“Τα Άνθη Της Εντροπίας” του Τζέρεμι Ρόμπερτ Τζόνσον

Η πένα του Τζέρεμι Ρόμπερτ Τζόνσον, βουτηγμένη σ’ ένα μελάνι μυστηρίου, φόβου και επιστημονικής φαντασίας, μεταγράφει τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης και τις κοινωνικές αντιφάσεις. Με βαθιά ανθρώπινο και πολιτικό υπόβαθρο ανατέμνει την πολυπλοκότητα τού να υπάρχεις, ατομικά και κοινωνικά, δοσμένη σε «μικρές περιπέτειες» που θα σου μείνουν αξέχαστες. Όπως και να ‘χει, ο Τζέρεμι Ρόμπερτ Τζόνσον υπόσχεται ένα πράγμα: «Η βόλτα θα είναι ξέφρενη».

Μπαίνοντας στο σύμπαν του Τζέρεμι Ρόμπερτ Τζόνσον δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος για το πού βρίσκεσαι και το πού θα καταλήξεις. Μπορεί την μία στιγμή να βιώνεις κάτι αστείο και να γελάς και την αμέσως επόμενη να αποστρέφεις το βλέμμα με απέχθεια και τρόμο.

Βιρτουόζος του παράξενου και του αλλόκοτου, με σκοτεινές ιστορίες που είναι ικανές να σε ταράξουν σε ένα βαθύ επίπεδο. Ο Τζόνσον καταδύεται στην ψυχή του ανθρώπου και ανασκαλεύει ότι βρωμερό και γλιτσερό υπάρχει εκεί κάτω. Τα Άνθη Της Εντροπίας όπως λέει και ο απίθανος τίτλος, έχουν να κάνουν με το χάος, με το ξέφτισμα, με την ενόχληση. Ενώ κάποιος άλλος, λιγότερο επίδοξος συγγραφέας, θα αναλωνόταν στην φτηνή αίσθηση του σοκ, ο Τζόνσον χειρίζεται μαεστρικά τα θέματα του και καταφέρνει να μιλήσει μέσα σε όλους μας, παρότι η ιστορίες του είναι τόσο περίεργες που μερικές φορές φτάνουν στα όρια του σουρεάλ.

Δεν θα κατέτασσα το βιβλίο στην κατηγορία των βιβλίων τρόμου, αλλά απ’ την άλλη δεν ξέρω ακριβώς που θα το κατέτασσα λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Αυτό που θα μπορούσα να πω, αν με ρωτούσε κάποιος, είναι ότι πρόκειται για ένα σκοτεινό και ακατέργαστο διαμάντι.

Παρά τα όσα παλαβά συμβαίνουν στη σελίδες του βιβλίου, ο Τζόνσον καταφέρνει να γεφυρώσει τους ήρωες του με τους αναγνώστες και να μας κάνει να τους καταλάβουμε ακόμα και αν είμαστε διαμετρικά αντίθετοι με εκείνους.

Έχει μια ιστορία με ένα τύπο που συνδυάζει το τζόκινγκ με τις διαρρήξεις. Μια άλλη, ιδιαίτερα αγχωτική, όπου ένα ζευγάρι μπαίνει στα στέκια μιας παρέας άγριων ινδιάνων, ενώ σε κάποια άλλη ο ήρωας έχει ένα διανοητικά ανάπηρο αδερφό. Στην τελευταία ο συγγραφέας καταφέρνει να βγάλει μέχρι και συγκίνηση. Όμως εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα εκείνη η ιστορία όπου ένας χαρακτήρας μιλάει με κάποιον άλλον και του έρχεται ξαφνικά η παράλογη σκέψη να δαγκώσει τη μύτη του συνομιλητή του. Αρχίζει μάλιστα να σκέφτεται αν θα μπορούσε να την ξεριζώσει. Μαντέψτε τι γίνεται μετά.

Τα Άνθη Της Εντροπίας είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο, απρόβλεπτο και άγριο. Άλλοι θα το αγαπήσουν, άλλοι θα το παρατήσουν, κάποιους θα τους παραξενέψει, αλλά δεν πρόκειται να αφήσει κανέναν αδιάφορο. Οι χαρακτήρες του είναι εμμονικοί, ενίοτε καθάρματα, και αυτοκαταστροφικοί.

Ο Τζόνσον γράφει θρίλερ, γράφει σάτιρα, γράφει αλληγορία, μα πάνω από όλα εξετάζει τι είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους και δεν φοβάται να βουτήξει στις πιο μύχιες σκέψεις και στους πιο αλλοπρόσαλλους εαυτούς μας.

Προσπάθησα να δώσω μια γενική περιγραφή και ατμόσφαιρα σχετικά με το βιβλίο Τα Άνθη Της Εντροπίας. Αν λοιπόν είναι της αρεσκείας σας, θα είναι ε-ντροπή-α σας αν δεν το διαβάσετε!