται σοφότερος μέσα από τις εμπειρίες που ζει στο πλάι του δράκου του.

Το όγδοο βιβλίο της σειράς ξεκινάει με μια συνθήκη που δεν την περίμενα να την συναντήσω ως αναγνώστης αυτής της σειράς. Ο Laurence ξυπνάει θαλασσοδαρμένος στις ακτές της Ιαπωνίας. Δεν ξέρει ούτε πού είναι ούτε γιατί βρίσκεται εκεί. Τα γεγονότα των τελευταίων 8 ετών έχουν σβηστεί από τη μνήμη του. Η αμνησία του Laurence, που έχει ως αποτέλεσμα να μην έχει ιδέα ποιος είναι ο Temeraire και η μεταξύ τους σχέση, ήταν ένα τέχνασμα που είχα μεγάλη περιέργεια να δω πώς θα το διαχειριστεί η συγγραφέας. Η αλήθεια είναι ότι η Novik δεν πήρε μεγάλα ρίσκα, παρόλο που αυτό φάνηκε να είναι στην αρχή μια τέτοια απόφαση. Οι δύο πρωταγωνιστές μας επανασυνδέονται σύντομα και ο Temeraire, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος και της βρετανικής αποστολής, συμβάλουν στο να επανέλθει σταδιακά η μνήμη του Laurence στο πρώιμο της επίπεδο. Ταυτόχρονα, το ίδιο το σώμα του Laurence, η λεγόμενη μυϊκή μνήμη, του δίνει μια παραπάνω βοήθεια στο να θυμηθεί ποιος ήταν πριν το ατύχημά του, καθώς πολλές από τις κινήσεις που ο ίδιος δεν θυμόταν να ξέρει (όπως η ανάβαση στον Temeraire και η χρήση των διάφορων εξαρτημάτων) γίνονται σχεδόν αυτόματα.

Οι ήρωέας μας θα βρεθούν από την Ιαπωνία στην Κίνα και από εκεί θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι προς τη Ρωσία, εκεί όπου ο Ναπολέων έχει ξεκινήσει την εκστρατεία του προκειμένου να υποτάξει τον τελευταίο μεγάλο του αντίπαλο στην Ευρώπη. Η βρετανική αποστολή, έχοντας λάβει γνώση της κίνησης αυτής, ξεκινούν από την Κίνα μαζί με μια στρατιά δράκων για να ενισχύσουν τον ρωσικό στρατό. Σε αντίθεση με προηγούμενα βιβλία, η Novik δεν σπαταλά πολλές σελίδες στο ταξίδι, καθώς τα γεγονότα που εκτυλίσσονται αφού οι πρωταγωνιστές μας φτάσουν στον προορισμό τους είναι πολλά και καταγιστικά. Βλέπουμε για μια ακόμη φορά ένα καινούριο έθνος, τους Ρώσους, και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους δράκους τους, ο οποίος είναι πολύ διαφορετικός απ΄ ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα. Ο Temeraire (κατά το σύνηθες), σοκάρεται με τον βάναυσο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι δράκοι από τον ρωσικό στρατό, ειδικότερα όταν βρίσκεται εκεί ως αρχηγός μια κινεζικής αποστολής, στην οποία οι δράκοι χαίρουν μεγάλου σεβασμού. Για μια ακόμη φορά, ο Temeraire θα καταφέρει να αποφέρει το χάος και την πολιτιστική ανατροπή με τις “επαναστατικές” του ιδέες και την πειθώ του.

Το όγδοο βιβλίο είναι το μεγαλύτερο της σειράς, αριθμώντας 432 σελίδες. Είναι πολύ πυκνογραμμένο και η πλοκή προχωράει γρήγορα σε σχέση με το πώς μας έχει συνηθίσει η συγγραφέας στα προηγούμενα βιβλία. Από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου συμβαίνουν πολλά και σημαντικά γεγονότα. Δεν υπάρχει ούτε ένα κεφάλαιο το οποίο να μην εμπεριέχει είτε καταιγιστική δράση είτε μια σημαντική συνάντηση μεταξύ των χαρακτήρων, απαραίτητη για να προχωρήσει η πλοκή. Από τον χαμένο στην Ιαπωνία Laurence, στην καταστολή επανάστασης εντός Κίνας και την αιματηρή μάχη στη Ρωσία, όπου ο Laurence βρίσκεται ξανά αντιμέτωπος με τον Ναπολέοντα. Αυτό είναι και το δυνατότερο κομμάτι του βιβλίου. Βρίσκουμε επιτέλους το αγαπημένο μας δίδυμο να πρωταγωνιστεί σε μια μεγάλης έκτασης μάχη, της οποίας οι συνέπειες μπορούν να καθορίσουν την εξέλιξη ολόκληρου του πολέμου.
Ευχάριστη νότα για τους Έλληνες αναγνώστες ήταν το γεγονός ότι στο βιβλίο αυτό κάνει την εμφάνισή του και ο Καποδίστριας!

Το τελευταίο βιβλίο συνεχίζει ακριβώς εκεί όπου σταμάτησε το προηγούμενο. Έχοντας μόλις νικήσει τον Ναπολέοντα στη Ρωσία, ο Laurence θα λάβει την άκρως τιμητική θέση του Πλοιάρχου από την Βρετανική κυβέρνηση και θα κληθεί να ηγηθεί των συμμαχικών δυνάμεων εναντίον του Ναπολέοντα σε μια τελευταία καθοριστική μάχη για την μοίρα του κόσμου. Το φινάλε είναι πράγματι επικό, με τον Laurence και τον Temeraire να ηγούνται μιας ομάδας χιλιάδων αντρών και δράκων. Η τελική μάχη είναι πολύ ωραία δοσμένη, δίνοντας βάση στις στρατηγικές κινήσεις των δύο πρωταγωνιστών μας, έναντι αυτών του Γάλλου αυτοκράτορα. Παράλληλα, οι δράκοι, υπό την καθοδήγηση του Temeraire, προχωρούν στο τελικό στάδιο διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους. Ετοιμάζουν ένα νομοσχέδιο και το στέλνουν στο Βρετανικό Κοινοβούλιο με την απαίτηση να ενσωματωθεί στο νομικό πλαίσιο του κράτους. Μια καινούρια εποχή ξεκινάει, τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ευρώπη.

Το τελευταίο θεωρώ πως είναι ουσιαστικά το πραγματικό νόημα της ιστορίας του Temeraire. Παρόλο που ο Ναπολέοντας ήταν θεωρητικά ο “κακός” της ιστορίας, δεν ήταν αυτός ο πραγματικός εχθρός. Αυτός που έπρεπε να νικηθεί μια για πάντα ήταν ο ρατσισμός εναντίον των δράκων, οι οποίοι αντιμετωπίζονταν σαν υποζύγια και άρματα μάχης, κατώτερες μορφές ζωής που σκοπό έχουν να εξυπηρετούν τους ανθρώπους. Παρόλο που τόσο ο Temeraire όσο και ο Laurence είναι μέλη του στρατού της Αγγλίας και την υπηρετούν, ο πραγματικός τους στόχος είναι να πετύχουν την βελτίωση της ποιότητας ζωής των δράκων με το να εξασφαλίσουν τα δικαιώματά τους. Το τελευταίο βιβλίο, το οποίο κλείνει με το χαρμόσυνο νέο της προσθήκης του νομοσχέδιου των δράκων στο Δίκαιο της Αγγλίας είναι η πραγματική νίκη στην οποία αποσκοπούσαν οι ήρωές μας.

Πιάνοντας το τελευταίο βιβλίο στα χέρια μου οφείλω να ομολογήσω ότι αισθανόμουν μια περίεργη χαρά που τελείωνε. Ένιωθα πως η ιστορία τράβηξε παραπάνω απ’ όσο χρειαζόταν με αποτέλεσμα καθώς τελειώνω τη σειρά να μην βιώνω αυτή τη χαρμολύπη που αισθάνεται κανείς όταν ολοκληρώνει μια συναρπαστική σειρά φαντασίας. Ίσως κάποια σημεία της ιστορίας να μπορούσαν να λείπουν ή να ενσωματωθούν σε άλλες σκηνές, όπως κάποιες συζητήσεις που συνέβαιναν κατά τη διάρκεια της πορείας των ηρώων μας σε ερήμους της Αφρικής και της Αυστραλίας. Παρόλα αυτά, στο σύνολό του, αυτό το ταξίδι των 3.298 σελίδων μου κράτησε πολύ ωραία συντροφιά. Την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους αναγνώστες που αγαπούν να διαβάζουν για εναλλακτική ιστορία ή/και δράκους.

Θα ήθελα πολύ να έβλεπα τη συγκεκριμένη σειρά βιβλίων να μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Ωστόσο το εγχείρημα αυτό είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο. Ως κοινό έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανθρώπους να καβαλάνε δράκους ατομικά. Στη σειρά του Temeraire ωστόσο, το σύστημα πτήσης και πλοήγησης των δράκων είναι πολύ διαφορετικό από το συνηθισμένο, καθώς οι δράκοι δεν κουβαλούν απλώς τους αναβάτες τους αλλά και ένα ολόκληρωμα πλήρωμα ανθρώπων. Ουσιαστικά λειτουργούν ως ζωντανά εναέρια πλοία, με φορτίο, οπλισμό και προσωπικό με συγκεκριμένα καθήκοντα. Δεν μπορώ να φανταστώ τι τεχνολογικά μέσα χρειάζονται για να αποτυπωθεί κάτι τέτοιο άρτια στην οθόνη, ειδικά εάν οι προσδοκίες είναι υψηλές. Μόνο οι σκηνές μάχης στον αέρα θα αποτελούν πρόκληση για τους συντελεστές της παραγωγής, αν λάβουμε υπόψιν και τον αριθμό των δράκων που συμμετέχουν στις περισσότερες. Ωστόσο, με την τεχνολογική ανάπτυξη που σημειώνεται ραγδαία, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.  Πάντως όσο διάβαζα τα βιβλία, η εικόνα που μου ερχόταν στο μυαλό για τον Laurence ήταν ο James Norrington, όπως ακριβώς απεικονιζόταν στους Πειρατές της Καραϊβικής. Ο ίδιος ηθοποιός, η ίδια κινησεολογία, τα πάντα.

Υ.Γ. Βρήκα υπέροχη ειρωνία την σημείωση στις αρχές των βιβλίων ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική.