"Αέναη Μάχη - Η Πτώση", Άννα Σπανογιώργου

"Αέναη Μάχη - Η Πτώση", Άννα Σπανογιώργου



Πληροφορίες έκδοσης
Τίτλος: Αέναη Μάχη-Η Πτώση
Συγγραφέας: Άννα Σπανογιώργου
Εκδόσεις: Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή
Χρονολογία έκδοσης: 2018
Σελίδες: 272


Περίληψη
Μια μάχη αέναη εξελίσσεται γύρω μας, καθώς τρέχουμε να προλάβουμε την καθημερινότητα. Το πεπρωμένο μας, γραμμένο στο γενετικό μας κώδικα, μας κληροδοτεί με χαρίσματα και δυνάμεις που ανακαλύπτουμε την κατάλληλη στιγμή, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας πιο δυνατοί και να φτάσουμε στο επιθυμητό επίπεδο. Το βιβλίο «Η Πτώση» αφηγείται την πορεία της Κάτιας, μιας νεαρής κοπέλας που ζει μέσα στη ρουτίνα. Μια μέρα όλη της η ζωή αλλάζει, καθώς βιώνει καταστάσεις που αρχικά δεν καταλαβαίνει. Παρασυρόμενη από την αγάπη που νιώθει για τον Άρη και έχοντάς του τυφλή εμπιστοσύνη, οδηγείται μέσα από μια σειρά καταιγιστικών, συναρπαστικών και απρόβλεπτων γεγονότων στον προορισμό που της έχει ορίσει η μοίρα. Ή μήπως όχι;

Κριτική
Η "Αέναη Μάχη - H Πτώση", της συγγραφέως Άννας Σπανογιώργου ήταν ένα βιβλίο που εδώ και πολύ καιρό είχε τραβήξει το βλέμμα μου. Αρχικά λόγω του μυστηριώδους εξωφύλλου και στη συνέχεια λόγω του γεγονότος πως άκουγα και διάβαζα τόσο καλά λόγια.

Η γνωριμία με τη συγγραφέα (έστω και διαδικτυακά, κάτι που ευελπιστώ να αλλάξει σύντομα) αλλά και η καλή εμπορική του πορεία (ενδεικτικά να αναφέρω πως διανύει τη 2η έκδοση, όπως επίσης πως ήταν ανάμεσα στα βιβλία που ξεχώρισαν στις υποψηφιότητες των βραβείων Public τη χρονιά που κυκλοφόρησε) ήρθαν να ενισχύσουν αυτό το ενδιαφέρον, οπότε αποφάσισα πως ήρθε η σειρά του να το διαβάσω.

Οφείλω να ομολογήσω πως η Αέναη Μάχη είναι ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο. Μου άφησε μια γλυκιά αίσθηση στο τέλος. Μια αίσθηση αισιοδοξίας, γαλήνης και ηρεμίας. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, βίωσα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Δεν μπορούσα να το κατατάξω σε κάποιο συγκεκριμένο είδος. Είναι μυθιστόρημα φαντασίας; Είναι ώριμο παραμύθι; Είναι young adult fantasy; Δεν είμαι σίγουρος. Ίσως είναι λίγο απ’ όλα. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως ακολουθεί έναν μυστηριακό τρόπο εξέλιξης της πλοκής, κάτι που δικαιολογεί τη χρήση της στενής και περιορισμένης πρωτοπρόσωπης αφήγησης στο μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου, όπου η ροή των πληροφοριών βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Στη συνέχεια αλλάζει σε τριτοπρόσωπη αφήγηση (περιορισμένη, με χρήση παντογνώστη αφηγητή) κάτι που προσωπικά εκτίμησα, καθώς έτσι η συγγραφέας με βοήθησε να ταυτιστώ με όλους τους ήρωες.

Η Αέναη Μάχη είναι ένα βιβλίο που στο επίκεντρό του βρίσκονται αυστηρά οι χαρακτήρες. Η κοσμοπλασία, αν και προοικονομείται μέσα από ένα όμορφο παραμύθι, δεν αναλύεται πλήρως σ’ αυτό το πρώτο μέρος. Βασικό στοιχείο του έργου είναι η αέναη μάχη ενάντια στο καλό και το κακό, μα υποψιάζομαι πως η ισορροπία ανάμεσά τους είναι τελικά αυτή που παίζει τον κυρίαρχο ρόλο. Προδοσίες, έρωτες, ίντριγκες, πάθη, συναισθήματα, όνειρα: αυτά είναι τα στοιχεία που πραγματεύεται το πρώτο μέρος, με φόντο μια διαμάχη ανάμεσα σε δυο παρατάξεις που διαθέτουν υπερφυσικές δυνάμεις.

Στα βασικά προτερήματα του βιβλίου συγκαταλέγεται η μεστή, στρωτή γραφή της συγγραφέως που σε παρασέρνει με περισσή ευκολία με τις ζεστές εικόνες και τις όμορφες περιγραφές της. Επίσης εκτίμησα δεόντως τη διάθεσή της να εμπλουτίσει την ιστορία με ηθικά διδάγματα, βιώματα, φιλοσοφικά στοιχεία, αλλά και συμπεράσματα δικής της αντίληψης. Το πόσο απόλαυσα τα συγκεκριμένα στοιχεία δε λέγεται· για μένα έδωσαν χαρακτήρα στο έργο και ανθρωπιά, κάνοντάς με να χαμογελάσω ουκ ολίγες φορές.

Στα ελαττώματα του βιβλίου θα συγκαταλέγω την έλλειψη ορισμένων πληροφοριών που θα ωφελούσαν την ανάπτυξη της πλοκής αλλά και που θα βοηθούσαν τον αναγνώστη να συντονιστεί καλύτερα με την ιστορία και τους χαρακτήρες. Θα ήθελα περισσότερες εικόνες από το δάσος, τις κατακόμβες, τους Κήπους της Γαλήνης, την Ακρόπολη, το Κάστρο της Σιωπής. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για το τι ακριβώς είναι το Μπλακ. Θα ήθελα περισσότερο χώρο στο βιβλίο που να δικαιολογεί ορισμένες ακραίες συμπεριφορές. Θυσιάστηκαν βασικές πληροφορίες στον βωμό του μυστηρίου που θα βοηθούσαν τον αναγνώστη να βυθιστεί καλύτερα στον κόσμο της Αέναης Μάχης. Επίσης προσπερνιούνται δίχως λόγο κάποια γεγονότα που ο αναγνώστης καίγεται να διαβάσει, υποψιάζομαι χάριν του σασπένς. Όμως καταλήγει να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: το σασπένς χτίζεται μα δεν ολοκληρώνεται, οπότε όταν καταλήγεις να διαβάσεις σε tell την εξέλιξη της σκηνής (σε εξιστόρηση, όχι σε show, σε πραγματικό χρόνο) αναπόφευκτα δυσανασχετείς και λες ‘’τι κρίμα, ήθελα να το βιώσω αυτό, όχι να το μάθω κατόπιν εορτής’’. Πιστεύω πως αν το βιβλίο ήταν μεγαλύτερο τέτοια θέματα δεν θα υπήρχαν. Σίγουρα δεν βλάπτουν το έργο, όμως πιστεύω πως καλό είναι να αναφερθούν.

Συμπερασματικά, η Πτώση είναι ένα βιβλίο που μου χάρισε όμορφες στιγμές. Η καλαίσθητη γραφή της συγγραφέως και η πραότητα της αντίληψής της με κέρδισαν ως αναγνώστη. Οι χαρακτήρες του βιβλίου (κυρίως η Κάτια και στη συνέχεια ο Σεθ – στο τέλος, αχ, άσε δε θα μιλήσω) ήταν αρκούντως πειστικοί και ενδιαφέροντες, η πλοκή επίσης μου κέντρισε την περιέργεια, οπότε θέλω να μάθω τι μας επιφυλάσσει η συγγραφέας στο 2ο μέρος, την Άνοδο. Οπότε, η συνέχεια αναμένεται άκρως ενδιαφέρουσα!