"Στάχτη στα μάρμαρα", Ντίνος Χατζηγιώργης

Πληροφορίες

Τίτλος - Στάχτη στα μάρμαρα
Συγγραφέας - Ντίνος Χατζηγιώργης
Εκδόσεις - Πηγή
Χρονολογία Έκδοσης - 2019
Σελίδες - 208

Περίληψη

"Είχε τα χείλη του πάνω στην παλλόμενη φλέβα του λαιμού του, ένιωθε το κάθε του χτυποκάρδι. Ο ιδρώτας του είχε ξινή γεύση, λίγο το ένοιαζε το βαμπίρ. Αν μπορούσε θα τον ρουφούσε ολόκληρο. Και ο πειρασμός ήταν τεράστιος καθώς η επιλογή ήταν εκεί, έτοιμη, δελεαστική. Ένα παραπέτασμα ισχνής πέτσας χώριζε τους κυνόδοντες του Ζήνωνα από το αίμα του αγαπημένου του. Σε λίγα λεπτά μέσα μπορούσε να τον σώσει, να τον κάνει αληθινά αθάνατο, να ζήσουν ο ένας δίπλα στον άλλον μέσα στους αιώνες". Ο Λόρδος Βύρωνας ψυχορραγεί στο Μεσολόγγι. Λίγο πριν κερδίσει τη δοξασμένη αθανασία, τον ταλανίζει ο πειρασμός μιας απόδρασης σε μιαν άλλη, καταραμένη αιωνιότητα. Αυτή είναι η ιστορία του έρωτα δύο δαιμόνων, του ποιητή που αγάπησε ένα τυραννισμένο έθνος και του τέρατος που καταργήθηκε στο πάθος του για τον ποιητή. Από την αρχαία ως την τουρκοκρατούμενη Αθήνα, τα σκοτεινά δάση των Κελτών, τα αιματηρά πεδία των μαχών της Ευρώπης και την πανουκλιασμένη Βενετία, το αέναο ταξίδι του βρικόλακα Ζήνωνα κλείνει στα χώματα που διεκδικούν την καρδιά του δαίμονα, δίνοντας άνθιση στο όνειρο της λύτρωσης.

Κριτική

Το "Στάχτη στα Μάρμαρα" είναι μια εξαιρετικά δυνατή ιστορία με βαμπίρ, η οποία θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα στο μυθιστόρημα "Συνέντευξη με έναν Βρικόλακα". Παρ' ότι μπαίνω στον πειρασμό να κάνω spoiler, θα περιοριστώ και θα αναφέρω απλά πως είχα καιρό να διαβάσω βιβλίο με τόσο ανεπτυγμένη γλώσσα και βάθος στους χαρακτήρες, με τους οποίους και δέθηκα. Εάν είσαι λάτρης των old school vampire stories, θα λατρέψεις το συγκεκριμένο βιβλίο. Αν δεν είσαι, ευκαιρία να ανακαλύψεις την μαγεία των "παραδοσιακών" βαμπίρ. Το χτίσιμο του κόσμου είναι τόσο πραγματικό και τρομακτικό, σαν ο συγγραφέας να ταξίδεψε σε αυτά τα μέρη, δραπέτευσε από αυτά, και αφού γύρισε πίσω κάθισε να τα γράψει και να μας τα εξιστορήσει. Εφόσον λοιπόν υποθέτουμε πως ο συγγραφέας Ντίνος Χατζηγιώργης δεν είναι βαμπίρ και δεν τα έζησε από κοντά, σημαίνει ότι έχει γίνει αρκετή έρευνα και πολύ σοβαρή δουλειά για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ελληνικό setting, είναι απόλυτα αρμονικό με την Ελληνική κουλτούρα και δεν ξενίζει, ούτε φαίνεται περίεργο. Ας μην ξεχνάμε πως οι βρικόλακες και άλλα μυθικά πλάσματα έχουν ελληνικές – βαλκανικές ρίζες και ο συγγραφέας αποδίδει εξαιρετικά αυτό το στοιχείο.

Μια γενική (και ουδέτερη) παρατήρηση που θα μπορούσα να κάνω, είναι πως το βιβλίο έχει σχετικά μικρή αναλογία διαλόγων – αφήγησης, με την αφήγηση να είναι επικρατέστερη στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Προσωπικά δεν θεωρώ πως είναι ενοχλητική, αλλά θεώρησα πως πρέπει να το αναφέρω, μιας και κάποιοι μπορεί να το θεωρήσουν αποτρεπτικό. Παρότι και εγώ προτιμώ μεγαλύτερη αναλογία στους διαλόγους, δεν ενοχλήθηκα καθόλου. Όταν το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει, τόσο ο τίτλος όσο και το εξώφυλλό του είχαν αποτελέσει αποτρεπτικοί παράγοντες για να το αγοράσω (και να το διαβάσω, να πω την αλήθεια!), μιας και δεν μου θύμιζε παραδοσιακή ιστορία με βαμπίρ. Αυτό αποτελεί καθαρά προσωπική μου άποψη, αλλά πιστεύω πως με ένα διαφορετικό εξώφυλλο, που να αντιπροσωπεύει την συγκεκριμένη θεματική, και έναν τίτλο που να μην χρειάζεται να διαβάσεις το βιβλίο πρώτα -ενδεχομένως- να ανταποκρινόταν θετικότερα και πιο άμεσα στο αναγνωστικό κοινό.

Δεν μπορώ να πω πως υπάρχουν αρνητικές εντυπώσεις που με έκαναν να σταματήσω τη ανάγνωση του "Στάχτη στα Μάρμαρα". Κάποιες παρατηρήσεις που μπορώ να κάνω όμως, είναι πως υπάρχουν γεγονότα που έρχονται σαν από μηχανής θεός να λύσουν κάποιες καταστάσεις για τον πρωταγωνιστή μας, τον Ζήνωνα, ώστε να προχωρήσει η πλοκή της ιστορίας. Επίσης, ίσως να έπρεπε να υπάρχει περισσότερο tell και περιγραφές, μιας και σε κάποια σημεία είχα την αίσθηση του "κενού δωματίου", λόγω του υπερβολικού show των συναισθημάτων και των σκέψεων των χαρακτήρων. Δύο ερωτήματα που είχα, παραμένουν αναπάντητα μέχρι το τέλος και δεν απαντώνται, αλλά δεν επηρεάζουν την πλοκή. Τέλος, δεν γίνεται ουσιαστικό χτίσιμο άλλων χαρακτήρων, καθώς και στις αναμεταξύ τους σχέσεις. Απλά υπάρχουν για να προχωρήσει η πλοκή και δεν γίνεται "επένδυση" πάνω τους. Αυτό θεωρώ πως θα μπορούσε να δουλευτεί λίγο περισσότερο από τον συγγραφέα. Σε γενικές γραμμές όμως δεν υπάρχει κάτι που με αποθάρρυνε από το να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Ίσα ίσα με έβγαλε και από ένα καλοκαιρινό reader’s block.

Θεωρώ το "Στάχτη στα Μάρμαρα" ένα εξαιρετικό βιβλίο το οποίο το χάρηκα διαβάζοντας το, μιας και αποτελεί ένα μικρό "διαμαντάκι" της ελληνικής λογοτεχνίας του φανταστικού. Θα ήθελα να υπάρξει και συνέχεια, αλλά δεν ξέρω ο τρόπος με τον οποίο τελειώνει, αν του δίνει αυτό το περιθώριο...