Η τριλογία “Μια Φορά και Μια Ραγισμένη Καρδιά” της Στέφανι Γκάρμπερ

Όταν τελείωσα την τριλογία του Κάραβαλ (διαβάστε εδώ), δεν μπορούσα να αγνοήσω το πόσο πολύ με στοίχειωσε, με την καλή έννοια, ένας συγκεκριμένος ήρωας και δεν είναι άλλος από τον Τζακς ή αλλιώς “Πρίγκιπας των Καρδιών”.

Ο Τζακς, ο απόλυτα αμφιλεγόμενος και ηθικά “γκρι” χαρακτήρας, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος. Είναι τόσο καλά δομημένος και αληθινός που ψάχνεις να βρεις την αιτία πίσω από κάθε του πράξη και συμπεριφορά. Όταν έμαθα πως η συγγραφέας έγραψε μια νέα τριλογία με βασικό ήρωα τον Τζακς, δεν μπόρεσα να αντισταθώ από το να διαβάσω τη σειρά.

Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, το Μια φορά και μια ραγισμένη καρδιά βλέπουμε την Εβάντζελιν Φοξ, μια νεαρή κοπέλα, που πάνω στην απελπισία της, προσπαθώντας να σταματήσει τον γάμο της ετεροθαλούς αδερφής της με το πρώην ταίρι της, ζητά βοήθεια από τον Πρίγκιπα των Καρδιών. Εκείνος της ζητάει ως ανταμοιβή τρία φιλιά, που θα δοθούν όποτε θελήσει και με όποιον θελήσει αυτός. Μόνο που το πρώτο φιλί θα οδηγήσει σε ένα κυκεώνα ανατροπών, βασιλικών διαστάσεων, και κάπως έτσι ξεκινάει μια μεγαλειώδης ιστορία αγάπης.

Από το μαγικό Κάραβαλ προς τον Μεγαλοπρεπή Βορρά, εκεί που οι ιστορίες διαστρεβλώνονται λόγω μιας παλιάς κατάρας, η Εβάντζελιν Φοξ, το άσημο και απομονωμένο κορίτσι, θα μεταλλαχθεί σε κεντρική ηρωίδα, χωρίς ούτε η ίδια να το περιμένει.

Το πρώτο βιβλίο ακολουθεί το ίδιο μοτίβο με την προηγούμενη τριλογία. Είναι διαποτισμένο από μαγικές σκηνές, γλαφυρό λόγο και παραμυθένιες περιγραφές που ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Στο πρώτο βιβλίο ένιωσα μια μικρή κοιλιά προς το μέσο, αλλά οι ανατροπές στη συνέχεια το κάνουν τόσο εθιστικό, που δε θες να το αφήσεις από τα χέρια σου.

Στο δεύτερο βιβλίο, Η Μπαλάντα του Ποτέ, η ιστορία κλιμακώνεται ολοένα και περισσότερο, ενώ η ένταση ανάμεσα στο κεντρικό ζευγάρι είναι τόσο δυνατή που προκαλεί απανωτά χτυποκάρδια στον αναγνώστη. Νέοι ήρωες κάνουν την εμφάνισή τους σε αυτό το βιβλίο, άλλοι ως φίλοι και άλλοι ως εχθροί, όσο η Εβάντζελιν προσπαθεί να ξεπεράσει τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά της (δε θα κάνω κανένα σπόιλερ μην ανησυχείται) και να βρει τις απαντήσεις που ψάχνει.

Οι ανατροπές δε σε αφήνουν να πάρεις ανάσα και εκεί που νομίζεις πως έχεις βρει όλες τις απαντήσεις, έρχεται κάτι νέο να ταράξει τα νερά. Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για αυτό το βιβλίο. Είχα καιρό να διαβάσω ένα τόσο όμορφο, καλογραμμένο βιβλίο, που συνδυάζει τα κλασικά έργα των αδερφών Γκριμ από τη μία και τον ρομαντισμό από την άλλη. Ταυτόχρονα, μου άρεσε πραγματικά το γεγονός πως σε έναν κόσμο γεμάτο κατάρες, διαστρεβλώσεις και παιχνίδια εξουσίας, που θα μπορούσε να είναι μια μαγική μεταφορά της δικής μας εποχής, υπάρχει έντονο το στοιχείο της αγνής αγάπης. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αρκετά της μόδας η λογοτεχνία φαντασίας με πολλές τολμηρές, ερωτικές σκηνές. Η τριλογία αυτή είναι το άκρως αντίθετο. Είναι γεμάτη από συναίσθημα, αλλά με έναν τρόπο που σε φέρνει αντιμέτωπο με τα δικά σου συναισθήματα. Σε αναγκάζει να ξυπνήσεις από έναν αναγνωστικό λήθαργο της νέας εποχής, δίνοντάς σου ένα μαγικό, ίσως λίγο καταραμένο, φιλί.

Το δεύτερο βιβλίο είναι μακράν το αγαπημένο μου από όλη τη σειρά και το μόνο που σκεφτόμουν για μέρες, αφότου το διάβασα, ήταν το ανατρεπτικό του φινάλε. Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς για τη μαγεία αυτού του βιβλίου και για το πόσο έντονα περνάει στον αναγνώστη το κάθε συναίσθημα. Θα χρειαστεί να βυθιστείτε οι ίδιοι μέσα στον κόσμο του Μεγαλοπρεπή Βορρά και να στροβιλιστείτε στη δίνη του για να καταλάβετε το πόσο αξίζει αυτό το έργο.

Όπως μπορείτε να φανταστείτε, ήταν αναμενόμενο το ότι θα αγόραζα το τελευταίο βιβλίο της σειράς, Η Κατάρα της Αληθινής Αγάπης, αμέσως μόλις ανακοινώθηκε η μεταφρασμένη κυκλοφορία του.

Το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς το διάβασα σε δύο μέρες και παρότι δε με απογοήτευσε, δεν μπορώ να πω ότι μπόρεσε να με συναρπάσει όσο το δεύτερο. Άλλωστε, η συγγραφέας είχε θέσει τον πήχη αρκετά ψηλά με την Μπαλάντα του Ποτέ και ίσως να φταίει που οι προσδοκίες μου ήταν μεγαλύτερες. Ομολογώ πως θα ήθελα να δω περισσότερες σκηνές με τον Τζακς, παρότι υπήρχε λογική που δεν κάνει την εμφάνισή του στις πρώτες περίπου εκατό σελίδες.

Προσπαθώντας να μην αποκαλύψω κάτι σημαντικό, μου άρεσε απίστευτα το γεγονός πως έβλεπα τις εσωτερικές συγκρούσεις της Εβάτζελιν και τη νέα ταυτότητα που έχτιζε αργά και σταθερά. Ομολογώ πως ήταν κάτι πολύ έξυπνο από τη μεριά της συγγραφέως και με έκανε να αναρωτηθώ πόσες φορές έχουμε νιώσει και οι ίδιοι χαμένοι, ανίκανοι να απαντήσουμε στις πιο απλές ερωτήσεις όπως το ποιοι πραγματικά είμαστε και τι πραγματικά θέλουμε. Παρότι δεν το θεωρώ μέτριο βιβλίο, υπήρχαν ένα δυο θέματα που με απογοήτευσαν αρκετά και όχι δεν είναι η απουσία του Τζακς στα πρώτα κεφάλαια.

Το βιβλίο προχωρούσε αρκετά αργά περίπου μέχρι τη μέση και έπειτα άρχισε να κινείται με τόσο γρήγορους ρυθμούς, που δεν είχα τον χρόνο να αφομοιώσω τις πληροφορίες που δίνονταν, να επεξεργαστώ τα συναισθήματα των ηρώων, αλλά και τα δικά μου για αυτούς, καθώς και να γίνω ένα με την ιστορία.
Ενώ οι πρώτες εκατό σελίδες κυλούσαν κάπως αργά, οι τελευταίες είχαν μπει σε έναν αγώνα δρόμου προς την τελική πορεία.

Ένα άλλο αρνητικό αυτού του βιβλίου είναι το γεγονός πως αντί να μου λύσει όλες μου τις απορίες, μου δημιούργησε περισσότερες ειδικά όσον αφορά το μέλλον των ηρώων. Υπήρχαν κάποια κενά πλοκής που με έκαναν να αναρωτιέμαι τι είχα καταλάβει λάθος στα δύο προηγούμενα βιβλία, ενώ ο τρόπος που δόθηκαν κάποιες εξηγήσεις δεν έβγαζαν απόλυτα νόημα δημιουργώντας ένα χάσμα μέσα μου.

Παρ’ όλα αυτά, απόλαυσα την ιστορία του Τζακς και της Εβάντζελιν και μπορώ να πω με σιγουριά πως θα είναι από τις τριλογίες που θα θυμάμαι για καιρό. Κατά την ταπεινή άποψη, η σειρά αυτή είναι πολύ ανώτερη του Κάραβαλ και η συγγραφέας καταφέρνει να ξεδιπλώσει με μαεστρία το ταλέντο της όσο ο αναγνώστης διεισδύσει μέσα στο κόσμο που τόσο περίτεχνε έχει δημιουργήσει.

Γιατί αγάπησα τόσο πολύ αυτή την τριλογία; Πρέπει να τη διαβάσετε για να καταλάβετε πόσο όμορφη, συγκινητική, τρυφερή και μαγική είναι.